Συγκεντρώνοντας ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού της Ελλάδας, η Αθήνα αποτελεί την πόλη με τα ίσως πιο ποικιλόμορφα χαρακτηριστικά στην επικράτεια. Αν κάτι μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, είναι πως πρόκειται για μια πόλη που έχει υποφέρει από τα μεγαλεπήβολα σχέδια αυτοπροβολής των εκάστοτε Δημάρχων της, που κατά βάση την αντιμετωπίζουν ως ένα σκαλοπάτι στην καριέρα τους. Έτσι και την προηγούμενη τετραετία, δίπλα σε μια κυβέρνηση με την πιο μεροληπτική ταξική πολιτική υπέρ των συμφερόντων των ισχυρών η δημοτική αρχή Μπακογιάννη παραμένει συνεπής με την νεοφιλελεύθερη λογική, προσφέροντας την Αθήνα για πειράματα ταξικών αναδιαρθρώσεων που θα επεκταθούν σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και την ίδια τη δημοτική διακυβέρνηση ως μοντέλο άσκησης εξουσίας σε τοπικό επίπεδο.
Διαπιστώνουμε όχι θεωρητικά αλλά επώδυνα και βιωματικά μέσα από μία σειρά αποφάσεις και έργα της Διοικούσας Παράταξης και του Δημάρχου Κ. Μπακογιάννη ότι πρόκειται για μία διοίκηση που όχι μόνο έχει υπερβεί τα εσκαμμένα ως προς την οικονομική διαχείριση, αλλά χαράσσει έναν καινούργιο πολιτικό οδικό χάρτη για τη δημιουργία ενός νέου μοντέλου διοίκησης, ενός σύγχρονου νεοφιλελεύθερου αφηγήματος για τη διοίκηση, οργάνωση και λειτουργία της πόλης. Η προσπάθεια επανασχεδιασμού της πόλης που συντελείται με ραγδαίο ρυθμό τα τελευταία χρόνια και με υπόβαθρο τον θεσμικό μετασχηματισμό που επεκτείνεται, είναι σε διττό επίπεδο, τόσο αστικού σχεδιασμού όσο και θεσμικού μετασχηματισμού. Και το αποτύπωμα της προσπάθειας αυτής φαίνεται ήδη : η εικόνα της πόλης αλλάζει μεταβάλλοντας και την καθημερινότητα των κατοίκων, των επιχειρήσεων και των εργαζομένων.
Απέναντι σε όλα αυτά, η διεκδίκηση μιας πόλης διαφορετικής, μιας πόλης που βάζει σε προτεραιότητα τους κατοίκους της, μιας πόλης όπου οι αποκλεισμένοι -οι πρόσφυγες, οι μετανάστριες, τα έμφυλα υποκείμενα, όλοι αυτοί για τους οποίους γίνεται τόση προσπάθεια ώστε να μείνουν αόρατοι στο περιθώριο – έρχονται στο προσκήνιο δεν αποτελεί μόνο όραμα αλλά ήδη μετατρέπεται σε ανάγκη επιβίωσης.
Ως Ανυπότακτη Αθήνα, δεν έχουμε αυταπάτες ότι τα προβλήματα του Δήμου Αθηναίων χωράνε σε μία σελίδα, ούτε ότι μπορούμε να τα λύσουμε μόνες και μόνοι μας. Γνωρίζουμε πως τα τελευταία χρόνια έχουν ξεπηδήσει εστίες αντίστασης με πρωταγωνιστικό ρόλο στην προστασία των γειτονιών της Αθήνας, την στιγμή που οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς βρίσκονται κατακερματισμένες. Για αυτόν τον λόγο καλούμε τις ριζοσπαστικές δυνάμεις, τον κόσμο που τόσο πολύ αγωνίστηκε τα προηγούμενα χρόνια ενάντια στην λεηλασία που βιώνουμε αλλά και τα στέκια αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων σε έναν νέο φορέα με στόχο την εκπροσώπηση στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο, έναν φορέα – φερέφωνο των αναγκών και διεκδικήσεων των κατοίκων της Αθήνας. Ένας φορέας που θα λειτουργεί και θα δρα ως καθρέφτης της πόλης που οραματιζόμαστε: οργάνωση στη βάση, ανακλητότητα και εναλλαγή, συλλογικές αποφάσεις με τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή κατοίκων που συμμετέχουν σε συλλογικότητες ή εγχειρήματα διεκδίκησης της πόλης.
Για όλα αυτά καλούμε σε ανοιχτή εκδήλωση – συζήτηση την Πέμπτη 15/6 στις 19:00 στην πλατεία Δουρούτη (έναντι της πλ. Αυδή)
