ΠΗΓΗ:amarysia.gr
Είναι -όπως και το 2019- ο νεώτερος επικεφαλής παράταξης στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Χαλανδρίου. Ο Σωτήρης Λαπιέρης εκπροσώπησε την πρωτοβουλία πολιτών «Χαλάνδρι ΕνΑντιΑ» στο Δημοτικό Συμβούλιο της τελευταίας τετραετίας και στις κάλπες της 8ης Οκτωβρίου διεκδικεί κάτι ανάλογο, μαζί με όλο τον συνδυασμό. Ο ίδιος μίλησε στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ για τα κεντρικά ζητήματα της πόλης και όχι μόνο.
Συνέντευξη: Αλέξανδρος Καζαντζίδης
-Ας αρχίσουμε από το προσωπικό επίπεδο. Αν και είστε 32 χρονών, έχετε περισσότερη από μια δεκαετία ενασχόλησης με τα κοινά του Χαλανδρίου. Τι έχει (ή δεν έχει) αλλάξει για σας αλλά και την πόλη στο μεσοδιάστημα, σε αδρές γραμμές;
Η πόλη αυτήν τη δεκαετία βίωσε τις διακυμάνσεις της οικονομικής κρίσης. Από την ανθηρή αγορά των Βορείων, περάσαμε στα μαγαζιά με «κατεβασμένα ρολά» και τελικά καταλήξαμε σε μια υπερτοπική αγορά διασκέδασης, όπου συρρέει όλο το Λεκανοπέδιο. Την τελευταία 4ετία βιώνουμε στις γειτονιές την «Αντιπαροχή 2.0»: χαρακτηριστικά στην γειτονιά μου στο Κάτω Χαλάνδρι, όλες οι μονοκατοικίες και διώροφα αντικαθίστανται με 5όροφες και 6οροφες πολυκατοικίες. Είναι πλέον υπαρκτός ο κίνδυνος πλήρους αλλοίωσης του χαρακτήρα της πόλης μας. Πολύ περισσότερο, η μετεγκατάσταση του Καζίνο της Πάρνηθας στις γειτονιές μας (Κηφισίας και Σπύρου Λούη) θα αποτελέσει βόμβα στα θεμέλια της πόλης. Τόσο από κοινωνική άποψη (τζόγος, «γκρίζες» δραστηριότητες γύρω από το Καζίνο), όσο και πολεοδομική/ κυκλοφοριακή.
Νομίζω ότι πλέον, από την εμπειρία μου στο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά και το επαγγελματικό/ εκπαιδευτικό μου υπόβαθρο στο Δημόσιο, ως απόφοιτος της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, μπορώ να κατανοήσω καλύτερα τις χαμένες ευκαιρίες που υπήρξαν, ώστε να μην φτάσει η πόλη σε αυτό το σημείο. Ταυτόχρονα, μου είναι πλέον ξεκάθαρο ότι, παρά το γεγονός ότι η αυτοδιοίκηση διαρκώς «αφοπλίζεται», διατηρεί ακόμα εργαλεία και μέσα, ώστε να μπορεί να ελέγχει την δράση των «δυνάμεων της αγοράς» στα όρια του Δήμου.
Τα δημοτικά τέλη και η δημοτική φορολογία έχουν, μέχρι σήμερα, χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για την συλλογή εσόδων και το χτίσιμο «πρωτογενούς πλεονάσματος», καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση με το κεντρικό κράτος. Όμως μπορούν, ταυτόχρονα, να αξιοποιηθούν για τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό της πόλης: με φραγμούς και περιορισμούς σε δραστηριότητες που επιβαρύνουν ήδη κορεσμένες περιοχές, με κίνητρα σε δραστηριότητες που μπορούν να συμβάλλουν στο ζωντάνεμα γειτονιών και με προσανατολισμό προοδευτικής κλιμάκωσης, ώστε να μην καταλήγουμε στο παράδοξο, όπου πολυεθνικές πληρώνουν το τετραγωνικό, μόλις 1,5 φορά παραπάνω σε σχέση με τις κατοικίες των δημοτών.
-Στον βαθμό που μπορούν να αποτυπωθούν σε μια συνέντευξη, ποια προβλήματα θεωρεί το «Χαλάνδρι Ενάντια» ως τα κυριότερα για την πόλη αυτή την περίοδο και ποιες λύσεις έχει να προτείνει;
Τρία είναι τα κεντρικά ζητήματα της πόλης, που έχουν στρατηγικό ορίζοντα.
1. Το κυριότερο είναι η μετεγκατάσταση του Καζίνο της Πάρνηθας στην περιοχή. Ενώ θα έπρεπε να είναι κεντρικό ζήτημα στην συζήτηση της πόλης, η συντριπτική πλειοψηφία των δημοτικών παρατάξεων δεν ασχολείται. Οι κοινωνικές επιπτώσεις θα είναι τεράστιες, ενώ η κυκλοφοριακός φόρτος, μαζί με την περιβαλλοντική ρύπανση, θα επιβαρύνει περαιτέρω την πόλη. Τα νομικά βήματα που έχουν γίνει ενώπιο του ΣτΕ φαίνεται να φτάνουν στο όριο τους, όμως δεν μπορούμε να περιμένουμε μοιρολατρικά την άλωση της πόλης. Όπως και σε άλλες περιπτώσεις ανά την Ελλάδα, η πόλη πρέπει να συσπειρωθεί και να παλέψει με όλα τα μέσα, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι το Δημοτικό Συμβούλιο και η διοίκηση θα σταθεί μπροστά στις μπουλντόζες των Κόκκαλη- Λασκαρίδη! Εμείς, σε κάθε περίπτωση, θα είμαστε εκεί και από Δευτέρα μετά τις εκλογές, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για αυτήν την υπόθεση.
2. Η διαρκής αποδυνάμωση του Δήμου και των υπηρεσιών του. Πλέον ο δήμος, μετά από την δεκαετή μνημονιακή λιτότητα, δεν μπορεί καν να συντηρήσει τον εαυτό του. Ακόμα και τα μερεμέτια στα κτήρια των δημοτικών υπηρεσιών, έχουν δοθεί σε εργολάβους. Η υποστελέχωση και η υποχρηματόδοτηση έχουν βαρέσει κόκκινο. Μπορεί να μην γίνεται άμεσα κατανοητό, αλλά οδηγούν στον πολλαπλασιασμό του κόστους των υπηρεσιών που παρέχει ο Δήμος στους πολίτες, ενώ ταυτόχρονα συνοδεύεται με υποβάθμιση της ποιότητας τους. Έχουμε φτάσει στο σημείο όπου ο Δήμος έχει απλά «επιτελικό ρόλο», στα πρότυπα του «επιτελικού κράτους» του Μητσοτάκη, το οποίο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει καμία πλημμύρα ή πυρκαγιά και οι υποδομές του καταλήγουν επικίνδυνες για τους πολίτες. Η προετοιμασία ιδιωτικοποίησης όλου του Δικτύου Ηλεκτροφωτισμού της πόλης, αποτελεί το ακραία σημείο αυτής της πορείας. Με διπλάσιο κόστος σε σχέση με την υλοποίηση του από τον Δήμο, χωρίς καμία δυνατότητα ελέγχου του εργολάβου, το αποτέλεσμα θα είναι η αύξηση των δημοτικών τελών και η υποβάθμιση συνολικά του δικτύου. Η ενίσχυση των υπηρεσιών με προσωπικό (πιέζοντας το κεντρικό κράτος για προσλήψεις , αλλά ακολουθώντας και την δικαστική οδό με ασφαλιστικά μέτρα) και το χτίσιμο μιας σοβαρής αυτεπιστασίας που θα υλοποιεί με υποπολλαπλάσιο κόστος, όσα σήμερα ακριβοπληρώνουμε σε εργολάβους, θα οδηγήσει στο σταμάτημα της de facto ιδιωιτικοποίησης του Δήμου, αλλά στην μείωση της επιβάρυνσης των πολιτών με διαρκώς μεγαλύτερη δημοτική φορολογία.
3. Πρέπει άμεσα να σταματήσουμε απλά να αναρωτιόμαστε «τι θα συνέβαινε αν οι πλημμύρες του Daniel γίνονταν στην Αττική». Οι μελέτες αντιπλημμυρικής θωράκισης της πόλης δεν ανταποκρίνονται στα νέα δεδομένα της κλιματικής κρίσης. Ήδη την εβδομάδα του φαινομένου Ellias, είχαμε μικρής έκτασης πλημμύρες στην Τούφα. Το έργο των ομβρίων για το οποίο περηφανεύεται η Διοίκηση Ρούσσου διαμορφώθηκε βάσει μελέτης του 1968 (!), η οποία απλώς επικαιροποιήθηκε το 2016. Όμως, όσο δεν υφίσταται ολιστική προσέγγιση, τα αποτελέσματα των μεγάλων επενδύσεων που γίνονται, δεν θα μπορούν να αναπτύξουν την δυναμική τους. Χρειάζεται άμεσα να επανεξεταστεί η αντιπλημμυρική θωράκιση. Αυτό αφορά, τόσο έργα σε επίπεδο Δήμου, όσο και την πίεση προς την Περιφέρεια, που αδιαφορεί. Είμαστε τμήμα της λεκάνης απορροής του Κηφισού, με την πόλη μας να διατρέχεται από τον παραπόταμο του, τον Ποδονίφτη (η Ρεματιά αποτελεί κλάδο του). Αν η αντιπλημμυρική θωράκιση δεν ξεκινήσει από την Πεντέλη, με έργα ορεινής υδρονομίας και αποκατάστασης του πρασίνου, και δεν φτάσει μέχρι τον Φαληρικό, με διαπλάτυνση κοίτης, αποκάλυψη της «εγκιβωτισμένων» όχθης και, κατά το δυνατόν, αποκατάσταση της φυσικής ροής, τότε απλά θα χρησιμοποιούμε πανάκριβα τσιρότα, χωρίς να γιατρεύουμε την ασθένεια. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα είναι η Κόδρου και Κηφισίας στην Αγία Βαρβάρα, όπου οι καινούριοι αγωγοί ομβρίων καταλήγουν στον Ποδονίφτη, τον οποίον όμως έχουμε θάψει σε στενούς υπόγειους αγωγούς με αποτέλεσμα η παροχετευτικότητα του να μην επαρκεί και να ξεχειλίζει στις βαριές νεροποντές.
-Ήσασταν υποψήφιος της «Αντίστασης με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» και αποχωρήσατε στην πορεία. Πως αξιολογείται την 9ετή θητεία της διοίκησης Σίμου Ρούσσου; Πού επικεντρώνεται την κριτική σας; Θα ήθελα επίσης και ένα σχόλιο για την αντιπολίτευση του Δήμου.
Η διοίκηση Ρούσσου έχει την τύχη να συγκρίνεται με τις διοικήσεις που προηγήθηκαν και το μόνο αποτύπωμα που άφησαν στην πόλη ήταν η εικόνα της γενικευμένης διάλυσης. Το γεγονός ότι το 2014 στα ταμεία του Δήμου βρίσκονταν 8 εκατ. € πλεόνασμα, ενώ η χώρα και ο Δήμος βίωνε περίοδο σκληρής μνημονιακής λιτότητας, ήταν ενδεικτικό της κατάστασης στην οποία είχε περιέλθει η πόλη. Οι ίδιοι οι άνθρωποι σήμερα, ενδύονται τον μανδύα του «νέου» και, μοιρασμένοι σε διαφορετικά ψηφοδέλτια, διεκδικούν ξανά την ψήφο των πολιτών. Όσα βιντεάκια και να βγάλουν στο ΤικΤοκ, δεν παύουν να είναι οι εκπρόσωποι του «επιτελικού κράτους» που κυβερνάει σήμερα τη χώρα, κυβέρνησε χθες στην Περιφέρεια Αττικής και διοίκησε προχθές τον δήμο. Και στα 3 επίπεδα του κράτους, δοκιμάστηκαν και απέτυχαν οικτρά. Όχι γιατί δεν είναι ικανοί άνθρωποι. Αλλά γιατί οι αντιλήψεις τους και οι πολιτικές που προκρίνουν, δεν υπηρετούν τα συμφέροντα των πολλών. Στην «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου», όπου συμμετείχα στα ψηφοδέλτια της από το 2010, είχαμε άλλη άποψη: «Η πόλη και οι Ανάγκες μας, πάνω από τα κέρδη» και «Να δώσουμε την πόλη στους πολίτες».
Εν έτει 2023 δεν βρισκόμαστε κοντά σε κανένα από τα δύο προτάγματα.
• Τα δημοτικά τέλη αυξήθηκαν 40% μεσοσταθμικά για τους πολίτες, από το 2019 και ανισόμετρα σε σχέση με τις αυξήσεις στις μεγάλες πολυεθνικές της λεωφόρου Κηφισίας, ενώ οι «δυνάμεις της αγοράς» μετασχηματίζουν την πόλη σε «πεδίο βολής φτηνό».
• Ο δήμαρχος Ρούσσος έχει υιοθετήσει πλήρως το μοντέλο του «δημάρχου Σούπερμαν», όπου για τους πολίτες επιφυλάσσεται μόνο ο ρόλος του «χρήστη των social media», χωρίς καν υπόνοια διαβούλευσης με τους πολίτες και τους μαζικούς φορείς για την παραγωγή πολιτικών και έργων. Ακόμα και πρωτοβουλίες που δεν είχαν κανένα κόστος και θα διαμόρφωναν ένα άλλο μοντέλο συμμετοχής στα κοινά, δεν προχώρησαν. Ο Συμμετοχικός Προϋπολογισμός είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα: εφαρμόστηκε πιλοτικά το 2017 στον Συνοικισμό, παρήγαγε, μέσα από λαϊκές συνελεύσεις και διαβούλευση στη γειτονιά ένα όμορφο έργο (παραρεμάτια στον Συνοικισμό), αλλά δεν επαναλήφθηκε πουθενά.
Στην Πρωτοβουλία Πολιτών «Χαλάνδρι ΕνΑντιΑ», η άποψη μας για την πόλη δεν περιορίζεται στην μίζερη διαχείριση των λειτουργιών της. Το όνομα μας «ΕΝότητα- ΑΝΤΙσταση- Αλληλεγγύη» έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο: βάζει στο κέντρο τον δημόσιο χαρακτήρα, επιδιώκει την συμμετοχή των πολιτών στην λήψη αποφάσεων και στοχεύει στην μετατροπή της πόλης σε εργαστήριο δημιουργίας (διανοητικής, πολιτιστικής, αθλητικής κλπ), εκτός των σάπιων προτύπων που κυριαρχούν. Σήμερα η πόλη οδεύει ταχύτατα σε μια κατάσταση που τα πάντα ανατίθενται σε εργολάβους, οι πολίτες περιορίζονται στο σχολιασμό στα social media και οι άνθρωποι που επιδιώκουν να δημιουργήσουν, προσπαθούν να χωρέσουν σε μια πόλη, που ταλαντεύεται ανάμεσα στην πόλη- υπνωτήριο για τους κατοίκους της και την διασκεδαστούπολη για όλη την Αθήνα.
– Είναι δεδομένη η επίδραση της πανδημίας σε μεγάλο μέρος αυτής της δημοτικής περιόδου (2019-2023). Είστε, όμως, ικανοποιημένος με την ενεργοποίηση – κινητοποίηση των πολιτών απέναντι στα μεγάλα προβλήματα του Χαλανδρίου αλλά και της καθημερινότητας;
Σε αυτήν την τετραετία υπήρξαν διεργασίες, που δείχνουν ότι στην πόλη υπάρχει διάθεση να ξεπεραστούν οι «μειωμένες προσδοκίες» για την πορεία της ζωής μας. Η Διαδημοτική Επιτροπή Αγώνα Ενάντια στην Μετεγκατάσταση του Καζίνο της Πάρνηθας είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ξεκινώντας από το 2018, κατάφερα να πετύχει μια πλατειά συσπείρωση φορέων, συλλόγων και ανθρώπων της πόλης (αλλά και όμορων δήμων) και έθεσε στο δημόσιο διάλογο αυτό το κρίσιμο ζήτημα, που οι καθεστωτικές δυνάμεις δεν ήθελαν να βγει στην επιφάνεια. Στο «Χαλάνδρι ΕνΑντιΑ» είμαστε περήφανοι και περήφανες για την συμβολή μας σε αυτήν την προσπάθεια και θεωρούμε ότι υπάρχουν δυνατότητες ακόμα μεγαλύτερης συσπείρωσης, ακόμα πλατύτερης ενότητας, ακόμα μεγαλύτερης δράσης με φαντασία και δημιουργικότητα. Εξάλλου, εάν θέλουμε να τα βάλουμε με συμφέροντα του μεγέθους των Κόκκαλη και Λασκαρίδη, είμαστε αναγκασμένοι να το κάνουμε.
Αλλά και σε άλλες στιγμές, ακόμα και μέσα στην πανδήμια, φάνηκε ότι «η πόλη δεν κάθεται ήσυχη». Η μεγάλη πορεία τον Μάρτιο του 2021, μετά τα γεγονότα της πλατείας Νέας Σμύρνης, αποτύπωσε ότι η νεολαία της πόλης και συνολικά οι δημοκρατικοί πολίτες, δεν έχουν διάθεση να δεχτούν αγόγγυστα παράλογους περιορισμούς και περιστολή στοιχειωδών ατομικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Σίγουρα υπάρχει ακόμα δρόμος. Προσπαθούμε να κρατήσουμε ζωντανά τα ζητήματα της δημόσιας υγείας στην πόλη και να απευθυνθούμε σε μαζικούς φορείς και συμπολίτες μας, ώστε να πετύχουμε πράγματα. Το επιδιώξαμε με την προσπάθεια ώστε το Κεντρικό ΙΚΑ (ΚΥ Δημοσθένους) να μην γίνει αμιγές εμβολιαστικό κέντρο, αλλά να συνεχίζει να παρέχει Πρωτοβάθμια φροντίδα. Το πετύχαμε, στο Κάτω Χαλάνδρι, με την πλατιά ενωτική προσπάθεια που διασφάλισε ότι το Τοπικό Ιατρείο (Σοφοκλή Βενιζέλου) δεν θα μετατραπεί σε κουφάρι, με ελάχιστες ειδικότητες, σε πορεία κλεισίματος. Συνεχίζουμε να το προσπαθούμε, ώστε σε κάθε σχολική αίθουσα της πόλης μας, να γίνει πράξη αυτό που είχαμε προτείνει ήδη από την σχολική χρονιά 2020-2021: εγκατάσταση καθαριστών αέρα, χαμηλού κόστους, ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα άερα και να περιοριστεί η μετάδοση ασθενειών (ανάμεσα σε αυτές και του COVID-19, που συνεχίζει να απειλεί την υγεία μας- πλέον πιο πολύ δια των μακροπρόθεσμων συνεπειών από την νόσηση, του λεγόμενου long Covid). Θεωρούμε ότι σε αυτές τις προσπάθειες θα βρούμε αρωγούς και συνοδοιπόρους, τόσο του Συλλόγους και την Ένωσης Γονέων, όσο και τον Σύλλογο Συνταξιούχων ΙΚΑ,
-Στο Δημοτικό Συμβούλιο υπήρξαν θέματα, όπου σε ψηφίσματα και τοποθετήσεις, το «Χαλάνδρι Ενάντια» είχε συγκλίνει με τη Λαϊκή Συσπείρωση. Θα μπορούσε να υπάρξει συνεννόηση προεκλογικά με την παράταξη αυτή, όπως και άλλες δυνάμεις;
Από την πλευρά μας ήταν ρητή η πρόθεση να ξεκινήσει η διερεύνηση ενός τέτοιου ενδεχόμενου, δηλαδή συνεργασίας με την «Λαϊκή Συσπείρωση». Προσωπικά, θεωρώ ότι η προοπτική συμπόρευσης των δύο παρατάξεων θα άνοιγε σημαντικές δυνατότητες και θα διαμόρφωνε έναν ισχυρό πόλο υπεράσπισης των συμφερόντων του κόσμου της δουλειάς και της νεολαίας. Βέβαια, δεν φτάσαμε ποτέ σε αυτήν την συζήτηση. Δυστυχώς, οι δημόσιες αποφάσεις των οργάνων του ΚΚΕ, στο οποίο πρόσκειται η «Λαϊκή Συσπείρωση» έκλεισαν αυτήν την πόρτα. Η «Λαϊκή Συσπείρωση» περιορίστηκε σε κάλεσμα ατομικής συμμετοχής στα ψηφοδέλτια της παράταξης του ΚΚΕ. Αυτό το κάλεσμα παραγνωρίζει το γεγονός ότι διαφορετικές παρατάξεις αποτυπώνουν διαφορετικές απόψεις και η συνεργασία μεταξύ τους μπορεί να γίνεται μόνο με διατήρηση της αυτονομίας της κάθε πλευράς και όχι με αυτοδιάλυση και απορρόφηση του ενός από τον άλλον.
Ελπίζουμε ότι την επαύριο των εκλογών η «Λαϊκή Συσπείρωση» θα αποτιμήσει την επιλογή της, με προσανατολισμό την εμβάθυνση της σύμπλευσης που είχε αποτυπωθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο. Εξάλλου, και στην τρέχουσα δημοτική περίοδο, αποδείχτηκε ότι όπου μπορέσαμε να «χτυπήσουμε από κοινού», παρά το γεγονός ότι «βαδίζαμε χώρια», υπήρξαν αποτελέσματα. Αντίθετα, οι παράλληλοι δρόμοι, αποδυνάμωσαν τους κοινούς στόχους: χαρακτηριστικό παράδειγμα το ζήτημα του Καζίνο, όπου η πλήρης ταύτιση απόψεων, δεν οδήγησε στην από κοινού προσπάθεια να μαζικοποιηθεί η Διαδημοτική Επιτροπή Αγώνα, να απλωθεί η δράση σε όλη την πόλη, να διευρυνθεί η συσπείρωση σε αυτήν. Η αποχή της «Λαϊκής Συσπείρωσης» από την Επιτροπή Αγώνα και ο προσανατολισμός της σε ανάπτυξη δράσεων αποκλειστικά με κέντρο τους μαζικούς φορείς που πρόσκεινται στο ΚΚΕ, συνιστά αποδυνάμωση του κοινού στόχου της παρεμπόδισης της φαραωνικής επένδυσης.
-Το αυτοδιοικητικό σας σχήμα απαρτίζεται από πολιτικές δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (ΜέΡΑ 25, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), που στις βουλευτικές εκλογές του 2023 είχαν στην πόλη υψηλότερα ποσοστά από τις εθνικές καταγραφές. Εκτιμάτε ότι το «Χαλάνδρι Ενάντια» θα κεφαλαιοποιήσει ή και θα αυξήσει αυτές τις επιδόσεις στις δημοτικές κάλπες;
Ο πλουραλισμός της Πρωτοβουλίας μας αποτελεί στοιχείο της ταυτότητας της. Επιδιώκουμε την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση του κόσμου που αγωνιά και αγωνίζεται στην πόλη, ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης. Επιδιώκουμε να κάνουμε πράξη το «Ενότητα- Αντίσταση- Αλληλεγγύη», κάτι που αναπόδραστα μας τοποθετεί στην Αριστερά, που δεν αποδέχεται τους μονόδρομους και την απουσία εναλλακτικής, το περιβόητο Θατσερικό TINA (There is no alternative).
Όμως, θεωρούμε ότι στην πόλη, ο καθένας και η κάθε μία βιώνει με τον πλέον άμεσο τρόπο τα αποτελέσματα πολιτικών, που, όταν σχολιάζονται στα ΜΜΕ, φαίνονται απόμακρες. Υπό αυτήν την έννοια, δεν απευθυνόμαστε απλά στον κόσμο που ψήφισε/ στήριξε πολιτικές δυνάμεις στις οποίες εντάσσονται τα μέλη της παράταξης (εξάλλου, πολλά μέλη είναι ανένταχτοι αγωνιστές και αγωνίστριες της αριστεράς και του ελευθεριακού χώρου).
Απευθυνόμαστε σε κάθε πολίτη που θεωρεί ότι ο Δήμος πρέπει να προασπίζεται και να υπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών. Στα νέα ζευγάρια, που αναγκάζονται να βρίσκουν λύσεις σε πανάκριβους ιδιωτικούς βρεφονηπιακούς, γιατί δεν πληρούν τα κριτήρια των «voucher», στους απόμαχους της δουλειάς που θέλουν να απολαμβάνουν πρωτοβάθμια φροντίδα χωρίς να στήνονται στις ουρές των δημόσιων νοσοκομείων ή να πληρώνουν την ιδιωτική υγεία, στους νέους και τις νέες που δεν ικανοποιούνται από το μοντέλο κατανάλωσης, το οποίο γίνεται διαρκώς ακριβότερο και κατατρώει τον δημόσιο χώρο, στους ανθρώπους που θέλουν το κράτος (σε όλες του τις μορφές) να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του απέναντι στους πολίτες, χωρίς να είναι απλά φοροσυλλεκτικός μηχανισμός και «υπηρέτης» των ισχυρών.
Απευθυνόμαστε σε όλους και όλες, που θέλουν μια πόλη στο μπόι των ανθρώπων, όπως λέει το σύνθημα μας. Και έχουμε την σιγουριά ότι, όσο διαφορετικά κι αν αντιλαμβάνεται ο καθένας το σύνθημα μας, τελικά αφορά την κοινωνική πλειοψηφία της πόλης, που θέλει ο Δήμος να υπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών, ενάντια στις επιδιώξεις και τα κέρδη των λίγων.
