Θάνος Μικρούτσικος, Μίλτος Πασχαλίδης και το γραφείο παραγωγής καλούνται να πληρώσουν 120.000 ευρώ έκαστος, ήτοι 360.000 ευρώ σύνολο, στο δήμο Ιλίου, με βάση αίτημα αγωγής, γιατί αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις για τις “Λευκές νύχτες” που διοργάνωσε.
Οι “λευκές νύχτες” είναι οι καλοκαιρινές νύχτες στην περιοχή του αρκτικού κύκλου, όταν ο ήλιος δεν δύει. Το χειμώνα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, είναι μιά διαρκής νύχτα.
Ποιόν ακριβώς συμβολισμό ήθελαν να δώσουν οι εμπνευστές του σχεδίου “λευκές νύχτες” σε μερικούς δήμους της Αττικής;
Το σχέδιο ήθελε να μείνουν ανοιχτά τα μαγαζιά όλη νύχτα, προκειμένου έτσι να προσελκύσουν πελάτες και να …αντιμετωπίσουν την κρίση. Αν σκεφτείς καλύτερα το συμβολισμό, οι λευκές νύχτες δεν είναι παρά η άλλη όψη των μαύρων νυχτών, οι πρώτες για κάποιους (πολύ μεγάλους) επιχειρηματίες και οι δεύτερες για τους εργαζόμενους.
Σε συνεργασία, λοιπόν, με εμπορικούς συλλόγους, κάποιες δημοτικές αρχές επιβάλλουν το άνοιγμα των καταστημάτων τη νύχτα και σε ήμερες που απαγορεύεται, συνήθως Σαββατόβραδα και Κυριακές.
Οι περισσότερες δημοτικές αρχές για να προσελκύσουν περισσότερο κόσμο και να δώσουν γιορτινή ατμόσφαιρα, αλλά και για να περιορίσουν τις αντιδράσεις, συνοδεύουν τις βραδιές με πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Οι μόνοι που δεν γιορτάζουν είναι οι εργαζόμενοι που χάνουν τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο τους, ενώ δεν πληρώνονται κάν τις υπερωρίες. Εκτός αυτού, οι διοργανωτές των «γιορτών» δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα νομιμότητας (άδεια από την Περιφέρεια κλπ).
Μια τέτοια «Λευκή νύχτα» διοργανώθηκε από το δήμο Ιλίου στις 25 Ιουνίου, φέτος. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που θα έπαιρναν μέρος ήταν ο Θ. Μικρούτσικος και ο Μ. Πασχαλίδης, αγνοώντας αρχικά σε πιο πλαίσιο εντασσόταν η συναυλία που είχαν κληθεί να δώσουν.
Όταν ενημερώθηκαν από τους αγωνιζόμενους ενάντια στην εκδήλωση εργαζόμενους για το χαρακτήρα της έπραξαν το στοιχειώδες. Αρνήθηκαν να γίνουν το πολιτιστικό άλλοθι σε μια αντεργατική «γιορτή» και απέσυραν τη συμμετοχή τους.
Κατόπιν τούτου η δημοτική αρχή του Ιλίου, σαν τοπικό κομμάτι της μνημονιακής εξουσίας, επιχειρεί να τους εκδικηθεί επιδιώκοντας την οικονομική τους εξόντωση.
Το «έγκλημά» τους ήταν ότι διάλεξαν πλευρά και για αυτό πρέπει, στη κυριολεξία, να πληρώσουν!..
Στο πρόσωπο των δυο καλλιτεχνών επιδιώκεται να υποταχτεί και να σωπάσει, κάθε φωνή αντίστασης στη σύγχρονη καπιταλιστική βαρβαρότητα που προέρχεται και από το χώρο της τέχνης και του πολιτισμού.
Το γεγονός υπογραμμίζει, κατά την αντίθετη φορά, την ανάγκη υποστήριξης από τους εργαζόμενους και τη νεολαία των καλλιτεχνών που αντιστέκονται, αλλά την ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη, μιας ουσιαστικής και βαθύτερης ενότητας των εργαζομένων και των προοδευτικών ανθρώπων της τέχνης και του πολιτισμού, της ριζοσπαστικής διανόησης.
Αλλιώς και τους πρώτους και τους δεύτερους απειλεί να τους καταβροχθίσει η ολοκληρωτική μαρμάγκα.
