10.1 C
Athens
Πέμπτη, 13 Φεβρουαρίου, 2025

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Μιά πόρτα στο δωμάτιο, του Θανάση Σκαμνάκη

Στο δωμάτιο όπου έχουμε συγκεντρώσει τον κόσμο μας, έχουν τοποθετηθεί τα διακοσμητικά να το ομορφύνουν, έχουν τακτοποιηθεί τα καθίσματα, αναπαυτικά και κυρίως ευχάριστα, έχει προσεκτικά και σε ανάλογη απόσταση, να μη χαλάσουν τα μάτια μας, τοποθετηθεί η μικρή οθόνη που τα βλέπει όλα στον κόσμο και μας τα λέει, στο δωμάτιο λοιπόν της μικρής μας ευτυχίας όπου έχουμε ήδη κλείσει απέξω τον καιρό, εμφανίστηκε μια πορτίτσα που δεν είχαμε προσέξει. Μας πως μας ξέφυγε; Αυτή λοιπόν την πόρτα, που δεν την χτυπάει κανείς, την ανακαλύψαμε με φρίκη καθώς δείχνει να τσιτώνεται, κάτι την πιέζει απέξω.

 

Σιγά-σιγά, σαν να συσσωρεύονται σταδιακά αντικείμενα από πίσω και την σπρώχνουν, απειλώντας να εισβάλουν στο προσεκτικά διακοσμημένο και συντηρημένο δωμάτιο και να το πλημμυρίσουν ποιος ξέρει με τι ξένα υλικά. Κι απ’ τη στιγμή που ανακαλύψαμε αυτή την απειλή της ξαφνικής πόρτας, άλλοτε κάνουμε πως δεν την βλέπουμε κι άλλοτε παίρνουμε μέτρα, βάζουμε από πίσω μια καρέκλα για αντίσταση, ένα βαρύ κομό, τέλος, το ισχυρό χαρτί μας, τη συσκευή της τηλεόρασης. Ίσως έτσι να πετύχουμε μια παράταση στην ευθυμία μας…

 

Κάπου διάβασα πως είναι μύθος ότι η στρουθοκάμηλος χώνει το κεφάλι της στη γη όταν έρχεται κίνδυνος.

 

Πόσο μπορεί να κρατήσει μια ομπρέλλα να αντιστέκεται στο Νιαγάρα; Ή μια πόρτα να αντέχει στην πίεση των γεγονότων;

 

Μια κοπέλα αφήνει το βρέφος, που μόλις γέννησε, στη παραλία και πεθαίνει. Ένας πατέρας λέει πως έστειλε την κόρη του στη Γαλλία γιατί δεν μπορούσε να την ζήσει. Μια μαθήτρια πέφτει λιπόθυμη από την πείνα. Κατάσταση πολιορκίας για να μπουν ανεμογεννήτριες στην Τήνο. Μετανάστες σκοτώνονται στο κέντρο της Αθήνας. Ομάδες άγριων παιδιών δέρνουν μέχρι αναισθησίας συμμαθητές τους στα σχολεία. Οι πρόσφυγες περικλείονται με συρματοπλέγματα να μη βγει κανείς έξω. Πόλεμος γίνεται στα νησιά. Επιτάξεις. Κι απ’ το Ιντλίμπ, από τον πραγματικό πόλεμο, αποδρούν πάνω από 600.000 άνθρωποι – που θα πάει όλη αυτή η απόγνωση;

 

Στο δωμάτιο όλα αυτά είναι τακτοποιημένα. Δε μας απασχολούν. Προς το παρόν έχουμε έναν μακρινό ιό να αντιπαλέψουμε…

Αλλά η πόρτα από τη στιγμή που εμφανίστηκε μπορεί να ανοίξει ξαφνικά και να εισβάλλουν τα νερά, οι απελπισμένες μάνες και οι πατεράδες, τα νεκρά μωρά, οι δοσμένες κόρες, οι απελπισμένοι πρόσφυγες, η ζωή που την κρατάει απέξω ο Άδωνης, ο “δημοσιογράφος”, ο βλάκας, η Δόμνα τάδε…, “η κωμωδία της λιποθυμίας” απαντά στη “φάμπρικα με τις λιποθυμίες”, η άγνοια, η αλαζονεία, η ανοησία, η μηδαμινότητα, όλα μαζί. 

Α, και ο ιός πολλαπλασιασμένος.  

 

Στην οθόνη παίζουν ακόμη τηλεπαιχνίδια, με ερωτήσεις, με αμφιέσεις, με έκθεση σωμάτων, με τεστ ετοιμότητας και γνώσης, συνήθως από το σκυλοπαζάρι, γιατί σε ερωτήσεις για πραγματικές γνώσεις πέφτει μακελειό… Ξέρετε, ποιος είναι ο αρχαίος, βρείτε το, ένα γράμμα έμεινε Πιν-αρος, δεν ξέρουμε, δεν έχουμε ακούσει, μήπως;…, ποια είναι η πρωτεύουσα της Ιθάκης, αναγραμματισμός, ΥΒΑΘ, μήπως Θύβα; Ποια είναι πρόσωπα μυθοπλασίας; Ζαν Ντ’ Άρκ, Γιάννης Αγιάννης, Ροβινσώνας Κρούσος; ο Γιάννης Αγιάννης είναι πραγματικό, οι άλλοι δύο από μυθιστορήματα. Κι η Μαρία Πολυδούρη δεν υπάρχει, είναι η παγίδα στην ερώτηση… Δείτε λίγο παιχνίδια. Μια θλίψη.  

 

Καθώς η πόρτα πιέζεται και απειλεί.           

0ΥποστηρικτέςΚάντε Like

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ ΑΠΟ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ