Πηγή: Facebook
Όσοι είδαμε Με Κομμένη την Ανάσα στο Αλφαβίλ την Περιφρόνηση για το κυνήγι μιάς επιτυχίας που εξευτελίζει τον άνθρωπο, ξέρουμε ποιός είναι.
Ξεκίνησε από τα Cahiers du Cinema για να ανατρέψει την εφησυχασμένη παράδοση της ευρωπαϊκής κουλτούρας, άνοιξε Το Βιβλίο της Εικόνας του σύγχρονου κινηματογράφου και το έκλεισε με τον Αποχαιρετισμό στη Γλώσσα που ψυχορραγεί. Με το καινοτόμο έργο του συνέθεσε την Ελεγεία του Έρωτα και υπερασπίστηκε κάθε γυναίκα που Ζούσε τη Ζωή της.
Μας γνώρισε μια Κινέζα, την Κάρμεν και τον Τρελό Πιερό κι ακολουθώντας πάντα τον ανικανοποίητο Δαίμονα της Ενδεκάτης Ώρας μας ξενάγησε Ένα Σαββατοκύριακο στο πληγωμένο Σεράγεβο και μας έδειξε για τι μάχονται οι Καραμπινιέροι και για τι Ο Μικρός Στρατιώτης. Μετά την εκπνοή των εξεγέρσεων του 1968 μας παρηγόρησε με τη μελαγχολική διαβεβαίωση πως Όλα Πάνε Καλά ενώ λίγο αργότερα μας προειδοποίησε ότι η επικείμενη άνοδος του νεοφιλελευθερισμού που Συνέβη στην Αμερική και επέδραμε σαρωτικά στην Ευρώπη, θα φέρει γενική υποχώρηση των κοινωνικών αξιών και θα καταστήσει κυρίαρχη την κραυγή Ο Σώζων Εαυτόν Σωθήτω.
Ως αντίδοτο στον κυνισμό και στη βαναυσότητα των νέων καιρών, μας προέτρεψε να γράψουμε τη Δική μας Μουσική Για την Αρχή του 21ου Αιώνα.
Σήμερα έφυγε Στο Σκοτάδι του Χρόνου.
Είναι και θα μείνει, ο Ζαν Λυκ Γκοντάρ.
