Ο Joan Garriga, ψυχοθεραπευτής της σχολής Gestalt, μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις στον δημοσιογράφο και συγγραφέα Victor-Μ. Αmela για την ισπανική εφημερίδα La Vanguardia.
Χρειαζόμαστε σύντροφο;
Λαχταρούμε ένα δεσμό που θα μας προσφέρει την αίσθηση του ανήκειν καθώς επίσης οικειότητα, σεξουαλικότητα και ανάπτυξη.
Και το ζευγάρι μάς τα δίνει;
Ναι, αλλά σήμερα θέλουμε το ζευγάρι να εξυπηρετήσει το Εγώ μας και αυτό περιπλέκει τα πάντα.
Μπορώ να είμαι ευτυχισμένος χωρίς σύντροφο;
Ναι! Ξέρω έναν ευτυχισμένο μοναχό, χωρίς σεξουαλική ζωή, αλλά έχει κατακτήσει το ανήκειν, την οικειότητα και την ανάπτυξη.
Εσείς;
Παντρεύτηκα, χώρισα. Ξαναπαντρεύτηκα, έβαλα χοντρό στοίχημα και ξαναχώρισα. Μετά είχα μία πολύ τρυφερή σύντροφο, με την οποία δεν συζήσαμε και ήταν η καλύτερη σχέση μου!
Και τι έγινε;
Στα επτά χρόνια ήθελε να κάνουμε παιδί και εγώ όχι: λόγος για σίγουρο χωρισμό.
Και τώρα, πώς πάει;
Αγαπιέμαι, χωρίς όμως να συζώ με την σύντροφό μου.
Καλύτερα μόνος παρά με κακή συντροφιά;
Ναι, αλλά σχεδόν όλος ο κόσμος προτιμά να έχει κακή συντροφιά παρά να είναι μόνος του! Συνήθως προτιμούμε κάποιου είδους δεσμό, ακόμα και αν υπάρχει κακή αγάπη!
Τι πρέπει να γίνει για να υπάρχει καλή αγάπη;
Υπάρχουν τέσσερα στάδια.
1. Έρωτας
«Με ξεσηκώνεις, αλλά ΔΕΝ ΣΕ βλέπω αρκετά»
2. Σχέση
«Μπορώ πλέον να σε δω καλύτερα και σε έχω επιλέξει για να πορευτούμε μαζί»
3. Δέσμευση
«Δημιουργούμε κάτι πιο σημαντικό από τις οικογένειες καταγωγής μας και τους προηγούμενους συντρόφους μας»
Και
4. Δώσιμο
«Αγαπώ εσένα και ό,τι σε κατευθύνει».
Αυτό είναι πλέον μια αγάπη πολύ ανεπτυγμένη.
Γιατί;
Είναι η αυθόρμητη επιθυμία να κάνει ο ένας τον άλλον ευτυχισμένο. Είσαι ευχαριστημένος με την πληρότητα του άλλου!
Μεγάλα λόγια, έτσι δεν είναι;
Ναι. Εν τω μεταξύ, πρέπει να γνωρίζουμε το εξής: κανείς, μα κανείς δεν μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους! Και κανείς, μα κανείς δεν μπορεί να μας κάνει δυστυχισμένους!
Επομένως;
Η ευτυχία σου εξαρτάται μόνο από την στενή σύνδεσή σου με τον εσώτερο εαυτό σου.
Και από τι εξαρτάται αυτή η σύνδεση;
Να έχεις συμφιλιωθεί με τα δικά σου γονεϊκά και οικογενειακά στοιχεία, για να μην είσαι φορτωμένος με κόμπους – γόρδιους δεσμούς που στη συνέχεια θα προσπαθήσεις να ξεφορτώσεις στη σχέση σου.
Αυτό συμβαίνει;
Ένα ζευγάρι δεν είναι δύο πρόσωπα. Είναι δύο συστήματα οικογενειών που συναντήθηκαν.
Ποιο είναι το κόστος και το όφελος όταν είσαι ζευγάρι;
«Είναι καλύτερα κάποιος να παντρευτεί ή να παραμείνει εργένης;» ρώτησαν τον Σωκράτη, ο οποίος απάντησε: «Παντρέψου. Αν σου πάει καλά, θα γίνεις λίγο ευτυχισμένος. Αν σου πάει στραβά, θα γίνεις φιλόσοφος».
Δώσε μου ένα παράδειγμα κακής αγάπης.
Κακή αγάπη είναι «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα», λέμε στον σύντροφό μας, σαν να ήμασταν παιδιά, ενώ καλή αγάπη είναι το «Χωρίς εσένα επίσης θα μου πάει καλά η ζωή… όμως ως ενήλικας, έχω επιλέξει να είμαι μαζί σου».
«Σ’ αγαπώ γι’ αυτό που είσαι» λέμε και δεν είναι καλό! Καλή αγάπη είναι το «σ’ αγαπώ… ακόμη και που είσαι αυτός που είσαι», δηλαδή η καλή αγάπη αποδέχεται τις σκιές του άλλου, φιλοξενεί και λιμάρει τις τραχύτητες των δύο Εγώ που συναντήθηκαν.
Συνέχισε, συνέχισε…
«Θέλω σχέση», κακή αγάπη! Εγκατάλειψε την απαίτηση και πράξε! «Καλύτερα να προετοιμαστώ για να μπορέσω να μπω σε σχέση». Βρες τον τρόπο για να είσαι εσύ καλός σύντροφος και τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους.
Κάτι πολύ έντονο και συναισθηματικό;
Όχι! Τέτοιες αναταραχές πτωχεύουν και απονεκρώνουν, έχουν να κάνουν με παιδικά τραύματα και παλιότερες ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Αυτό που εμπλουτίζει είναι να ρέει η σχέση με ευκολία.
Κάθε ζευγάρι είναι μια σχέση εξουσίας.
Όχι! Είναι συνεργασία, ένας συν ένας να είναι περισσότεροι από δύο. Αρνητική αγάπη είναι το «Σ’ τα δίνω όλα».
Γιατί;
Το να δίνεις πολλά μπορεί να προκαλέσει στον άλλον ένα αίσθημα χρέους που θα τον κάνει να νιώσει μείον και έτσι δεν υπάρχει ισότητα. Να δίνεις στον άλλον ό,τι μπορεί να επιστρέψει, χωρίς να πρέπει να χάσει την αξιοπρέπειά του.
Και αν η άλλη πλευρά ζητάει: “Δώσε μου κι άλλο”;
Μπορεί να έχει αγκυροβολήσει σε ένα σενάριο ανικανοποίητου, που τροφοδοτείται από την απαίτηση, όπου ό,τι και να δώσεις, δεν θα είναι ποτέ αρκετό.
Ένα άλλο παράδειγμα της κακής αγάπης.
Να βάζεις τους γονείς σου ή τα παιδιά σου πάνω από τον σύντροφό σου. Καλή αγάπη είναι το «Πρώτα εμείς! πάνω από τις οικογένειες καταγωγής μας και τα παιδιά που έχουμε από κοινού».
Ένα άλλο παράδειγμα καλής αγάπης.
Να γελάμε και να θρηνούμε μαζί σε οποιεσδήποτε αντιξοότητες: θανάτους, αποβολές, καταστροφές…
Πόσο δύσκολο είναι να αντέξει στο χρόνο το ζευγάρι, ε;
Ας διαρκέσει όσο διαρκέσει: Το να μπεις στη διαδικασία να αγαπήσεις σε μια σχέση, σημαίνει επίσης ότι γίνεσαι αυτομάτως υποψήφιος για να πονέσεις στην περίπτωση που τυχόν λήξει η σχέση.
Πόσο καιρό κατά μέσο όρο διαρκεί μία σχέση;
Μπορούμε να περιμένουμε τρεις με τέσσερις σχέσεις κατά τη διάρκεια της ζωής μας, με το επακόλουθο συναισθηματικό στρες. Κάθε τέλος μάς διδάσκει τον πόνο και την αποκόλληση για να μπορέσουμε στη συνέχεια να ξαναμπούμε στον δρόμο της αγάπης και της ζωής.
Δώστε μια τελευταία συμβουλή για να ενθαρρύνουμε την καλή αγάπη σε μία σχέση.
Μην θεωρείτε δεδομένο ότι γνωρίζετε τον/την σύντροφό σας. Να τον/την κοιτάζετε κάθε μέρα σαν να ήταν καινούργιος/α σύντροφος, και θα δείτε ό,τι δεν βλέπατε. Έχουμε σχέση με την εικόνα που έχουμε φτιάξει για τον άλλο, αλλά… είναι όντως ο άλλος έτσι ΣΗΜΕΡΑ;
Αγαπησιάρικο συμπέρασμα.
Συνήθως απαιτούμε από τον άλλο: «Κάνε με ευτυχισμένο/η» αλλά η καλή αγάπη αποτελείται από την αυθόρμητη επιθυμία να είναι ο άλλος ευτυχισμένος.
Πηγή: Το Περιοδικό
Μετάφραση, επιμέλεια: Ανδριανή Δελιβέρτη
Εικ.: Félix Vallotton, Το ψέμα (1898). Baltimore Museum of Art
