Μας αξιολογούν όταν παίρνουμε το πτυχίο μας!
Μας αξιολογούν όταν βάζουν στη μέγγενη του προσοντολόγιου και των καλοπληρωμένων μεταπτυχιακών και επιμορφώσεων τον κλάδο!
Μας αξιολογούν εκβιάζοντας τους νέους συναδέλφους με τη μη μονιμοποίησή τους αν δεν συμμορφωθούν στις υποδείξεις!
Μας αξιολογούν όταν μας δίνουν τα εντέλεσθαι!
Μας αξιολογούν με πληρωμένες πλατφόρμες φακελώματος για να ξαναβάλουμε τα στοιχεία που ήδη έχουν!
Μας αξιολογούν όταν κρυώνουμε μαζί με τους μαθητές μας για να κάνουμε μάθημα!
Μας αξιολογούν όταν ανάβουμε τα καλοριφέρ πολλή ώρα και ρίχνουμε έξω το ενεργειακό ισοζύγιο!
Μας αξιολογούν αν απεργήσουμε, αν διεκδικήσουμε το αυτονόητο!
Μας αξιολογούν αν ζητήσουμε να μην γίνονται συγχωνεύσεις, γιατί είναι αδύνατο να κάνεις μάθημα σε πολυπληθή τμήματα 30+ μαθητών!
Μας αξιολογούν όταν ζητάμε ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς σε μόνιμη βάση σε κάθε σχολείο!
ΝΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΣ!
Εμείς οι δάσκαλοι/καθηγητές που κοιτάμε στα μάτια το κάθε παιδί παλεύοντας να μάθει, να γίνει καλύτερος άνθρωπος, να έχει όνειρα και στόχους είμαστε ανεπαρκείς.
Και είμαστε ανεπαρκείς γιατί δεν φτάνουμε για να καλύψουμε τις ανάγκες και τρέχουμε κάνοντας τον δάσκαλο, τον φύλακα, τον ψυχολόγο, τον νοσηλευτή!
Είμαστε ανεπαρκείς γιατί αγωνιούμε να καλύψουμε την ύλη, με τα παιδιά μας να μην καταλαβαίνουν και να ζητούν αγάπη και ασφάλεια.
Είμαστε ανεπαρκείς γιατί τρέχουμε σε δύο και τρία σχολεία, ταξιδεύοντας σε όλη τη χώρα, με μισθό κάτω από 900 ευρώ!
Είμαστε ανεπαρκείς γιατί σας θέλουμε δίπλα μας να φωνάξουμε για το δημόσιο σχολείο που ονειρευόμαστε για όλα τα παιδιά!
Φτιάξτε νόμους, λοιπόν, μέντορες και αξιολογητές, πρότυπα και κολλέγια, πληρωμένες πλατφόρμες και πληρωμένα όνειρα, τσαλακώνοντας την αξιακή έννοια της μόρφωσης ως δικαίωμα όλων, ξεφτιλίζοντας το πρότυπο του παιδαγωγού που κάποτε ήταν άξιο θαυμασμού. Το μόνο κέρδος θα είναι στους έχοντες και κατέχοντες και η μόνη ζημιά στα ίδια μας τα παιδιά.
Πολλοί θα πουν μα αφού όλοι αξιολογούνται γιατί αντιδρούν οι εκπαιδευτικοί;
Η εκπαίδευση δεν είναι τράπεζα ούτε πολυεθνική να μετρηθεί το έργο της με δείκτες πελατών ή κέρδους. Η μόρφωση δεν είναι ένα τεχνοκρατικό εγχειρίδιο στείρων πληροφοριών αλλά δικαίωμα του κάθε παιδιού σε κάθε γωνιά της χώρας. Ο εκπαιδευτικός δεν είναι λογιστής που καταθέτει ισολογισμό στην εφορία αλλά μεταλαμπαδευτής κριτικής σκέψης και στάσης ζωής. Όλα αυτά δεν μετριούνται με δείκτες ή πλατφόρμες, δεν μπορούν και δεν πρέπει να μετρηθούν.
Κάθε πρωϊ μας αξιολογούν οι μαθητές μας και κάθε απόγευμα οι γονείς και ξέρουν ότι είμαστε και θα είμαστε δίπλα τους.
Στις 15 Φλεβάρη ο εκπαιδευτικός κλάδος με ομόφωνες αποφάσεις των ομοσπονδιών ΔΟΕ και ΟΛΜΕ απεργεί διεκδικώντας την αξιοπρέπειά του! Θα είναι μαζί με τους καλλιτέχνες, τους καθηγητές και τους φοιτητές των δραματικών σχολών, με τους συνταξιούχους, με τους πολίτες και την κοινωνία σε πολύμορφες δράσεις ζητώντας τα αυτονόητα: Δημόσια εκπαίδευση, αξιοπρεπείς μισθούς, μόνιμη εργασία! Απαιτώντας να αποσυρθούν οι εξεταστικοκεντρικοί και ελεγκτικοί/ νόμοι της δήθεν αξιολόγησης!
ΝΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΠΑΡΚΕΙΣ!
Γιατί κάθε μέρα αναζητάμε τρόπους να μάθουμε.
Γιατί τελειώνοντας τη μία μέρα προετοιμάζουμε την επόμενη.
Γιατί έχουμε ένα κυρίαρχο αξιολογητή που είναι η τάξη, οι συνάδελφοι, οι γονείς, η κοινωνία.
Όλοι μαζί ας διεκδικήσουμε αύριο και κάθε μέρα το δικαίωμα στη ζωή, στην αξιοπρέπεια, στη μόρφωση.
Γιατί ο δάσκαλος που σε μαθαίνει να πετάς δεν μπορεί να σέρνεται!
