Οι υποσχέσεις της Νέας Δημοκρατίας για φορο-ελαφρύνσεις, μειώσεις στις εισφορές, μη επιστροφή της ενίσχυσης απέναντι στον Covid και με τις οποίες απέσπασε την ψήφο των μικρο-αστών, ελεύθερων επαγγελματιών και μικρο-μεσαίων επιχειρηματιών αποδείχθηκε πως ήταν κάλπικες. Αυτό έγινε φανερό από την Εαρινή Εκθεση της Κομισιόν (το 2ο αφεντικό μετά τους εφοπλιστές, στην Ελλάδα) και τις πολιτικές προτάσεις στην επόμενη κυβέρνηση που δημοσιεύτηκαν μέσα στη βδομάδα. Η έκθεση αποκάλυπτε ότι το αμέσως επόμενο διάστημα μετά τις εκλογές ο λαός, ανεξαρτήτως του τι ψήφισε, θα κληθεί σε:
α) Καθήλωση μισθών
β) Νέους «κόφτες» στην Υγεία
γ) Πλήρης εμπορευματοποίησή και ιδιωτικοποίηση της Υγείας
δ) Αύξηση της φορολογίας ιδιαίτερα σε ελεύθερους επαγγελματίες,
ε) Εντατικοποίηση των πλειστηριασμών
στ) Εκτόξευση της ενεργειακής φτώχειας.
Συγκεκριμένα η εαρινή πρόβλεψη-πρόταση της Επιτροπής για το 2023 αναμένει ότι το συνολικό έλλειμμα θα μειωθεί περαιτέρω στο 1,3% του ΑΕΠ το 2023, γεγονός που συνεπάγεται πρωτογενές πλεόνασμα 1,9% του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει πως τα μέτρα λιτότητας θα πρέπει να ενισχυθούν και να προωθηθεί η υφαρπαγή του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου, πάντα προς όφελος της ξένης και ντόπιας ολιγαρχίας.
Η καλύτερη από την αναμενόμενη εξέλιξη για την Κομισιόν αποτελεί η μεταφορά της φορολογικής βάσης (δηλαδή η αύξηση της φορολογικής βάσης) που προετοιμαζόταν για το 2022 στο 2023, γεγονός που βελτιώνει τις προβλέψεις τους, σε σύγκριση με τις προβλέψεις προηγούμενων ετών. Δεδομένου ότι οι φθινοπωρινές προβλέψεις της Επιτροπής για το 2022, έπεσαν έξω καθώς η ελληνική κυβέρνηση «εισήγαγε ένα μέτρο που χαρακτηρίζεται ως “market pass” με εκτιμώμενο δημοσιονομικό ύψος-κόστος 0,2% του ΑΕΠ». Λογικά η Κομισιόν δεν συμφώνησε ποτέ για το Μάρκετ Πας αλλά, κάπως η ΝΔ έπρεπε να χρυσώσει το χάπι για τους φτωχούς και να κερδίσει την ψήφο τους.
ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
Οι Προτάσεις της Επιτροπής κατά κύριο λόγο είχαν ως στόχο της, την ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης στην Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Ελλάδα και την εξασφάλιση επαρκούς (για τους μη έχοντες) και ισότιμης (για τους έχοντες) πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη. Στο πλαίσιο αυτό, προωθείται ο ρόλος των οικογενειακών γιατρών (σ.σ. προσωπικών γιατρών), δηλαδή η ένταξη ιδιωτών στο ΕΣΥ και στην ΠΦΥ, προκειμένου να επιτευχθεί η πλήρης πληθυσμιακή κάλυψη και εγγραφή των πολιτών μέχρι την έναρξη της πλήρους εφαρμογής του συστήματος παραπομπών. Η επιτροπή-χρηματοδότης-εντολοδόχος της ελληνικής ολιγαρχίας τονίζει ότι οι δημόσιες δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη στην Ελλάδα είναι κάτω από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), ενώ οι αρνητικές-ιδιωτικές δαπάνες υγείας, δηλαδή οι πληρωμές των ασθενών από την «τσέπη» τους, είναι οι δεύτερες υψηλότερες στην ΕΕ, ως ποσοστό του ΑΕΠ. Η Κομισιόν θεωρεί πως το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, εσφαλμένα, εξακολουθεί να είναι νοσοκομειοκεντρικό, με τις δαπάνες θεραπευτικής φροντίδας να επικεντρώνονται στις νοσηλείες. Επιπλέον, η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση μεταξύ όλων των κρατών – μελών όσον αφορά στη δημόσια δαπάνη για φάρμακα, ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Οι δημόσιες δαπάνες για τη μακροχρόνια και προληπτική φροντίδα είναι σημαντικά χαμηλότερες από τον μέσο όρο της ΕΕ και δεν υπάρχει ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική για τη μακροχρόνια φροντίδα.
Έτσι σύμφωνα με την έκθεση :
«Τα νοσοκομεία και τa ταμεία κοινωνικής ασφάλισης, που είναι υπεύθυνα για τις εφάπαξ συντάξεις, αντιστοιχούν στο 90% της απόκλισης δημοσιονομικού στόχου. Παρά την παροχή επαρκούς ρευστότητας στα νοσοκομεία, το απόθεμα των καθαρών ληξιπρόθεσμων οφειλών τους παραμένει υψηλό, γεγονός που υποδηλώνει ορισμένα διαρθρωτικά προβλήματα. Η πλήρης εφαρμογή της μεταρρύθμισης του Εθνικού Κεντρική Αρχή Προμηθειών Υγείας (ΕΚΑΠΥ) θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβάλει στην επιτάχυνση την εκκαθάριση των ληξιπρόθεσμων οφειλών, καθώς η κεντρική προμήθειες αναμένεται να περιορίσουν τις νοσοκομειακές δαπάνες και να επιταχύνουν τις πληρωμές. Αυτές θα πρέπει να γίνονται κεντρικά και όχι από νοσοκομείο σε νοσοκομείο…” (…) «Για να αντιμετωπιστεί αυτό, η Ελλάδα εφαρμόζει ένα πρόσφατα υιοθετηθέν σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, για τη μείωση της εξάρτησης από τη νοσοκομειακή περίθαλψη και την αύξηση της αποτελεσματικότητας της πρόσβασης σε αγαθά και υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης».
Παράλληλα, «επισημαίνεται ότι η πλήρης ανάπτυξη της μεταρρύθμισης της Πρωτοβάθμιας Υγείας παρεμποδίζεται από την έλλειψη οικογενειακών γιατρών, καθώς ο αριθμός τους δεν επαρκεί για να καλύψει ολόκληρο τον πληθυσμό. «Η επαρκής κάλυψη είναι απαραίτητη για την πλήρη εισαγωγή ενός αποτελεσματικού και ολοκληρωμένου συστήματος, βασισμένου σε gatekeeping, το οποίο έχει νομοθετηθεί να ξεκινήσει από την 1η Σεπτεμβρίου2023. Στην κατεύθυνση αυτή, είναι καθοριστικής σημασίας η παροχή ισχυρότερων κινήτρων για την αύξηση του αριθμού των οικογενειακών γιατρών και την επίτευξη πλήρους κάλυψης και εγγραφής του πληθυσμού, προκειμένου να διασφαλιστεί επαρκής και ισότιμη πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη”
Τα παραπάνω σημαίνουν, πως οι αστικές κυβερνήσεις στη χώρα, εν προ κειμένης, αυτή της Νέας Δημοκρατίας (σε αντίθεση με όσα εξήγγειλε) πρέπει να «τρέξει» τις «μεταρρυθμίσεις» για την παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας, σύμφωνα και με τον πρόσφατο νόμο – έκτρωμα της κυβέρνησης της ΝΔ.
O θεσμός του οικογενειακού γιατρού, όπως μπορεί να νοηθεί, αποτελεί το εργαλείο περικοπής εξετάσεων, θεραπειών κ.ά., με το πρόσχημα της επιβεβλημένης αποσυμπίεσης των δημόσιων νοσοκομείων, ενώ η ΠΦΥ κρίνεται ως το κλειδί που ανοίγει την πόρτα στη «μείωση των δαπανών θεραπευτικής περίθαλψης», στην οποία αναφέρεται και η έκθεση της Κομισιόν. Μια αντιδραστική δηλαδή «μεταρρύθμιση» είναι και το μέτρο για την εφαρμογή του συστήματος ελέγχου πρόσβασης στα νοσοκομεία (gatekeeping).
Δηλαδή: O οικογενειακός γιατρός θα λειτουργεί ουσιαστικά ως «ανάχωμα προσβασιμότητας» των ασθενών πολιτών στις υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας. Επιπλέον, θα δημιουργηθεί ένας ανταγωνιστικός μηχανισμός αύξησης πελατολογίου, όπου τα ιδιωτικά μονοπώλια θα αυξήσουν την κερδοφορία τους. Από την άλλη, οι ασθενείς, μαζί με την επερχόμενη επισιτιστική και ενεργειακή (λόγω κατακόρυφων τιμολογιακών αυξήσεων και αυξήσεων στα καύσιμα, πολύ πριν το Ουκρανικό Ζήτημα) κρίση, θα κληθούν να δαπανήσουν ότι τους έχει απομείνει στην τσέπη στο ιδιωτικό ιατρείο-θεραπευτήριο για να νοσηλευτούν ή να χειρουργηθούν.
Το ρόλο του οικογενειακού-ιδιώτη γιατρού θα μπορούσαν να έχουν τα TOMY, ώστε να δημιουργηθεί ένας κόμβος επικοινωνίας στην ΠΦΥ με σκοπό την γρήγορη παρέμβαση στον πληθυσμό ανεξαρτήτως πανδημίας. Και η παρέμβαση θα ήταν πιο ουσιαστική, άμεση, συγκεκριμένη και οι ασθενείς δεν θα έβαζαν το χέρι στην τσέπη, για ακόμα μια φορά. Τα ΤΟΜΥ βέβαια σήμερα ούτε αυξήθηκαν αριθμητικά, ούτε λειτουργούν (κυριολεκτικά και μεταφορικά) επαρκώς, ούτε υπάρχει πλάνο ένταξης τους στον γενικότερο κεντρικό σχεδιασμό της δημόσιας υγείας. Μάλλον γιατί ο μόνος σχεδιασμός που υπάρχει από το νεοφιλελεύθερο κράτος «εκτάκτου ανάγκης» είναι να «χαριστούν» όλες οι δομές και υποδομές δημόσιας υγείας στον ιδιωτικό τομέα.
Κατά τη γνώμη (συγχωρέσατε μου το προσωπικό ύφος) αλλά η κατάσταση που βρισκόμαστε αποτελεί το «όνειρο» του νεοφιλελευθερισμού. Η Νέα Δημοκρατία, με αναπτερωμένο ηθικό μετά της μεγαλειώδη νίκη της επί των ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ (και οι 3 φορείς απευθύνθηκαν στους μικραστούς, επιχειρηματίες και αυτοαπασχολούμενους με σαφή επικράτηση του αυθεντικού εκφραστή των μικροαστών, δηλαδή τη ΝΔ) πιστή στο δόγμα του οικονομικού και κοινωνικού δαρβινισμού τίποτα καλύτερο δεν έχει να προσφέρει στους πολίτες, παρά μόνο, φτώχεια, θανάτους, ακρίβεια, ανασφάλεια, ανεργία, καταστολή και φόβο. Πολύ φόβο. Ένα διαρκώς εξελισσόμενο «Πανοπτικόν» που θα καθυποτάσει και πειθαρχεί του πολίτες σε μια ζοφερή πραγματικότητα θάνατο-πολιτικής.
Επίλογος:
Η Νέα Δημοκρατία ετοιμάζει νέα επίθεση, με την αβάντα των ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και λοιπόν ακροδεξιών και πιστών στο δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν» (και βέβαια το ΚΚΕ, όσο και να χαίρεται πως απειλεί το σύστημα επειδή αυξήθηκε το ποσοστό του κατά 1,6% αντίθετα φαντάζει για τους αστούς τόσο διάτρητο όσο το ελβετικό τυρί που καταναλώνουν με παρρησία). Το ζήτημα είναι η μαχόμενη Αριστερά και το κίνημα για τη Δημόσια Υγεία (που ελπίζουμε να ανασυγκροτηθούν αμφότερα) θα πρέπει να διεκδικήσει:
Ένα πυκνό δίκτυο (συνδεδεμένο σε κόμβους επικοινωνίας) Κέντρων Υγείας, Περιφερειακών Ιατρείων και Τοπικών Μονάδων Υγείας. Κάθε δημόσια αποκεντρωμένη Πρωτοβάθμια Δομή Δημόσιας Υγείας (Π.Δ.Δ.Υ), να περιλαμβάνει τμήματα προληπτικής ιατρικής, προαγωγής δημόσιας υγείας και περίθαλψης που θα συνδέονται λειτουργικά με το κοντινότερο περιφερειακό/πανεπιστημιακό νοσοκομείο.
Μια αποκέντρωση της νοσοκομειακής περίθαλψης με ενισχυμένη την παρουσία και συμμετοχή της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης. Αυτό θα καταστεί δυνατό μέσω της προώθησης ενός πλήρους σχεδιασμού για την ανάπτυξη σύγχρονων δημοτικών και περιφερειακών δομών παροχής υγειονομικής φροντίδας σε σύνδεση πάντα με τα Κέντρα Υγείας και τις κατά τόπους Τοπικές Μονάδες Υγείας ή Μονάδες Φροντίδας Υγείας Γειτονιάς
Την πλήρη αποκατάσταση των απωλειών του ανθρώπινου υγειονομικού δυναμικού λόγω της οικονομικής κρίσης, με προσλήψεις, (βλέπε πρόσφατη έκθεση του ΚΕΠΥ για το 2023), να ανέρχονται σε «τουλάχιστον 15.000 υγειονομικών, πέραν των ετήσιων προσλήψεων προς αντικατάσταση των αποχωρήσεων λόγω συνταξιοδότησης ή άλλων λόγων». Επίσης βασική διεκδίκηση, θα πρέπει να θεωρείται, «η μονιμοποίηση των 11.000 επικουρικών εργαζομένων στα νοσοκομεία του ΕΣΥ σήμερα και η αποκατάσταση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης στο σύνολο του προσωπικού».
Η μάχη, λοιπόν, θα δοθεί όχι τόσο στις εκλογές (που σίγουρα είναι πολύ σημαντικό ο κόσμος να ψηφίσει, όχι λευκό ή άκυρο, αλλά προοδευτικά-αριστερά ψηφοδέλτια) αλλά, πολύ περισσότερο, την επομένη, όπου η Αριστερά, ο λαός και το κίνημα θα πρέπει να συγκρουστεί με τον υπαρκτό νεοφιλελευθερισμό των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ σε σωματεία, δρόμους και χώρους δουλειάς. Καλούνται, επί της ουσίας, να συγκρουστούν με την ιδιωτική πρωτοβουλία κάθε είδους (ΝΠΙΔ, ΜΚΟ, ΑΜΚΕ, ΣΔΙΤ) στην Υγεία. Ενδεικτικό είναι ότι η ΝΔ για να κερδίσει τις εκλογές εξαγόρασε πάσης πολιτικής φύσης συνδικαλιστές στην υγεία και στην παιδεία, μέσω της διαδικασίας εκλογής διευθυντών κλινικών και σχολικών μονάδων…οπότε προσοχή και «συμμάχους» και εχθρούς..
