Με αφορμή την επέτειο του Θανάτου του Κώστα Τζιαντζή δημοσιεύουμε σήμερα ένα απόσπασμα από παλιότερο κείμενο του Θανάση Σκαμνάκη που δημοσιεύτηκε την 1 Νοεμβρίου 2022 και ένα βίντεο που αναφέρτε στο σύγχρονο επαναστατικό υποκείμενο
“Όταν η αντιδικτατορική πάλη μοίραζε μεταπολιτευτικά φωτοστέφανα και οι θέσεις καταλαμβάνονταν εν ριπή οφθαλμού, εκείνος επεξεργαζόταν το κράμα του επαναστατικού μετάλλου.
Ήταν εκείνος ο ταλαντούχος άνθρωπος που μπορούσε να γίνει τα πάντα (εκτός από νοικοκύρης!). Να ικανοποιήσει όλες τις φιλοδοξίες που κάποιος θεωρεί επιτυχία μέσα σε αυτή την κοινωνία. Να γίνει καταξιωμένος λογοτέχνης ή γνωστός πολιτικός ή απλά πλούσιος, ακόμα και να παραμείνει «επαναστάτης» εντός της κατεστημένης Αριστεράς, χωρίς εμφανή σημάδια φθοράς.
Αλλά διάλεγε να μπλέκει με τους ασήμαντους, με τα κομμάτια της Αριστεράς που μπορεί να μην τα βρει καμιά καταξίωση, ώστε να τα ανυψώσει στο μέγεθος της Ιστορίας, που μπορούν ωστόσο να αναφλεγούν σαν ένα φύλλο κηροζίνης. Αλλά – αυτό το αλλά, ήταν όλη του η ζωή και όλη του η σκέψη- χωρίς αυτούς ποτέ καμιά επανάσταση, καμιά ανατροπή δεν είναι εφικτή.
Ο Κώστας λοιπόν, ένας επιδέξιος υφαντής παραμυθιών και ονείρων, είχε εξ ίσου μοναδική σχέση με την πραγματικότητα. Δεν θυσίαζε την προοπτική της σε συσχετισμούς του παρόντος. Κι ούτε θυσίαζε το παρόν σε ένα όνειρο του μέλλοντος. Όταν κακόφημες εξουσίες χλώμιαζαν την κομμουνιστική προσδοκία, κατέστρωνε το επόμενο σχέδιο, με σταθερή προσήλωση στον επαναστατικό σκοπό και διαρκή επανεξέταση των πολιτικών και οργανωτικών μέσων, συνεχής αναζήτηση και τομές στη συνέχεια του επαναστατικού κινήματος, ενάντιος στις απομιμήσεις.
Με επίγνωση του βάθους της κατάρρευσης των κοινωνιών της Ανατολής επέμενε πως η εποχή θέτει όσο ποτέ άλλοτε στην Ιστορία την κομμουνιστική ιδέα στην πρώτη γραμμή.
Δεν θα έλεγα πως βρήκε πάντα καλόπιστους αποδέκτες. Μας εντυπωσίαζε η ψύχραιμη αντίστασή του στις επιθέσεις του «αυτονόητου», το οποίο πάντα αποδέχεται ό,τι είναι στο συρμό, ακόμα και στον επαναστατικό συρμό.
Δεν πρόκειται για μονοδιάστατη πίστη. Ήταν πίστη και αμφιβολία, για να παραχθεί κάθε φορά μια ανώτερη πίστη και μια ανώτερη αμφιβολία. Αντίθετος με το ΚΚΕ, όχι μόνο με το επίσημο, το μεγάλο, αλλά και με όλα τα μικρά ΚΚΕ εντός μας –και όχι με το ΚΚΕ, αλλά με την ιδέα της ιδιοκτησίας της αλήθειας και του κινήματος.”
