Σικάγο, 1884: Τα περισσότερα και μαζικότερα συνδικάτα του Σικάγου αποχωρούν από τη συντηρητική Συνασπισμένη Επαγγελματική Εργατική Συνέλευση, οργανώνουν το «Κεντρικό Εργατικό Συνδικάτο», που χαράζει καθαρά αγωνιστική πολιτική και αποδέχονται μια κοινή διακήρυξη αρχών:
«Όλη η γη αποτελεί κοινωνική κληρονομιά, ο πλούτος είναι δημιούργημα της εργασίας, δεν μπορεί να υπάρχει καμία αρμονία ανάμεσα στους εργάτες και το κεφάλαιο, κάθε εργάτης οφείλει να αποσπαστεί από τα καπιταλιστικά πολιτικά κόμματα και να αφοσιωθεί στο συνδικάτο».
Ξεκινούν συστηματικό αγώνα με άμεσο στόχο την πανεργατική απεργία, με αίτημα το 8ωρο, χωρίς να εγκαταλείπουν το σημαντικότερο: τη δημιουργία κοινού εργατικού μετώπου και την πάλη των τάξεων.
Σάββατο,1η Μάη 1886:
Ξεκινά η μαζικότερη απεργία που γνώρισε η Β. Αμερική. Οι εργάτες κατεβαίνουν στους δρόμους με σύνθημα: «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες μόρφωση και ξεκούραση, 8 ώρες ύπνο». Η εξάπλωση της απεργίας προκαλεί τρόμο! Οι πιο πολλοί εργοδότες αρχίζουν να υποχωρούν. Περίπου 200.000 εργάτες μετά από 1 μήνα απεργίας κερδίζουν το 8ωρο. Στο Σικάγο όμως, οι μεγάλοι επιχειρηματίες και βιομήχανοι διακηρύσσουν ότι θα αντιταχθούν με όλες τις δυνάμεις τους στο 8ωρο και συνασπίζονται για να συντρίψουν την απεργία. Στο πλάι τους και στη διάθεσή τους όλη η δύναμη της αστυνομίας ενισχυμένη από ιδιωτικούς αστυνομικούς και ειδικούς χαφιέδες. Βοηθοί τους, άθελά τους, απεργοσπάστες εργάτες που μάζεψαν από τις γειτονικές πόλεις για να κινήσουν τις τσιμινιέρες τους.
Δευτέρα, 3 Μάη 1886, εργοστάσιο Μακ Γκόρμικ Χάρβεστερ:
Χιλιάδες εργάτες μαζεύονται μπροστά από το εργοστάσιο και αποδοκιμάζουν τους απεργοσπάστες όταν σχολάνε. Αστυνομικοί και στρατός που φρουρούσαν το εργοστάσιο χτυπάνε στο ψαχνό, πυροβολούν ανεξέλεγκτα. Ο τόπος γύρω σπαρμένος από κορμιά, βαμμένος με αίμα. Πόσοι νεκροί; Κανείς δεν ξέρει! Οι αστυνομικοί μάζεψαν τα νεκρά κορμιά και κανείς δεν ξέρει πού τα έθαψαν!
Την επόμενη μέρα η «Εργατική Εφημερίδα του Σικάγου» με λάβρα προκήρυξή της καλεί τους εργάτες στα όπλα: «Αν τουφεκίζουν τους εργάτες, θα τους απαντήσουμε με τρόπο που να μας θυμούνται για πολύ καιρό οι αφεντάδες μας. Η ανάγκη πια μας κάνει να φωνάξουμε: Στα όπλα! Σκουπίστε τα δάκρυά σας εσείς που πάσχετε. Σκλάβοι σηκωθείτε!»
Τρίτη,4 Μάη: Η προκήρυξη έπιασε.
Το βράδυ η πλατεία Αγοράς γεμίζει χιλιάδες εργάτες.
Μιλούν με τη σειρά οι ηγέτες τους: ο Πάρσονς, ο Σπάις, ο Φίλντεν. Προς το τέλος της συγκέντρωσης και ενώ ο μεγάλος όγκος των απεργών έχει αποχωρήσει, η αστυνομία μπαίνει στην πλατεία για να διαλύσει τους υπόλοιπους. Τη στιγμή όμως που επιτέθηκαν στον κόσμο, μια βόμβα έσκασε ανάμεσά τους σκοτώνοντας έναν αστυνομικό και τραυματίζοντας πολλούς. Οι άλλοι άρχισαν να τρέχουν για να γλιτώσουν. Μα από πίσω τους ήταν ο στρατός που άρχισε να πυροβολεί υστερικά κι ανεξέλεγκτα, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν αρκετοί (τουλάχιστον τέσσερις διαδηλωτές και έξι αστυνομικοί, ανεξακρίβωτο από ποια πυρά) και τραυματίζοντας ακόμα περισσότερους…
Τις επόμενες μέρες ακολουθεί τρομοκρατία, ανελέητο κυνηγητό της εργατιάς, συλλήψεις όλων των επαναστατών, αναρχικών της πόλης. Φυλακίστηκαν όλοι οι δημοσιογράφοι και οι σημαντικότεροι ηγέτες των εργατών της Β. Αμερικής. Οι κεφαλαιοκράτες δε θα άφηναν τους εργάτες να ξεχάσουν. Θα τους τιμωρούσαν που θέλησαν «να ‘ναι λεύτεροι». Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, όταν και ο πρώτος τραυματίας αστυνομικός είχε χάσει τη ζωή του, οι πρωτοπόροι ηγέτες οδηγούνται στο κακουργιοδικείο (Σπάις, Έγκελ, Φίσερ, Λινγκ, Σβαμπ, Φίλντεν, Πάρσονς και Νίμπι). Κατηγορούνται για την έκρηξη της βόμβας που προκάλεσε το θάνατο του αστυνομικού. Με μια δίκη-παρωδία, όπου δε μπόρεσε ν’ αποδειχτεί συνωμοσία ή εμπλοκή τους στην έκρηξη και κατέληξαν να δικάζονται για τις ιδέες τους, οι επτά πρώτοι καταδικάστηκαν σε θάνατο. Ο Νίμπι σε κάθειρξη 15 ετών.
Το Νοέμβρη του 1887 οι Σπάις, Φίλντεν, Έγκελ και Πάρσονς κρεμάστηκαν. Ο Λινγκ την παραμονή της εκτέλεσης έκανε το κεφάλι του λιώμα καπνίζοντας τσιγάρο με δυναμίτη. Οι δύο πήραν χάρη. Δευτερόλεπτα πριν τραβήξουν τη θηλιά του, ο Σπάις αλύγιστος φωνάζει: «Θα’ ρθει μια εποχή που η σιωπή του τάφου μας θα είναι πιο ισχυρή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα».
1889: Το Παγκόσμιο Εργατικό Συνέδριο, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς στο Παρίσι, αποφασίζει να θεσπιστεί η Πρωτομαγιά διεθνική εργατική γιορτή, μέρα που οι εργάτες όλου του κόσμου να απεργούν και να διαδηλώνουν το ταξικό τους μίσος ενάντια στην παγκόσμια κεφαλαιοκρατία.
Κυριακή, 2 Μάη 1893 : Ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα, με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου και του ιδρυτή του Σταύρου Καλλέργη κατέληξε στη σύλληψη και φυλάκισή του για δέκα ημέρες.
Μάης 1936, Θεσσαλονίκη: Το θηρίο ξαναχτυπά. 30 εργάτες νεκρούς αφήνουν πίσω τους τα όργανα της «τάξης» που διατάχτηκαν να χτυπήσουν την απεργία των εργατών στη Θεσσαλονίκη.
1η Μάη 1944, Καισαριανή: Το θηρίο έχει αλλάξει πρόσωπο. Φορά τη μάσκα του ναζισμού. 200 κομμουνιστές, πρώην κρατούμενοι-εξόριστοι επί Μεταξά εκτελούνται στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, ως αντίποινα για το θάνατο ενός Γερμανού στρατηγού και τριών αξιωματικών στους Μολάους της Λακωνίας στις 27 Απρίλη του ’44.
Κόσμος, 2020: Το θηρίο χτυπά και πάλι …απανωτά. Διψάει για αίμα. Κοιτάει να το ρουφήξει πάλι από το λαό… Το εργασιακό ρολόι γυρίζει έναν αιώνα πίσω. Το ρολόι του κόσμου χτυπά Μεσαίωνα…
Σε δέκα χρόνια μέσα προσπάθησαν να μας πάρουν ό,τι ιερό, με αίμα κατέκτησε το εργατικό κίνημα εδώ και ενάμιση περίπου αιώνα.
Καταργούν το δικαίωμά μας στην εργασία, τη μετατρέπουν σε αβέβαιη, ελαστική, κακοπληρωμένη απασχόληση… Τον 21ο αιώνα!!!, που οι υλικοί όροι μπορούν να εξασφαλίσουν ακόμα λιγότερες ώρες δουλειάς για τον εργάτη!
Μας σπρώχνουν σε ακραία φτώχεια… Ποιους; Τους δημιουργούς του πλούτου!
Ποιοι; Αυτοί που αποφάσισαν ότι πλεονάζουμε οι άνθρωποι στο σύστημά τους!
Ξεπουλούν στο κεφάλαιο όλα τα δημόσια λαϊκά αγαθά. Όλα τα μετατρέπουν σε εμπόρευμα και τα υποτάσσουν στο σύγχρονο Θεό: ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ… καταστρατηγώντας το ΔΙΚΑΙΩΜΑ του ανθρώπου στην εξασφάλιση της επιβίωσής του και κατεδαφίζοντας το κοινωνικό κράτος.
Καταλύουν τις ελευθερίες μας, τη μία μετά την άλλη..
Διαλύουν τη Δημόσια Υγεία…
Διαλύουν το Δημόσιο Σχολείο, αφού καταργούν το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στη μόρφωση εκτοπίζοντας από τα σχολεία τους πιο αδύναμους μαθητές, στραγγαλίζοντας τη σκέψη τους στις συμπληγάδες ενός άθλιου συστήματος που έχει εξορίσει το διάλογο, γιατί τον φοβάται, χλευάζοντας τα ζωντανά μυαλά και ακυρώνοντας την ομορφιά της γνώσης και ενσταλάζοντας στις ευάλωτες παιδικές συνειδήσεις την ήττα και την αποδοχή… ετοιμάζοντας τους δούλους του 21ου αιώνα.
Σπέρνουν το θάνατο, την προσφυγιά και τη δυστυχία οι δολοφόνοι της παγκόσμιας ειρήνης με τους πολέμους που εξαπολύουν παντού όπου μπορούν να ικανοποιήσουν την ιδιοτέλειά τους να καρπωθούν το αίμα των άλλων».
Καταστρέφουν αδίστακτα τη φύση σκορπώντας αρρώστιες και θάνατο.
Και, το χειρότερο, η διεστραμμένη τους προσπάθεια να μας εκπαιδεύουν στην αναλγησία και να ξεχειλώνουν τις συνειδήσεις μας τόσο ώστε να χωράνε όλα αυτά, να αντέχουν σε όλα αυτά και να μη φωνάζουν για τίποτα!
Δε μας άφησαν τίποτα…
Ή …σχεδόν τίποτα…
Γιατί, με ό,τι μας έχουν πάρει, μέσα μας ζωντάνεψαν πάλι το μίσος για το σύστημα που μας κυβερνά και μας καταστρέφει τη ζωή… και …. ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ:
ΤΩΡΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ .
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΤΟΥ ΜΟΧΘΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ!
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ, ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΧΩΡΙΣ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟ.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ!
«ΑΣ ΤΡΕΜΕΙ Η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΤΑΞΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» (1)
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ.
Κι ας δηλώνει ο ένας με περίσσιο κυνισμό ότι «η πάλη των τάξεων υπάρχει και είναι η δική μου που κερδίζει»! (2). Κι ας φαντασιώνεται ο άλλος το τέλος της ιστορίας! (3)
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ.
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΣΤΑΓΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ
ΟΠΛΑ ΜΑΣ Η ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ Η ΓΝΩΣΗ.
ΓΝΩΣΗ ΤΕΤΟΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΕΛΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ!
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΟΤΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΥΣ ΨΕΜΑ, Η ΠΙΟ ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥΣ.
Η Ιστορία εξελίσσεται!
Και στη σπείρα εξέλιξής της, θα αναγράφονται οι νέες εποποιίες των λαών!
(1) Κ. Μαρξ
(2) Ου. Μπάφετ, Αμερικανός μεγιστάνας, το 2008 θεωρήθηκε ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου
(3) Φουκουγιάμα
