Ήδη έχουν ξεχαστεί τα δύο περιστατικά σε Πάτρα και Ηράκλειο που καταγγέλθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα. Εγκυμονούσες εργαζόμενες κλήθηκαν να διακόψουν την κύηση ή αλλιώς να αποχωρήσουν από την εργασία τους.
Η εργαζόμενη από το Ηράκλειο κατήγγειλε ότι ο εργοδότης την απείλησε με βάναυσο τρόπο: «Αν θέλεις να κρατήσεις τη δουλειά, δε θα κρατήσεις το παιδί. Να υποβάλεις παραίτηση, γιατί, αν γεννήσεις, δε θα είναι δυνατόν να απολυθείς για 18 μήνες. Και για να πάρεις τα δεδουλευμένα, να δηλώσεις ότι αποχωρείς οικειοθελώς».
Δεν είναι μεμονωμένα κρούσματα αυθαιρεσίας. Απλώς αυτά ήρθαν με δραματικό τρόπο στην επιφάνεια. Είναι κοινό μυστικό ότι από το φόβο της απόλυσης και της ανεργίας οι εργαζόμενοι έχουν παραδοθεί απροστάτευτοι στους εργοδότες: αμοιβές καταβάλλονται τμηματικά και με μεγάλη καθυστέρηση. Ωράρια δεν τηρούνται, χωρίς βέβαια καταβολή υπερωριών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι τράπεζες, στις όποιες οι εργαζόμενοι παραμένουν και μια και δυο, κάποτε και τρεις ώρες μετά τη λήξη του ωραρίου.
Από τη μόνιμη πλήρη εργασία με ασφάλιση και περίθαλψη περάσαμε στη μερική, στην εκ περιτροπής, στην ενοικιαζόμενη ευκαιριακή χωρίς δικαιώματα. Οι εκφράσεις, «εργασιακή ζούγκλα» και «εργασιακός μεσαίωνας» που ακούγονταν κάποτε ως υπερβολή και μελλοντικός εφιάλτης αποτελούν πλέον καθημερινή απτή πραγματικότητα.
Δε συμβαίνουν μόνο στη χώρα μας. Στις ΗΠΑ, τη μητρόπολη του καπιταλισμού με τα πενήντα εκατομμύρια ανασφάλιστους, οι εταιρίες κολοσσοί Απλ, Γκουγκλ και Φέισμπουκ προτείνουν και επιχορηγούν τις υπαλλήλους τους να καταψύξουν τα ωάριά τους για το μέλλον, ώστε να αποφύγουν την εγκυμοσύνη και να αφοσιωθούν στην καριέρα τους.
Πολύ χειρότερα τα πράγματα στον τρίτο κόσμο, με τη στυγνή εκμετάλλευση, τις εξευτελιστικές αμοιβές, την παιδική εργασία, με περισσότερους από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους να ζουν με ένα δολάριο τη μέρα.
Το νήμα που ενώνει όλες αυτές τις καταστάσεις στη χώρα μας και παντού στον κόσμο δεν είναι βέβαια ο κακός, ο αχάριστος ή απάνθρωπος εργοδότης. Είναι το κοινωνικοοικονομικό σύστημα που επιτρέπει και ωθεί στην επιδίωξη του απεριόριστου ατομικού πλουτισμού. Στηρίζεται στην ανισότητα και την εκμετάλλευση, οι οποίες δεν είναι παρενέργεια αλλά όρος και ουσία της ύπαρξής του. Παράγει πλούτο, συγχρόνως όμως σκορπίζει δυστυχία, στέλνοντας στο περιθώριο αυτούς που τον παράγουν.
Δημοσιεύτηκε: Τετάρτη, 26 Νοεμβρίου 2014 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
