Πηγή: Ισραηλινή εφημερίδα Haaretz 28/12/2023
Κανείς δεν περίμενε τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου. Κανείς δεν πίστευε ότι το ευημερούν Ισραήλ του 2023 θα οδηγούσε στη δολοφονία στρατιωτών και στη δολοφονία αριθμών που δεν έχουμε δει εδώ και πολλά χρόνια. Υπηρέτησα μερικά χρόνια στην Υποεπιτροπή Πληροφοριών της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Ασφάλειας της Κνεσέτ. Ακούσαμε αναφορές για απομάκρυνση πιθανών απειλών για το Ισραήλ. Η Χαμάς αποτελούσε μια συγκεκριμένη και ανησυχητική απειλή, αλλά κανείς δεν εκτίμησε εκείνη την εποχή την ύπαρξη ενός τεράστιου δικτύου τούνελ, μέσω του οποίου καλά οχυρωμένοι «δολιοφθορείς» μπορούσαν να φτάσουν σε στόχους στο κέντρο της χώρας. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι το Ισραήλ θα έκανε έναν «δεύτερο πόλεμο ανεξαρτησίας» εναντίον μιας «τρομοκρατικής» οργάνωσης και όχι εναντίον ενός κράτους.
Αυτό που ξέραμε ή δεν ξέραμε θα ήταν τελικά η μηχανή ενός πολιτικού πραξικοπήματος, οι ερευνητικές επιτροπές και τα αμέτρητα βιβλία. Αλλά στο μεταξύ, στον πόλεμο, τα άρθρα στις συντακτικές επιτροπές και οι δημόσιες διαμαρτυρίες δεν θα αλλάξουν την κατάσταση. Η ικανότητά μας να κινούμαστε είναι περιορισμένη, όχι επειδή έχουμε χάσει την ευελιξία στη σκέψη, αλλά επειδή είμαστε παγιδευμένοι από όλες τις πλευρές.
Στο πολιτικό σύστημα, η παγίδα είναι ξεκάθαρη: αναλυτές και πολιτικοί ασκούν συνεχή πίεση στον Μπένι Γκαντζ και τον Γκάντι Άιζενκοτ να αποσυρθούν από την κυβέρνηση που εξακολουθεί να διευθύνει ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Η παραμονή τους σε αυτό τους μετατρέπει σε συνεργάτες στα αποτελέσματα των αποφάσεών του. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά η έξοδός τους θα μπορούσε να είναι εκλογική καταστροφή. Αποχώρηση σε πολιτικό υπόβαθρο, σε μια εποχή που ο αριθμός των θανάτων αυξάνεται μπροστά στα μάτια μας και οι απαχθέντες δεν έχουν επιστραφεί, δεν είναι δυνατή. Η απόσυρσή τους δεν θα τους φέρει τίποτα παρά μόνο καταστροφή.
Και στο διεθνές σύστημα δεν μπορούμε να αρνηθούμε το γεγονός ότι η θέση μας επιδεινώνεται. Το Ισραήλ θεωρείται σε πολλούς κύκλους του δημοκρατικού κόσμου ότι εμπλέκεται σε έναν καταστροφικό πόλεμο. Η προσοχή στη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου έχει αντικατασταθεί από τον αριθμό των θανάτων Παλαιστινίων στη Γάζα. Αυτό το θέμα μας οδήγησε σε απόλυτη εξάρτηση από την Αμερική, η οποία είναι μια υπερδύναμη που θυσιάζει μέρος του καθεστώτος της για εμάς, επομένως μπορεί να ζητήσει το άνοιγμα μεγάλων ανθρωπιστικών διαδρόμων συνοδευόμενων από πολλαπλές σύντομες εκεχειρίες. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί από τους πολίτες της χώρας διαμαρτύρονται ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες εμποδίζουν την εξάλειψη της Χαμάς» και οδηγούν την κυβέρνηση σε μια παγίδα: μαζί με την επιθυμία να αυξηθεί η πίεση για την καταστροφή της Χαμάς, η μη συμμόρφωση με τα αμερικανικά αιτήματα θα αφήσει το Ισραήλ χωρίς πολιτική προστασία στον κόσμο.
Η κυβέρνηση συμφωνεί με τα αμερικανικά αιτήματα επειδή γνωρίζει την κατάστασή της: η συμφωνία με τις θέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών είναι η λιγότερο επιβλαβής.
Η μεγαλύτερη παγίδα βρίσκεται στο πολιτικό σύστημα. Όλα τα χαρτιά λένε ότι αν θέλουμε να βγούμε από τον διεθνή αποκλεισμό, πρέπει να προωθήσουμε μια συνολική πολιτική συμφωνία, με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και των σουνιτικών αραβικών χωρών, με επικεφαλής την Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία, και με ισχυρή παλαιστινιακή εξουσία με πιο ποικιλόμορφη ηγεσία. Αλλά η κυβέρνηση δεν είναι έτοιμη να διεξαγάγει διαπραγματεύσεις με κανένα παλαιστινιακό κόμμα, όχι λόγω πιθανής εχθρότητας, αλλά επειδή καταστρέφει το μεσσιανικό όνειρο των μελών της δεξιάς. Αυτή είναι μια παγίδα που έχει επί του παρόντος μια θέση στην κοινή γνώμη, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τα πραγματικά συμφέροντα του Ισραήλ.
Πολλές παγίδες. Όλα αυτά μας αφήνουν όλους καθηλωμένους, όχι μόνο τον Νετανιάχου. Θα καταφέρει η ισραηλινή κοινωνία να απελευθερωθεί από αυτές τις παγίδες και να δει το φως;
