Με το άχαρο έργο της ανεύρεσης των νεκρών, το οποίο αναμένεται να αυξήσει σημαντικά τη λίστα των απωλειών που μέχρι στιγμή ανέρχονται στους 33, είναι επιφορτισμένα τα συνεργεία διάσωσης στο Χιούστον όσο η στάθμη των νερών αρχίζει να υποχωρεί.
Ο κατάλογος ωστόσο με τις ζημιές τώρα αρχίζει να συγκροτείται και μέρα με την ημέρα μεγαλώνει καθώς πέρα από το Χιούστον, που είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη των ΗΠΑ, καταιγίδες και πλημμύρες έχουν ήδη πλήξει κι αναμένεται να πλήξουν περαιτέρω πολλές γύρω περιοχές. Μεταξύ αυτών και το Τέξας, όπου χτυπάει η καρδιά της αμερικανικής πετρελαιοβιομηχανίας και βρέθηκε αντιμέτωπο με τη χειρότερη καταιγίδα των τελευταίων 50 ετών.
Ενδεικτικά, η διακοπή της δραστηριότητας των 15 διυλιστηρίων της περιοχής, που αντιπροσωπεύουν το 21%, της συνολικής δραστηριότητας διύλισης στις ΗΠΑ, θεωρείται σίγουρο ότι θα δώσει περαιτέρω ώθηση στις τιμές των καυσίμων.
Έφτασε ωστόσο και η ώρα της απόδοσης ευθυνών, η στιγμή που ένα τουλάχιστον χέρι, θέλει – δε θέλει, πρέπει να απλωθεί για να πάρει το λογαριασμό. Στην περίπτωσή μας αυτοί που πρέπει να πληρώσουν είναι …τρεις!
Άνοδος της θερμοκρασίας.
Ο πρώτος και σημαντικότερος υπαίτιος του τυφώνα Χάρβεϊ είναι η κλιματική αλλαγή. Η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη, την οποία ο Ντόναλντ Τραμπ εξακολουθεί να θεωρεί ανύπαρκτη, μόνο και μόνο για να προστατέψει τα συμφέροντα της αμερικανικής εξορυκτικής βιομηχανίας, και δη των πετρελαιάδων, που θίγονται άμεσα με κάθε μέτρο περιορισμού ή μείωσης των εκπομπών ρύπων που συμβάλλουν στην άνοδο της θερμοκρασίας. Γι’ αυτό το λόγο απέσυρε τις ΗΠΑ ακόμη κι απ’ αυτή τη συμφωνία του Παρισιού, που ξεχείλιζε αμφισημιών, ενώ απουσίαζαν δεσμευτικοί στόχοι, αυστηρά προσδιορισμένοι χρονικά.
Στην περίπτωση του Χάρβεϊ, και δεκάδων άλλων τυφώνων που πλήττουν τον Κόλπο του Μεξικού η κρίσιμο μεταβολή αφορά την άνοδο της θερμοκρασίας της επιφάνειας της θάλασσας. Από 1,5 ως 4 βαθμούς Κελσίου έχει αυξηθεί σε σχέση με τον μέσο όρο των ετών 1961-1990 η θερμοκρασία οδηγώντας σε άνοδο και την ατμοσφαιρική θερμοκρασία που με τη σειρά της επιτείνει τα καιρικά φαινόμενα, με αποτέλεσμα να γίνονται όλο και πιο βίαια και καταστροφικά. Η πυκνότητα της νεροποντής που έπληξε το Χιούστον μέσα σε 38 ώρες ήταν τέτοια που ισοδυναμούσε με βροχή 10 μηνών.
https://www.facebook.com/climatereality/videos/1470744133012640/
Οι ανθρώπινες – πολιτικές ευθύνες πίσω από τον τυφώνα Χάρβεϊ, που συγκαταλέγεται στις 3 πιο δαπανηρές φυσικές καταστροφές στη σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ, σχετίζονται με τις συνεχείς περικοπές κοινωνικών δαπανών. Μόλις πριν λίγους μήνες ο Τραμπ ανακοίνωσε την μείωση των δαπανών της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαχείρισης Εκτάκτων Καταστάσεων (FEMA) κατά 1 δις. δολ. ή 11% του συνόλου των δαπανών της. Οι περικοπές μάλιστα θα έπλητταν τη χρηματοδότηση τροφής και καταλυμάτων άμεσης ανάγκης.
Το αιτιολογικό της κυβέρνησης ήταν πώς χρειαζόταν αυτά τα κονδύλια για να χρηματοδοτήσει τις απελάσεις και την οικοδόμηση του τείχους με το Μεξικό. Επίσης, θύμα των περικοπών του Τραμπ ήταν και η ακτοφυλακή που ειδικά στο Τέξας έσωσε δεκάδες άτομα από την πλημμύρα.
Περικοπές δαπανών.
Στις 28 Αυγούστου ωστόσο, όταν στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ρωτήθηκε κατά πόσο θα επιμείνει στην μείωση των κονδυλίων της FEMA, απάντησε «όχι», ανακαλώντας την πρόταση περικοπών. Παρόλα αυτά, η ακύρωση του σχεδίου περικοπών, σε ένα περιβάλλον εκθετικής αύξησης των ακραίων καιρικών φαινομένων που μετατρέπει τη FEMA σε ασπίδα προστασίας των φτωχών, μόνο ανακούφιση δεν προκαλεί. Είναι κοινή πεποίθηση πώς κάθε χρόνο ολοένα και μεγαλύτερα κονδύλια πρέπει να κατευθύνονται στην αντιμετώπιση και διαχείριση φυσικών καταστροφών.
Άγρια οικιστική ανάπτυξη.
Η καταστροφή που έπληξε ωστόσο το Χιούστον, που είναι η πρωτεύουσα της αμερικανικής βιομηχανίας πετρελαίου και φυσικού αερίου, ουδέποτε θα είχε προσλάβει τόσο καταστροφικές διαστάσεις αν το Χιούστον δεν είχε εξελιχθεί σε Άγρια Δύση της αμερικανικής οικιστικής ανάπτυξης.
Σε ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Washington Post στις 29 Αυγούστου αναδεικνύεται μια άγνωστη πλευρά της τέταρτης μεγαλύτερης πόλης των ΗΠΑ, η οποία αποκαλείται κι ως «η πόλη που δε γνωρίζει όρια». Το Χιούστον κέρδισε αυτό το χαρακτηρισμό εξ αιτίας της ανυπαρξίας κανόνων στη χρήση γης, που έγιναν αποδεκτοί μάλιστα από τους κατοίκους του με τρία δημοψηφίσματα, εκ των οποίων το τελευταίο διεξήχθη το 1993.
<iframe width=’480′ height=’290′ scrolling=’no’ src=’https://www.washingtonpost.com/video/c/embed/1f729e1a-8c3b-11e7-9c53-6a169beb0953′ frameborder=’0′ webkitallowfullscreen mozallowfullscreen allowfullscreen></iframe>
«Η ανάπτυξη που στην πραγματικότητα είναι ανεξέλεγκτη, ακόμη και στις περιοχές που είναι επιρρεπείς στις πλημμύρες, έχει μειώσει την ήδη μειωμένη φυσική ικανότητα της γης να απορροφά νερό, σύμφωνα με περιβαλλοντολόγους και ειδικούς στη χρήση γης και τις φυσικές καταστροφές. Το δε σύστημα αποχέτευσης της πόλης – ένα δίκτυο από δεξαμενές, βάλτους, κι ως έσχατη ανάγκη δρόμους που κρατούν και στραγγίζουν το νερό – δε σχεδιάστηκε για να αντιμετωπίσει τις συνεχείς καταιγίδες που είναι όλο και πιο συχνές», αναφέρει η αμερικανική εφημερίδα.
Δοθέντων όλων των παραπάνω, στα οποία πρέπει να προστεθούν οι πολύ πιο καταστροφικές σε ανθρώπινες ζωές πλημμύρες που συνέβησαν ταυτόχρονα στην Ασία (Ινδία, Νεπάλ και Μπαγκλαντές), φαίνεται ότι είμαστε μάρτυρες μιας καθόλου ήπιας και ομαλής κλιματικής αλλαγής που θα έχει εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις στα πιο χαμηλά εισοδηματικά στρώματα και τα δημόσια οικονομικά. «Οι φορολογούμενοι θα κληθούν να πληρώσουν το μερίδιο του λέοντος από το λογαριασμό των 50 δισ. δολ. της καταιγίδας Χάρβεϊ», ήταν ο τίτλος των Financial Times στις 30 Αυγούστου.
Οι αμερικανοί εργαζόμενοι επομένως δε θα έχουν να πληρώσουν μόνο για τις χρεοκοπημένες τράπεζες και τους επεκτατικούς πολέμους σε Αφγανιστάν και Ιράκ, που διεξάγονται με πρόσχημα την τρομοκρατία, αλλά στο εξής θα πρέπει να βάζουν το χέρι στην τσέπη και για τις πλημμύρες.
Πολύ μεγάλος δεν είναι ο λογαριασμός για να μην επιστραφεί σε αυτούς που άμεσα ευθύνονται;
