Στις αρχές του καλοκαιριού έγινε στην Βενετία μια πρωτοφανής εκδήλωση διαμαρτυρίας: Εκατοντάδες πλεούμενα κάθε είδους εμπόδισαν ένα γιγαντιαίο κρουαζιερόπλοιο να δέσει στο λιμάνι.
Οι εναπομείναντες κάτοικοι της ιστορικής αυτής πόλης – μνημείο αντιδρούν σε ένα είδος τουρισμού που έρχεται από το μέλλον και απειλεί την ίδια την ύπαρξη της πόλης.
Μετά τον καταστροφικό Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η απογραφή κατέγραψε 176.000 κατοίκους στον Δήμο της Βενετίας. Στην σημερινή απογραφή έχουν απομείνει 55.000 κάτοικοι. Δηλαδή όσοι και οι μόνιμοι κάτοικοι της πόλης της Κέρκυρας.
Οι κάτοικοι της Βενετίας (οι εναπομείναντες “Ultimi Veneziani” λέγεται το κίνημα) καταγγέλλουν με χιλιάδες τρόπους στο διαδίκτυο , στις εφημερίδες , στην τηλεόραση την μετατροπή της πόλης τους σε βόθρο. Μετακινούνται σε διπλανούς δήμους και ερημώνει μια από τις πλέον ιστορικές και ομορφότερες πόλεις του κόσμου.
Η πόλη των καλλιτεχνών, των σπουδαίων τεχνιτών και των ερωτευμένων μετατρέπεται σε ένα τόπο ακατάλληλο και επικίνδυνο για την υγεία και την ζωή των κατοίκων της.
Τα προβλήματα της εκτεταμένης τουριστικής εκμετάλλευσης των διεθνών ταξιδιωτικών γραφείων μπήκαν σε παροξυσμό με την εμφάνιση μιας νέας μόδας τουρισμού: Τις κρουαζιέρες με γιγαντιαία κρουαζιερόπλοια με δυνατότητας μεταφοράς χιλιάδων επιβατών.
Τα κρουαζιερόπλοια – πόλεις διαθέτουν τα πάντα για όλα τα βαλάντια. Αρχή της τουριστικής εταιρείας είναι: «Ούτε ένα ευρώ έξω από το πλοίο-πόλη».
Ο «πελάτης» σε όποια κοινωνική τάξη και αν ανήκει πληρώνει πακέτο το ταξίδι στο οποίο περιλαμβάνεται η καμπίνα, το πρωινό και δύο γεύματα. Ακολούθως μπορεί να αγοράσει τα πάντα που θα μπορούσε να αγοράσει και στην πόλη του: Από ακριβά κρασιά ή ρούχα και κοσμήματα μέχρι είδη φτηνών σούπερ μάρκετ. Ακόμα και αναμνηστικά δώρα από τις πόλεις τις οποίες επισκέπτεται η κρουαζιέρα.
Το πλοίο ταξιδεύει νύχτα και πιάνει λιμάνι το πρωί.
Οι ταξιδιώτες αν θέλουν μπορούν να κατεβούν στην υπό επίσκεψη πόλη όπου στο λιμάνι τους περιμένουν ειδικά ανοιχτού τύπου λεωφορεία μιας εταιρείας συμβεβλημένης με την τουριστική εταιρεία του κρουαζιερόπλοιου. Τα λεωφορεία τους περιφέρουν στα αξιοθέατα της πόλης και τους φέρνουν πίσω στο λιμάνι. Το βράδυ το κρουαζιερόπλοιο συνεχίζει το ταξίδι του για το επόμενο λιμάνι.
Στην Κέρκυρα υπάρχουν μέρες που κατεβαίνουν πάνω από 12.000 τέτοιοι επισκέπτες.
Η επιβάρυνση στις υποδομές του νησιού και στο περιβάλλον είναι απερίγραπτη αν υπολογίσει κανείς και τους …κλασικούς τουρίστες των ξενοδοχείων.
Φέτος η Κέρκυρα μύριζε βόθρο σε πολλές περιοχές της και οι μονάδες βιολογικού καθαρισμού των λυμάτων είναι αμφίβολο αν είναι πλέον σε θέση να ανταποκριθούν. Καταγγελίες κατοίκων και επαγγελματιών διαδεχόταν η μία την άλλη.
Ο τουρισμός των κρουαζιερόπλοιων απαιτεί μια πόλη μνημείο που να υπάρχει μόνο για να την επισκέπτονται για μια ημέρα, να αποκομίζουν το μάξιμουμ των κερδών οι τουριστικοί κολοσσοί και να την καταστρέψουν με ρυθμούς εξωφρενικούς εις βάρος του κατοίκου της πόλης και ενός τουρίστα θεατή που δεν προλαβαίνει να δει τίποτα στην κρουαζιέρα – βιντεοκλίπ που του προβάλουν.
Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν και στην Βαρκελώνη καθώς και σε άλλες πόλεις μνημεία της Μεσογείου που επισκέπτεται αυτός ο μαζικός τουρισμός νέου τύπου.
Ενώ όμως στην Βενετία και στην Βαρκελώνη οι κάτοικοι βλέπουν το πρόβλημα να έρχεται και αντιδρούν με διάφορους τρόπους, στην Κέρκυρα αρπάχτηκαν στα χέρια οι διάφοροι οδηγοί για το ποιος και με ποιο τρόπο θα κερδίσει τα ελάχιστα από τα εισιτήρια της ολιγόωρης περιήγησης.
Έτσι οι ταξιτζήδες τα βάλανε με το λιμεναρχείο που δεν τους αφήνει να πλησιάσουν πολύ κοντά στα κρουαζιερόπλοια. Οι οδηγοί των κλασικών τουριστικών λεωφορείων με τους οδηγούς των ανοιχτού τύπου λεωφορείων. Οι οδηγοί των ανοιχτών κόκκινων με τους οδηγούς των ανοιχτών πράσινων.
Από κοντά και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Παυλίδης και Φ. Βάκη που καταθέτουν ερώτηση στην βουλή κοντά τέλος της σαιζόν για τα ανοιχτά λεωφορεία χωρίς κανείς να καταλαβαίνει τι ακριβώς ρωτάνε και πότε θα συζητηθεί η υποτιθέμενη ερώτηση.
Οι κάτοικοι της Βαρκελώνης ζητούν να μπει ένας κεφαλικός φόρος της τάξης του ενός ευρώ σε κάθε επιβάτη κρουαζιερόπλοιου. Μάλλον δεν είναι ούτε σωστό, ούτε δίκαιο, ούτε αποτελεσματικό. Καλύτερα θα ήταν να επιβληθεί από όλες τις πόλεις-προορισμούς ένα ποσό ανάλογο με τον αριθμό των επιβατών από την τουριστική εταιρεία που να αντιστοιχεί στην επιβάρυνση που προκαλεί στην πόλη η επίσκεψη αυτή και το ποσό αυτό να μπαίνει στα τέλη ελλιμενισμού και να αποδίδεται στον Δήμο.
Έτσι η εταιρεία θα αναγκαστεί ή να μεταφέρει το ποσόν στους ταξιδιώτες και να ζημιωθεί χάνοντας ένα μέρος των πελατών της ή να προτιμήσει να το πληρώσει από τα κέρδη της.
Έρχεται η εποχή στον τουρισμό που πολλοί πλέον νοσταλγούν τον καταραμένο «αλητοτουρισμό του σακιδίου, του καρπουζιού και της ντοματοσαλάτας» (έτσι δεν τον αποκαλούσαν;). Τότε που το εισόδημα των κατοίκων των τουριστικών περιοχών εκτινάσσονταν στα ύψη…
Οι δε Βενετσιάνοι νοσταλγούν την εποχή των ερωτευμένων με τις γόνδολες και τις βαρκαρόλες.
Με τι καρδιά να κωπηλατεί στους βόθρους ο γονδολιέρης και που να βρεθεί ερωτευμένος να ακούσει την βαρκαρόλα του;
