Η Χιλή δονείται το τελευταίο διάστημα από εκρηκτικές λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στην κυβέρνηση Πινιέρα και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της. Την αρχή έκαναν οι μαθητικές κινητοποιήσεις ενάντια στην αύξηση του εισιτηρίου των ΜΜΜ και στη συνέχεια το κίνημα μαζικοποιήθηκε, εξαπλώθηκε ταχύτατα στα λαϊκά στρώματα και πήρε συνολικά χαρακτηριστικά αντίστασης ενάντια στην ακραία φτώχεια, την εργασιακή ανασφάλεια, τις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, τη διαφθορά του κρατικού μηχανισμού. Το τεράστιο μαζικό κίνημα της Χιλής χτυπιέται βάναυσα από τις δυνάμεις καταστολής, με εκατοντάδες τραυματίες, με νεκρούς διαδηλωτές. Μάλιστα στο φως έχουν έρθει πολλές καταγγελίες για βασανισμούς συλληφθέντων, ειδικά γυναικών, αλλά και βιασμούς από τις δυνάμεις καταστολής.
Κεντρικό ρόλο στις λαϊκές κινητοποιήσεις έχουν οι γυναίκες της Χιλής. Το φεμινιστικό κίνημα στη Χιλή, όπως και στην υπόλοιπη Λατινική Αμερική ολοένα και δυναμώνει τα τελευταία χρόνια. Οι γυναίκες στη Λατινική Αμερική δε βρίσκονται μόνο αντιμέτωπες με τη φτώχεια και την ανεργία, αλλά αντιμετωπίζουν την ακραία όξυνση της έμφυλης βίας. Την τελευταία δεκαετία έχουν αυξηθεί τα εγκλήματα βίας κατά των γυναικών και οι γυναικοκτονίες. Σύμφωνα με δεδομένα της Οικονομικής Επιτροπής για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική (CEPALC) του ΟΗΕ, επεισόδια σεξιστικής βίας στοίχισαν τη ζωή σε τουλάχιστον 3.529 γυναίκες σε 25 χώρες το 2018. Tαυτόχρονα οι γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες με την κρατική και αστυνομική συνενοχή στη σεξιστική βία, την ατιμωρησία και την αναλγησία των κυβερνητικών, δικαστικών και εκκλησιαστικών αρχών.
Οι αγωνιζόμενες γυναίκες στο Σαντιάγκο αποφάσισαν τέλη Νοέμβρη να καταδικάσουν την έμφυλη βία και να φωτίσουν τα σιωπηλά εγκλήματα κατά των γυναικών με μία μοναδική μουσικοχορευτική διαμαρτυρία. Με τα μάτια τους δεμένα με μαύρο μαντήλι, περίπου 5000 γυναίκες τραγούδησαν: «Η πατριαρχία μας δικάζει, μας δικάζει από τη γέννα, οι γυναίκες τιμωρούνται, είναι η βία που δεν βλέπεις. Ο βιαστής είσαι εσύ. Η αστυνομία, οι δικαστές, το κράτος, ο πρόεδρος. Δεν έφταιγα εγώ, ούτε το πού ήμουν, ούτε το τί φορούσα». Τη χορογραφία δημιούργησε πριν από μερικές εβδομάδες η φεμινιστική συλλογικότητα LasTesis και παρουσιάστηκε πρώτη φορά στη Βαλπαραΐσο στις 20 Οκτώβρη.
Η διαμαρτυρία αυτή έχει λάβει χαρακτηριστικά παγκόσμιου φεμινιστικού ύμνου κι έχει αναπαραχθεί στο Παρίσι, τη Βαρκελώνη, την Μπογκοτά και το Μεξικό. Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε αντίστοιχη διαμαρτυρία στο Ηράκλειο Κρήτης, ενώ οργανώνεται κι αντίστοιχη δράση στην Αθήνα.