Η “ασφαλής” χώρα Τουρκία, σύμφωνα με την ΕΕ, είναι η Τουρκία των εκατοντάδων δολοφονημένων, φυλακισμένων και βασανισμένων Κούρδων, αριστερών και συνδικαλιστών, η Τουρκία που πνίγει κυριολεκτικά στο αίμα πορείες και κινητοποιήσεις.
Η τελευταία συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας, ορίζει την Τουρκία ως ασφαλή χώρα επιστροφής των προσφύγων. Κλείνει λοιπόν οριστικά ο «Βαλκανικός διάδρομος» και όσοι πρόσφυγες καταφέρουν να μην πνιγούν ή εμβολιστούν από ΝΑΤΟ και FRONTEX, θα επιστρέφουν πίσω στην Τουρκία. Μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει το γεγονός πως η Τουρκία θεωρείται ασφαλής χώρα για πάρα πολλούς λόγους.
Αρχικά με το που μπήκαν οι υπογραφές ΕΕ- Τουρκίας και έπεσε το κονδύλι των 6.7 περίπου δισεκατομμυρίων ευρώ, επαναπροωθήθηκαν Αφγανοί πρόσφυγες, άντρες, γυναίκες και παιδιά πίσω στην Καμπούλ. Η Διεθνής Αμνηστία δέχτηκε πολλές καταγγελίες κυρίως Αφγανών αλλά και Σύρων προσφύγων για επιστροφή στις χώρες προέλευσης τους, με κίνδυνο φυσικά της ίδιας τους της ζωής.
Με διαδικασίες που μόνο νόμιμες δεν είναι-με τη χρήση δηλαδή βίας και βασανιστηρίων- αναγκάζονται οι πρόσφυγες να υπογράψουν χαρτιά ότι επιθυμούν να επιστρέψουν. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που καταγγέλλεται η Τουρκία για παράφορη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών.
Η συμφωνία αυτή ήταν προδιαγεγραμμένη, από την πρώτη συμφωνία που ακολούθησε την συνάντηση Μέρκελ- Ερντογάν τον Οκτώβρη του 2016. Μόλις μια βδομάδα μετά την πολύνεκρη επίθεση στην πορεία για την Ειρήνη στην Άγκυρα με 100 και πλέον νεκρούς, η ΕΕ καθιστά επίσημο συνομιλητή της, τον ηθικό αυτουργό της επίθεσης στην Άγκυρα και μακελάρη των επιθέσεων στις κουρδικές περιοχές του νότου, Ερντογάν.
Τώρα και μετά τις επίθεση σε Παρίσι και Βρυξέλλες, μόνο περηφάνια μπορεί να νιώθει η ΕΕ, απέναντι στους συνεργάτες της, αυτούς που εξέθρεψαν, εκπαίδευσαν και εξόπλισαν τους βαρβάρους των ISIS. Μόνο περηφάνια, για το καθεστώς που έστειλε ισόβια (σε πρώτη απόφαση) τους δυο δημοσιογράφους που πρώτοι έβγαλαν φωτογραφικό υλικό με τα τούρκικα φορτηγά που προμήθευαν όπλα τους ISIS. Μόνο περηφάνια για την χώρα που βρίσκεται στο νούμερο 154 σε σύνολο 180 χωρών παγκόσμια όσον αφορά την ελευθερία τύπου.
Με λογοκρισία ακόμα και στο Διαδίκτυο, απολύσεις αντιπολιτευόμενων δημοσιογράφων, μηνύσεις και φυλακίσεις αντιφρονούντων, εντολές φίμωσης, κλείσιμο καναλιών και εφημερίδων, αλλά και οι φυσικές-σωματικές επιθέσεις εναντίον ανθρώπων του Τύπου με τουλάχιστον 60 δημοσιογράφους να έχουν οδηγηθεί στις φυλακές τα τελευταία δυο χρόνια. Θεωρείται λοιπόν ασφαλής χώρα, μια χώρα που στα νότια σύνορα της, βαριά άρματα μάχης και χιλιάδες στρατιωτών εδώ και μήνες εξαπολύουν έναν τεράστιο πόλεμο στους κουρδικούς πληθυσμούς με αποτέλεσμα 600 και πλέον πολίτες να έχουν σκοτωθεί.
Σε ολόκληρες πόλεις υπάρχει για μήνες απαγόρευση κυκλοφορίας, πολυκατοικίες ανατινάζονται, μωρά παιδιά, έγκυες γυναίκες αλλά και ηλικιωμένοι εκτελούνται εν ψυχρώ από τον τουρκικό στρατό. «Ασφαλής» μια χώρα που τους τελευταίους 8 μήνες έχουν σκοτωθεί πάνω από 300 άνθρωποι σε εκρήξεις βομβιστών αυτοκτονίας. Μια χώρα που φυλακίζει ακαδημαϊκούς που υπογράφουν κείμενα ζητώντας την Ειρήνη. Μια χώρα που οι συλλήψεις και η καταστολή κάθε πορείας/κινητοποίησης/διαμαρτυρίας είναι καθημερινό φαινόμενο. Αν αυτές δεν είναι συνθήκες εμπόλεμης χώρας, τότε ποιες είναι;
Το αποτέλεσμα όλων αυτών των επιθέσεων είναι να υπάρχει πλέον ένα τεράστιο ρεύμα εσωτερικής αλλά και εξωτερικής μετανάστευσης από τις κούρδικες περιοχές της Τουρκίας. Με τις ευλογίες της ΕΕ όλα τα δυτικά παράλια της Τουρκίας έχουν μετατραπεί σ ένα ατελείωτο στρατόπεδο συγκέντρωσης, σε συνθήκες τουρκικής φυλακής περασμένων δεκαετιών. Τα στρατόπεδα τα φρουρεί και τα διαχειρίζεται αυστηρά ο στρατός. Οι συνθήκες άθλιες.
Οι μαρτυρίες προσφύγων στο λιμάνι του Πειραιά ήταν χαρακτηριστικές. Μιλώντας μαζί μας, μας περιέγραφαν το ξύλο και τα «βασανιστήρια» που είχαν υποστεί στην Τουρκία. Μία γυναίκα μόλις βγήκε από το καράβι και έφτασε στο κτίριο της Ε1, το μόνο πράγμα που ζήτησε ήταν να αλλάξει τα ρούχα που φορούσε, γιατί ήταν τα ρούχα του βιασμού της στη Τουρκία. Αυτή είναι η κατάσταση για τους πρόσφυγες στην Τουρκία εν μέρει. Εν μέρει γιατί υπάρχει και το άλλο κομμάτι, που δουλεύει σε συνθήκες πραγματικής σκλαβιάς στην βιομηχανία και βιοτεχνία της Τουρκίας.
Πάνω από 2.000.000 πρόσφυγες αυτή τη στιγμή, δουλεύουν 12-14 ώρες την ημέρα στα εργοστάσια της Τουρκίας, για ένα πιάτο φαγητό και κάποια ελάχιστα δολάρια την ημέρα ώστε να μπορέσουν να πάρουν κάποτε την πολυπόθητη άδεια παραμονής. Φυσικά το τουρκικό κράτος εξυπηρετώντας πλήρως τα συμφέροντα της αστικής τάξης της Τουρκίας, πέρασε πριν λίγους μήνες νόμο, όπου διασφάλιζε πως οι Σύριοι πρόσφυγες που θα δουλεύουν στην Τουρκία, θα αποκτούν άδεια προσωρινής διαμονής (και όχι παραμονής) μόνο για όσο καιρό εργάζονται κατά παρέκκλιση οποιουδήποτε εργασιακού και πολιτικού δικαιώματος.
Συνθήκες Μανωλάδας λοιπόν για εκατομμύρια πρόσφυγες, για την πολυπόθητη άδεια παραμονής. Αυτή είναι η ασφαλής χώρα Τουρκία, σύμφωνα με την ΕΕ. Η Τουρκία, των εκατοντάδων δολοφονημένων Κούρδων, συλληφθέντων αριστερών και συνδικαλιστών, η Τουρκία που πνίγει κυριολεκτικά στο αίμα πορείες και κινητοποιήσεις. Η Τουρκία των «ηθελημένων» επαναπροωθήσεων. Βασικός και επίσημος συνεργάτης της βάρβαρης και δολοφονικής ΕΕ.
(*) Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΠΡΙΝ
