Τις καλύτερες εντυπώσεις άφησε η ταινία στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Η ταινία αναμένεται να βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Τους μετανάστες που έδωσαν μάχες, οι οποίες άλλαξαν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, την ικανότητα της εργατικής τάξης να αντιμετωπίσει την εργοδοτική βία και την πραγματική ιστορία των Ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ στις αρχές του εικοστού αιώνα αφηγείται το ντοκιμαντέρ Ludlow: Οι Έλληνες στους πολέμους του άνθρακα εστιάζοντας στις ένοπλες ταξικές αναμετρήσεις της περιόδου 1890-1930 στην περιοχή του Κολοράντο.
Οι Έλληνες ανθρακωρύχοι, αυτοί οι μετανάστες που στις ΗΠΑ του 1900 θεωρούνταν τιποτένιοι, πρωτοστάτησαν στην εργατική αντεπίθεση έπειτα από τη μεγάλη σφαγή του 1914 που έχει μείνει στην ιστορία ως η σφαγή του Λάντλοου. Αυτή την ιστορία της αντεπίθεσης αναδεικνύει το ντοκιμαντέρ φέρνοντας σε πρώτο πλάνο τη μαχητική πλευρά των εργατών που νίκησαν απέναντι σε έναν αδίστακτο εργοδότη.
Ο Λεωνίδας Βαρδαρός είχε ασχοληθεί και στο παρελθόν με το εργατικό κίνημα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Βασισμένος σε αφηγήσεις ελλήνων μεταναστών είχε ανεβάσει μια παράσταση πριν από 15 χρόνια. Τώρα, μετά και το ντοκιμαντέρ «Ταξισυνειδησία, η άγνωστη ιστορία του ελληνοαμερικανικού ριζοσπαστισμού» ήρθε η ώρα για την αξιοποίηση του υλικού σε κινηματογραφική φόρμα.
Στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στη Θεσσαλονίκη, ο σκηνοθέτης τόνισε: «Μιλάμε για οικονομικούς μετανάστες, που μπήκαν κόβοντας τα σύρματα από το Μεξικό ή γλίτωσαν από τον τυφώνα στην Κούβα και πέρασαν στη Φλόριντα ή έφτασαν με ένα καράβι και μία κουβέρτα στο κατάστρωμα στο Έλις Άιλαντ. Οι άνθρωποι αυτοί περνούσαν στην Αμερική και γίνονταν ανθρακωρύχοι. Έχουμε υποχρέωση να ζωντανεύουμε μνήμες που καθόρισαν την εργατική ιστορία στην Αμερική καθώς μάλιστα συνέβαλαν συμπατριώτες μας στον αγώνα για τα εργατικά δικαιώματα που επηρέασε όλο τον κόσμο».
Η Φρόσω Τσούκα, που υπογράφει την έρευνα και την παραγωγή του ντοκιμαντέρ, πρόσθεσε: «Η ταινία πάει πέρα από τη σφαγή του Λάντλοου. Για διάφορους λόγους έχει αποκρυφτεί η συνέχεια που είναι ο Πόλεμος των Δέκα Ημερών. Όταν μιλάνε για το Λάντλοου συνήθως σταματάνε στη σφαγή για να δείξουν τους απεργούς ως θύματα. Εμείς θέλαμε να δείξουμε ότι ήταν αγωνιστές που ανταποκρίθηκαν με επιτυχία στη βία των απεργιών. Με το καθεστώς της επί συμβάσει δουλείας μεταφέρθηκαν οι φτωχοί της Ευρώπης στην Αμερική. Τους πλήρωναν τα εισιτήρια και μεταφέρονταν στην Αμερική για να ξεπληρώσουν το χρέος, πράγμα που δεν κατάφερναν ποτέ και έμεναν σκλάβοι για πάντα».
Στην κάμερα μιλούν παιδιά κι εγγόνια ανθρακωρύχων και μεταναστών, ιστορικοί κι ερευνητές, ενώ χρησιμοποιείται φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό, εφημερίδες και άλλα έντυπα της εποχής.