Λίγες ημέρες έχουν περάσει από τότε που οι προβολείς της δημοσιότητας ήταν στραμμένοι στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία και όλοι προσπαθούν σήμερα να ερμηνεύσουν και να ζυγίσουν τη βαρύτητα της τελικής απόφασης.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
ΝΑΤΟ και ΕΕ μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, εκμεταλλευόμενοι συγκυριακές αδυναμίες της Ρωσίας, επεκτάθηκαν προς τα ανατολικά, δηλαδή προς εδάφη που ήταν κάτω από τον απόλυτο έλεγχο της πρώην ΕΣΣΔ.
Κορυφαίο γεγονός αυτής της μακροχρόνιας επιθετικής τακτικής, η ενορχήστρωση της Ουκρανικής Άνοιξης με τα γνωστά αιματηρά γεγονότα της πλατείας Maidan στο Κίεβο.
Με την τελευταία αυτή ενέργεια ανοίγει εκ νέου και ουσιαστικά το ανατολικό μέτωπο εναντίον της Ρωσίας.
Ταυτόχρονα, και ενώ ολοκληρωνόταν η προαναφερθείσα προς τα ανατολικά επέκταση, αναπτύχθηκε από μέρους του ΝΑΤΟ μια έντονη ρητορική κατηγοριών κατά της Ρωσίας «για επιθετικές ενέργειες αποσταθεροποίησης της Ουκρανίας, παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κριμαία, προκλητικές στρατιωτικές δραστηριότητες στα σύνορα του ΝΑΤΟ στη Βαλτική, στη Μαύρη Θάλασσα και στην Ανατολική Μεσόγειο».
Μέσα σε ένα τέτοιο στημένο σκηνικό και σε ένα ζοφερό περιβάλλον για την ΕΕ και τις ΗΠΑ, όπου αυξάνονται καθημερινά και δραματικά τα οικονομικά τους χρέη, οι πυροβολισμοί και οι κάθε είδους βομβιστικές τρομοκρατικές επιθέσεις κατά αθώων πολιτών και που καθημερινά αποκαλύπτονται αδικήματα διαφθοράς σε όλους τους τομείς και σε όλες τις βαθμίδες, με χολιγουντιανή μεγαλοπρέπεια αντάξια της περιστάσεως και του εξυπηρετούμενου στόχου, πραγματοποιήθηκε το διήμερο 8 – 9 Ιουλίου 2016 στη Βαρσοβία η τακτική σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ.
Εκεί οι ηγέτες όλων των κρατών μελών της συμμαχίας μέσα από έναν παραδοσιακό τρόπο διαβούλευσης (η ουσιαστική διαβούλευση των υπό εξέταση θεμάτων έγινε αποκλειστικά και απευθείας μεταξύ των τεσσάρων – Ουάσιγκτον, Βερολίνο, Παρίσι και Λονδίνο) κατέληξαν στην υπογραφή ενός εγγράφου 139 σημείων. Από αυτό το σύνολο των σημείων αξίζουν προσοχής μερικά από αυτά.
1) Εντάσσεται επίσημα στη δικαιοδοσία του ΝΑΤΟ η βάση Ντεσεβέλου της Ρουμανίας, που φιλοξενεί τους πυραύλους SM2 και αποτελεί μέρος της αντιπυραυλικής ασπίδας PRO.
Παράλληλα δε αποφασίζεται η κατασκευή μιας νέας και ιδίου σκοπού βάσης στο Ρεντζίκοβο της Πολωνίας με το απίστευτο επιχείρημα – πρόσχημα της αντιμετώπισης πιθανής πυραυλικής επίθεσης από το… Ιράν.
2) Αποφασίζεται η μεταφορά και εγκατάσταση 4.000 ακόμα στρατιωτών (τεσσάρων ταγμάτων) στις βαλτικές χώρες και στην Πολωνία. Τα 4 αυτά τάγματα θα προστεθούν στην υπό εκπαίδευση δύναμη ταχείας επέμβασης 40.000 ανδρών του ΝΑΤΟ. Συνολικά, η δύναμη αυτή των 44.000 στρατιωτών, μαζί με τις περιπολίες πολεμικών πλοίων, πολεμικών αεροσκαφών και την αντιπυραυλική ασπίδα είναι η μεγαλύτερη πολεμική διάταξη αντιπαράθεσης εναντίον της Ρωσίας από τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου μέχρι σήμερα.
3) Μετά από αίτημα της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας προγραμματίζεται διεύρυνση της ναυτικής τους ισχύος στη Μαύρη Θάλασσα (δηλαδή ενίσχυση του πολεμικού στόλου αυτών των χωρών με αξιόμαχες νέες μονάδες) καθώς και η εγκατάσταση 5.000 στρατιωτών στη Ρουμανία. Με τον τρόπο αυτό παρακάμπτεται το εμπόδιο της Συνθήκης του Μοντρέ, που απαγορεύει ρητά την παραμονή πέραν των 20 ημερών πολεμικών πλοίων χωρών που δεν βρέχονται από τη Μαύρη Θάλασσα.
4) Ανακηρύσσεται ο κυβερνοχώρος επίσημο πεδίο στρατιωτικών επιχειρήσεων με το να θεωρούνται οι ηλεκτρονικές επιθέσεις «επιθέσεις στρατιωτικής φύσης».
Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι στις ηλεκτρονικές επιθέσεις είναι αδύνατη η σαφής πιστοποίηση της πηγής προέλευσης και εξ αυτού είναι εξαιρετικά δύσκολος και ο προσδιορισμός του επιτιθέμενου. Θεωρώ λοιπόν ότι αυτό είναι μια άκρως επικίνδυνη ακροβασία και είναι επικίνδυνη γιατί αυθαίρετα κάποιος θα ορίζει σαν εχθρό όποιον στοχοποιεί.
5) Τέλος, εγκαινιάζεται η «προώθηση της σταθερότητας εκτός συνόρων». Σύμφωνα και με τη δήλωση του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ ότι «όταν οι γείτονές μας έχουν σταθερότητα, τότε κι εμείς είμαστε πιο ασφαλείς, γι’ αυτό το ΝΑΤΟ θα αυξήσει τη συνεργασία του με 40 χώρες (εκτός ΝΑΤΟ)».
Αυτό σημαίνει παρουσία σε χώρες της νατοϊκής εξωτερικής περιφέρειας, με παροχή στρατιωτικού υλικού και εκπαίδευσης σε χώρες όπως το Ιράκ, η Ιορδανία, η Λιβύη, η Τυνησία, η Γεωργία και πολλές άλλες.
Τελικά, τι έγγραφο είναι αυτό και ποιοι οι στόχοι του;
Στην ουσία, αυτό το έγγραφο των 139 σημείων είναι μια εν λευκώ εξουσιοδότηση, που έχουν εναποθέσει τα κράτη μέλη της συμμαχίας στα χέρια του αμερικανικού παράγοντα για διεξαγωγή πολέμου και έχει δύο στόχους.
Έναν κύριο στόχο, που είναι η Ρωσία, και έναν δευτερεύοντα, όπου ο αμερικανικός παράγοντας, απευθυνόμενος στην ηγετική ομάδα της ΕΕ, ξεκαθαρίζει ποιος είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης του ευρωπαϊκού οικοπέδου και ποιος αποφασίζει για την ασφάλεια σ’ αυτό.
Είναι μια νέα μορφή «κήρυξης πολέμου» (ακόμη και αν το ΝΑΤΟ διαβεβαιώνει ότι «δεν επιδιώκει αντιπαράθεση με τη Ρωσία»), και μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανατινάξουν οποιαδήποτε οικονομική ή άλλης μορφής συμφωνία των ευρωπαϊκών χωρών με τη Ρωσία.
Η απόφαση αυτή της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία για ενίσχυση της παρουσίας του προς την ανατολική του πλευρά, δείχνει ότι η Συμμαχία έχει δώσει πραγματική έμφαση στην ενδυνάμωση μιας νέας μορφής Ψυχρού Πολέμου, προετοιμαζόμενη για κάποιας μορφής επιθετική ενέργεια. Είναι μια προσπάθεια να συρθούν Ρωσία και ΕΕ σε μια συνεχώς κλιμακούμενη αντιπαράθεση.
Η Μόσχα έχει δηλώσει επανειλημμένα και σε όλους τους τόνους ότι η στρατιωτικοποίηση περιοχών κοντά στα σύνορά της αποτελεί πρόκληση και απειλή για τη στρατηγική της ισορροπία.
Εδώ μπαίνει το ερώτημα τι μπορεί να συμβεί.
Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μια σύντομη προσπάθεια σύνθεσης της εικόνας.
Από τη μια μεριά, έχουμε την ΕΕ σε σταδιακή αποσύνθεση μετά το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος και την οικονομία των ΗΠΑ να βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης λόγω του υπερβολικού κρατικού χρέους.
Από την άλλη, ένα συνεχώς διογκούμενο κλίμα πίεσης, που προκαλείται από αποφάσεις όπως αυτή της συνοδού κορυφής του ΝΑΤΟ, αλλά και από άλλα γεγονότα που διαδραματίζονται παγκοσμίως όπως τα γεγονότα στη Βενεζουέλα, στη Βραζιλία, στην Αφρική και στη θάλασσα της Κίνας, τα οποία συνδέονται με μία συνεχώς κλιμακούμενη επιθετική τακτική των Ηνωμένων Πολιτειών.
Φαίνεται λοιπόν ότι είμαστε στα πρόθυρα ζυμώσεων παγκόσμιας κλίμακας και ριζικών αλλαγών για ανάδειξη μιας νέας τάξης.
Προσωπικά εκτιμώ ότι μέσα στο άμεσο μέλλoν θα δρομολογηθεί εκ των πραγμάτων η δημιουργία ενός νέου διπολικού συστήματος.
Από τη μια πλευρά θα είναι η υφιστάμενη δομή του ΝΑΤΟ, με πιθανές προσθήκες νέων μελών, και από την άλλη η δημιουργία, τα επόμενα χρόνια, μιας ένωσης – συμμαχίας μεταξύ δύο υπερδυνάμεων, Ρωσίας και Κίνας, η οποία θα είναι η μόνη ικανή να αδρανοποιήσει τις επιθετικές φιλοδοξίες της Δύσης.
LUPO DI MARE
