Το ISIS μιλάει αμερικάνικα σκοτώνοντας αμάχους. Η βαρβαρότητα του ISIS όμως έρχεται από το μέλλον του. Οφείλεται στα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα ενός εκκολαπτόμενου κράτους σε μια περιοχή μεγάλων ανταγωνισμών. Οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης ετοιμάζονται για πόλεμο. Προσπαθούν να καταπνίξουν την αγανάκτηση και την οργή του κόσμου με εξιλαστήριο θύμα τους πρόσφυγες. Ο ισλαμοσκοταδισμός του ISIS βρίσκει την πιο δυναμική και ελπιδοφόρα απάντηση από τους αντάρτες της Ροζάβα και όχι από αυτούς που τον εξέθρεψαν και πλέον δεν τον ελέγχουν.
Ανυποψίαστοι άνθρωποι, 129 νεκροί μέχρι στιγμής, 99 βαριά τραυματισμένοι από τους 200 και πάνω τραυματίες από τις επιθέσεις που σημειώθηκαν στο Παρίσι την Παρασκευή 13 Νοέμβρη 2015.
Οι ένοπλες επιχειρήσεις, την ευθύνη των οποίων ανέλαβε επισήμως το ισλαμικό κράτος (ISIS), έλαβαν χώρα σε έξι διαφορετικά σημεία και σε μέρη όπου συχνάζει πολύς κόσμος την Παρασκευή το βράδυ: στα βόρεια προάστια του Παρισιού, στο ανατολικό τμήμα της γαλλικής πρωτεύουσας, κοντά στην Πλας ντε λα Ρεπιμπλίκ (Πλατεία της Δημοκρατίας). Στην πλατεία ακριβώς όπου 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί μετά τις επιθέσεις του Ιανουαρίου.
H επιλογή ορισμένων (ή και όλων) στόχων δεν είναι τυχαία. Στο στάδιο Σταντ ντε Φρανς με 4 νεκρούς, ο Γάλλος πρόεδρος παρακολουθούσε τον ποδοσφαιρικό αγώνα Γαλλίας-Γερμανίας μαζί με το γερμανό υπουργό εξωτερικών. Στην ιστορική αίθουσα καλλιτεχνικών εκδηλώσεων του Παρισιού, το Μπατακλάν, όπου σκοτώθηκαν 82 άνθρωποι, εμφανιζόταν το αμερικανικό συγκρότημα Eagles of Death Metal. Μερικές εκατοντάδες μέτρα από το Μπατακλάν, στην οδό Φοντέν ο Ρουά, πέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν στην ιταλική πιτσαρία, La Casa Nostra. Αντίστοιχα σε άλλα τρία σημεία στόχους.
Ανεξάρτητα αν υπήρξε επιλογή ή απλώς σύμπτωση, οι επιθέσεις προηγήθηκαν μια μέρα της έναρξης της Συνόδου της G20, των είκοσι ισχυρότερων οικονομικών χωρών, στην Αττάλεια της Τουρκίας. Προηγήθηκαν επίσης κατά λίγες ώρες της νέας, τρίτης κατά σειρά, πολυμερούς συνάντησης της Βιέννης για τη συριακή κρίση.
Η Σύνοδος των ηγετών των είκοσι ισχυρότερων οικονομιών του κόσμου (G20) προβλεπόταν να είναι η πρώτη στα χρονικά στην οποία η συζήτηση για τους ανοιχτούς γεωπολιτικούς λογαριασμούς των κύριων πρωταγωνιστών θα επισκίαζε τη συζήτηση περί της πορείας της διεθνούς οικονομίας. Η διοργάνωση της Αττάλειας φέρνει στο ίδιο τραπέζι τους Ομπάμα και Πούτιν, σε φάση που οι πολεμικές αεροπορίες των ΗΠΑ και της Ρωσίας επιχειρούν σε απόσταση αναπνοής η μία από την άλλη στη Συρία, αλλά και τον οικοδεσπότη Ερντογάν, που είναι υπέρμαχος της αλλαγής καθεστώτος στη Δαμασκό και της δημιουργίας “ασφαλούς ζώνης” στη βόρεια Συρία. Φέρνει επίσης κοντά 13.000 επιχειρηματίες και 2.500 διαπιστευμένους δημοσιογράφους.
Η πολυμερής συνάντηση της Βιέννης ως κύριο αντικείμενο προβλεπόταν να έχει την αναζήτηση συναίνεσης των ενδιαφερομένων σχετικά με το ποιές, από τις ένοπλες οργανώσεις που δρουν στη Συρία, κατά κανόνα ισλαμιστικές, θα χαρακτηριστούν «τρομοκρατικές» και ποιές όχι ενόψει της εξεύρεσης πολιτικής λύσης.
Για τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες και τις μοναρχίες του Περσικού Κόλπου που έχουν εκπαιδεύσει, εξοπλίσει και χρηματοδοτήσει διάφορες από αυτές, η αναβάθμισή των «δικών» τους σε νομιμοποιημένους εταίρους της «πολιτικής διαδικασίας» στην περιοχή και η προστασία τους από τα αδιάκριτα ρωσικά πλήγματα στη Συρία αποτελεί κρίσιμη προτεραιότητα. Εξ ου και η πρόσφατη απόφαση του Μπαράκ Ομπάμα να αποστείλει στην συριακή επικράτεια περίπου 50 κομάντος ως συμβούλους σε «μετριοπαθείς» (κατόπιν διαγνώσεως της Ουάσιγκτον) οργανώσεις «που μάχονται το Ισλαμικό Κράτος».
Η διεθνής αστική τάξη πλανάται μεταξύ αγανάκτησης και εκκλήσεων για την αντιμετώπιση του «ιερού πολέμου» μέσω ενός «δίκαιου πολέμου».
Η Γαλλία θέλει να εκδικηθεί τα θύματα καταφέρνοντας στρατηγικό πλήγμα στην καρδιά του ISIS. Σύμφωνα με το Υπουργείο Άμυνας της Γαλλίας, 10 αεροσκάφη της πολεμικής αεροπορίας της πραγματοποίησαν επιδρομή ρίχνοντας 20 βόμβες το βράδυ της Κυριακής στη Ράκα της Συρίας, την ντε φάκτο πρωτεύουσα του Ισλαμικού κράτους.
Ο «σοσιαλδημοκράτης» Ολάντ παλεύει από καιρό για τον τίτλο του πιο αιμοσταγή προέδρου της μεταπολεμικής Γαλλίας, ανατροφοδοτώντας ένα κύκλο αίματος με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του γαλλικού στρατού στο Μάλι, τη Λιβύη, τη Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία. Με τις τυφλές αεροπορικές επιθέσεις από το αεροπλανοφόρο Σαρλ Ντε Γκολ κατά του ISIS, ανταρτών αλλά και ομάδων του Άσαντ στην Συρία.
Η Γαλλία σε σχετική αρμονία και με υποβόσκοντα ανταγωνισμό με την Γερμανία, επεμβαίνει μαζικά εκτός συνόρων της ΕΕ αποκαλύπτοντας την τάση του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού να γίνεται ολοένα πιο επιθετικός.
Ήδη δημοσιεύματα ανοίγουν το δρόμο για χερσαίες ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις.
Το ISIS επιτίθεται στο Παρίσι για να εκδικηθεί τη γαλλική κυβέρνηση γι’ αυτό το ρόλο της στον πόλεμο στην Συρία. Και προειδοποιεί δια της σημειολογίας των επιλεγμένων στόχων τις υπόλοιπες χώρες.
Η βαρβαρότητα του ISIS όμως έρχεται από το μέλλον του. Οφείλεται στα οικονομικά και πολιτικά του συμφέροντα ως εκκολαπτόμενο κράτος που διατείνεται ότι εκπροσωπεί τις μη προνομιούχες μάζες, οι οποίες έχουν βρει καταφύγιο στην θρησκεία ως μοναδικό μέσον σωτηρίας. Τις καταπιεσμένες τάξεις που έχουν εκποιήσει την επίγεια εκμετάλλευσης τους με την φρούδα ελπίδα μιας μεταθανάτιας ευτυχίας.
Γι’ αυτό και μιλάει αμερικάνικα σκοτώνοντας αμάχους. Η βαρβαρότητά του αυτή θα προσλαμβάνει ολοένα και τη μορφή της ιμπεριαλιστικής βίας, με τους πολέμους ολικής καταστροφής, αφαιρώντας τη ζωή χιλιάδων αμάχων με καθοριστικό στόχο να παρατείνει τη ζωή ενός παρακμάζοντος εκμεταλλευτικού οικονομικού συστήματος.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια σύγκρουση μεταξύ των συμφερόντων του δυτικού ιμπεριαλιστικού κόσμου – με τις ενδοαντιθέσεις του – που επί χρόνια εποφθαλμιά τη γεωστρατηγική θέση και το πετρέλαιο της περιοχής και ενός υπό εκκόλαψη αραβικού ιμπεριαλισμού που αρχίζει να κάνει τα τραγικά του βήματα διεκδικώντας την κυριότητα του μεγαλύτερου δυνατού τμήματος της Μέσης Ανατολής.
Σύσσωμος ο αστικός πολιτικός κόσμος κατά μήκος των μητροπόλεων στοιχίζεται δίπλα στην «κλαίουσα» ιμπεριαλιστική Γαλλία και δηλώνει παρών στον αντιτρομοκρατικό αγώνα.
«Είμαστε όλοι Γάλλοι» δηλώνει η Μέρκελ. Όλοι μαζί (και ο Τσίπρας παρά δίπλα) ορκίζονται πίστη στα ιδανικά της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της πολυπολιτισμικότητας ενώ απειλούν με αδυσώπητο πόλεμο τους ισλαμιστές τρομοκράτες.
Πρόκειται για ακόμα ένα ρεσιτάλ απύθμενης διπλής υποκρισίας. Γιατί είμαστε τώρα όλοι Γάλλοι και δεν ήμασταν προχθές όλοι Ιρακινοί, χθες όλοι Λίβυοι, παραπροχθές όλοι Κεντροαφρικάνοι;…
Γιατί δεν ήμασταν όλοι Κούρδοι και αριστεροί Τούρκοι διαδηλωτές πριν ένα μήνα στην Άγκυρα όταν μακέλεψαν και άφηναν στον τόπο 120 νεκρούς, όσους περίπου και στο Παρίσι; Γιατί κανείς τους δεν ορκίστηκε εκδίκηση για τον άδικο χαμό 240 αθώων Ρώσων πολιτών του χτυπημένου ρώσικου αεροπλάνου; Αυτοί δεν αξίζουν όσο οι Γάλλοι; Ή μήπως δεν χτυπήθηκαν από τον ίδιο οργανισμό;
Η Δύση καμώνεται πως ξεχνά ότι η φρικιαστική επίθεση στο Παρίσι είναι το αποτέλεσμα της δικής της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Πως από το 2001 που οι ΗΠΑ με τη «συμμαχία των προθύμων» κήρυξαν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας «στο όνομα του Θεού» (Μπους) έχουν διαλυθεί αραβικά κράτη από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (Ιράκ, Λιβύη, Αφγανιστάν). Πως το μίσος «ενάντια στους άπιστους» φούντωσε με τους πάνω από ένα εκατομμύριο νεκρούς Ιρακινούς στρατιώτες και κυρίως αμάχους, με το αίμα των Λίβυων αμάχων όταν κομμάτιαζαν το δεύτερο κοσμικό κράτος μετά το Ιράκ. Το μίσος εξακολουθεί να φουντώνει με τους 700.000 νεκρούς στη Συρία και τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων προσφύγων στο μακελειό της διάλυσης της τρίτης και τελευταίας κοσμικής αραβικής χώρας.
Αυτή η αδιανόητη ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, μαζί με τα πετροδολάρια των φριχτών μοναρχιών του Κόλπου (πιστών σύμμαχων τη Δύσης) και την ενίσχυση της Τουρκίας γέννησαν και έθρεψαν αντιδραστικά σκοταδιστικά φαινόμενα όπως το ISIS.
Η Δύση καμώνεται πως ξεχνά ότι ο Φρανκενστάιν – τέρας που δολοφόνησε ξανά στο Παρίσι και στη Βηρυτό – είναι δικό της κανάκεμα καθώς υποστηρίχθηκε στο Ιράκ από τις ΗΠΑ, ενισχύθηκε οικονομικά από τη «φίλη» Σαουδική Αραβία και τα Αραβικά Εμιράτα, για να χτυπηθεί ο Άσαντ, η Χεσμπολάχ και το Ιράν. Ήταν το εργαλείο για να μακελευτεί η αραβική άνοιξη και να πνιγεί μες τον αραβικό χειμώνα.
Αντίστοιχες οργανώσεις ενισχύθηκαν για να πέσει ο Καντάφι. Εξάλλου οι Ολάντ, οι Ομπάμα, οι Κάμερον και οι Μέρκελ πάντα χρησιμοποιούν το ριζοσπαστικό σουνιτισμό ενάντια στην αριστερά, στους παναραβιστές, τον μπααθισμό και το αριστερόστροφο σιιτικό ισλάμ.
Ο σχεδιασμός να χτυπηθούν τα μπααθικά καθεστώτα και να βγουν από τη μέση ηγέτες που δεν έκαναν τα χατίρια της δύσης, ήταν παντού στην ημερήσια διάταξη.
Τώρα το τέρας αυτονομείται, ο έλεγχος του ISIS δεν είναι απόλυτος.
Αλλά έτσι γινόταν πάντα στην Ιστορία.
Η Δύση κάνει πως δεν βλέπει πως στις επιθέσεις αυτές επιβεβαιώνεται, όπως στις αντίστοιχες του Charlie Hebdo, ότι η πλειονότητά των δραστών είναι Γάλλοι πολίτες «δεύτερης κατηγορίας», αποκλεισμένοι, φτωχοί, που στρατολογούνται από τους ισλαμοσκοταδιστές του ISIS για να πολεμήσουν είτε στη Μ. Ανατολή είτε να προετοιμάσουν χτυπήματα ενάντια στις «πατρίδες των άπιστων».
Αλλά για τον Ολάντ, τον Ομπάμα, τον Κάμερον, τη Μέρκελ και τους εταίρους τους, το πιο σημαντικό δεν είναι οι 129 νεκροί, αλλά το γεγονός ότι χτυπήθηκε μια περιοχή που υποτίθεται έχουν τον απόλυτο έλεγχο. Ότι λίγα μέτρα έξω από το Stade de France κάποιοι τόλμησαν να χτυπήσουν εκεί που καθόταν ο Ολάντ ή έστω λίγο παρά πέρα.
Αυτό είναι που εξοργίζει τους δυτικούς ιμπεριαλιστές και όχι ότι έχασαν τη ζωή τους αθώοι πολίτες. Η δική μας οργή είναι οργή για το θάνατο των αθώων αμάχων! Όπως οργιζόμαστε για τους στρατιώτες που πεθαίνουν στα πεδία των άδικων ληστρικών πολέμων.
Δικοί σας οι πόλεμοι, δικοί μας οι νεκροί, είναι το δικό μας σύνθημα, το σύνθημα της ανακοίνωσης των συντρόφων του NPA. «Vos guerres, nos morts».
Θρηνούμε λοιπόν του νεκρούς μας μια ακόμα φορά, όπως πριν από λίγο καιρό στην Άγκυρα, όπως κάθε μέρα στη Συρία, όπως κάθε φορά που πνίγονται πρόσφυγες στα νερά του Αιγαίου έξω από την Μυτιλήνη ή τη Λαμπεντούζα.
Η δυτική αυτοκρατορία στήνει μεθοδικά, πάνω στα 129 τραγικά θύματα της τυφλής αιματηρής επίθεσης, ένα νέο σκηνικό εσωτερικού και εξωτερικού πολέμου. Κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη επιδιώκει να αποκομίσει τα δικά της ξεχωριστά οφέλη σε μια περίοδο παρατεταμένης οικονομικής κρίσης.
Η γαλλική άρχουσα τάξη, χρησιμοποιεί ήδη αυτό το φρικτό μακελειό προκειμένου να εντείνει τις πολεμικές της δραστηριότητες. Ο Πρόεδρος Ολάντ κήρυξε το γαλλικό κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, άρχισε ελέγχους στα σύνορα και εξέφρασε την ανάγκη εθνικής ομοψυχίας. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης αφορά πάνω από όλα τη δυνατότητα του κράτους να μπουκάρει σε σπίτια, να συλλαμβάνει και να φυλακίζει αυθαίρετα εν πολλοίς όσους αυτό θεωρεί επικίνδυνους και να καταστρώνει δοκιμές εμφυλίου πολέμου στις γαλλικές μεγαλουπόλεις.
Η Μαρίν Λεπέν μίλησε για το «σωστό μα καθυστερημένο» κλείσιμο των συνόρων, ζητώντας το οριστικό κλείσιμο τους αλλά και τον επανοπλισμό της Γαλλικής αστυνομίας και του στρατού.
Ο υπόδικος για οικονομικά σκάνδαλα πρώην πρόεδρος Σαρκοζί μίλησε για πόλεμο που κήρυξαν οι τρομοκράτες και για ανάγκη απάντησης, προφανώς στρατιωτικής, εντός και εκτός συνόρων.
Οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσπαθούν να καταπνίξουν την αγανάκτηση και την οργή του κόσμου με εξιλαστήριο θύμα τους πρόσφυγες που φεύγουν για να σωθούν από τους ιμπεριαλιστικούς βομβαρδισμούς στη Μ. Ανατολή και την τυφλή βία του ISIS ως «απειλή εισβολής τζιχαντιστών».
Το ίδιο και οι Αμερικάνοι, οι οποίοι επιδιώκουν σταθερά να μην παραμεγαλώσει η Τουρκία, να μην ανακτήσει ηγεμονικό ρόλο η Γαλλία στην ευρύτερη περιοχή και κυρίως να υψώσουν ένα φράχτη από κράτη προτεκτοράτα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής στον οποίο να προσκρούει η προσπάθεια της Κίνας να διασφαλίσει ένα σύγχρονο «δρόμο του μεταξιού» ως τη Μεσόγειο.
Ο ισλαμοσκοταδισμός του ISIS βρίσκει την πιο δυναμική και ελπιδοφόρα απάντηση από τους αντάρτες της Ροζάβα και όχι από αυτούς που τον εξέθρεψαν και πλέον δεν τον ελέγχουν.
Αυτή η απάντηση διαφέρει από τις ανακοινώσεις 99 ένοπλων οργανώσεων ανταρτών (περιλαμβανομένης της Τζάις αλ Ισλάμ, «Στρατός του Ισλάμ») που δρουν στη Συρία και καλούν, νομιμοποιώντας τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τη διεθνή κοινότητα να αντιμετωπίσει τις γενεσιουργές αιτίες της τρομοκρατίας στη Συρία, την παραμονή του καθεστώτος του Άσαντ και ταυτόχρονα καταγγέλλουν τις πολύνεκρες επιθέσεις του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) στο Παρίσι ως επίθεση η οποία αντίκειται «στους ισλαμικούς νόμους και τις αξίες της ανθρωπότητας», ως μια «τρομοκρατία που δεν διαφέρει από την τρομοκρατία που υφίσταται καθημερινά ο συριακός λαός τα τελευταία πέντε χρόνια».
Η μάταιη νοσταλγία της επιστροφής στην ομαλότητα μιας διαρκούς ειρήνης που όλα θα εξαντλούνται στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των τάξεων για την ειρηνική επίλυση των διαφορών δεν έχει νόημα. Αυτή η εποχή, αν υπήρξε, πέρασε ανεπίστρεπτα.
Αυτή, η σημερινή, σκληρή διαπάλη ανάμεσα στις εκπληκτικές υλικές δυνατότητες της σύγχρονης εποχής και τον αστικό σκοταδισμό, με όλες τις παραλλαγές του, που τις οικειοποιείται και τις διαστρέφει, θα είναι η πραγματικότητα από δω και πέρα.
Η μαχόμενη Αριστερά και δη η επαναστατική οφείλει να δει κατάματα την πραγματικότητα, να διακρίνει τη δική της εικόνα στα τεκταινόμενα.
Το πιο σκληρό, δύσκολο και επίκαιρο καθήκον της είναι να αντιστρέψει το ρεύμα της μουσουλμανικής κυρίως, αλλά όχι μόνο, νεολαίας προς τον ισλαμοφασισμό του ISIS και να το οδηγήσει στις περιοχές της σύγχρονης κοινωνικής χειραφέτησης. Αλλά αυτό συνεπάγεται και προϋποθέτει μια ανάλογη άμεση πολιτική, ένα αντίστοιχο πρόγραμμα αξιών και στόχων, καθώς μάλιστα, για μια ακόμα φορά, φαίνεται ότι γεγονότα ριζοσπαστικά, όπως η εξέγερση των προαστίων πριν δέκα χρόνια, δεν είναι δεδομένο ότι οδηγούν αυθόρμητα προς τα αριστερά.
Σήμερα, πρέπει εμείς να γίνουμε το στήριγμα στον πρόσφυγα, το μετανάστη, τον αποκλεισμένο, προτάσσοντας την ταξική αλληλεγγύη και βγάζοντάς τον από τη δίνη που δημιουργεί η κρατική καταστολή και την επίφαση σημαντικότητας που του προσφέρουν οι φασίστες. Να παλέψουμε για να σταματήσουν άμεσα οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι βομβαρδισμοί Αμερικανών, Γάλλων Ρώσων στην Μ. Ανατολή. Να σταματήσει η χρηματοδότηση και η ενίσχυση του ISIS. Να υπάρχει ελεύθερη και ασφαλής διέλευση των προσφύγων. Να γκρεμιστεί ο φράχτης του Έβρου, οι φράχτες στην Ευρώπη. Να απαιτούμε η κυβέρνηση Τσίπρα να απεμπλακεί άμεσα από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο «κατά της τρομοκρατίας» και να μην παρέχει καμιά διευκόλυνση στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή.
Να σηκώσουμε το δικό μας φως ενάντια στο σκοτάδι των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της ανείπωτης φτώχιας και τα καπιταλιστικής κρίσης, της κατάστασης «έκτακτης ανάγκης», του φασισμού κάθε είδους.
«Η μόνη απάντηση», διακηρύσσουν οι σύντροφοι του ΝΡΑ στην Γαλλία, «στους πολέμους και την τρομοκρατία είναι η ενότητα των εργαζομένων και των λαών, πέρα από την καταγωγή τους, το χρώμα του δέρματός τους, τη θρησκεία τους, πέρα από σύνορα, προκειμένου να πολεμήσουν εναντίον όλων εκείνων που θέλουν να τους φιμώσουν και να τους υποτάξουν, για ένα τέλος με το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά τη βαρβαρότητα».
Και έχουν δίκιο.
