Η ανοικτή εκδήλωση που πραγματοποίησε ο Συντονισμός Διαλόγου και Δράσης Κομμουνιστικών Δυνάμεων στην πλατεία Αυδή είναι ουσιαστικά η πρώτη μετά την υγειονομική κρίση. Σε αυτή δόθηκε η ευκαιρία στις δυνάμεις που συγκροτούν τον Συντονισμό να ανοίξουν την συζήτηση για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση και την παρέμβαση σε αυτήν από την Αριστερά και το κίνημα.
Οι συνθήκες στην μετά πανδημία εποχή εγκαινιάζουν μια νέα περίοδο με αυξημένους κινδύνους, καθήκοντα και δυνατότητες για το σύνολο των δυνάμεων της Αριστεράς και του εργατικού και λαϊκού κινήματος, αφού η επιλογή κυβέρνησης, κεφαλαίου είναι να μετακυλήσουν για άλλη μια φορά την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων.
Στο ερώτημα λοιπόν αν μπορεί αυτή την φορά να «πάει αλλιώς», να μην πληρώσουν δηλαδή την κρίση για άλλη μια φορά οι εργαζόμενοι, ο Συντονισμός Διαλόγου και Δράσης Κομμουνιστικών Δυνάμεων προσπάθησε να διερευνήσει τις συλλογικές απαντήσεις. Στις παρεμβάσεις τους τόσο οι κεντρικοί ομιλητές, όσο και εκείνοι που πήραν το λόγο στη συζήτηση που ακολούθησε τονίστηκε η ανάγκη για κοινή δράση των αριστερών δυνάμεων στο εργατικό και λαϊκό κίνημα και το άνοιγμα του διαλόγου για την αναγκαία κινηματική και πολιτική απάντηση στη νέα κρίση που ξεσπά, το άνοιγμα του δρόμου για μία αγωνιστική ενότητα των ταξικών δυνάμεων, με στόχο προοπτικά τη δημιουργία μαζικών μορφών συντονισμού σωματείων και συλλογικοτήτων των εργαζομένων και του λαού.
Την εκδήλωση άνοιξε η Φρόσω Κορτζίδου, η οποία μεταξύ άλλων τόνισε ότι θα έχουμε μπροστά μια νέα πανδημία αυτή την φορά οικονομική που θα φέρει με οξύτητα στην επιφάνεια νέα πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα και πως ο λόγος που κάνουμε σήμερα αυτή την εκδήλωση είναι για να αναζητήσουμε τους τρόπους και τους δρόμους στο πώς ο λαός θα αντιπαλέψει το νέο τσουνάμι αντιλαϊκών αυταρχικών μέτρων, στο πώς η Αριστερά θα συμβάλλει στο να πάει αλλιώς η κατάσταση.
Ο Γιάννης Καραχάλιος, εν συνεχεία, μίλησε για την εικονική πραγματικότητα που επιδιώκει να επιβάλλει τόσο αυτή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αφηγήματα που καταρρέουν από την ίδια την πραγματικότητα όπως ακριβώς τα παλιότερα αφηγήματα για την ισχυρή και θωρακισμένη οικονομικά Ελλάδα
Με τον ίδιο τρόπο, συνέχισε ο ομιλητής, χειρίστηκε η κυβέρνηση Μητσοτάκη και την προσφυγική κρίση μιλώντας για υπεράσπιση των συνόρων από υποκινούμενος από την Τουρκία «εισβολείς», ενώ στην πραγματικότητα επρόκειτο για εξαθλιωμένους και κατατρεγμένους ανθρώπους και παιδιά τους οποίους η Ευρωπαϊκή Ένωση, η ελληνική κυβέρνηση αλλά και προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν αφήσει όμηρους στα χέρια του αυταρχικού τουρκικού κράτους σαν εργαλεία στα διάφορα παιχνίδια που κάθε φορά παίζει.
Σχετικά με την επερχόμενη επίθεση κυβέρνησης, κεφαλαίου, Ε.Ε, με νέα σκληρότερα μέτρα που θα ισοπεδώσουν την κοινωνία, ο Γ. Καραχάλιος τόνισε ότι προϋπόθεση την απόκρουσή της από το λαό και τους εργαζόμενους είναι να κατανοήσουν ότι πλούτος υπάρχει και βρίσκεται στα χέρια μεγάλων επιχειρήσεων και τραπεζών , αναφέροντας μάλιστα ότι 64 δισ. σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat από μεγάλες επιχειρήσεις βρίσκονται παρκαρισμένα στις τράπεζες .
Κλείνοντας, ο ομιλητής τόνισε πως προϋπόθεση για την αντεπίθεση για να μην περάσουν τα σχέδια που θα φορτώσουν και πάλι και αυτή τη κρίση στις πλάτες των εργαζομένων είναι η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς που χρειάζεται να αποβάλλει λογικές του στυλ “εμείς εμείς οι μόνοι συνεπείς”, πως δηλαδή είναι οι κάτοχοι της μιας και μοναδικής αλήθειας, την οποία και πρέπει να ακολουθήσει η υπόλοιπη Αριστερά και ο κόσμος, ή λογικές μη συνεργασίας ακόμα και απλού διαλόγου στο όνομα της καθαρότητας, σε ένα κυνήγι των μαγισσών του οπορτουνισμού .
Χρειάζεται να δημιουργηθεί εκείνος ο χώρος όπου να συναντηθούν οι δυνάμεις της κομμουνιστικής προοπτικής απαλλαγμένες από βαρίδια του παρελθόντος, να ανοίξουν όχι μόνο τον διαλόγου για το παρόν και το μέλλον της Αριστεράς αλλά και να συμβάλλουν στην συγκρότηση εκείνου του μετώπου που θα μπορεί να νικήσει, ήταν η κατάληξη της ομιλίας.
Στην συνέχεια το λόγο πήρε ο Πάνος Καλαβάνος όπου μεταξύ άλλων τόνισε :
«Οποιαδήποτε συζήτηση διεξάγεται στις παρούσες συνθήκες, δεν μπορεί να μην λαμβάνει υπ’ όψιν την υγειονομική κρίση και όλα αυτά τα οποία σηματοδότησε. Πρόκειται σίγουρα για μια πανδημία, η οποία ήρθε να αλλάξει συθέμελα τα όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, δημιουργώντας και εγκυμονώντας νέους κινδύνους και δυνατότητες και σίγουρα αυξημένες απαιτήσεις για τις δυνάμεις της Αριστεράς και του κινήματος.
Έχουμε μια ιστορική στροφή η οποία φάνηκε και στην πρώτη φάση της υγειονομικής κρίσης, όταν στην εποχή της ρομποτικής και της τεράστιας επιστημονικής και τεχνολογικής εξέλιξης, τέθηκε το δίλημμα ανθρώπινη ζωή ή ομαλή οικονομική παραγωγή και σε συγκεκριμένες καπιταλιστικές μητροπόλεις επιλέχθηκε το δεύτερο, οδηγώντας σε εκατόμβες νεκρών. Φάνηκε όμως και σε αυτήν τη νέα φάση πως πανδημία και κοινωνικό ζήτημα συνυπάρχουν, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα μιας νέας κρίσης και έναν νέο γύρο επίθεσης στα εργατικά λαϊκά και δημοκρατικά δικαιώματα, τα οποία με τη σειρά τους φέρνουν νέους γύρους κοινωνικών αναμετρήσεων, όπως με χαρακτηριστικό τρόπο αποτυπώνουν οι εξελίξεις στις ΗΠΑ μετά τη δολοφονία του Φλόιντ και τις εξεγερσιακού χαρακτήρα κινητοποιήσεις που την ακολούθησαν
Μάλιστα σημειώθηκε και ένα διεθνές κύμα κινητοποιήσεων αλληλεγγύης που στην Αθήνα αποτυπώθηκε με μια μαζική με παλμό και με έντονο το στοιχείο της νεολαίας διαδήλωση.
Ο Συντονισμός Διαλόγου και Δράσης Κομμουνιστικών Δυνάμεων, καρπός αυτής της εποχής, από την πρώτη στιγμή επιχείρησε να αναμετρηθεί και στα τρία επίπεδα: Για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, για ένα εργατολαϊκό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο και μια πολιτική ανατρεπτική αριστερή συμμαχία, για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Στην Ελλάδα οι εκτιμήσεις αλλά και η ίδια η πραγματικότητα μαρτυρούν ότι αναμένονται εφιαλτικές μέρες για το σύνολο της κοινωνικής πλειοψηφίας. Ραγδαία αύξηση της ανεργίας, περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων στην κατεύθυνση της ευέλικτης, εκ περιτροπής και όχι μόνιμης και σταθερής εργασίας, μειώσεις στους μισθούς, συνοδευόμενα όλα αυτά από εργοδοτική ασυδοσία στο πλαίσιο του διαχρονικού ιδεολογήματος ότι στα δύσκολα πρέπει όλοι να βάλουμε πλάτες.
Στην κατεύθυνση αυτή απαιτείται η μέγιστη συγκέντρωση δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα. Κυρίως γύρω από ένα πλαίσιο πάλης που θα επικοινωνεί με τις ανάγκες της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας ενάντια στο χρέος, την ΕΕ και τον ιμπεριαλισμό. Που θα συμβάλλει στον αγώνα για να βελτιωθεί άμεσα η ζωή της κοινωνικής πλειοψηφίας, με πίστη ότι στο σήμερα οι αγώνες μπορούν να νικήσουν. Το μεγάλο στοίχημα για τις δυνάμεις της κομμουνιστικής, ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι η πάλη στο σήμερα να αποσπά κατακτήσεις ανοίγοντας δρόμους για το αύριο. Την ίδια στιγμή που θα μαχόμαστε για να μην χαθούν άλλα εργατικά δικαιώματα, να παλεύουμε για μείωση του εργάσιμου χρόνου, αυξήσεις των μισθών και δουλειά για όλους. Την ίδια στιγμή που θα παλεύουμε για περισσότερες κλίνες ΜΕΘ και μαζικά τεστ να ψηλαφούμε μια άλλη ριζοσπαστική υγειονομική πολιτική. Η πάλη για βελτίωση των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων στον τουρισμό να συνοδεύεται από πολεμική κριτική και αγώνα ενάντια στο ότι η μόνη πηγή εσόδων της χώρας είναι ο τουρισμός.
Ένα πλαίσιο πάλης που θα συγκεντρώνει δυνάμεις ως απάντηση στον πολυκατακερματισμό της αριστεράς και μπροστά και απέναντι στη συγκέντρωση δυνάμεων του αντιπάλου. Μέσα από την πολιτική συμφωνία για την κοινή δράση της αριστεράς που υπογράφεται και στηρίζεται από Τον Κομμουνιστικό Συντονισμό, τη ΛΑΕ και της ΔΕΑ επιδιώκουμε στη βάση των δεσμεύσεων να συμβάλουμε στο να συμπέσουν δυνάμεις στο μαζικό κίνημα στην κατεύθυνση ανασυγκρότησής του προκειμένου να παίξει τον ρόλο που το αναλογεί στις μάχες του σήμερα.
Ο αντιδραστικός συσχετισμός δύναμης πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν αλλά όχι να υποτασσόμαστε σε αυτόν. Ας αντλήσουμε τη χαμένη αισιοδοξία μας από τις κινήσεις του αντιπάλου. Στις ΗΠΑ ο πρώην επίτροπος της Αστυνομίας της Νέας Υόρκης Μπέρναρντ Κέρικ δηλώνει ότι ενώ μετά την 11η Σεπτεμβρίου ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αναγνώριζε ήταν η « παγκόσμια τρομοκρατία», πλέον είναι το υφέρπον σοσιαλιστικό–κομμουνιστικό κύμα που αποτυπώνεται στις κινητοποιήσεις στις πολιτείες. Στην Ελλάδα η βιασύνη της Κυβέρνησης της ΝΔ να καταθέσει και να ψηφίσει εν μέσω θέρους το Νομοσχέδιο για την ουσιαστική απαγόρευση των διαδηλώσεων, εκτός από επίδειξη ισχύος, δείχνει την προετοιμασία του αντίπαλου στρατοπέδου γι’ αυτά που θα έρθουν.
Για να πάει αυτήν τη φορά αλλιώς, πρέπει να αποφύγουμε τα λάθη της προηγούμενης δεκαετίας, προκειμένου εδώ τα κινηματικά γεγονότα να μπορούν να εκφραστούν πολιτικά από τις δυνάμεις της πραγματικής ριζοσπαστικής, κομμουνιστικής αριστεράς και όχι όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ που κεφαλαιοποιούνται από την ίδια την αστική αντιτραμπική πολιτική”.
Στη συζήτηση που ακολούθησε όσοι έλαβαν το λόγο αναφέρθηκαν στη σημασία και την ανάγκη του εγχειρήματος, στην αναζήτηση των τρόπων, των μέσω και των δυνάμεων υλοποίησης των επιδιώξεων του, άσκησαν κριτική στις συμπεριφορές δυνάμεων της Αριστεράς οι οποίες δεν αίρονται στο ύψος των περιστάσεων, αλλά και στο εγχείρημα του Κομμουνιστικού Συντονισμού το οποίο χρειάζεται να γίνει πιο αποτελεσματικό στη δράση, πιο συγκεκριμένο στη διατύπωση των πολιτικών του προτάσεων και πιο αποφασιστικό στην ανάπτυξη του προγραμματικού διαλόγου.
Ν.Γ
{youtube}ppYOkSnGQNw{/youtube}
