Εκπαιδευτικοί, μέλη του ΣΕΦΚ και του ΜΑΧΟΜΑΙ – Ενωτική Αγωνιστική Παρέμβαση στην Ιδιωτική Εκπαίδευση
Ο κλάδος της εκπαίδευσης, δημόσιας και ιδιωτικής, έχει τεθεί στο στόχαστρο των κυβερνήσεων όλα τα τελευταία χρόνια, κυρίως της κυβέρνησης της Νέα Δημοκρατίας, για μια σειρά λόγους. Αυτοί σχετίζονται με την τρέχουσα πολιτική που φέρει εντός της τη στρατηγική της κυβέρνησης και της Ε.Ε. για την εκπαίδευση και φυσικά με λόγους αμιγώς οικονομικούς- κερδοφορίας του κεφαλαίου. Οι αλλαγές στην εκπαίδευση λειτουργούν κομβικά για τη διαμόρφωση της αγοράς εργασίας και την επαναχάραξη του μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης αλλά και του αυριανού εργαζόμενου. Δεσπόζει η διαρκής προσπάθεια υπαγωγής της εκπαίδευσης σε εμπόρευμα και η κλιμακούμενη πορεία ιδιωτικοποίησής της.
Στη δημόσια εκπαίδευση, η νεοφιλελεύθερη -ακροδεξιά αφήγηση εκτιμά ότι επωάζεται κάθε είδους αντισυστημική ταυτότητα, μέσω καταλήψεων, απεργιών, ύπαρξης πολιτικών οργανώσεων, εκδηλώσεων, αγωνιστικού συνδικαλισμού. Από την άλλη πλευρά, στην ιδιωτική εκπαίδευση, υπάρχει, ασφαλώς, υψηλή προοπτική κερδοφορίας -και λόγω του ότι ο κλάδος των εργαζόμενων εκπαιδευτικών είναι από τους πιο απαξιωμένους μισθολογικά. Ταυτόχρονα, επιδιώκεται μια πλήρης αναδιαμόρφωση του κατανεμητικού ρόλου του εκπαιδευτικού μηχανισμού, με ισχυρούς ταξικούς φραγμούς διαλογής της νεολαίας και αποκλεισμούς των παιδιών των εργατικών λαϊκών οικογενειών από τις ανώτερες βαθμίδες εκπαίδευσης.
Η ιδιωτική εκπαίδευση στην εποχή μας
Η ιδιωτική εκπαίδευση συγκαταλέγεται στις υπηρεσίες, έναν τομέα κομβικής σημασίας στην ελληνική οικονομία. Όπως περίπου κι η υγεία, για μεγάλο διάστημα, στις προηγούμενες δεκαετίες, λειτουργούσε ως συμπληρωματικός πυλώνας μιας κουτσουρεμένης αλλά υπαρκτής και ως ένα βαθμό αποτελεσματικής δημόσιας δομής. Ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν υφίσταντο, η ιδιωτική μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση ήταν εξαιρετικά περιορισμένη, τα φροντιστήρια λειτουργούσαν, λίγο έως πολύ, με άξονα τις πανελλήνιες, ενώ τα ιδιωτικά σχολεία και νηπιαγωγεία αφορούσαν τις ανώτερες αποκλειστικά τάξεις.
Σήμερα, μπορούμε να θεωρούμε πως η ιδιωτική εκπαίδευση έχει κάνει ένα ποιοτικό άλμα: η κυβέρνηση νομιμοποίησε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια (τα οποία δεν φαίνονται, ωστόσο, προς το παρόν, να είναι μαζικά), η μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι θεμελιωμένη -παρότι έχει αναδειχθεί η ανεπάρκειά της- τα φροντιστήρια γιγαντώνονται (σε ομίλους ή μεγάλες επιχειρήσεις) και πολλαπλασιάζονται και αριθμητικά-, ενώ τα ιδιωτικά σχολεία πολλαπλασιάζουν τις εγγραφές τους αποτελώντας την επιλογή των προνομιούχων στρωμάτων. Μια επιλογή που ενισχύεται όσο δυναμώνει στην κοινωνία η λογική της «εξατομικευμένης εκπαίδευσης», της νεοφιλελεύθερης αριστείας και του ατομικού ανταγωνισμού. Νέο στοιχείο στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι ο κλάδος της «μελέτης» (γυμνασίου ή δημοτικού), που διευρύνεται με ταχύτατους ρυθμούς και στηρίζεται στην κακοπληρωμένη, ανασφάλιστη, χωρίς αναγνωρισμένα προσόντα, επισφαλή εργασία.
Ο κύκλος της κυριαρχίας της ιδιωτικής εκπαίδευσης δεν έχει ολοκληρωθεί. Απομένει η πλήρης υποβάθμιση, καταρχάς, της δημόσιας εκπαίδευσης, φάση που η κοινωνία βιώνει αυτήν την περίοδο: καθυστερήσεις στις τοποθετήσεις καθηγητών, υποδομές στο ναδίρ (ασυντήρητα κτίρια και εργαστήρια), ενώ επιδιώκεται η προώθηση της αξιολόγησης, με την εφαρμογή συνδικαλιστικών διώξεων (που είχαν σταματήσει στη Μεταπολίτευση) και το νέο πειθαρχικό για το Δημόσιο. Προωθείται δηλαδή, η πλήρης μετατροπή του σχολείου από φορέα μόρφωσης και κατάρτισης σε «φορέα παιδοφύλαξης», με αυταρχικούς όρους για τους εργαζόμενους καθηγητές (που μετατρέπονται, συν τοις άλλοις, σε παιδονόμους) και τους μαθητές (με την παραμικρή προσπάθεια κατάληψης οδηγούνται στην αστυνομία και στον εισαγγελέα, μαζί με τους γονείς τους, για παραμέληση ανηλίκου). Από την άλλη πλευρά, στο πανεπιστήμιο, πέρα από τη μόνιμη υποχρηματοδότηση, μετά την κομβική κατάργηση του ασύλου, έγιναν τα πρώτα βήματα στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης των φοιτητών (με την πρώτη καταστολή ψηφισμένης από σύλλογο κατάληψης) και με την προώθηση των πρώτων διαγραφών από τα μητρώα των σχολών των «αιωνίων» φοιτητών. Στόχος είναι η φοιτητική διεκδίκηση να μην υφίσταται ως εμπειρία για όσους φοιτήσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και ασφαλώς να μην συνδεθούν με συλλογικές αντιστάσεις και οράματα. Δομείται, πλέον, μια εκπαίδευση με εμφανή κοινωνικά και οικονομικά εμπόδια για το πέρασμα από τη μια βαθμίδα στην επόμενη, αυταρχισμό και σκληρή ιδεολογική διαπαιδαγώγηση, στρώνεται το έδαφος προκειμένου να εμπεδωθεί η βαθύτερη εμπορευματοποίησή της.
Οι επιχειρήσεις στον κλάδο της ιδιωτικής εκπαίδευσης ετοιμάζονται πυρετωδώς για το «μεγάλο φαγοπότι», στο οποίο σπεύδουν και μεγάλα διεθνή funds. Σύμμαχός τους σε αυτήν την, ασφαλή σχετικά, προοπτική κερδοφορίας είναι τα κατακρημνισμένα εργασιακά δικαιώματα στον κλάδο και οι εξαιρετικά χαμηλές -στις περισσότερες πτυχές της ιδιωτικής εκπαίδευσης- αμοιβές. Στα ιδιωτικά σχολεία, που παλιότερες εποχές αντιμετωπιζόταν ως ασφαλής εργασιακή καταφυγή, η πραγματικότητα της υπερεργασίας τα καθιστά όχι ιδιαίτερα ελκυστική απασχόληση. Το νόμιμο ωράριο διδασκαλίας και διοικητικές εργασίες παραβιάζονται μόνιμα λόγω του όγκου των υποχρεώσεων, ενώ η διαρκής αξιολόγηση και η υποχρέωση για συγγραφή πρωτότυπου εκπαιδευτικού υλικού (χωρίς πρόσθετη αμοιβή ή πνευματικά δικαιώματα) καθιστά τις εργασιακές συνθήκες εξουθενωτικές. Στα ΣΑΕΚ, η κερδοφορία αυξάνεται, ενώ η κυβέρνηση φρόντισε (μαζί με τη μετονομασία από ΙΕΚ σε ΣΑΕΚ) να δρομολογήσει την απευθείας σύνδεσή τους με τις επιχειρήσεις. Φυσικά, δεν φρόντισε να ρυθμίσει τις εργασιακές σχέσεις στον κλάδο -κερδοφορία και εργατικά δικαιώματα δεν πάνε ποτέ μαζί- με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να λειτουργούν με συμβάσεις –«λάστιχο», χωρίς εργασιακά δικαιώματα. Οι αυθαιρεσίες των διοικήσεων είναι φαινόμενο καθημερινό (ιδιαίτερα σε ζητήματα πνευματικών δικαιωμάτων και διοικητικών εργασιών). Την ίδια πραγματικότητα βιώνουν και οι εκπαιδευτικοί των κολλεγίων, μη γνωρίζοντας τι τους ξημερώνει (μετατροπή ή όχι σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο; Με νέες απαιτήσεις και καμία θεσμική κάλυψη για βελτίωση των συνθηκών εργασίας). Άλλωστε μεγάλα κολλέγια και σχολές μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχουν κατακτήσει τη νομοθετική εύνοια της πολιτείας. Μεγάλα κολλέγια (όπως το Deree, το City College, το Mediterranean College, το Metropolitan College κ.ά.) διατηρούν στενές σχέσεις με το αστικό πολιτικό προσωπικό, με πρώην υπουργούς, συμβούλους και στελέχη κυβερνητικών κομμάτων να συμμετέχουν σε διοικητικά συμβούλια ή ως συνεργάτες. Ταυτόχρονα, πολλές από αυτές τις δομές συνδέονται με ξένες πρεσβείες (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο), οι οποίες στηρίζουν ενεργά την πολιτική επέκτασής τους μέσω διμερών συμφωνιών, και με εμποροβιομηχανικά επιμελητήρια, που επιδιώκουν την «αντιστοίχιση» σπουδών με τις ανάγκες των επιχειρήσεων.
Τα Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης, από μικρές συνοικιακές επιχειρήσεις που οι μέτοχοι κέρδιζαν έναν καλό μισθό (με συστηματική, βέβαια, φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή και παραβίαση των νόμιμων αμοιβών για τους εργαζόμενούς τους), μετατρέπονται σε πιο «σύνθετες» επιχειρήσεις, με πολλαπλές δραστηριότητες (πανελλήνιες, ξένες γλώσσες, σχέδιο, μελέτη, εισαγωγή στα πρότυπα κ.α). Αυτήν τη νέα πραγματικότητα, φυσικά, δεν θα μπορέσουν να ακολουθήσουν το σύνολο των φροντιστηρίων. Μέρος από αυτά δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στον ανταγωνισμό και βλέπει τις εγγραφές του να μειώνονται. Κυριαρχούν πια οι μεγάλες αλυσίδες (Πουκαμισάς και Διακρότημα) και δημιουργούνται νέες (Αξία, Εν τάξη, Υποδομή, Νους) ή γιγαντώνονται φροντιστήρια ανά περιοχή (Μέθοδος, Αλιμπινίσης, Έμφαση, Εν Δυνάμει, Πυρφόρος). Ο Όμιλος Πουκαμισά αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα υψηλά κερδοφόρας επιχείρησης (περίπου 1-1,5 εκ. ευρώ ετήσιο κέρδος σταθερά τα τελευταία χρόνια) έχοντας μετατραπεί σε πραγματικό εκπαιδευτικό franchise, με δεκάδες παραρτήματα σε όλη την Ελλάδα, διαδικτυακή πλατφόρμα, εταιρική διαχείριση και διαφημιστικό λόγο που παραπέμπει περισσότερο σε ιδιωτική επιχείρηση παρά σε εκπαιδευτικό οργανισμό, ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζει την ίδρυση ιδιωτικού σχολείου. Ο χώρος συνολικά προσελκύει, αργά αλλά σταθερά «επενδυτές» που δεν σχετίζονται με την εκπαίδευση, ενώ εργάζονται στον κλάδο πια σύμβουλοι επιχειρήσεων, ειδικοί στη διοίκηση ή στην διαχείριση έμψυχου δυναμικού. Η πραγματικότητα αυτή προχωρά αργά αλλά σταθερά, με παλινωδίες, ανακατατάξεις, αποτυχίες (αλά ελληνικά, δηλαδή), αλλά προχωρά. Το σίγουρο είναι ότι στο έδαφος της υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης, η φροντιστηριοποίηση της παιδείας αποφέρει μεγάλα κέρδη για τους επιχειρηματίες και υψηλό κόστος για την ελληνική οικογένεια. Το 2023, σύμφωνα με στοιχεία του ΙΟΒΕ και της ΕΛΣΤΑΤ, τα ελληνικά νοικοκυριά δαπάνησαν περίπου 614 εκατομμύρια ευρώ για φροντιστήρια γενικής εκπαίδευσης, ενώ η συνολική ιδιωτική εκπαιδευτική δαπάνη (ιδιαίτερα, ξένες γλώσσες, προπαρασκευαστικά) ξεπέρασε τα 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ.
Σταθερός σύμμαχος της κερδοφορίας είναι οι εργασιακές σχέσεις στο χώρο των φροντιστηρίων, έναν εργασιακό χώρο επισφάλειας, όπως ο τουρισμός και ο επισιτισμός. Πολλά στοιχεία και των άλλων κλάδων συναντιούνται και στα φροντιστήρια: υποαμοιβόμενοι εργαζόμενοι, υπασφάλιση, συχνή αλλαγή εργασιακών χώρων από τους εργαζόμενους, ατομική διαπραγμάτευση, τάσεις φυγής από τον κλάδο κ.α. Παρά τα μεμονωμένα προβλήματα όμως, οι εργοδότες συγκεντρώνουν κέρδη που τους επιτρέπει την επανεπένδυσή τους, ώστε να πλασαριστούν σε καλύτερη θέση στον ανταγωνισμό. Βέβαια, η αποφυγή νέων ειδικευμένων εργαζομένων να ενταχθούν στην ιδιωτική εκπαίδευση (π.χ. καθηγητές πληροφορικής, βιολόγοι, οικονομολόγοι, τώρα τελευταία φυσικοί) και η αναζήτηση άλλων λύσεων, η ξαφνική απόδραση στη δημόσια εκπαίδευση, οι -συνήθως σε ατομικό επίπεδο- διεκδικήσεις δημιουργούν εμπόδια στους εργοδότες να προχωρήσουν με τους ρυθμούς που επιθυμούν.
Με ποιον συνδικαλισμό μπορούμε να νικήσουμε;
Ο συνδικαλισμός στην ιδιωτική εκπαίδευση, μετά τα απανωτά χτυπήματα των μνημονίων, με πολλές δυσκολίες, σταδιακά, ανασυγκροτείται και δίνει νέες δυνατότητες. Στην ιδιωτική εκπαίδευση, στον νομό Αττικής δραστηριοποιούνται ο ΣΕΦΚ και ο Βύρωνας (κλαδικά σωματεία στην ιδιωτική εκπαίδευση), ο ΣΙΕΛ (στα ιδιωτικά σχολεία), ενώ υπάρχει και η ομοσπονδία του κλάδου, η ΟΙΕΛΕ (στην οποία δεν εντάσσονται ο ΣΕΦΚ και ο Βύρωνας γιατί έχουν διαγραφεί). Είναι σαφές ότι βασικό στοιχείο στην πραγματικότητα αυτή είναι ο κατακερματισμός. Ένα άλλο ποιοτικό στοιχείο της περιόδου είναι η προσπάθεια -που ήδη μετράει κάποια βήματα- των παραπάνω σωματείων να επιτύχουν κοινή αντιμετώπιση των βαθιών προβλημάτων του κλάδου. Αποτέλεσμα θετικό αυτή της προσπάθειας είναι η διατύπωση ενός κοινού σχεδίου Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για το χώρο των φροντιστηρίων και των κέντρων ξένων γλωσσών.
Ο ΣΕΦΚ είναι το παλαιότερο στον χώρο των φροντιστηρίων Μέσης Εκπαίδευσης σωματείο. δραστηριοποιείται κυρίως εκεί, με σοβαρά βήματα και στις άλλες πτυχές της ιδιωτικής εκπαίδευσης, από τότε που μετατράπηκε σε κλαδικό. Την τελευταία τετραετία έκανε μια επανεκκίνηση (μία από τις πολλές στην ιστορία του), αυξήθηκε αριθμητικά (πραγματοποιεί μαζικές συνελεύσεις και κινητοποιήσεις). Βρίσκεται σε εβδομαδιαία βάση σε χώρους εργασίας ενημερώνοντας τους συναδέλφους για τα δικαιώματα και τις διεκδικήσεις του σωματείου, αποκτώντας επαφή με όλο και πιο διευρυμένο δυναμικό συναδέλφων, συμβάλλοντας στο να οργανωθούν και να παλέψουν μέσα στο χώρο εργασίας τους. Ταυτόχρονα, έχει αποτελέσματα σε διεκδικήσεις εργαζομένων και έχει συγκρουστεί αλλεπάλληλα με τους εργοδότες. Έχει ανοίξει μέτωπο με την ένωση των εργοδοτών ΟΕΦΕ – ΣΕΦΑ και τις μεγάλες αλυσίδες (απλήρωτη εργασία- meeting στον Πουκαμισά, 60λεπτο στο Διακρότημα), ενώ έβαλε πεισματικά το ζήτημα της υπογραφής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και της συνεργασίας με τα όμορα σωματεία και την Ομοσπονδία. Όσοι σχετίζονται με το σωματείο, από όλες τις πλευρές, βλέπουν την προοπτική του εξαιρετικά αισιόδοξα.
Η δυσκολία όμως της εποχής επιτάσσει έναν προσανατολισμό που θα μπορεί να αποφέρει νίκες στο σωματείο. Καταρχάς, ο στόχος για την περαιτέρω μαζικοποίηση του σωματείου είναι επιτακτικό να μη φύγει ποτέ από την ημερήσια διάταξη. Ένα σωματείο για να κινηθεί με προοπτική -π.χ. υπογραφή συλλογικής σύμβασης- πρέπει να έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει συνθήκες μαζικού εργατικού «εκβιασμού», κάτι που απαιτεί μαζικότητα. Συνάμα, η υπογραφή συλλογικής σύμβασης, που αποτελεί κεντρικό διατυπωμένο στόχο του σωματείου αλλά και όλων όσοι δρουν στην ιδιωτική εκπαίδευση, απαιτεί νέα νομοθεσία που θα επιβληθεί με μαζικούς παρατεταμένους αγώνες στην κυβέρνηση (άνοιγμα συλλογικών διαπραγματεύσεων, επαναφορά καθολικότητας και υποχρεωτικότητας για τις ΣΣΕ), πράγμα το οποίο δεν μπορεί να διεκδικηθεί από ένα μεμονωμένο σωματείο αλλά από μια μεγάλη μάζα συνδικάτων. Μια τέτοια, ωστόσο, στόχευση εμπεριέχει τη διατήρηση των βασικών ταξικών χαρακτηριστικών του σωματείου: επαφή και ρίζωμα στους χώρους εργασίας, Διοικητικό Συμβούλιο ανοιχτό στην παρουσία και τον έλεγχο των συναδέλφων, μαζικές τακτικές γενικές συνελεύσεις, παρουσία στην καθημερινότητα των εργαζομένων με αντιστάσεις στην εργοδοτική αυθαιρεσία, διεκδικήσεις για τη διασφάλιση των νόμιμων δικαιωμάτων και διεύρυνσή τους στην πράξη. Ένα σωματείο, δηλαδή, που θα δηλώνει το παρόν, διεκδικητικά στους χώρους εργασίας, θα ενεργοποιεί τα μέλη του και θα στηρίζει τους συναδέλφους, ανοιχτό και μαχητικό. Ένα σωματείο που θα τοποθετείται θαρραλέα στα κοινωνικά ζητήματα και θα καταδεικνύει τους ενόχους, την κυβέρνηση και το κεφάλαιο. Για το έγκλημα των Τεμπών, τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, τα εργασιακά δικαιώματα συνολικά, την κρατική καταστολή, την παραβίαση των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Που θα παλεύει για το δικαίωμα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας για όλα τα παιδιά.
Ωστόσο, ο ΣΕΦΚ βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Η απουσία του από την Ομοσπονδία έχει στοιχίσει και στο ίδιο το σωματείο και στην ιδιωτική εκπαίδευση γενικά, -εκτιμούμε-. Η μετατροπή του σε κλαδικό ήταν μια προσπάθεια διεύρυνσης στα αχαρτογράφητα νερά της νέας πραγματικότητας, η οποία έκανε πιο πολύπλοκο το χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Ωστόσο, η διεύρυνση με γραμματείς, καθαρίστριες, οδηγούς κ.λπ. αποδείχθηκε ατελέσφορη, πόσο μάλλον που ο ΣΕΦΚ, ως αγωνιστικό σωματείο έχασε τη δυνατότητα να επηρεάζει άλλους εκπαιδευτικούς και άλλα σωματεία του χώρου της ιδιωτικής εκπαίδευσης, ναρκοθετώντας τη δυνατότητα ενός πανελλαδικού κινήματος της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Κυρίως όμως, χάνει τη δυνατότητα να παίξει κάποιο ρόλο στο μέτωπο που είναι αναγκαίο -και προωθείται από διάφορες πλευρές- στους κλάδους της εκπαίδευσης με τη συμμετοχή σωματείων και ομοσπονδιών τόσο της δημόσιας και της ιδιωτικής εκπαίδευσης, σε μια εποχή που η εκπαίδευση μπαίνει στο στόχαστρο της άρχουσας τάξης και της κυβέρνησης. Η επανένταξη του ΣΕΦΚ στην ΟΙΕΛΕ, μέσα από τις απαραίτητες καταστατικές αλλαγές που θα πρέπει να συνδιαμορφωθούν στα πλαίσια των διαδικασιών του σωματείου, μπορεί να οδηγήσει σε μια πραγματική αλλαγή συσχετισμού για τα συνδικάτα της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Να συνδράμει καθοριστικά στην απαραίτητη πίεση σε πανελλαδικό επίπεδο και σε επίπεδο Αττικής για την υπογραφή ΣΣΕ στον κλάδο αλλά και απέναντι στο Υπ. Παιδείας για τη συλλογική ρύθμιση των εργασιακών όρων στις δομές της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης (φροντιστήρια, κολλέγια, ΣΑΕΚ). Με αυτόν τον τρόπο ο ΣΕΦΚ, ήδη αναβαθμισμένος τα προηγούμενα χρόνια, θα μπορέσει να διευρύνει ακόμα περισσότερο το πεδίο της επιρροής του και να πιέσει αποτελεσματικότερα την ΟΙΕΛΕ στη λήψη πρωτοβουλιών για τα προβλήματα της ιδιωτικής εκπαίδευσης
Είναι σαφές, επίσης, ότι τα προχωρήματα κοινής δράσης μεταξύ ΣΕΦΚ και Βύρωνα μπορούν να βρουν συνέχεια, ώστε μέσα από αμοιβαίο διάλογο και κοινή πάλη των δύο σωματείων να οδηγηθούμε σε ένα μεγάλο ενιαίο πρωτοβάθμιο σωματείο στην ιδιωτική εκπαίδευση που θα είναι και μέλος της ΟΙΕΛΕ. Είναι αίτημα των ίδιων των συναδέλφων από τους χώρους εργασίας και ανάγκη των καιρών. Μια τέτοια προοπτική θα γεμίσει με αισιοδοξία τους συναδέλφους μας. Θα δυναμώσει την πάλη για νίκες και κατακτήσεις στον κλάδο καθώς συμβάλλει καθοριστικά στη μέγιστη δυνατή συγκέντρωση δυνάμεων πάνω σε κρίσιμους στόχους πάλης για τη ζωή και την καθημερινότητα των συναδέλφων. Αν υπάρχει η θέληση από όλες τις μεριές, μπορούν να υπάρξουν ουσιαστικά προχωρήματα που θα οδηγήσουν σε βαθύτερες ενοποιήσεις στη συνδικαλιστική πραγματικότητα του κλάδου, υπερβαίνοντας τον κατακερματισμό.
Συμμετέχουμε στις εκλογές του ΣΕΦΚ
Στηρίζουμε το ΜΑΧΟΜΑΙ – Ενωτική Αγωνιστική Παρέμβαση στην Ιδιωτική Εκπαίδευση
Σε όλα τα παραπάνω επιδιώκει να συμβάλει το ΜΑΧΟΜΑΙ – Ενωτική Αγωνιστική Παρέμβαση στην Ιδιωτική Εκπαίδευση. Μια νέα ενωτική και αγωνιστική συλλογικότητα συναδέλφων στην ιδιωτική εκπαίδευση που δραστηριοποιείται στο ΣΕΦΚ. Τα μέλη του ΜΑΧΟΜΑΙ υποστηρίξαμε και συμμετείχαμε στην οργάνωση δεκάδων παρεμβάσεων σε χώρους εργασίας. Συμβάλλαμε σε ενωτικές και αγωνιστικές διεκδικήσεις του κλάδου, αποσπώντας νίκες που αλλάζουν την καθημερινότητα στους χώρους εργασίας. Επιμένουμε σε ένα ενωτικό και ταυτόχρονα διεκδικητικό και μαχητικό σχέδιο για την κατάκτησή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στο ύψος των αναγκών μας δίνοντας όλες μας τις δυνάμεις για μια τέτοια προοπτική.
Στις 28-29-30 Νοεμβρίου, στα γραφεία του ΕΚΑ (Γερανίου 28 και Πειραιώς), πραγματοποιούνται οι εκλογές του ΣΕΦΚ – Κλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση. Η ενδυνάμωση του σωματείου θα μας φέρει ακόμα πιο κοντά στους συλλογικούς μας στόχους. Η στήριξη στο ΜΑΧΟΜΑΙ θα αναδείξει και το πολιτικό σχέδιο που μπορεί να ταράξει τα νερά στους εργασιακούς χώρους της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
