Σε ανακοίνωση της Αγωνιστικής Παρέμβασης Εκπαιδευτικών Λάρισας, τονίζονται:
Η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ στην συνάντηση που πραγματοποίησε με το ΔΣ της ΟΛΜΕ την Δευτέρα 1η Μάρτη επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά πόσο προσχηματικές είναι οι προσκλήσεις σε υποτιθέμενο διάλογο με τις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες. Απέδειξε για μια ακόμα φορά η δημοκρατία τους, οι όμορφες λέξεις για συμμετοχή, συνεργασία σημαίνουν υποταγή, πειθάρχηση και χειραγώγηση των εκπαιδευτικών.
Το ΥΠΑΙΘ περιφρόνησε τη θέληση του άνω του 85% των εκπαιδευτικών, που παρά το κλίμα τρομοκρατίας που εξαπέλυσε, μετέτρεψαν σε δική τους υπόθεση την απεργία – αποχή και ύψωσαν το ανάστημά τους για να προασπίσουν τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, τα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς και την παιδαγωγική τους ελευθερία.
Η υπουργός Παιδείας μην κάνοντας δεκτά τα αιτήματα του κλάδου έδειξε ότι η κατεύθυνση και ο δρόμος που θα επιλέξει θα είναι ο αντιδημοκρατικός κατήφορος άλλων εποχών η λογική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Θα αξιοποιήσει διευθυντές, θα ενεργοποιήσει τις αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο, φτάνοντας ακόμα και στα δικαστήρια αν χρειαστεί. Παράλληλα έδειξε ότι θα προσπαθήσει να δημιουργήσει όρους ώστε να καταστήσει άνευρο το γενικευμένο κλίμα δυσαρέσκειας και να κάμψει το μαζικό εκπαιδευτικό κίνημα που διεκδικεί την ανατροπή της αντιδραστικής τους πολιτικής.
Θα εκμεταλλευτεί τις “πολύτιμες” υπηρεσίες που προσφέρουν οι παρατάξεις των ΔΑΚΕ – ΠΕΚ οι οποίες ανασύρουν σκουριασμένες και ξεχασμένες “θέσεις και αποφάσεις” από το διαβόητο 8ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ (1997). Οι ίδιοι όμως σκοπίμως “ξεχνούν” τις σπουδαίες παρακαταθήκες όλων των Συνεδρίων της Ομοσπονδίας την τελευταία δεκαετία που υπογραμμίζουν εμφατικά το υπερήφανο “ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ – ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ” που διατράνωσε πολλές φορές ο κλάδος μας με τους μεγαλειώδεις αγώνες του ενάντια στις απόπειρες όλων των κυβερνήσεων.
Για όλους εμάς όμως
- που βάζουμε τα ενοχλητικά αλλά πραγματικά ερωτήματα: “ποιος θα αξιολογήσει”, “ποιον θα αξιολογήσει”, “γιατί θα αξιολογήσει” και πάνω σε ποιους στόχους,
- που λέμε ότι η πολιτική τους και η αξιολόγηση τους δεν καλλωπίζονται,
- που δεν μπαίνουμε στο ψεύτικο δίλημμα ανάμεσα στην καλή και κακή αξιολόγηση,
- που αρνούμαστε τα δικά τους “πρότυπα της επιτυχίας”, της “αριστείας”, του σάπιου κόσμου τους τον οποίο επιβάλλουν να διδάξουμε στους μαθητές μας,
- που βλέπουμε ότι ο κόσμος τους τρέφει τις θηριωδίες των κάθε λογής Λιγνάδιδων, που απαξιώνει την τιμιότητα και την αλληλεγγύη,
- που βρίσκουμε την ελπίδα στον διπλανό μας, που αγωνιζόμαστε και εμπνεόμαστε από τον Νίκο Τεμπονέρα, την καθηγήτρια του ΑΠΘ που αγκάλιαζε τον φοιτητή όταν τα ΜΑΤ τον «μάτωναν» με γκλοπ και χημικά
- που βλέπουμε την βελτίωση του σχολείου στον αγώνα για Δωρεάν και Δημόσια Παιδεία, για ένα σχολείο που σκοπός του δεν είναι να απορρίπτει αλλά να εντάσσει όλους τους μαθητές, να διαπλάθει ολοκληρωμένους ανθρώπους και ένα εκπαιδευτικό που με την στάση του, το παράδειγμά του, την επιστημονική του κατάρτιση, διδάσκει πως να αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή και ο κόσμος μας,
- που δεν ταυτιζόμαστε με τις “αξίες” σαν κι αυτή του αξιολογημένου πρύτανη του ΑΠΘ που κάλεσε τα ΜΑΤ για να επιβάλλει την “τάξη και την ηθική” στο ίδιο αμφιθέατρο που διδάσκει στους φοιτητές του,
- που ο κόσμος χωρίζεται σαν τη μέρα από τη νύχτα με τους αναγνωρισμένους, αξιολογημένους και επιτυχημένους “Μαρινάκηδες”, τους καταπιεστές στους χώρους δουλειάς που επιβάλλουν νόρμες, πλάνα, εντατικοποίηση και πειθάρχηση της εργασίας
Ένας δρόμος μένει: Να νικήσει η θέληση των πολλών!
Γι’ αυτό η συνέχιση του και η κλιμάκωση του αγώνα και όχημα την ΕΛΜΕ και τις συλλογικές διαδικασίες, που χάραξε το 85% και άνω της συμμετοχής στην απεργία – αποχή, δίνοντας συντριπτικά πλήγματα στην πολιτική της κυβέρνησης για την εκπαίδευση, είναι αναγκαία όσο ποτέ. Καμιά ρωγμή, καμιά ταλάντευση δεν επιτρέπεται τώρα, τη στιγμή που το υπουργείο είναι με την πλάτη στον τοίχο. Η μόνη επιλογή είναι ο ενιαίος, συλλογικός, ανυποχώρητος αγώνας!
Η κυβέρνηση πρέπει να λάβει ακόμα πιο ηχηρό και μαζικό μήνυμα αντίστασης.
Δεν διαπραγματευόμαστε με το ΥΠΑΙΘ τους όρους επιβολής της αξιολόγησης που φέρνει λουκέτα στα σχολεία, φτώχεια και απολύσεις εκπαιδευτικών! Ανυποχώρητα συνεχίζουμε τον μαζικό αγώνα για να ανατραπεί όλο το πλαίσιο της αξιολόγησης, να μην προχωρήσουν τα σχέδια για την αυτονομία και αποκέντρωση της σχολικής μονάδας, να μην ανοίξει ο δρόμος για την ατομική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού!
Οι 150.000 δάσκαλοι και καθηγητές, συσπειρωμένοι στα σωματεία τους και ταγμένοι στην απεργία – αποχή, οι χιλιάδες φοιτητές που αψηφούν τις κυβερνητικές απαγορεύσεις και διαδηλώνουν ενάντια στα αυταρχικά μέτρα που σαρώνουν τα πανεπιστήμια, επιβεβαιώνουν ότι ο χώρος της εκπαίδευσης είναι ένα καζάνι που βράζει. Παράλληλα δείχνουν ότι ο δρόμος για την ανατροπή των κυβερνητικών μέτρων περνά από τον ενιαίο και ανυποχώρητο πανεκπαιδευτικό αγώνα!
- Καλούμε την ΟΛΜΕ να αναλάβει άμεσα πρωτοβουλίες αγωνιστικής συμπόρευσης με τη ΔΟΕ ενάντια στην επιβολή της αξιολόγησης, αλλά και ευρύτερα με τους Φοιτητικούς Συλλόγους ενάντια στο σύνολο της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής!
- Η ΕΛΜΕ και ο Σύλλογος Εκπ/κών Πρωτοβάθμιας Εκπ/σης μπορούν και πρέπει να προχωρήσουν σε ουσιαστικό συντονισμό της δράσης τους! Να οργανώσουν άμεσα τοπικές ενημερώσεις γονέων – μαθητών για τις επιδιώξεις του υπουργείου!
- Σύσκεψη με τηλεδιάσκεψη με όλα τα σχολεία και όλους τους συναδέλφους για να συζητηθούν οι αποφάσεις του κλάδου για συνέχιση του αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση.
- Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ να απευθυνθεί στα σχολεία που αναβάλανε τις συνεδριάσεις και να ζητήσει την οργάνωση τηλεδιάσκεψης του κάθε σχολείου για να ενημερωθούν οι συνάδελφοι για τις αποφάσεις του κλάδου. Η ίδια προσπάθεια ενημέρωσης να γίνει και με τα σχολεία που δεν τάχθηκαν με την απεργία αποχή.
- Οργανωμένο απεργιακό βήμα σε όλη την Εκπαίδευση!
Ούτε βήμα πίσω από τη μάχη για την ανατροπή της αξιολόγησης!
Μαζικά με απεργία – αποχή υπερασπίζουμε
το Δημόσιο Δωρεάν Σχολείο και την αξιοπρέπεια του Εκπαιδευτικού!
Ενιαίος Πανεκπαιδευτικός Αγώνας ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης!».
