ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
Η φετινή ακαδημαϊκή χρονιά ξεκίνησε σε ιδιαίτερα πρωτόγνωρες συνθήκες. Η χώρα και ο πλανήτης βυθίζονται σε μια διπλή, υγειονομική και οικονομική κρίση. Μέσα σε λίγους μήνες, η πανδημία και οι βαθιά ταξικές της διαστάσεις έφεραν στην επιφάνεια όλη τη γύμνια του σύγχρονου καπιταλισμού, των νεοφιλελεύθερων και σοσιαλφιλελεύθερων κυβερνήσεων, που προς όφελος του κέρδους υπονόμευσαν τη δημόσια υγεία. Οι επαναλαμβανόμενες επιδημίες των ιών δεν αποτελούν προϊόντα κάποιας συνομωσίας, όπως ισχυρίζονται τα ακροδεξιά, ανορθολογικά ρεύματα, αλλά τα αποτελέσματα της καταστροφικής για το περιβάλλον δραστηριότητας των πολυεθνικών, των πρακτικών της βιομηχανοποιημένης αγροτικής καλλιέργειας, της ζωϊκής παραγωγής και της εξορυκτικής δραστηριότητας που καταστρέφει το περιβάλλον. Σε αυτές τις έκτακτες συνθήκες, προτείνουμε για διάλογο και πάλη μια κινηματική και πολιτική πρόταση έξι σημείων.
1. Πανεπιστήμια ζωντανά και ανοιχτά με προϋπόθεση τη διασφάλιση της υγείας
Η κυβέρνηση της ΝΔ και οι επιτροπές των «ειδικών» της φέρουν εγκληματικές ευθύνες για το πρόωρο και μεγάλο, δεύτερο κύμα της πανδημίας. Την ώρα που απευθύνουν ατομικές υποδείξεις, κάνουν λάστιχο τα υγειονομικά πρωτόκολλα και κατηγορούν τη νεολαία για ανευθυνότητα. Ενώ φέρουν ευθύνη για την τραγική κατάσταση σε πανεπιστήμια, σχολεία και συνολικά στην εκπαίδευση, μας θέτουν το ψεύτικο δίλημμα «αυτοπροστασία ή lockdown», κυνηγούν τους νέους και τις νέες στις πλατείες, στέλνουν τα ΜΑΤ στις διαδηλώσεις.
Αντί να αξιοποιήσουν τα οφέλη από το lockdown ενισχύοντας το κοινωνικό κράτος, δηλαδή, τη δημόσια υγεία, παιδεία και τις μεταφορές, ξοδεύουν εκατομμύρια για την αστυνομία και τους πολεμικούς εξοπλισμούς, για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ενισχύουν το επιχειρηματικό και αστυνομικό κράτος. Ταυτόχρονα, και ενώ μειώνουν ακόμη περισσότερο τον προϋπολογισμό για τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, αφήνουν τις σχολές χωρίς υγειονομική προστασία, επαρκές προσωπικό, υποδομές και ανάλογο υλικοτεχνικό εξοπλισμό, ανεβάζοντας τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά και εισάγοντας το διαχωρισμό των τμημάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε επικερδή και μη. Στα σχολεία δε, αυξάνουν εγκληματικά τους μαθητές ανά τάξη και στέλνουν «μάσκες – αλεξίπτωτα».
Την ίδια στιγμή, με τη μόνιμη διαδικτυακή διεξαγωγή μαθημάτων, υποβαθμίζουν καίρια την ζωντανή εκπαιδευτική διαδικασία και προετοιμάζουν για εμάς την εκμεταλλευτική, ελαστική και αλλοτριωτική τηλε-εργασία.
Σε αυτές τις συνθήκες και στο γενικότερο αγώνα για μια Παιδεία της Χειραφέτησης, για ένα δημοκρατικό, δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο και έρευνα σε όφελος του λαού, έχουμε ευθύνη να αναδείξουμε την ανάγκη για ανοιχτά πανεπιστήμια με όρους που θα διασφαλίζουν την υγεία των φοιτητών και της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτελεί τη μοναδική περίπτωση στον χώρο της παιδείας που παραμένει ουσιαστικά κλειστή.
Γι’ αυτό απαιτούμε πανεπιστήμια που θα ανοίξουν και θα λειτουργήσουν με αυστηρές προϋποθέσεις, με ολοκληρωμένα μέτρα προστασίας, πρόληψης και δημόσιας δωρεάν περίθαλψης για να προστατευθεί η υγεία φοιτητών, εργαζομένων και των οικογενειών μας. Για να διεξαχθεί δια ζώσης και με ασφάλεια η εκπαιδευτική διαδικασία, χωρίς συνωστισμό και μόνον συμπληρωματικά και προσωρινά με τηλε-εκπαίδευση όπου είναι αναγκαίο.
2. Ενωτικός αγώνας για μέτρα υπέρ της δημόσια υγείας και παιδείας
Σε αυτή την κατεύθυνση προτείνουμε προς συζήτηση ένα πλαίσιο πάλης, όπως:
– Άμεση αξιοποίηση ακινήτων και αιθουσών που διαθέτουν τα ιδρύματα (π.χ. ΕΚΠΑ με περιουσία 53 ακίνητα), αύξηση των υποδομών και του υλικοτεχνικού εξοπλισμού. Επίταξη και κατάλληλη διαμόρφωση κτιρίων για να αξιοποιηθούν με κάθε τρόπο για την διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας με μικρό αριθμό φοιτητών/ριών κάθε φορά και τις κατάλληλες αποστάσεις.
– Μόνιμες μαζικές προσλήψεις διδακτικού και άλλου αναγκαίου προσωπικού.
– Μέτρα καθαριότητας και υγιεινής στους χώρους των σχολών, των εστιών και των εστιατορίων- Δωρεάν παροχή όλων των αναγκαίων μέσων προστασίας στους φοιτητές (μάσκες, αντισηπτικά)
– Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού καθαριότητας σε όλα τα ιδρύματα, ενάντια στο υπάρχον καθεστώς των εργολαβιών που αφήνει την καθαριότητα και κατ’ επέκταση την υγεία φοιτητών, εκπαιδευτικού και διοικητικού προσωπικού έρμαια του κέρδους των εργολάβων.
– Πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη και ασφάλιση για τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, ιατρικές μονάδες στελεχωμένες σε κάθε σχολή και δωρέαν τεστ για την προστασία της υγείας φοιτητών και εργαζομένων.
-Ενίσχυση της φοιτητικής μέριμνας (στέγαση, σίτιση) -Αύξηση των δρομολογίων στα ΜΜΜ που εξυπηρετούν τους φοιτητές/ριες στις σχολές και τις εστίες τους.
– Πίσω οι διαγραφές φοιτητών και ο αντι-εκπαιδευτικός νόμος Κεραμέως.
– Λεφτά για την Υγεία και την Παιδεία, όχι για τον πόλεμο, το ΝΑΤΟ και την Αστυνομία.
-Άμεση τοποθέτηση των πρυτανειών και των Συγκλήτων ενάντια στις στοχεύσεις της κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας περί διαγραφών, διδάκτρων κοκ.
3. Νέο, μαχητικό, φοιτητικό κίνημα ενάντια στην ηλεκτρονική καραντίνα
Κυβέρνηση και υπουργείο Παιδείας αξιοποιούν την πανδημία για να βάλουν σε ηλεκτρονική καραντίνα το φοιτητικό κίνημα και τις συλλογικές διαδικασίες μας. Δεν είναι τυχαία η θέσπιση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας που επιχειρείται σε διάφορες σχολές (ΑΣΟΕΕ, ΕΜΠ), που σε κάποια τμήματα κινήθηκε ξανά, μετά το ξέσπασμα της πανδημίας. Ο αγώνας στα σχολεία, με εκατοντάδες καταλήψεις σε όλη τη χώρα να ζητούν 15 μαθητές ανά τάξη και ουσιαστική ενίσχυση της παιδείας, στέλνει ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση της ΝΔ η οποία παίρνει ήδη μέτρα ενάντια στην εξάπλωση της σπίθας του αγώνα, προσαγάγοντας και κρατώντας για μέρες ακόμη και 14 και 15 χρονών μαθητές!
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση δε θα σιωπήσουμε! Ήρθε η ώρα για ένα νέο φοιτητικό κίνημα που θα βγει μπροστά στις νέες συνθήκες. Που θα διεκδικήσει υγεία, μόρφωση, δουλειά, ειρήνη και δημοκρατία. Μαζί με τους αγώνες μαθητών και εκπαιδευτικών, με τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στην κυβέρνηση και την πολιτική της, την εκ περιτροπής εργασία και τους πετσοκομμένους μισθούς, τα λουκέτα, τις απολύσεις και την ανεργία. Ένα κίνημα που θα σταθεί απέναντι στο ρεύμα του ανορθολογισμού και των ακροδεξιών αντιλήψεων που δηλητηριάζουν την νεολαία και την κοινωνία αλλά και απέναντι στον στείρο επιστημονισμό που θέτει την επιστήμη στην υπηρεσία των αστικών συμφερόντων.
Γνωρίζοντας τη δυσκολία της κατάστασης αλλά κατανοώντας την κρισιμότητά της, προτείνουμε την επανεκκίνηση των συλλογικών φοιτητικών διαδικασιών με γενικές συνελεύσεις σε όλες τις σχολές το προσεχές διάστημα, τηρουμένων όλων των αναγκαίων υγειονομικών μέτρων και σε εξωτερικόυς χώρους όπου είναι εφικτό.
4. Ενιαίο Αριστερό Ριζοσπαστικό Μέτωπο Φοιτητών
Σε αυτές τις συνθήκες, οι δυνάμεις της μαχόμενης ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς στα πανεπιστήμια χρειάζεται να δώσουμε ηχηρή απάντηση μέσα από ένα σχέδιο που θα αντιστρέψει τη σημερινή κατάσταση. Χρειάζεται να σταματήσει ο κατακερματισμός. Οι ΔΑΠ και ΠΑΣΠ είναι με την κυβέρνηση, το σύστημα, τους επιχειρηματικούς ομίλους και το καθηγητικό κατεστημένο. Η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί τη σοσιαλφιλελεύθερη μετάλλαξη του κόμματός της και η παράταξη της στα πανεπιστήμια (Bloco) τάσσεται ανάμεσα στις δυνάμεις του αστικού συνδικαλισμού που στηρίζει και υπηρετεί (στον βαθμό που μπορεί) τις πολιτικές υποβάθμισης της δημόσιας παιδείας των μνημονιακών κυβερνήσεων.
Η ΚΝΕ, το ΜΑΣ και η Πανσπουδαστική έχουν συμβολή στο φοιτητικό κίνημα, αλλά δυστυχώς αρνούνται τη μετωπική πολιτική. Παρόλα αυτά, η ζωή και η εμπειρία των περσινών και προηγούμενων αγώνων έδειξαν ότι μπορεί να υπάρξει κοινή δράση. Σήμερα, ακόμη πιο επιτακτικά, τους καλούμε σε αυτό το δρόμο, με κοινή δράση στις Γενικές Συνελεύσεις και όπου χτυπά η καρδιά του φοιτητικού κινήματος.
Οι άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις οφείλουμε να υπερβούμε τη μικροκομματική παραταξιοποίηση, την τυφλή αντιπαράθεση. Παρά τις ήδη γνωστές δυσκολίες, χρειάζεται όλες οι δυνάμεις (ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ, ΑΡΔΙΝ, ΕΣΑΚ, Αγωνιστικές Κινήσεις, Πορεία, ΣΣΠ) να διαμορφώσουμε ενιαίο πλαίσιο και σχέδιο αγώνα στις γενικές συνελεύσεις με κοινές διαδικασίες σε κάθε τμήμα και την προετοιμασία για ενιαία καταγραφή σε εκλογές των φοιτητικών συλλόγων που θα βάλουν φρένο στα σχέδια της κυβέρνησης και θα βοηθήσουν στην αλλαγή των συσχετισμών. Όπου δρουν δυνάμεις του Συντονισμού Κομμουνιστικών Δυνάμεων (ΕΑΑΚ, ΑΡΔΙΝ, ΕΣΑΚ) μπορούν και πρέπει να συμβάλουν ιδιαίτερα σ’αυτήν την κατεύθυνση. Η συνολική κατάσταση υποχώρησης και κατακερματισμού δείχνει ότι δεν είναι η ώρα για τη λογική κομματικών καταγραφών.
5. Για ένα τρίτο, ελπιδοφόρο και ενωτικό ρεύμα στην ΕΑΑΚ
Στη σημερινή υποχώρηση του φοιτητικού κινήματος, η ΕΑΑΚ, παρά τον ιστορικό της ρόλο, δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες. Αντίθετα, βρίσκεται σε σοβαρή κρίση και αντιμέτωπη με τα ανώτερα ερωτήματα που θέτει η εποχή και τα αντίστοιχα όριά της. Τα δυο κυρίαρχα ρεύματα, νΚΑ από τη μία και ΑΡΑΣ – ΑΡΙΣ από την άλλη, παρά την προηγούμενη προσφορά τους, με τη σημερινή πολιτική τους, έχουν σοβαρές ευθύνες σε πολιτικό επίπεδο για αυτήν την κρισιακή κατάσταση που φτάνει στα όρια του ενδοαριστερού εμφυλίου. Ειδικά οι δυνάμεις που καταφεύγουν σε ενδοκινηματική βία και σε πρακτικές σκληρής οργανωτικής αντιπαράθεσης, με τις δυνάμεις της ΑΡΙΣ τώρα αλλά και της ΑΡΑΣ σε προηγούμενες περιπτώσεις να έχουν ιδιαίτερη ευθύνη σε αυτό, είναι υπεύθυνες για την αδιέξοδη τροχιά σύγκρουσης στην οποία φαίνεται να ξαναμπαίνουν οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Η λογική της ενδοκινηματικής βίας αποτελεί στοιχείο εκφυλισμού και γελοιοποίησης της πολιτικής αντιπαράθεσης, δυσφημεί την ΕΑΑΚ και το φοιτητικό κίνημα ενώ απαξιώνει τη νεολαιίστικη και λαϊκή αυτοάμυνα απέναντι στις κρατικές και φασιστικές κατασταλτικές δυνάμεις που δείχνουν ξανά τα δόντια τους. Δεν πρεσβεύει τίποτα το νέο για το κίνημα και την αριστερά, αντίθετα αποτελεί μια πολύ παλιά λογική που έχει τις ρίζες της στο στρεβλό ιδεολόγημα που επικράτησε για δεκαετίες στο εργατικό, αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα, ότι δήθεν ο ταξικός αντίπαλος θα αντιμετωπιστεί, πρωτίστως, μέσω της αντιμετώπισης του «άλλου αριστερού», «οπορτουνιστή» ή «σεχταριστή». Ενέργειες που συντηρούν έναν φαύλο κύκλο βίας δεν έχουν καμία θέση στον εργατικό και λαϊκό πολιτισμό του κινήματος και του αγώνα και είναι ενάντια στην προσπάθεια για μια ενωτική υπέρβαση της κρισιακής κατάστασης στο φοιτητικό κίνημα.
Ακόμη και σε αυτές τις συνθήκες, η ΕΑΑΚ διατηρεί εκείνη την κρίσιμη μάζα που μπορεί να παίξει ρόλο, εάν αλλάξει. Για αυτό χρειάζεται ένα τρίτο ρεύμα και μια νέα, δημιουργική και ενωτική ηγεμονία. Οι δυνάμεις του Κομμουνιστικού Συντονισμού που δρούμε στην ΕΑΑΚ (Κ-ΣΧΕΔΙΟ, ΑΡΑΝ, ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ), μαζί με το μεγάλο ρεύμα των αγωνιζόμενων ανένταχτων εαακιτών/ισσών, μπορούμε και πρέπει να παίξουμε σπουδαίο ρόλο για την αναζωογόνησή της. Για να ανταποκριθούμε ξανά στις νέες συνθήκες και ανάγκες, μακριά από το δρόμο του εκφυλισμού και της εσωστρέφειας. Με μαζικά, ενωτικά δημοκρατικά σχήματα που θα παράγουν τα ίδια πολιτική, διατηρώντας την ανεξαρτησία και αυτοτέλειά τους από οργανώσεις και κόμματα. Με ένα σχήμα ανά σχολή, κόντρα στην πολυδιάσπαση των δυνάμεων και την ιδιοκτησιακή λογική των διαχωρισμών. Με την ΕΑΑΚ του μαχητικού συνδικαλισμού και της διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας. Για έναν άλλο πολιτισμό, της συντροφικότητας και του αγώνα.
Σε αυτή τη λογική θα συμβάλλουμε από κοινού με κάθε δύναμη, κάθε αγωνιστή/ρια για μια νέα, ελπιδοφόρα ΕΑΑΚ, σημείο αναφοράς των αγώνων, για τις νέες κατακτήσεις του σήμερα, κόντρα στην ηττοπάθεια και το αδιέξοδο. Με βάση τα παραπάνω και με τήρηση των αναγκαίων μέτρων, προτείνουμε την εκκίνηση των ενεργειών για άμεση συνεδρίαση του συντονιστικού ΕΑΑΚ Αθήνας προκειμένου να βρεθεί κοινός πολιτικός και κινηματικός σχεδιασμός για το επόμενο διάστημα.
6. Άλλη Αριστερά, Νέα Κομμουνιστική Προοπτική
Για όλους τους παραπάνω λόγους, είναι απαραίτητη μια άλλη Αριστερά και μια Νέα Κομμουνιστική Προοπτική στα πανεπιστήμια. Αλλά και για έναν ακόμη, σπουδαίο λόγο: Η πανδημία ξεσκέπασε με τον πιο τραγικό τρόπο τον βαθιά αδηφάγο χαρακτήρα και τον ολοκληρωτισμό του καπιταλισμού της εποχής μας, που υποτάσσει τα πάντα -φύση και άνθρωπο- στην αδίστακτη υπερπαραγωγή κέρδους. Ταυτόχρονα όμως, με την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας, δημιουργούνται οι συνθήκες για να ωριμάζει μια άλλη, πρωτόγνωρη δυνατότητα, η ανάγκη για μια νέα κομμουνιστική κοινωνία, χωρίς οικονομικές κρίσεις, της ειρήνης, της πλήρους εργασίας και του ελεύθερου χρόνου, της ισότητας στον πλούτο, της κοινωνικής ιδιοκτησίας, της χειραφετημένης επιστήμης, της δημοκρατίας των εργαζομένων, της ισότητας των φύλων και της ισορροπίας με τη φύση. Η νεολαία γενικά και ειδικά η εργατική, βιώνοντας τις δυσκολίες και τις δυστοπίες της εποχής αλλά και όντας ο κοινωνός όλης της ραγδαίας ανάπτυξης των σύγχρονων παραγωγικών δυνάμεων βρίσκεται αντικειμενικά εντός του κομμουνιστικού μέλλοντος. Σε αυτή την εποχή, το ερώτημα μας τίθεται αμείλικτα: θα αποτελέσει η νεολαία κομμάτι μιας σύγχρονης απελευθερωτικής και κομμουνιστικής «κατάφασης» που θα δίνει νόημα και προοπτική στην αναγκαία άρνηση της σημερινής καπιταλιστικής βαρβαρότητας ή θα ενσωματωθεί σε μια βαθύτερη αντιδραστική πορεία και στην ανώτερη αλλοτρίωση ενός πιο σκοτεινού μέλλοντος; Σε αυτή την πρόκληση καλούμαστε να απαντήσουμε και να δράσουμε. Με αυτή την προοπτική ενός άλλου μέλλοντος που είναι εφικτό, μπορεί και χρειάζεται να οικοδομηθεί το αντίπαλο δέος, μια άλλη Αριστερά, μια συμμαχία επαναστατών/τριων και μαχόμενων μεταρρυθμιστών/τριων, ένα ανατρεπτικό εργατικό και λαϊκό μέτωπο που θα επιβάλει κατακτήσεις, σήμερα, όχι στη Δευτέρα Παρουσία. Η Πολιτική Συμφωνία για την Κοινή Δράση μεταξύ Κομμουνιστικού Συντονισμού, ΛΑΕ και ΔΕΑ, ανοίγει το δρόμο και για άλλες συμπορεύσεις.
Σε αυτή την ελπιδοφόρα προοπτική στρατεύονται οι νέοι και οι νέες του Σύγχρονου Κομμουνιστικού Σχεδίου. Σε αυτήν καλούμαστε, καλούνται και μπορούν να συμβάλουν οι δυνάμεις νεολαίας του Συντονισμού Κομμουνιστικών Δυνάμεων. Σε κάθε σχολή και τμήμα, σε όλη την Ελλάδα!
