Αστυνομική βία ασκήθηκε σε διαβητικό ημιλυπόθημο λόγω υπογλυκαιμικού επεισοδίου που αισθάνθηκε κατά την αποβίβασή του στο λιμάνι της Μυκόνου. Το περιστατικό έντονης βίας κατήγγειλε ο 45χρονος άνδρας στον οποίο πέρασαν χειροπέδες ενώ εκείνος δεν είχε επαφή με το περιβάλλον και χρειαζόταν ιατρική παρέμβαση για να μην πέσει σε υπογλυκαιμικό κώμα.υ παρά Οι αστυνομικοί αντί να σπεύσουν να του παράσχουν τις πρώτες βοήθειες τον χτύπησαν με μπουνιές και κλωτσιές επειδή θεώρησαν ότι έκανε χρήση ναρκωτικών και επικίνδυνο σύμφωνα με αυτά που αναφέρει ο ίδιος ο καταγγέλλοντας. Δικαιολογία που αποτελεί ακόμη μεγαλύτερη ντροπή για τους αστυνομικούς που η άσκηση απεχθούς έντονης βίας αποτελεί συνήθη αποτελεσματική και καθόλα επιτρεπτή τακτική κατ’ αυτούς στους συνανθρώπους μας που κάνουν χρήση ναρκωτικών.
Ο διαβητικός σε υπογλυκαιμία ταυτίζεται με τον άνθρωπο που κάνει χρήση τοξικών ουσιών με σκοπό την εσωτερική συγκάληψη των αυθαιρεσιών των αστυνομικών αφού οι άνθρωποι που κάνουν χρήση τοξικών ουσιών συνήθως λογίζονται από αστυνομία κι ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας ως εγκληματίες. Πόσο βολική αυτή η ταύτιση για τα σώματα ασφαλείας που πάντοτε σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, στις οποίες δίνεται μεγαλύτερο βάρος από ότι στις μαρτυρίες πολιτών, βρίσκονται σε κίνδυνο και η χρήση βίας αποτελεί το μόνο «όπλο» για την προστασία τους! Κι έτσι πάντοτε βρίσκονται στο απυρόβλητο και η οποιαδήποτε μηνυτήρια αναφορά από τους καταγγέλλοντες απορρίπτεται από τον εκάστοτε εισαγγελέα σύμφωνα και με πορίσματα της Ανεξάρτητης Αρχής του Συνηγόρου του Πολίτη .
Η ιατροδικαστική έκθεση που διενεργήθηκε στο Π.Γ.Ν Νίκαιας μετά από παραγγελία της Εισαγγελίας Πειραιά καταγράφει πλήρως την ιατρική κατάσταση του παθόντα και περιγράφει σωματικές κακώσεις σε διάφορα σημεία του σώματος, καθώς και την ύπαρξη υπογλυκαιμίας κατά τον χρόνο του συμβάντος. Κάτι που σημαίνει ότι ενδεχομένως ο 45χρονος είχε πάρει υψηλή δόση ινσουλίνης, καθώς δεν είχε πλήρη διαύγεια κατά τη διάρκεια του υπογλυκαιμικού σοκ.
H αστυνομική βία και αυθαιρεσία δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Σε καθημερινή βάση διαβάζουμε βίαιες επιθέσεις της αστυνομίας κι έχουμε να θυμηθούμε επιθέσεις σε νέους χωρίς κανένα λόγο, μπουκαρίσματα σε σπίτια χωρίς εντάλματα ενώ για τις αναίτιες βίαιες επιθέσεις ξυλοδαρμούς και ομαδικές συλλήψεις σε συλλαλητήρια ο κατάλογος είναι μακρύς χωρίς τελειωμό. Από τη γενικευμένη βία των σωμάτων ασφαλείας δεν έχουν ξεφύγει ούτε τα άτομα με αναπηρία για τις ανάγκες των οποίων είναι ανύπαρκτη η εκπαίδευση των μελών του αστυνομικού σώματος προκειμένου να γνωρίζουν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάθε αναπηρίας και τους τρόπους αντιμετώπισής τους σε καταστάσεις κινδύνου .
Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Προφανώς η έννοια της παίδευσης είναι άγνωστη στον τομέα εκπαίδευσης των αστυνομικών. Οι ανάπηροι δεν γλιτώνουν από την αυθαιρεσία και την άσκηση έντονης βίας έως και τους κακούς τρόπους που δείχνουν ότι η «σύγχρονη» αστυνομία του Χρυσοχοϊδη δεν έχει αποτινάξει τα στερεοτυπικά πρότυπα και τον μισαναπηρισμό που ακόμα κυριαρχεί σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας μας.
Σε σχετικό άρθρο του έτους 2021 της ηλεκτρονικής σελίδας “Glykouli” που ασχολείται με τον διαβήτη διαβάζουμε τα εξής απίστευτα : στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έκανε τον κύκλο η ανάρτηση μιας κοπέλας με διαβήτη, η οποία αναφέρει ότι μετά από περπάτημα έπαθε υπογλυκαιμία και έκατσε σε ένα παγκάκι για να πιει κοκα κολα, όταν την πλησίασαν αστυνομικοί και της είπαν να φύγει. Η κοπέλα τους ανέφερε ότι χρειάζεται λίγη ώρα γιατί είναι διαβητική και έχει υπογλυκαιμία, οι αστυνομικοί όμως της απάντησαν ότι εφόσον είναι διαβητική θα πρέπει να μείνει σπίτι της.
Για πολλούς διαβητικούς η ανάρτηση αυτή δεν αποτελεί έκπληξη, οι περισσότεροι έχουν να διηγηθούν μια ιστορία κατά την οποία είχαν υπογλυκαιμία και οι αρχές έδειξαν ολοκληρωτική άγνοια και ανάρμοστη συμπεριφορά. Προ διετίας είχαμε την προσωπική μαρτυρία της Μαρίας Κατσικαδάκου όταν σε κατάσταση υπογλυκαιμίας προσπάθησε να παρκάρει μπροστά στο ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για να φάει κάτι, και κάποια υπεύθυνη κυκλοφορίας της ζήτησε να απομακρύνει το αυτοκίνητό της από το σημείο που βρισκόταν παρά τις εκκλήσεις για κατανόηση.»
Ανατρέχοντας σε δημοσιεύματα παρελθόντων ετών επιβεβαιώνεται ότι η αστυνομική αυθαιρεσία και βία στα άτομα με αναπηρία δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο.
Το έτος 2023 αστυνομική βία καταγγέλθηκε από άνδρα 50 ετών με ποσοστό αναπηρίας 81% που διατηρούσε στο Παγκράτι πάγκο με βιβλία για να βγάλει κάποιο μεροκάματο Η επίθεση από άνδρες των ΜΑΤ έγινε επειδή κρατούσε ένα ψεύτικο αποκριάτικο όπλο που όταν διαπιστώσαν ότι είναι αποκριάτικο αντί να του κάνουν μία απλή σύσταση τον έσυραν στο αστυνομικό τμήμα όπου και κρατήθηκε όλο το βράδυ για να περάσει αυτόφωρο. Ο εισαγγελέας ζήτησε την ιατρική του εξέταση και τελείωσε εκεί η οδύσσεια του άνδρα με αναπηρία.
Τον Οκτώβρη του 2022 στην εφημερίδα ¨DOCUMENTO” δημοσιεύεται συνοδεία «βίντεο» άγριος βασανισμός γυναίκας με αναπηρία ακόμα και με καταβρέξιμο της με λάστιχο από αστυνομικούς του «κολαστηρίου» ΑΤ Ομονοίας οι οποίοι σπεύδουν να συλλάβουν και τον δικηγόρο της. Η είδηση επιβεβαιώνεται από το ΑΤ Ομονοίας η διεύθυνση του οποίου αναγκάστηκε να διατάξει ΕΔΕ.
Τα περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας έχουν την τιμητική τους στα άτομα με ψυχική αναπηρία . Ενδεικτικά αναφέρουμε την περίπτωση βίας αυταρχισμού που υπέστη άτομο με ψυχικές δυσκολίες. Το 2007 ο Χρήστος Χρονόπουλος, άτομο με ψυχικές δυσκολίες, μεταφέρεται στο αστυνομικό τμήμα Καλλιθέας, μετά τη σύλληψή του από 4 αστυνομικούς για τη μη σύμφωνη με τα κοινωνικά πρότυπα συμπεριφορά του στο πάρκο. Μεταφέρεται όρθιος και έχοντας τις αισθήσεις του, όχι εκ των προτέρων τραυματισμένος και λιπόθυμος, όπως θα ισχυριστούν αργότερα οι αστυνομικοί-βασανιστές του, στη διαδικασία εξέτασης της υπόθεσης από τις δικαστικές αρχές πλέον. Το θύμα εν μέσω μια δικαστικής διαμάχης που κρατάει χρόνια ζει με μόνιμη αναπηρία εξαιτίας της απρόκλητης επίθεσης που δέχτηκε από τους αστυνομικούς. Το Παρατηρητήριο για τα δικαιώματα στο χώρο της ψυχικής υγείας καλούσε το 2021 τους πολίτες σε συμπαράσταση για να λάβει τέλος η δικαστική οδύσσεια που ζούσε ο Χρήστος Χρονόπουλος.
Η χρήση συστηματικής βίας που χαρακτηρίζεται και συστημική δεν συναντάται μόνο στην Ελλάδα. Σε ένα πολύ ενδιαφέρον συνέδριο που διοργανώθηκε στην Θεσσαλονίκη από το Ινστιτούτο Γκαίτε το ίδρυμα Χάινριχ Μπελ αναφέρεται πως « Η συστηματική βία, η ελλειμματική εκπαίδευση και ουσιαστική έλλειψη λογοδοσίας στην αστυνομία σε Ελλάδα και Γερμανία δημιουργούν ένα κλίμα ανασφάλειας για την προστασία των ελευθεριών και δικαιωμάτων των πολιτών.»
Στην Αμερική της ρατσιστικής βίας και των αμέτρητων δολοφονιών από αστυνομικούς τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να συζητείται και μία άλλη πτυχή της αστυνομικής βίας στα άτομα με αναπηρία σωματική, αισθητηριακή και ψυχική. 144 περιστατικά αστυνομικής βίας μεταξύ των οποίων και ψυχρών δολοφονιών ατόμων με αναπηρία καταγράφηκαν το 2018 στην Αμερική και συνεχίζονται κάθε χρόνο. Ακινητοποίηση ψυχικά ασθενών με πυροβολισμούς όπλων Τesla και χορήγηση ηρεμιστικών και κεταμίνης που τελικά οδηγούν στο θάνατο χρησιμοποιούνται από την αμερικάνικη αστυνομία.
Διαπιστώνουμε ότι η αστυνομική βία, η κακομεταχείριση ή η ανάρμοστη συμπεριφορά απέναντι στα άτομα με αναπηρία δεν αποτελεί προνόμιο μόνο των σωμάτων ασφαλείας της χώρας μας. Παρόλο που υπογράφονται χάρτες θεμελιωδών δικαιωμάτων, με ρητή αναφορά και στα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, παρόλο που από 136χώρες έχει υπογραφεί η Διεθνής Σύμβαση για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία στην οποία συμπεριλαμβάνεται και σειρά άρθρων για το δικαίωμα στην ασφάλεια και στην ελευθερία των ατόμων με αναπηρία και την αποφυγή από κακομεταχείριση ή τιμωρία ή βασανιστήρια ή σκληρή και απάνθρωπη μεταχείριση, η εκπαίδευση των σωμάτων ασφαλείας για την αντιμετώπιση των ατόμων με αναπηρία σε δύσκολες συνθήκες με σεβασμό στις ανάγκες της αναπηρίας τους και την προστασία της υγείας τους παραμένει ανύπαρκτη.
Η παίδευση της κοινωνίας αποτελεί το μεγάλο ζητούμενο σε όλους τους πολίτες και κυρίως σε επαγγελματικές ομάδες όπως οι εκπαιδευτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι που έρχονται σε συχνή επαφή με αυτή την πολυπληθή κοινωνική ομάδα όπως και τα σώματα ασφαλείας εάν ο ρόλος τους σε αυτό το απάνθρωπο κοινωνικό-οικονομικό σύστημα δεν τελείωνε στην προστασία και περιφρούρηση της οικονομικής ελίτ της χώρας στους πολιτικούς που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των τελευταίων και σε κάθε λογής παρακρατικές ακροδεξιές ομάδες που εξυπηρετούν όλους τους προηγούμενους.
