Πηγή: Εφημερίδα Documento
Η στάση στις διαπραγματεύσεις και η ιστορική εξέλιξη στον πόλεμο της Ουκρανίας δείχνει καθαρά έναν proxy war με ενορχήστρωση των ΗΠΑ. Ο Τραμπ αποφασίζει και ο Ζελένσκι εκτελεί, ακόμη και για τις συνομιλίες της Κωνσταντινούπολης;
Ο πόλεμος διεξάγεται δι’ αντιπροσώπων (proxy war) μόνο από την πλευρά της Δύσης, δεδομένης της γενναιόδωρης υποστήριξης της Ουκρανίας από τουλάχιστον 50 επιπλέον κράτη. Η άλλη πλευρά, της Ρωσίας, πολεμάει μόνη της ή σχεδόν μόνη της. Συνεπώς δεν είναι και για τις δύο πλευρές του μετώπου, πόλεμος δι’ αντιπροσώπων. Πράγματι, όπως γράφτηκε, για την μετάβαση του Ζελένσκυ στην Κωνσταντινούπολη πίεσαν οι ίδιες οι ΗΠΑ. Ωστόσο, και ο Τραμπ περισσότερα κοινά στοιχεία έχει με τον Ζελένσκυ παρά με τον Πούτιν. Στην πλευρά της Ουκρανίας στέκεται, αλλά με τους δικούς του όρους…
Η ΕΕ έμεινε με τον μουντζούρη στην Ουκρανία; Οι ΗΠΑ πήραν τα ορυκτά και η ΕΕ πληρώνει τον πόλεμο;
Η ΕΕ επεδίωξε να παραμείνει στον πόλεμο για να τον εκμεταλλευτεί στην κατεύθυνση επιτάχυνσης πολλών αντιδραστικών αλλαγών που κυοφορούνταν εδώ και χρόνια και τέθηκαν επιτακτικά μετά την κρίση του 2008, που εξακολουθεί να είναι άλυτη. Αυτή τη διαδικασία πολύπλευρης εκμετάλλευσης της Ουκρανίας από την Δύση κα κυρίως από την ΕΕ περιγράφω στο βιβλίο μου «Ουκρανία – το μεγάλο πλάνο, ακόμα και αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί» από τις εκδόσεις Τόπος… Και φυσικά η επιλογή παραμονής στον πόλεμο, ο «μουτζούρης» όπως λέτε, συνοδεύεται από τεράστιο οικονομικό κόστος που θα πληρώσουν οι λαοί.
Πόσο διατεθειμένοι ήταν στις Βρυξέλλες να εντάξουν ένα φτωχό κράτος σαν την Ουκρανία; Ισχύει το ίδιο τώρα με τη χώρα να είναι κατεστραμμένη;
Οι Βρυξέλλες δεν ήθελαν την Ουκρανία στην ΕΕ, επειδή η συμμετοχή τα θα προκαλούσε μια πρωτοφανή σε έκταση και βάθος αναδιάταξη κονδυλίων προς όφελός της και σε βάρος άλλων χωρών της ανατολικής και νότιας Ευρώπης. Διατυμπάνιζαν την προοπτική ένταξης για να προσφέρουν ένα θετικό όραμα στους Ουκρανούς, σαν δόλωμα. Η μοναδική περίπτωση να ενταχθεί η Ουκρανία στην ΕΕ είναι αν η τελευταία εξαλείψει τις αναδιανεμητικές χρηματοδοτήσεις, οπότε θα ενταχθεί γνωρίζοντας ότι θα έχει μόνο υποχρεώσεις και καθόλου ή ελάχιστες απολαβές.
Οι διαπραγματεύσεις γίνονται για να απαγκιστρώσει η Δύση (ΗΠΑ) τη Ρωσία από μια συμμαχία με την Κίνα;
Οι διαπραγματεύσεις γίνονται επειδή η Ουκρανία και οι σύμμαχοί της ηττήθηκαν. Κάθε μέρα που περνάει η Ρωσία προελαύνει όλο και πιο βαθιά και βρίσκεται με περισσότερα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα, ενώ ο χρόνος μετράει αντίστροφα για την κατάρρευση του Ουκρανικού μετώπου. Οι Αμερικάνοι επεδίωκαν εξ αρχής, και το ομολόγησε δημόσια ο αντιπρόεδρος Βανς, να εξαγοράσουν την ρήξη των δεσμών της Μόσχας με το Πεκίνο δελεάζοντάς την με μια ψευδεπίγραφη ειρήνη, κάτι σαν Μινσκ 3. Η απόρριψη αυτής της προοπτικής έκανε τον Τραμπ να έρθει εγγύτερα με τον Ζελένσκυ.
Πώς προέκυψε το αντιρωσικό (και όχι αντιπουτινικό) μένος της Δύσης όταν για χρόνια οι Ευρωπαίοι επωφελούνταν από τα φτηνά καύσιμα του βενζινάδικου δίπλα στην πόρτα τους;
Τα φτηνά ρωσικά καύσιμα εξασφάλιζαν την ανταγωνιστική ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας, επί δεκαετίες. Η ύφεση – ρεκόρ που καταγράφουν τα τελευταία χρόνια οι οικονομικές ατμομηχανές της Ευρώπης, όπως η Γερμανία, είναι αποτέλεσμα της αλλαγής προμηθευτή, όταν το φθηνό ρωσικά αέριο μέσω κυρίως των αγωγών αντικαταστάθηκε από το αμερικανικό υγροποιημένο σχιστολιθικό. Η μετάβαση που είναι σε εξέλιξη συνεπάγεται τεράστιο οικονομικό κόστος, μιας και το αμερικανικό αέριο είναι 3 φορές ακριβότερο από το ρωσικό, που γίνεται ακόμη μεγαλύτερο αν αθροίσουμε τις επενδύσεις που απαιτούνται.
Το αντιρωσικό μένος εξυπηρετεί τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης και τον μετασχηματισμό της σε «οικονομία του πολέμου». Κατ’ αντιστοιχία με τον αγοραίο μεταπολεμικό αντισοβιετισμό των ΗΠΑ που συγκάλυψε το Μακαρθικό κυνήγι μαγισσών και στη συνέχεια νομιμοποίησε το νεοφιλελευθερισμό και την κούρσα των εξοπλισμών του Ρέιγκαν.
Ο Ερντογάν παραδίδει μαθήματα διπλωματίας στην ΕΕ ή το ReArm Europe ήταν η καλύτερη ευρωπαϊκή απάντηση στην πολεμική αναμέτρηση;
Ο Ερντογάν καίτοι μέλος του ΝΑΤΟ απέφυγε να γίνει όργανο των ΗΠΑ και, πράγματι, παρέδωσε μαθήματα διπλωματίας. Το ReArm Europe, καλύτερα, είναι η απάντηση στην πολεμική αναμέτρηση της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας και της αργυρώνητης ευρω-γραφειοκρατίας που οδηγεί στο κρεματόριο το βιοτικό επίπεδο, τα κοινωνικά δικαιώματα και το εναπομείναν κράτος πρόνοιας.
Κι όταν φύγουν οι βάρβαροι… Τι κέρδος θα έχει η Ελλάδα μόλις επέλθει εκεχειρία; Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης είναι στα κέρδη;
Το τέλος του πολέμου θα βρει την ελληνική άμυνα και διπλωματία σε χειρότερη θέση έχοντας απωλέσει σημαντικούς βαθμούς ισχύος και ανεξαρτησίας. Η ταύτιση της Ελλάδας με την Ουκρανία θα έχει ως αποτέλεσμα οι ΗΠΑ να μας θεωρούν άνευ όρων δεδομένους, όπως ήταν και η Ουκρανία από το 2014. Η δε Ρωσία αν θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας ή Τουρκίας και Κύπρου δεν θα έχει κανέναν λόγο πλέον να δυσαρεστήσει την Τουρκία.
Στο βιβλίο αναφέρομαι πολύ συγκεκριμένα στον βρόμικο ρόλο της Ελλάδας από την αρχή ακόμη του πολέμου στην Ουκρανία…
Η δε Αλεξανδρούπολη αποτελώντας πολεμικό ορμητήριο έχει εξελιχθεί σε αιτία πολλαπλών προβλημάτων για την Ελλάδα!
