Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες ενός ακόμα περίεργου φαινομένου: Όποιος γράφει το όνομα «Κουφοντίνας» στο διαδίκτυο φιμώνεται από το facebook.
Οι καταγγελίες είναι πολλές για να υποθέσουμε ότι πρόκειται για κάποια τυχαία δυσλειτουργία του διαδικτύου.
Δεν είναι μόνον αυτό ούτε κυρίως αυτό.
Όποια σελίδα αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση μπαίνει στο στόχαστρο. Ο τρόπος είναι απλός. Ανεβάζει ο άλλος μια φωτογραφία με μια ταυρομαχία και με σχόλιο κατά της φρικαλεότητας αυτού του Ισπανικού εθίμου–θεάματος και ζητάει την κατάργηση του. Τον αποκλείουν διότι η φωτογραφία προβάλει, λέει, την κακοποίηση του ζώου.
Σκέφτεσαι ότι μάλλον «έχει κάνει λάθος ο αλγόριθμος» μέχρι που διαπιστώνεις ότι η σελίδα που αποκλείστηκε ήταν αντιπολιτευόμενη ενώ η διπλανή που επίσης δημοσίευσε κάτι ανάλογο και ακόμα χειρότερο δεν έγινε αντιληπτή από τον αλγόριθμο.
Δεν είναι βέβαια μόνον η λογοκρισία στην μεγάλη διαδικτυακή δυνατότητα της σύγχρονης κοινωνίας αλλά και μια σειρά άλλα γεγονότα που αποκαλύπτουν την αδυναμία των κρατούντων να ελέγξουν με «πολιτισμένο» τρόπο την κοινωνία σε τέτοιες ακραίες συνθήκες που βρισκόμαστε εξαιτίας και της πανδημίας.
Η φίμωση των ανθρώπων και η καταστολή των κινημάτων βέβαια συνέβαινε πάντοτε και σε όλα τα λεγόμενα δημοκρατικά καθεστώτα.
Η διατύπωσης της γνώμης επιτρεπόταν εφόσον δεν ήταν επικίνδυνη, ή αν δεν υπήρχε γνώμη, ή όταν ο συσχετισμός των δυνάμεων δεν επέτρεπε στον λογοκριτή να λογοκρίνει όσο θα ήθελε.
Το διάλειμμα της μεταπολίτευσης συνέβη διότι ο συσχετισμός ήταν σχετικά αρνητικός για τους ιδιοκτήτες της «Δημοκρατίας».
Σήμερα βρισκόμαστε ενώπιον ενός εντελώς διαφορετικού τοπίου όπου τα δημοκρατικά δικαιώματα συρρικνώνονται γενικά στον κόσμο.
Πάντοτε βέβαια μιλούσαμε, σωστά, για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες οι οποίες όμως είχαν άμεση σχέση με την δυνατότητα της εργατικής τάξης και του λαού να τις κατακτήσει και να τις υπερασπιστεί. Το εύρος των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών είναι ανάλογο με την δυναμική των εκμεταλλευομένων τάξεων.
Τα ερωτήματα είναι:
Θα επιχειρηθεί σήμερα μια στροφή σε έναν ολοκληρωτισμό με δημοκρατικό μανδύα προκειμένου να υπάρξουν οι προϋποθέσεις για τον έλεγχο σε μια ταραγμένη περίοδο στην οποία φαίνεται να εισερχόμεθα;
Είναι δυνατόν να συσπειρωθεί ο λαός κάτω από αυτές τις συνθήκες σε μια σταυροφορία ενάντια στο φάντασμα του κομμουνισμού;
Είναι επαρκές αυτό το πολιτικό προσωπικό των κρατούντων για τέτοιου μεγέθους χειρισμούς;
Είναι ευνοϊκή η διεθνής συγκυρία για κάτι τέτοιο;
Εάν η απάντηση στα παραπάνω είναι θετική τότε θα πρέπει να περιμένουμε ότι σύντομα θα βρεθούμε μπροστά σε ένα σκληρότερο και εντελώς διαφορετικό τοπίο. Εάν η απάντηση είναι αρνητική τότε θα πρέπει να περιμένουμε μια σύντομη περίοδο εξαγνισμού της κυβερνητικής πολιτικής με μια σειρά θεαματικών κινήσεων και μια στροφή προς το «κέντρο» ύστερα από ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών εντός του κυβερνητικού στρατοπέδου.
Προς το παρόν φαίνεται να ακολουθούν το πρώτο σενάριο!
Η εποχή του κορονοϊού και της οικονομικής κρίσης αυτών των διαστάσεων απαιτεί μια ευέλικτη πολιτική από την μεριά των κρατούντων προκειμένου να κρατηθεί υπό έλεγχο η κατάσταση. Δεν φαίνεται πιθανό να μπορεί να ασκηθεί μια τέτοια πολιτική από αυτό το ακροδεξιό τσίρκο της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
