Την Πέμπτη 27 Μαΐου κυβερνητικά και κρατικά στελέχη με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη μαζί με κάποια διορισμένα στελέχη της ΕΕ συγκεντρώθηκαν στο Ζάππειο μέγαρο. Σκοπός τους να εορτάσουν τη 40χρονη πορεία της Ελλάδας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία οδήγησε -με οδηγούς τους πολιτικούς τους ομοτράπεζους- στη γνωστή μας οικονομική και πολιτική χρεοκοπία της χώρας.
Στο λαό δόθηκε η… δυνατότητα να συμμετέχει στον εορτασμό ως τηλεθεατής. Άλλωστε, όλες οι μεγάλες αποφάσεις που αφορούσαν την συμμετοχή της χώρας στην ΕΟΚ και αργότερα στην ΕΕ πάρθηκαν χωρίς άμεση λαϊκή συμμετοχή.
Η μόνη φορά στα 40 χρόνια, όπου οι εργαζόμενοι της χώρας οδήγησαν τις πολιτικές διαδικασίες στη δυνατότητα να εκφράσουν την άποψή τους για την ΕΕ ήταν η 5η Ιουλίου του 2015. Ακόμη και οι ελπίδες όσων (κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ) προσδοκούσαν σε μία πρώιμη λαϊκή ήττα διαψεύστηκαν. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν συντριπτικά καταδικαστικό για τις φιλοευρωπαϊκές πολιτικές.
Η αόριστη αναφορά του πρωθυπουργού σε αυτό το γεγονός -ως κάτι ακατονόμαστο που συνέβη κάποτε …το 2015- είναι το μόνο σημείο άξιο σχολιασμού από όλα όσα αναφέρθηκαν από αυτόν και τους άλλους ομιλητές της εκδήλωσης.
Κατά τον Κ. Μητσοτάκη η λαϊκή έκφραση μέσω δημοψηφίσματος αποτελεί «ένα μόνο σκοτεινό διάλειμμα: την περίοδο κατά την οποία επικράτησε ο διχαστικός λαϊκισμός, το 2015. Τότε που η χώρα οδηγήθηκε ένα μόλις βήμα πριν τον γκρεμό. Και πάλι όμως, οι προοδευτικές δυνάμεις αντιστάθηκαν και διέλυσαν τα έωλα συνθήματα. Κράτησαν τον τόπο στην Ευρώπη και στο κοινό νόμισμα. Και, τελικά, συνέτριψαν τη δημαγωγία μαζί με το διπλό αντιευρωπαϊκό και αντιδημοκρατικό ψέμα, τόσο αυτό με το αριστερό προσωπείο όσο και εκείνο με το ακροδεξιό πρόσωπο του φασισμού και του μίσους».
Ένα απόσπασμα στο οποίο συνυπάρχουν το ψέμα, ο φόβος και η αλαζονεία της διαχρονικής αστικής πολιτικής αντίληψης για τη δημοκρατία.
Ψέμα γιατί η καθημερινή πολιτική ιστορία των γεγονότων έχει εκκωφαντικά διδάξει και το επαναλαμβάνει συνεχώς την θανάσιμη αντίθεση ανάμεσα στην αριστερά και στο ακροδεξιό πρόσωπο του φασισμού. Αυτή η πρωθυπουργική αυθάδεια απέναντι στην πραγματικότητα μόνο ένοχες σχέσεις δεξιάς και ακροδεξιάς πρακτικής μπορεί πιθανά να καλύψει.
Φόβος, γιατί τα γεγονότα και του ΄15 απέδειξαν ότι όταν ο λαός αρχίζει να πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του σαρώνει τα έωλα αστικά επιχειρήματα. Αναγκάζει το αστικό κράτος, μέσω του αυθεντικότερου τότε εκπροσώπου του, Γ. Μεϊμαράκη αρχηγού της ΝΔ, να δηλώνει ευθαρσώς τρεις μέρες μετά το δημοψήφισμα ότι «ο κ. Τσίπρας είπε ότι θα κάνει συμφωνία εντός 48 ωρών. Περιμένουμε τον πρωθυπουργό μέχρι την Τετάρτη. Άλλως, θα απαντήσουμε πολύ διαφορετικά και σημείωσε ότι οι δυνάμεις της δημιουργίας και της αστικής τάξης θα απαντήσουν». Γιατί βέβαια όταν η λαϊκή έκφραση γίνεται επικίνδυνη για τα αστικά συμφέροντα το αστικό κράτος ξεγυμνώνεται και είναι έτοιμο να υπερασπιστεί τον δημιουργό του.
Αλαζονεία, γιατί όταν η πλειοψηφία εκφράζεται αντίθετα από την άποψή τους είναι λαϊκισμός και είναι θύμα δημαγωγίας. Τότε οι …προοδευτικές δυνάμεις (εννοεί ΝΔ, κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ποτάμια κ.λπ.) …δοξάζουν τη δημοκρατία όπως προχθές στο Ζάππειο, γράφουν στα παλιά τους παπούτσια τα δημοψηφίσματα, ψηφίζουν μνημόνια και αυξάνουν το χρέος της χώρας …για να το μειώσουν.
Αυτά από τον πρωθυπουργό της χώρας όπου ο πατριωτισμός του, την παρούσα χρονική περίοδο, εκτινάσσεται στα ύψη αποκαλώντας τη Β. Μακεδονία …γειτονική χώρα. Είναι το μόνο θέμα στο οποίο διαφοροποιείται προσωρινά από τους ετέρους του της ΕΕ και αυτό χάριν διατήρησης εσωκομματικών ισορροπιών απαραίτητων στην κυβερνητική εξουσία.
Έτσι λοιπόν, γιατί όπως ανέφερε στην ομιλία του «η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρώπη αποτελεί πλέον αδιαπραγμάτευτη συνιστώσα της ταυτότητας της χώρας μας» και του τρόπου που συνακόλουθα σκεπτόμαστε και δρούμε θα έπρεπε να προσθέσει.
