ΕΦΗΒΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ
Ο παππούς κρατούσε αρχείο για όλα τα σημαντικά γεγονότα της δεκαετίας του ’70, που τέλειωσε με το θάνατό του και τη δική της ενηλικίωση.
Σημαδιακό! σκέφτηκε, ο παππούς τής έγνεφε μέσα από το πολυκαιρισμένο χαρτί της εφημερίδας που κιτρινισμένο τριβόταν στα χέρια της.
Πολύτιμα, πολύτιμα τα αποκόμματα. Να βρω τρόπο να τα παρουσιάσω. Και τι να προσθέσει κανείς. Τα λένε όλα, ακόμα και αυτά που θέλουν να κρύψουν.
Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ, Τρίτη 13 Νοεμβρίου 1973
Δημοκρατικοποίησιν
της Ανωτάτης Παιδείας
ζητούν οι φοιτηταί Πατρών
Επραγματοποίησαν νέαν συγκέντρωσιν
ΠΟΙΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΕΝΕΚΡΙΘΗΣΑΝ
Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ, Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 1973
Εκδηλώσεις συμπαραστάσεως
προς τους Έλληνας φοιτητάς
υπό Βρετανών σπουδαστών
ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΧΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ, Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 1973
ΕΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΣΑΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ
ΜΙΚΡΑ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ
ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ
Μικροεπεισόδια
ΕΝΕΚΛΕΙΣΘΗΣΑΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΝ
ΑΘΗΝΑΙ. Ενεκλείσθησαν εις τον περίβολον του Πανεπιστημίου και εκραύγαζον διάφορα συνθήματα, ως «Ελευθερία», «Έξω οι Αμερικάνοι», «Ζήτω η Δημοκρατία»
Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ, Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 1973
Η ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ
του φοιτητικού κόσμου ενετάθη
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΣ
ΔΙΗΡΚΕΣΑΝ ΧΘΕΣ ΕΠΙ 14 ΩΡΑΣ
ΕΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ
Χιλιάδες φοιτητών και σπουδαστών επραγματοποίησαν συγκεντρώσεις και γενικάς συνελεύσεις εις τας σχολάς των και τελικώς συνηθροίσθησαν εις τον χώρον του προαυλίου του Πολυτεχνείου, όπου επί 14 ώρας εξετόξευαν συνθήματα κατά της κυβερνήσεως, τα εξής : «Ελευθερία – Δημοκρατία», «Δεν περνάει ο φασισμός», «Ο λαός πεινάει, σε λίγο θα σας φάει»
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ, Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 1973
Ο κ. Σπ. Μαρκεζίνης θα ομιλήση το Σάββατον
ΘΑ ΕΞΑΓΓΕΛΘΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ
Θα υποσχεθή αναθεώρησιν του Συντάγματος υπό της Βουλής
ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ, Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 1973
Κατελήφθη το Παράρτημα
του Πανεπιστημίου των Πατρών
από εκατοντάδας φοιτητών
ΔΙΕΝΥΚΤΕΡΕΥΣΑΝ ΜΕΣΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟΝ
Σπουδαστικά και πολιτικά τα αιτήματά των
ΑΝΕΚΗΡΥΞΑΝ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΝ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ»
Συγκεντρώθη μέγα πλήθος την νύχτα
Την 10:45 νυχτερινήν, ενώ το πλήθος, κυρίως νέοι, εσχημάτιζε αδιαπέραστον όγκον, προς την γωνίαν των οδών Κορίνθου και Κολοκοτρώνη, διεκόπη τελείως η συγκοινωνία από το σημείον εκείνο
ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΑΙ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ
ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΝ ΠΑΘΟΣ
1.500 μέσα στο Πολυτεχνείο
Έξω συγκεντρώθησαν 20.000 πολίται
Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΔΕΝ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΑΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Διά δευτέραν ημέραν οι φοιτηταί που έχουν καταλάβει το Πολυτεχνείο παραμένουν εις τας θέσεις των και δεν είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν
Ελεύθερα τώρα
όλα τα τραγούδια
του Θεοδωράκη
ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΚΗΡΥΞ ΠΑΤΡΩΝ,
Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 1973
ΕΙΣ ΚΟΙΝΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΑΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΚΑΤΕΛΑΒΟΝ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΝ
ΕΝΕΚΛΕΙΣΘΗΣΑΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΔΑΚΤΗΡΙΟΥ
Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ, Σάββατον 17 Νοεμβρίου 1973
ΕΝΟΠΛΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΤΑΙ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΘΗΝΑΣ
ΣΥΝΕΚΡΟΥΣΘΗΣΑΝ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Ανεπιτυχείς επιθέσεις εναντίον υπουργείων
Ερρίφθησαν βόμβαι Μολότοφ, πυροβολισμοί και δακρυγόνα
ΕΤΡΑΥΜΑΤΙΣΘΗΣΑΝ 14 ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΚΑΙ 9 ΠΟΛΙΤΑΙ – ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΑΙ ΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ
30 ΤΑΝΚΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ
Βραδινή διαδήλωσις φοιτητών
στο κέντρο της πόλεώς μας
εξακολουθούν να μένουν στο παράρτημα
Προσφοραί
Ήρχισαν προσφοραί χρημάτων
και τροφίμων προς τους εγκλεισθέντας
εις το Παράρτημα φοιτητάς. Προσεφέρθησαν κιβώτια με συμπεπυκνωμένον γάλα κ.ά.
Ραδιοπομπός
Εγκατεστάθη εις το Παράρτημα του
Πανεπιστημίου Πατρών ραδιοπομπός και
ήρχισε να λειτουργή
Ο κ. Παν. Κανελλόπουλος
δηλοί συμπαράστασιν προς το φοιτητικόν κίνημα
ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ Ο κ. ΓΕΩΡ. ΜΑΥΡΟΣ
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ, Σάββατον 17 Νοεμβρίου 1973
Κατά νεωτέρας νυκτερινάς πληροφορίας
ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΝΕΚΡΟΙ
ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΣΥΜΠΛΟΚΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΔΗΛΩΤΑΣ
ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΕΑΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
Πυρπόλησις αυτοκινήτων εις την οδόν Πειραιώς
ΧΘΕΣΙΝΑΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ κ. ΖΟΥΡΝΑΖΗ
ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΑΠΗ
ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ
ΞΕΝΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΑΣ
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΛΑΒΟΥΝ ΘΕΣΙΝ
Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ, Κυριακή 18 Νοεμβρίου 1973
ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ
ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
Απαγόρευσις συγκεντρώσεων, κυκλοφορίας, περιθάλψεως τραυματιών άνευ αναγγελίας, αποκρύψεως και ανατιμήσεως τροφίμων, πληροφοριών κ.λπ.
ΕΚΗΡΥΧΘΗ Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ
Ο Πρόεδρος κ. Γεώργιος Παπαδόπουλος βεβαιοί:
Η γαλήνη του λαού θα αποκατασταθεί και θα συνεχισθή η πορεία προς την ομαλότητα
ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΕΚ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΙΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
«ΕΙΚΟΝΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΩΝ»
ΕΔΙΔΑΝ ΧΘΕΣ ΑΙ ΑΘΗΝΑΙ
Οδοφράγματα – Συγκρούσεις
ΑΘΗΝΑΙ
Επενέβησαν τα άρματα μάχης
ΑΘΗΝΑΙ
Νεκρός: Γεώργιος Σαμούρης, φοιτητής Παντείου Σχολής, εκ Πατρών
Το Πανεπιστήμιο
Πατρών έκλεισε το
Παράρτημα
Οι φοιτηταί του Πανεπιστημίου Πατρών εξεκένωσαν το κτίριον του Παραρτήματος μεταξύ της 2ας και 3:15 πρωινής χθες. Θα παραμείνη κλειστόν «το επί της οδού Κορίνθου παράρτημα του Πανεπιστημίου Πατρών» μέχρι νεωτέρας διαταγής
ΕΜΑΤΑΙΩΘΗΣΑΝ ΑΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΙ
ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ Α΄ ΕΘΝΙΚΗΣ
ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΒΛΗΘΕΝΤΩΝ ΕΚΤΑΚΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ
ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΚΗΡΥΞ ΠΑΤΡΩΝ, Τρίτη 20 Νοεμβρίου 1973
Η ζωή εις Αθήνας επανακτά τον κανονικόν της ρυθμόν
ΔΕΝ ΕΣΗΜΕΙΩΘΗΣΑΝ ΧΘΕΣ
ΝΕΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
Επεσημάνθησαν υπό της Αστυνομίας και ελεύθεροι σκοπευταί
Ελικόπτερα ίπτανται των Αθηνών διά την πρόληψιν ταραχών
Αι Ένοπλαι Δυνάμεις αγρυπνούν δια την τήρησιν της τάξης
Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ, Τρίτη 20 Νοεμβρίου 1973
Αμερικανική δήλωσις περί Ελλάδος
… δεν προτίθενται να διακόψουν την χορήγησιν στρατιωτικής βοήθειας προς την Ελλάδα, εξ αιτίας των πρόσφατων ταραχών
ΔΗΛΩΣΕΙΣ κ. ΖΟΥΡΝΑΤΖΗ (Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ)
Είχον συλληφθεί
866 άτομα την Παρασκευήν
αλλά κρατούνται μόνον 204
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΙΧΝΗ ΣΦΑΙΡΩΝ
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Εκ των εννέα νεκρών
έξι από αδέσποτες σφαίρες
Απέθανον έτεροι δύο
Η ΑΣΔΕΝ ανακοινοί
ότι αποκατεστάθη
η τάξις εις Αθήνας
ΚΑΛΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟΝ ΝΑ ΜΗ ΔΙΔΗ ΠΙΣΤΙΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ
ΟΙ ΜΑΤΑΙΩΘΕΝΤΕΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ Α΄ ΕΘΝΙΚΗΣ
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΘΑ ΔΙΕΞΑΧΘΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ
Η ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΑΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ, Τρίτη 20 Νοεμβρίου 1973
ΕΚΗΔΕΥΤΗ
Ο ΦΟΙΤΗΤΗΣ
Γ.Α. ΣΑΜΟΥΡΗΣ
Τας απογευματινάς ώρας της Κυριακής μετεφέρθη εξ Αθηνών, εις το Α΄ Νεκροταφείον και εκηδεύθη ο νεκρός του φονευθέντος φοιτητού Γεωργίου Α. Σαμούρη, 23 ετών
ΔΕΝ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΗ
ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΝ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ
Μέχρι νεωτέρας γνωστοποιήσεως δε θα λειτουργήση το Πανεπιστήμιον. Παρέμεινε κλειστόν και το εστιατόριον της λέσχης φοιτητών
Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ, Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 1973
ΣΥΣΚΕΨΙΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΕΝΤΑΓΩΝΟΝ
Ο κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΘΗ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟΝ ΖΑΓΟΡΙΑΝΑΚΟΝ
ΔΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΤΙ ΑΠΕΦΑΣΙΣΘΗ Η ΕΠΕΜΒΑΣΙΣ
Ο κ. ΖΑΓΟΡΙΑΝΑΚΟΣ ΤΟΝΙΖΕΙ ΟΤΙ Η ΤΑΞΙΣ
ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΑΘΗ ΑΝΕΥ ΤΗΣ ΧΡΗΣΕΩΣ ΟΠΛΩΝ
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ, Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 1973
ΔΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ
Διετάχθη διάλυσις
φοιτητικών συλλόγων
και παραρτημάτων
ΚΑΙ ΕΙΣ ΠΑΤΡΑΣ
ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ
ΔΕΝ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ
Σήμερον, εορτήν των Εισοδίων της Θεοτόκου
Ο κύριος και η κυρία Παναγιώτου Βέρα δεν εορτάζουν
και δεν θα δεχθούν επισκέψεις
Ο παππούς επικέντρωσε στη ματαίωση μιας οικογενειακής γιορτής. Ευφυέστατο μου φαίνεται. Σαν να ’λεγε: «Δεν ντρέπεστε. Από όλο το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα, μόνο μια οικογένεια Βέρα διαθέτει φιλότιμο».
Πάντως, εκείνες οι μέρες του Νοέμβρη ήταν περίεργες. Μουντές και στενόχωρες.
Βρέχει σιγανά και αδιάκοπα. Ρίχνει εκείνη τη ψιλή βροχή που, όταν πιάνει στην Πάτρα, δε λέει να σταματήσει. Η πόλη νοτισμένη μέχρι το κόκκαλο στάζει, λες, υγρασία που διαπερνάει τους τοίχους και σχηματίζει ακανόνιστους κύκλους στις προσόψεις των σπιτιών.
Η ξυλόσομπα καίει στην τραπεζαρία χωρίς να καταφέρνει να καλύψει και τα άλλα δωμάτια. Ρούχα και παπούτσια αχνίζουν γύρω της. Στο ταβάνι, πάνω ακριβώς από το ψυγείο, χάσκει ένας κύκλος από πεσμένους σοβάδες, αποκαλύπτοντας το ξύλινο δέσιμο της οροφής. Το σπίτι, ούτως ή άλλως, μπάζει από παντού. Και κυρίως, από τα κεραμίδια.
Όλα τούτα τα συνηθισμένα δε δικαιολογούν σε καμιά περίπτωση το περίεργο ύφος των μεγάλων, μιαν αυξημένη αυστηρότητα, τις προειδοποιήσεις του τύπου «μην πας με τα πόδια στα “Αγγλικά”», «κατευθείαν από το σχολείο στο σπίτι», «μην αργήσεις» και άλλα τέτοια.
Κάτι έχει ταράξει την επαρχιώτικη χειμερινή ρουτίνα.
Η πόλη αναδεύεται νευρικά.
Η γιαγιά μπαίνει στο σπίτι σκασμένη στα γέλια. Η εξώπορτα δεν κλειδώνει ποτέ, όποιος θέλει, σπρώχνει το παραθυράκι και ανοίγει.
«Οι φοιτητές κοροϊδεύουν τη Χούντα. Ένας τους ντύθηκε Δέσποινα και κάνει πως πλένει σε μια σκάφη. Γύριζα από την εκκλησία και στάθηκα λίγο στην πλατεία να ξεκουραστώ. Τα πόδια μου πια δε με βαστάνε. Εκεί μου ’πανε τα νέα. Θα ’χουμε φασαρίες. (Με νεύμα προς τα παιδιά.) Εσείς να προσέχετε. Είναι πονηρές οι μέρες. Γίνονται φασαρίες στην Αθήνα. (Στον εαυτό της.) Οι φοιτητές, λέει, εκεί έκαναν δικό τους ραδιόφωνο. Άκου πράματα. (Προς τη μητέρα.) Αθηνά, τι θα φτιάξετε σήμερα;» Κάθεται δίπλα στη σόμπα. Τους δίνει αντίδωρο. «Να νιφτείτε πρώτα».
Τα ήξερε όλα. Σκέτο Ρόιτερ. Κατά τα άλλα, τα πόδια δεν την βάσταγαν, τους φώναζε να της κάνουν θελήματα, αλλά δεν έχανε λειτουργία για λειτουργία. Πρώτο στασίδι… πίστα (την πείραζε αργότερα, πίσω φυσικά από την πλάτη της, ο μικρός αδερφός). Η μητέρα την κοίταξε επιτιμητικά, κάτι της ψιθύρισε, έκλεισε το ράδιο.
Οι ερωτήσεις απαγορεύονταν γενικώς και ειδικότερα για τα «πολιτικά».
Όλη η δεκαετία του ’60 είχε φύγει με υπονοούμενα και ψιθύρους.
Σκόρπιες φράσεις, νεύματα και εικόνες θα ’παιρναν χρόνια για να βρουν ένα νόημα, να χτίσουν έναν κόσμο όπως πραγματικά ήταν, καλός, κακός δεν έχει σημασία, μα ένας κόσμος ενδιαφέρων, που άξιζε να τον ζήσεις, ακόμα και να πεθάνεις, όταν ερχόταν η ώρα σου.
Τα φίλτρα που τύλιγαν το σπίτι τους, την οικογένειά τους και την προστάτευαν από έναν κόσμο εχθρικό σχεδόν αποτελεσματικά, κινδύνευαν από ώρα σε ώρα. Κι αυτό το ’νιωθαν οι γυναίκες του σπιτιού, που μην μπορώντας να κάνουν τίποτε, μίκραιναν ώσπου να χωρούν στις τσέπες του παλτού και της μαθητικής τους ποδιάς, στο στρίφωμα του άσπρου γιακά, σαν το χνούδι που μαζεύεται στις ραφές.
Νουθεσίες, λοιπόν, και γενικόλογα που μην προσδιορίζοντας με σαφήνεια το στόχο και το αντικείμενο, έμεναν μετέωρες, συνώνυμες μ’ ένα γενικό φόβο και καχυποψία: «Να προσέχεις», «Μη μιλάς σε ξένους», «Μην αφήνεις κανέναν να σε κεράσει», «Τώρα έγινες γυναίκα, γι’ αυτό όχι πολλά γελάκια», “Αν μείνεις μόνη σου στο λεωφορείο, να κατέβεις και να ’ρθεις με τα πόδια», «Μη σταυρώνεις τα πόδια σου», «Κουμπώσου», «Για να δω, τι έβαλες στα χείλη σου;», “Δε θα γίνω εγώ αυτά που κοροϊδεύω»…
«Όλα τα κοριτσάκια στην εκκλησία έχουν τι ωραία μαζεμένα τα μαλλάκια τους. Μόνο εσύ…» Αχ, μωρέ γιαγιά!…
—————————————————————————————-
Φθάνει Παρασκευή, 16 Νοεμβρίου του 1973, και είναι απογευματινή στο Γυμνάσιο.
Η ώρα έχει πάει 2:20 και αυτή ακόμα βρίσκεται στο δρόμο. Πάλι θ’ αργήσει και το κουδούνι θα τη βρει στα κάγκελα του προαυλίου να παρακαλάει τον κυρ-Φανούρη, τον επιστάτη, να την αφήσει να περάσει.
Τρέχει με την άσπρη κορδέλα να έχει γλιστρήσει στο μέτωπο και το στρατιωτικό σακίδιο να της βαραίνει το δεξί ώμο.
Το πρόβλημα μεγαλώνουν οι λακκούβες και οι λάσπες που τόπους-τόπους μαζεύονται στις ρωγμές της χαλασμένης ασφάλτου.
Ψιλοβρέχει και ο ουρανός είχε κατέβει στις κορυφές των δέντρων του Δασυλλίου και αυτή δε φοράει αδιάβροχο. Την ενοχλούν τα πολλά ρούχα, η ζώνη της μπλε ποδιάς, ακόμα και ο γιακάς που πάλι δεν πρόλαβε ν’ αλλάξει, να βάλει τον καθαρό, αυτόν από κάτασπρο πικέ, που της είχε ετοιμάσει από το πρωί η μαμμά της.
Φθάνει με την ψυχή στο στόμα έξω από το Β΄ Γυμνάσιον Θηλέων, που συστεγάζεται με το Α΄ Γυμνάσιον Αρρένων, μόνο που τα δυο σχολεία λειτουργούν σε βάρδιες. Μια βδομάδα πρωί τα αγόρια και απόγευμα τα κορίτσια και το ανάποδο. Έτσι, συναντούν τα αγόρια μόνο στο σχόλασμα και στο φροντιστήριο. Ο λυκειάρχης με τον κυρ-Φανούρη, τον επιστάτη, κυνηγούν ανελέητα όποιο αρσενικό πλησιάζει την πόρτα του σχολείου εν ώρα λειτουργίας του Θηλέων. Εξωσχολικούς τους ανεβάζει, εξωσχολικούς τους κατεβάζει κάθε μέρα στο λόγο που βγάζει μετά την προσευχή.
Μα σήμερα σαν να συμβαίνουν παράξενα πράγματα.
Η Αντιγόνη, η Μυρτώ, η Ιωάννα, η Ρούλα, η Ελένη, η Χρυσούλα (όνομα και πράμα, μια και τα χρυσαφένια της μαλλιά κυμάτιζαν ελεύθερα στους ώμους)η Τίτα και μερικές ακόμα κολλητές της, στέκονται έξω από την αυλόπορτα και συζητούν με τα αγόρια. Καμιά εικοσαριά ακόμα κορίτσια μεγαλύτερων τάξεων σχηματίζουν πηγαδάκια γύρω τους.
Της κάνουν βιαστικά νοήματα, πλησιάζει και της λένε τα συγκλονιστικά νέα.
Έχουν αποφασίσει να πάνε στο Παράρτημα του Πανεπιστημίου που έχουν καταλάβει οι φοιτητές και να δηλώσουν συμπαράσταση. Το Πανεπιστήμιο της Πάτρας χρησιμοποιούσε σαν χώρο παραδόσεων ένα κτήριο στην οδό Κορίνθου, δυο γωνίες πιο πέρα από το σχολείο τους.
«Λοιπόν, είσαι μέσα;»
Για ένα δευτερόλεπτο το σκέφτεται, πώς θα δικαιολογήσει τις απουσίες, αν το μάθει ο πατέρας της θα τη σκοτώσει.
Όμως, το θέμα είναι επείγον, τα αγόρια δεν κάνουν πλάκα, την κοιτάζουν σοβαρά, πρέπει ν’ αποφασίσει, τώρα είναι η κρίσιμη ώρα.
Μα πώς θα μπορούσε να λείπει από το γλέντι; Πώς θα μπορούσε αυτή να είναι απούσα από τα συγκλονιστικά γεγονότα;
«Το συζητάτε; Φύγαμε».
ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ ‘73
