Η ουσία βρίσκεται στον τρόπο που οι ριζοσπαστικές και ανατρεπτικές δυνάμεις, χωρίς να ταυτιστούν με την κυβέρνηση, θα δώσουν στη μάχη του ΟΧΙ το δικό τους περιεχόμενο. Αυτό αποτελεί απάντηση στα ερωτήματα του παρόντος και στέρεα επένδυση του μέλλοντος.
Η κυβέρνηση αιφνιδίασε με την απόφασή της να διακόψει τις διαπραγματεύσεις και να προκηρύξει δημοψήφισμα. Κι αν θέλει κανείς να βγάλει ένα πρώτο συμπέρασμα από αυτή την εξέλιξη, είναι, πως η διαλεκτική συνθετότητα των πραγμάτων βρίσκεται διαρκώς παρούσα, έτσι ώστε να χλευάζει με κάθε ευκαιρία που της δίνεται τους κεραυνόπληκτους σήμερα πολιτικούς αναλυτές, κομματικές ηγεσίες και έγκυρους αρθρογράφους που είχαν με βαρύγδουπες δηλώσεις και τίτλους προεξοφλήσει την πορεία των γεγονότων, όλους εκείνους οι οποίοι προσχωρούν στη μονοσήμαντη και απλουστευτική εκδοχή και ερμηνεία των γεγονότων και ερμηνεύουν το παρόν ως αντιγραφή του παρελθόντος.
Η κυβερνητική ενέργεια είναι αποτέλεσμα των αντιστάσεων, των λαϊκών αντιδράσεων, της οργής εντός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ για την επερχόμενη επαίσχυντη συμφωνία, αλλά και από την άλλη, εκφράζει την επιλογή μιας μερίδας της ελληνικής αστικής τάξης, η οποία θέλει να επαναδιαπραγματευθεί τη θέση της στη νέα αρχιτεκτονική της ευρωζώνης, απ’ όπου φαίνεται να απωθείται βιαίως.
Ωστόσο, ακόμα και αυτή την ώρα, η κυβερνητική απόφαση εντάσσεται όχι σε λογική ρήξης με τους πιστωτές, αλλά σε μια ενίσχυση της «διαπραγμάτευσης».
Είναι ασφαλώς μια ομολογία πως οι προσπάθειες πέντε μηνών ήταν αποτυχημένη επιλογή της κυβέρνησης.
Πέντε μήνες άγονων προσπαθειών προκειμένου να πειστούν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες πως δεν είναι Ρωμαίοι αυτοκράτορες και να επιτρέψουν στους ατυχείς μονομάχους το δικαίωμα επιλογής των λιονταριών που θα αντιμετωπίσουν και του τρόπου που θα τους κατασπαράξουν. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος και πολλά λεφτά, σε μια προσπάθεια κατευνασμού. Καλλιεργήθηκαν αυταπάτες στο λαό και ταυτόχρονα δόθηκε η ευκαιρία στο εσωτερικό στρατόπεδο της κατσαρόλας (με αστακομακαρονάδα) να ανασυνταχθεί.
Αλλά και τώρα, ήδη τα κείμενα των συμφωνιών που πρότεινε η ελληνική κυβέρνηση, όπως εκείνες οι περίφημες 47 σελίδες ή και τα τελευταία λίγο πριν τη ρήξη, είναι κείμενα εντός του χειρότερου πλαισίου των «δανειστών» και συγκροτούν ένα πακέτο αντιλαϊκών μέτρων. Μια ακόμα αυταπάτη πως μπορεί με αυτές τις πολιτικές να υπάρξει διέξοδος στην οικονομική ασφυξία. Μια αυταπάτη με μεγάλη διάρκεια και βαθύτερες συνέπειες, οι οποίες διατηρούνται ακόμα και μετά την αναγγελία του δημοψηφίσματος.
Τέλος, το ερώτημα ναι ή όχι σε μια συμφωνία υποταγής, απώλειας της εθνικής ανεξαρτησίας κλπ., έχει την ίδια “δημιουργική ασάφεια”. Όπως έφτασαν τα πράγματα μπορεί να αποτελεί μια καλή διέξοδο για την κυβερνητική πολιτική, αλλά και πάλι μεταθέτει το πραγματικό περιεχόμενο της αναμέτρησης, το ναι ή όχι στο ευρώ και την ΕΕ. Ο πρωθυπουργός πάλι θολώνει το τοπίο με όρκους πίστης στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, αν και αυτή τη φορά πιο προσεκτικά, μιλώντας για τις παραδόσεις της δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και λοιπά λεκτικά σχήματα, που διαψεύστηκαν από την ιστορική πορεία.
Όμως στην πολιτική ποτέ ή σχεδόν ποτέ, τα πράγματα δεν έρχονται όπως ακριβώς τα έχεις σχεδιάσει ή όπως ακριβώς θα ήθελες να ’ρθουν. Αυτή είναι και η πρωτοτυπία της ζωής. Οπότε καλείσαι να τοποθετηθείς σε αυτό που υπάρχει και όχι σε αυτό που θα ήθελες. Καλείσαι να αντιμετωπίσεις το ζήτημα με τον καλύτερο τρόπο για όσα επιδιώκεις και έχεις σχεδιάσει. Επί του προκειμένου βρισκόμαστε μπροστά σε ένα δημοψήφισμα.
Η βδομάδα που μεσολαβεί μέχρι τις 5 Ιουλίου θα έχει ημέρες σκληρής αναμέτρησης. Η πόλωση θα είναι μεγάλη. Οι δυνάμεις της αντίδρασης και της υποταγής δεν θα μείνουν απαθείς. Προβλέπονται συγκεντρώσεις και αντισυγκεντρώσεις, μπορεί να βρεθούμε αντιμέτωποι με προβοκάτσιες. Τα μέσα ενημέρωσης από τη νύχτα προβάρουν σκηνές Ζάμπιας, πανωλεθριών, καταστροφών που μας απειλούν. Στις τράπεζες ίσως αντικρύσουμε σκηνικό κρίσης και εκβιασμού. Δεν μπορεί να ολιγωρήσουν ο αριστερές δυνάμεις.
Το ΚΚΕ, στην πρώτη του νυχτερινή αντίδραση κατήγγειλε την κυβερνητική τακτική ως εκβιασμό προς το λαό. Και στις πρώτες ώρες της ημέρας έκανε λόγο για άκυρο ή αποχή. Ίσως με το πέρασμα της ημέρας να αλλάξει. Καθώς η λογική πως και το ναι και όχι είναι το ίδιο κακό οδηγεί τα πράγματα σε μιά απλούστευση με τραγικές ενδεχομένως συνέπειες.
Η ουσία βρίσκεται στον τρόπο που οι ριζοσπαστικές και ανατρεπτικές δυνάμεις, χωρίς να ταυτιστούν με την κυβέρνηση, θα δώσουν στη μάχη του ΟΧΙ το δικό τους περιεχόμενο. Αυτό αποτελεί απάντηση στα ερωτήματα του παρόντος και στέρεα επένδυση του μέλλοντος.
Χρειάζεται γι’ αυτό ενωτική προσπάθεια, με τη συγκρότηση ενωτικών λαϊκών επιτροπών παντού με προβολή των διεκδικήσεων για δουλειά, ψωμί, παιδεία, ελευθερία, δημοκρατία. Για την αντιμετώπιση του «οικονομικού χάους» και της παρακρατικής τρομοκρατίας.
Να μετατρέψουν τη διαπάλη των επόμενων ημερών σε μια ανοιχτή και μαζική αντίσταση του:
– ΟΧΙ στην πρόταση δουλείας της εξωτερικής τρόϊκας ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ και της εσωτερικής ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι.
– ΟΧΙ στις κυβερνητικές σχεδιάσεις για ενδεχόμενη συνέχιση των διαπραγματεύσεων.
– ΟΧΙ στο ευρώ και την ΕΕ, ως το πρώτο βήμα για ρήξη και έξοδο.
– ΟΧΙ στο μνημονιακό καθεστώς και τους εφαρμοστικούς νόμους που πρέπει άμεσα να καταργηθούν.
Και ένα ΝΑΙ, στην απελευθερωτική πνοή του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και διεκδίκησης ριζοσπαστικών ανατροπών.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η αντικαπιταλιστική Αριστερά, πρέπει να χρησιμοποιήσει την ευκαιρία ώστε να προβάλλει θετικά τον άλλο δρόμο και το μεταβατικό πρόγραμμα αντικαπιταλιστικής κατεύθυνσης.
Τάκης Κυπραίος
Θανάσης Σκαμνάκης
