Στα τηλεοπτικά δελτία τούτες τις ημέρες δεσπόζει η εορταστική έξοδος κατοίκων των αστικών κέντρων – κυρίως της Αθήνας. Ήδη «ζεσταίνεται» η επικοινωνιακή φιλοκυβερνητική φάμπρικα, αυτή που σε κάθε χριστουγεννιάτικη και πασχαλινή περίοδο, όπως και σε κάθε εορταστικό τριήμερο, εξάγει (συνήθως στα social media) το συμπέρασμα: «Μαζική έξοδος, άρα υπάρχει γενική ευμάρεια». Σκεπτικό … σοβαρό και στέρεο, που έλκει την καταγωγή του από την πρώιμη περίοδο των μνημονίων ( 2011, 2012, κλπ): «Σιγά μην υπάρχει κρίση, δεν βλέπετε πόσος κόσμος πάει στον Μαζωνάκη και τον Ρέμο;»…
Εμείς πάντως θυμηθήκαμε ένα τραγούδι του Νταλάρα, το άσμα «τα μυστικά σου μην τα καις», αλιεύοντας από το site της «Ναυτεμπορικής» (22/12/24) ένα ενδιαφέρον άρθρο για την υπουργό Εργασίας, Νίκη Κεραμέως. Δεν την περνά απλώς «γενεές δεκατέσσερις» επειδή είμαστε – και με τη «βούλα» της η Eurostat – η μόνη χώρα της ΕΕ. στην οποία μειώθηκαν (και μάλιστα πολύ, 2,9%) οι μισθοί στο τρίτο τρίμηνο του 2024. Την κατηγορεί επιπλέον ότι αποσιωπά στοιχεία και εκθέσεις που θα έκαναν σκόνη κάθε εκδοχή success story.
Τι ακριβώς αποσιωπά η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας σύμφωνα με αυτό το άρθρο; Πρώτον, ότι οι χαμένες θέσεις εργασίας κατά το δίμηνο Οκτωβρίου – Νοεμβρίου 2023 προσεγγίζουν τις 180.000. Δεύτερον, πως τις σχετιζόμενες με τους συνταξιούχους εκθέσεις «Ήλιος» τις τρώει… το σκοτάδι, διότι «δεν συμφέρει να γράφεται κάθε μήνα ότι οι 7 στους 10 συνταξιούχους έχουν εισόδημα από συντάξεις μικρότερο των 1.000 ευρώ (μικτά)». Και ότι «είναι πολύ βολικό επικοινωνιακά να γίνεται αναφορά στο 2,4% της αύξησης που θα δοθεί στις συντάξεις το 2025 και ας μένουν 600.000 συνταξιούχοι εκτός διαδικασίας, λόγω προσωπικής διαφοράς».
Γνωστή «θεούσα» η Νίκη Κεραμέως, ενδεχομένως πιστεύει ότι κάποια πράγματα του υπουργείου της πρέπει να παραδίδονται στο «ένας θεός ξέρει». Για τους κοινούς θνητούς, ας παραμένουν μυστήρια (έστω και μη άχραντα).
Να όμως που η Eurostat ξαναχτύπησε και μας ανακήρυξε «πρωταθλητές Ευρώπης» σε έναν ακόμη τομέα. Στο κόστος της στέγασης. Ανακοίνωσε ότι το 2023 στην Ελλάδα καταγράφηκε το μεγαλύτερο (στην ΕΕ) ποσοστό πληθυσμού που δαπανά για στέγη πάνω από το 40% του εισοδήματός του. Το ποσοστό αυτό είναι, εδώ, 31%. Αισθητά μεγαλύτερο από τη δεύτερη χώρα, τη Δανία (23,3%). Όσο για το μέσο αντίστοιχο ποσοστό στην ΕΕ, πάντα κατά το 2023, αυτό ήταν μόλις 10,6% στις πόλεις και 7% στις αγροτικές περιοχές.
Το λες πάντως και αναβάθμιση… Συνήθως στις ευρωπαϊκές στατιστικές «κονταροχτυπιόμαστε» για τις ανεπιθύμητες πρωτιές με τη Βουλγαρία, την Ουγγαρία και τη Ρουμανία, αλλά ως προς το κόστος στέγασης έχουμε ντέρμπι με τη Δανία. Εμ, δεν το έλεγε ο Γ. Α. Παπανδρέου ότι θα γινόμασταν «Δανία του Νότου»;
Τώρα, βέβαια, υπάρχει μια «μικρή» διαφορά… Πάντα βάσει των στοιχείων της Eurostat, το 2023 ο μέσος μισθός πλήρους απασχόλησης στην Ελλάδα ήταν 17.013 ευρώ και στη Δανία 67.604 ευρώ. Άρα, αν ξοδεύει στην Ελλάδα ο μέσος μισθωτός το 41% του εισοδήματός του για ενοίκιο του μένουν για να ζήσει 10.038 ευρώ, ενώ στον Δανό μένουν 39.886 ευρώ. Σχεδόν τα τετραπλάσια. Πώς είπατε; «Ναι, αλλά ο δύσμοιρος Δανός δεν έχει pass»; Σωστό κι αυτό…
Πατριώτη, πώς πάνε στη Νέα Ελβετία;
Δεν ξέρουμε αν θυμάστε τη βαρύγδουπη δήλωση που είχε κάνει στα εγκαίνια του Μετρό Θεσσαλονίκης ο Κάρλο Μπιάνκο, διευθύνων σύμβουλος της κοινοπραξίας THEMA ΑΕ (και δίπλα του «σιγοντάριζε» με ανάλογες διαβεβαιώσεις ο υφυπουργός Μεταφορών, Νίκος Ταχιάος). Ας την υπενθυμίσουμε εμείς: «Μία στα 100.000 χρόνια είναι η πιθανότητα αστοχίας του συστήματος στο μετρό Θεσσαλονίκης». ..
Μόνο που η πρώτη αστοχία (εσχάτως τα κυβερνητικά στελέχη προτιμούν το πιο χαριτωμένο «παιδικές ασθένειες του Μετρό») σημειώθηκε με το «καλημέρα» και η μετέπειτα συχνότητα μοιάζει ν’ αντιστοιχεί σε «καλό μεσημέρι» και «καλησπέρα»… Τρεις «χοντρές» αστοχίες σε ισάριθμες εβδομάδες, οπότε το «μία στα 100.000 χρόνια» εξέπεσε στο «μία κάθε 168 ώρες». Ποιος ξέρει, ίσως πρέπει ν’ αναμείνουμε από τον «Σκάι» καμία διάλεξη για την απεραντοσύνη της σχετικότητας του χρόνου.
Και καλά, το συμβάν που υποχρέωσε τους επιβάτες να περπατήσουν μέσα στη σήραγγα μπορεί να προβληθεί (ικανοί είναι…) και ως υλοποίηση κοινωνικού προγράμματος υπό τον τίτλο «ανακαλύψτε την άγνωστη, underground Θεσσαλονίκη». Όταν όμως ακινητοποιείται πχ ο συρμός που κατευθυνόταν προς Νέα Ελβετία και γίνεται το «έλα να δεις» με τα δρομολόγια, ποιο «ωφέλημα» να σκαρφιστεί κανείς; «Ανακάλυψε τη γοητεία του να μην ξέρεις σε ποιον σταθμό θα βρεθείς το επόμενο δεκάλεπτο»;
Η πραγματικότητα, λοιπόν, δικαιώνει όσους διατείνονταν πως όλα έγιναν «τσάτρα – πάτρα» για να επισπευθούν τα «ταρατατζούμ» των εγκαινίων. Και η πρόβλεψη του αξιότιμου κυρίου Μπιάνκο έπεσε ηχηρά «στον κουβά». Κάποιον, τέλος πάντων, εξ όσων περίσσεψαν το διήμερο των εγκαινίων- τότε που επιστρατεύθηκαν κουβάδες για να μαζευτούν τα νερά της βροχής, που έσταζαν από την οροφή.
Στο διεθνές στερέωμα, πάλι, έχουμε την εντυπωσιακή συγχώνευση της «Χόντα» με τη «Νισσάν», αλλά και τη δήλωση Τραμπ ότι θα ήθελε μια συγχώνευση ΗΠΑ και… Γροιλανδίας – με αγορά της δεύτερης. Πώς αγόρασαν οι Αμερικανοί από τους Γάλλους τη Λουιζιάνα, το 1803; Ε, κάτι ανάλογο.
Στη Γροιλανδία οι πάγοι λιώνουν γρήγορα, οπότε ξεπροβάλλει προοπτική για καλλιέργειες και αναζητήσεις ορυκτού πλούτου. «Οφείλει» όμως να λιώσει από το φόβο του κι ο Παναμάς, μετά την προειδοποίηση του Τραμπ ότι οι ΗΠΑ θα ανακτήσουν τον έλεγχο της Διώρυγας, αν οι τιμές για τη διέλευση από αυτήν δεν πέσουν στα επίπεδα που γουστάρει η Ουάσιγκτον.
Για την ιστορία, ήταν τέτοιες, χριστουγεννιάτικες ημέρες του 1989, όταν οι ΗΠΑ έκαναν μία ακόμη (χάνεται ο λογαριασμός στο μέτρημα) στρατιωτική επέμβαση στον Παναμά. Ε, αφού τώρα διατυπώθηκε απλώς μια λεκτική απειλή, όλα «ΟΚ»…
Άντε, να δούμε τι (άλλο) θα ζήσουμε στο 2025…
