Συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια μετά το ιστορικό δημοψήφισμα του 2015 και την τελευταία πράξη της συνθηκολόγησης της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Μια περίοδος, που χαρακτηρίστηκε από την απογοήτευση σημαντικού μέρους του κόσμου της Αριστεράς, αλλά και διαδικασίες που συνέβαλαν στη γέννηση νέων πολιτικών φορέων\συλλογικοτήτων.
Ως μέλος της Αριστερής Ανασύνθεσης και μετά την αποχώρησή μας, από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εντάχθηκα στον πολιτικό φορέα της Λαϊκής Ενότητας. Ένας φορέας, ο οποίος είχε σαφώς προσωποκεντρικό χαρακτήρα και αμφισημίες στον προγραμματικό του λόγο.
Ωστόσο, αποτέλεσε και την ευκαιρία να συναντηθούμε πολιτικά με εξαιρετικά αξιόλογες\ους συντρόφισσες\ους που αποχώρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ. Κοινωνικές αγωνίστριες\ες με εμπειρία στην τοπική αυτοδιοίκηση και στα κινήματα πόλης, που αποχώρησαν και από την Ανοιχτή Πόλη, διατήρησαν το συντονισμό τους με την “Πόλης Ξεκίνημα” και συνέβαλαν καθοριστικά στη συγκρότηση μιας νέας δημοτικής κίνησης, αυτή της Ανυπότακτης Αθήνας.
Η Ανυπότακτη Αθήνα, αν και γεννήθηκε από τη Λαϊκή Ενότητα, είχε κάνει σαφές από την πρώτη στιγμή πως δεν θέλει να αποτελεί την παράταξη του πολιτικού φορέα που τη συγκρότησε, αλλά μια αυτοδιοικητική κίνηση, που θα συγκροτείται από κοινωνικούς αγωνιστές\τριες των τοπικών (και όχι μόνο) κινημάτων, με σαφή στόχο την ενοποίηση των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής \ Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
Όχι όμως στη βάση ιδεολογικών αναφορών (αντικαπιταλισμός, αντι-Ε.Ε. ρητορεία) και με σαφή προσανατολισμό στο να συμβάλουμε με τη συμμετοχή των μελών μας στα κινήματα, στη δουλειά “μυρμηγκιού” που είναι αναγκαία, για να αναπτυχθούν αντιστάσεις στη γειτονιά και να υπάρξουν νίκες, που θα βελτιώνουν την καθημερινότητα μας.
Με λίγα λόγια, δεν θέτουμε ως προϋπόθεση για τη συμμετοχή στην κίνησή μας το να δηλώνει ένα μέλος μας πως είναι αντικαπιταλίστρια\της, ούτε να συμφωνεί με την έξοδο από την Ε.Ε. ή το ευρώ, αλλά η πολιτική μας και το πρόγραμμα μας, σαφώς εναντιώνεται στις πολιτικές που απορρέουν από αυτές και επηρεάζουν τη ζωή μας στην πόλη. Γιατί η ανάγκη για τον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, προκύπτει μέσα από την καθημερινή μας εναντίωση στις πολιτικές, που μας στερούν τη δυνατότητα να ζούμε όλες/οι αξιοπρεπώς. Επειδή, σε τελική ανάλυση, η πρακτική είναι αυτή που παράγει ιδεολογία.
Πολύ γρήγορα, μετά τη συγκρότησή της το 2018, η κίνηση μας κλήθηκε να αποδείξει τα όσα εξέφραζε διακηρυκτικά. Έτσι, λοιπόν, στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019, μέσα από τις συλλογικές της διαδικασίες απέδειξε πως τα μέλη της είναι αυτά που αποφασίζουν και όχι ο πολιτικός φορέας που τη γέννησε. Επίσης, κλήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα για το αν θα αποτελέσει την 4η δημοτική κίνηση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, που θα διεκδικεί την εκπροσώπησή της στο δημοτικό συμβούλιο.
Γνωρίζοντας πολύ καλά την απογοήτευση και την αποστασιοποίηση πολλών αγωνιστριών\ων μετά το 2015, πήραμε την απόφαση να μη συμβάλουμε στην πολυδιάσπαση των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (Ρ.Α.), αποφασίζοντας ωστόσο πως θα συμμετέχουμε στην εκλογική διαδικασία των δημοτικών κοινοτήτων.
Η πιο σημαντική απόφασή μας, ωστόσο, ήταν η δέσμευσή μας πως παρά την απουσία από το δημοτικό συμβούλιο, θα παρεμβαίνουμε στις συλλογικότητες κατοίκων στις γειτονιές μας και θα συμμετέχουμε σε κάθε μάχη που αφορά την πόλη μας και τις ανάγκες μας σε αυτή.
Η δημοτική μας κίνηση ενισχύθηκε σημαντικά και από την επόμενη μέρα των εκλογών δεν σταμάτησε να αγωνίζεται και να επιδιώκει το συντονισμό με τις υπόλοιπες δημοτικές παρατάξεις της Ρ.Α.
Από τη συγκρότηση μας, στεκόμασταν ενάντια στην πολυδιάσπαση της, γι’ αυτό το λόγο θεωρήσαμε υποχρέωση μας ως προς τον κόσμο που αγωνίζεται καθημερινά στις γειτονιές της Αθήνας, να λάβουμε πρωτοβουλίες για την κοινή κάθοδο των δυνάμεων αυτών.
Ήδη από τα τέλη του 2022 εκφράσαμε και δημόσια τη βούλησή μας, η οποία άρχισε να βρίσκει θετική ανταπόκριση τον Ιούνιο του 2023 με τη συμφωνία των 3 δημοτικών κινήσεων να ολοκληρώνεται τον Αύγουστο του ίδιου έτους.
Ανατρεπτική Συμμαχία, για την Αθήνα που έχουμε ανάγκη
Μια συμμαχία, η οποία από την αρχή ΔΕΝ θέλαμε να περιοριστεί στο οργανωμένο δυναμικό των 3 δημοτικών κινήσεων, αλλά επιδιώξαμε να αγκαλιαστεί από ανένταχτες\ους αγωνίστριες\ες. Έτσι, λοιπόν, λίγο μετά το 15-Αύγουστο του 2023, απευθύναμε το σύνολο των κινήσεων την πρόταση στον σ. Κώστα Παπαδάκη, ώστε να συμμετέχει στο κοινό μας εγχείρημα, ως τυπικά επικεφαλής της συμμαχίας και υποψήφιος δήμαρχος.
Μαζί με τον σ. Παπαδάκη στην προσπάθεια αυτή συμμετείχαν και πολλές άλλες ανένταχτες αγωνίστριες\ες, συμβάλλοντας καθοριστικά στην εκλογή μιας\ενός δημοτικού συμβούλου με το 6,1% και μιας\ενός κοινοτικού συμβούλου στην 1η Δημοτική Κοινότητα. Μετά την εναλλαγή του σ. Παπαδάκη, τον διαδέχθηκε η τωρινή δημοτική μας σύμβουλος Όλγα Κλείτσα και στη συνέχεια θα ακολουθήσει ο Πέτρος Κωνσταντίνου και η Κική Μένου.
Σε αυτό το σημείο, νιώθω την προσωπική ανάγκη να εκφράσω τη μεγάλη τιμή που είχα να γνωρίσω, να επικοινωνήσω και να μάθω πολλά πράγματα από μια συντρόφισσα (στη Μετάβαση, την Ανυπότακτη Αθήνα και φυσικά την Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα- ΑΝΑΣΑ), η οποία όχι μόνο συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο της ΑΝΑ.Σ.Α., αλλά διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια ανάδειξης των αναγκών των άστεγων συμπολιτών μας, των τοξικοεξαρτημένων, των ανθρώπων που ζουν στα όρια της απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης. Αναφέρομαι στην αγαπημένη μας Κατερίνα Θανοπούλου, που έφυγε από τη ζωή πριν περίπου ένα χρόνο, αλλά δεν σταματάμε να τη θυμόμαστε και να εμπνεόμαστε από αυτή.
Δεν σταματήσαμε από τη συγκρότησή μας να παρεμβαίνουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερες συλλογικότητες κατοίκων στις γειτονιές της πόλης μας, αναδεικνύοντας τα κακώς κείμενα και αγωνιζόμενες\οι για μια πόλη που θα βάζει τις ανάγκες μας, πάνω από τα κέρδη των ιδιωτικών συμφερόντων.
Ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές και δεσμεύσεις, που επέβαλαν όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις, υπερασπιζόμενες την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις πολιτικές της. Απέναντι στη λογική των δημοτικών αρχών, να αποδεχτούν το ασφυκτικό πλαίσιο των Ο.Τ.Α., τόσο σε επίπεδο χρηματοδότησης, όσο και στη δυνατότητα των Δήμων να προσλαμβάνουν το απαραίτητο προσωπικό, για να μπει ένα τέλος στις εργολαβίες των δεκάδων εκατομμυρίων, που φυσικά καμία δημοτική αρχή δεν σταμάτησε. Για να μπορούν να χτιστούν νέα σχολικά κτίρια, να επιδιορθωθεί άμεσα το γερασμένο σχολικό κτιριακό απόθεμα και να μη χρειάζεται οι μαθητές να στριμώχνονται σε ακατάλληλες αίθουσες και προκατ κτίρια.
Αναπτύσσοντας αντιστάσεις, απέναντι στην καταπάτηση των ελεύθερων δημόσιων χώρων και του πρασίνου είτε από τα ιδιωτικά συμφέροντα, είτε από την Ελληνικό Μετρό, στις πλατείες και στα πάρκα μας. Πετυχαίνοντας νίκες που ενδυναμώνουν τον αγώνα μας, όπως ο περιορισμός του χώρου που καταλαμβάνει το εργοτάξιο του μετρό στην πλατεία Εξαρχείων, ο οποίος αποδεικνύει το βεβιασμένο σχεδιασμό, για την αλλοίωση του χαρακτήρα μιας γειτονιάς, που επιμένει να κατοικείται από τους κατοίκους της και να μην αφήνεται βορά στο τουριστικό κεφάλαιο.
Απέναντι στη νυν αλλά και στην πρώην δημοτική αρχή, οι οποίες από κοινού ψηφίζουν παρατάσεις ωραρίου μουσικής, χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν το αν οι κάτοικοι ενοχλούνται από τα Καταστήματα Υγειονομικού Ενδιαφέροντος.
Μεγάλο μέρος του οποίου αποτελούν τα ξενοδοχεία και τα διαμερίσματα βραχυχρόνιας μίσθωσης, που ανήκουν σε ισραηλινά συμφέροντα και γίνονται ανεκτά τόσο από την εκάστοτε δημοτική αρχή, πόσο μάλλον από την ελληνική κυβέρνηση, που αταλάντευτα υποστηρίζει τη συμμαχία της με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και φυσικά το ΝΑΤΟ.
Έναν αγώνα που δίνουμε καθημερινά στους δρόμους και στις γειτονιές της πόλης μας, αλλά και μέσα στο δημοτικό συμβούλιο.
Με το ψήφισμα που θέσαμε και εγκρίθηκε από το δημοτικό συμβούλιο στις 11 Νοεμβρίου του 2024, την εκ νέου και σαφή καταδίκη του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ στις 26 Μαΐου του 2025 (χωρίς τη συναίνεση δεξιάς και ακροδεξιάς), αλλά και με την πίεση μας στη δημοτική αρχή (αίτημα το οποίο αρνείται να συνυπογράψει ακόμα και ως μοχλό πίεσης για την κατάπαυση του πυρός) και την ελληνική κυβέρνηση να διακόψει κάθε συνεργασία με το Ισραήλ και τα οικονομικά συμφέροντα του τουριστικού τους κεφαλαίου, πόσο μάλλον όταν αυτά τα συμφέροντα έρχονται να πλήξουν το δικαίωμά μας στη στέγαση και συμβάλλουν στον εκτοπισμό μας από τις γειτονιές.
Για αυτό το λόγο, σε πολλαπλές συνεδριάσεις έχουμε θέσει το θέμα της στεγαστικής πολιτικής, μιας και για εμάς η στέγη είναι δικαίωμα και όχι εμπόρευμα. Με αυτή τη λογική καλούμε το Δήμο να συμβάλει στην προστασία από τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς. Απαιτούμε να πιέσει την κυβέρνηση να λάβει νομοθετική πρωτοβουλία για πλαφόν στα ενοίκια. Να υποστηρίξει τα πληττόμενα εκείνα στρώματα της κοινωνίας, πιέζοντας ώστε τράπεζες και funds, που κατέχουν και διατηρούν κλειστά διαμερίσματα να τα διαθέσουν στη μακροχρόνια μίσθωση. Να καταγράψει το σύνολο των δημόσιων, αλλά και ιδιωτικών κλειστών ακινήτων, καθώς και την ανάγκη των συμπολιτών μας που αναζητούν στέγαση, όπως επίσης και των αστέγων. Να λάβει μέτρα κατά της τουριστικοποίησης, με πλήρες πάγωμα των καταχωρήσεων ακινήτων στις πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης, σε όλο το Δήμο, καθώς και να θέσει περιορισμούς στις ξενοδοχειακές μονάδες, εφαρμόζοντας όριο στον αριθμό των κλινών τους. Να αναζητήσει χώρους και να επιδιώξει να τους χαρακτηρίσει -μέσα από το Τοπικό Πολεοδομικό Σχέδιο- ως χώρους κοινωνικής κατοικίας, προκειμένου να συμβάλει στη δημιουργία νέου οικιστικού αποθέματος για κοινωνική και φοιτητική κατοικία.
Στην ίδια λογική, θεωρούμε καθήκον του Δήμου να αναγνωρίσει την κατάσταση την οποία βιώνουν χιλιάδες ευάλωτες\οι συμπολίτες μας. Αναφέρομαι στους άστεγους, τους τοξικοεξαρτημένους, τις μετανάστριες\ες, τα θύματα έμφυλης βίας και τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, που αντιμετωπίζουν πολλές φορές τον κοινωνικό ρατσισμό, τις πολλαπλές διακρίσεις και τον κίνδυνο να χάσουν ακόμα και τη ζωή τους, λόγω της ελλιπούς κοινωνικής πολιτικής και φροντίδας.
Φαινόμενα τα οποία αναπαράγονται πιο εύκολα όταν δεν δίνεται η διέξοδος στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και στον πολιτισμό, με τους περιορισμένους χώρους άθλησης και πολιτισμού στις δημοτικές κοινότητες.
Φαινόμενα και ρατσιστικές λογικές, τις οποίες παλεύουμε καθημερινά στη γειτονιά μας, για να μη δώσουμε χώρο στην ανάπτυξη του φασισμού και της ακροδεξιάς. Για να μη γίνουν συνήθεια οι έμφυλες διακρίσεις/βία και να σταματήσουμε να μετράμε θύματα γυναικοκτονιών.
Για όλους τους παραπάνω λόγους και πολλούς ακόμα, που δεν έχω συμπεριλάβει στο κείμενο για να μην επεκταθεί ακόμη περισσότερο, προχωρήσαμε στις αρχές Ιουνίου του 2025 στην ανοιχτή εκδήλωση – συζήτηση μας.
Για να τροφοδοτήσουμε και να ανατροφοδοτηθούμε από τις εμπειρίες των κατοίκων που αγωνίζονται, έτσι όπως κάνουμε και με τις εργαζόμενες/ους σε υπηρεσίες και δομές του Δήμου.
Ο Κωνσταντίνος Κουτσούκος είναι μέλος του συντονιστικού της Ανατρεπτικής Συμμαχίας για την Αθήνα
