Η αποκαλούμενη “επένδυση του Ελληνικού” έχει προσλάβει χαρακτηριστικά εθνικής υπόθεσης και μείζονος εθνικού στόχου.
Όπως γράφει ο Γιάννης Σιώτος στην Εφ.Συν «για την κυβέρνηση της Ν.Δ. η επένδυση στο Ελληνικό αντιπροσωπεύει το φάρμακο για πάσα επενδυτική…νόσο. Είναι σαν να λέμε διαπιστευτήριο αξιοπιστίας στους επενδυτές. Αυτή είναι η βάση ενός αφηγήματος, το οποίο άρχισε να διαμορφώνεται έξι χρόνια πριν όταν η Ν.Δ. ήταν πάλι στα πράγματα» (1).
Αν όσα διακυβεύονται με τη μετατροπή 6.200 στρ σε μικρογραφία Μανχάταν δεν ήταν τόσο σοβαρά για την ιστορική τοπιογραφία της Αττικής, το πνεύμα του τόπου στο οποίο άνθισε ο ελληνικός πολιτισμός και την κλιματική αλλαγή (2) η υπόθεση θα είχε περιέλθει στην αρμοδιότητα σατυρικών καλλιτεχνών όπως ο Μποστ, που δυστυχώς μας λείπει.
Δύο στόχοι κυριαρχούν στο αφήγημα της σημερινής νεοδημοκρατικής κυβέρνησης : “να πέσουν οι υπογραφές” και “να μπουν οι μπουλντόζες”, θυμίζοντας τον αλήστου μνήμης δικτάτορα Παττακό με το μυστρί του. Στο χορό των καθυστερήσεων εμπλέκονται από τον ΣΥΡΙΖΑ ο τομεάρχης οικονομίας Ν. Παππάς και ο βουλευτής Α. Χαρίτσης, με αποτέλεσμα η υπόθεση να στριφογυρίζει γύρω από το θεμελιώδες ερώτημα “τις πταίει;”. Αν θυμόμαστε καλά η μετατροπή του Ελληνικού σε υπερδομημένο “πόλο ανάπτυξης” δεν ήταν ταυτοτικό στοιχείο της απελθούσας κυβέρνησης, όπως και το μνημόνιο.
Για τον αυτοαναφερόμενο αρχαιοελληνιστή υπουργό Ανάπτυξης κ. Άδωνι Γεωργιάδη τα ερωτήματα είναι απλά. Τι χρειαζόμαστε, σου λέει, τον πολιτισμό και τους αρμόδιους φορείς – από το ΥΠΠΟ μέχρι το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και τους αρχαιολόγους, οι οποίοι πάντως, όπως όλοι γνωρίζουμε, διέσωσαν την ιστορική μνήμη του τόπου με αφοσίωση και πάθος σε πολύ δυσμενείς συνθήκες.
Εν τω μεταξύ ο, τρόπος του λέγειν, επενδυτής τρίβει τα χέρια του. Κατακρατεί το “μεγαλύτερο ακίνητο των Βαλκανίων” χωρίς να έχει δώσει ούτε ένα ευρώ – θυμίζουμε ότι ήταν ο μοναδικός που κατάθεσε προσφορά – ενισχύει τη μετοχή του και περιμένει να βγάλει κέρδος από τους καζινοεπενδυτές, οι οποίοι όμως δεν διατίθενται να καταβάλουν το τίμημα που ζητά ο κ. Λάτσης.
Ομολογούμε ότι είμαστε εν προκειμένω στο πλευρό του ολιγωρούντος επενδυτή, ο οποίος κερδοσκοπεί μεν με τη μετοχή του αλλά μέχρι στιγμής δεν αγγίζει το ακίνητο. Όσο μας αφορά ελπίζουμε να ευσταθεί η λαϊκή παροιμία “αγαπά ο θεός τον κλέφτη αλλά αγαπά και τον νοικοκύρη”.
Αυτές τις μέρες τα βέλη έχουν επικεντρωθεί στους αρχαιολόγους γενικώς και το ΚΣΝΜ ειδικώς, γιατί χαρακτήρισαν διατηρητέα 3 ιστορικά αεροπλάνα – απόφαση που δυστυχώς δεν πρόλαβε να υπογράψει η π. υπουργός πολιτισμού κα Ζορμπά. Όχι μόνο τα λαϊκίζοντα κανάλια βρήκαν θέμα αλλά και νεόκοποι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ δεν παραλείπουν να ρωτούν για το Ελληνικό τους προσκεκλημένους, ανεξαρτήτως θέματος για το οποίο έχουν κληθεί.
«Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει
κι αν “ορώμεν ανθούν πέλαγος Αιγαίον νεκροίς”
είναι εκείνοι που θέλησαν να πιάσουν το μεγάλο καράβι με το κολύμπι» (3).
(1). Σιώτος Γιάννης, εφημερίδα των Συντακτών, Οι μύθοι για το Ελληνικό και τις τράπεζες, 15.07.2019
(2). Σύμφωνα με τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για το Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης του Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού Αγίου Κοσμά, «η οικοδόμηση του Ελληνικού επηρεάζει αρνητικά την κλιματική αλλαγή γι’ αυτό και βαθμολογείται με -2».
Επίσης πολύ πρόσφατα ο φυσικός Χρήστος Ζερεφός, επ. καθηγητής του ΑΠΘ και ομ. καθηγητής του ΕΚΠΑ δήλωσε, αναφερόμενος στις εφιαλτικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, ότι : το 1/3 της Ελλάδας κινδυνεύει με ερημοποίηση.
(3). Γιώργος Σεφέρης, Με τον τρόπο του Γ.Σ., 1936
Πληροφορίες: Πορτάλιου Ελένη , portel@central.ntua,gr
Γκότσης Στάθης, stgkotsis@gmail.com