Η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, στην Αθήνα είχε ως σκοπό να κατοχυρώσει την συμμετοχή της Ελλάδας στον σχεδιασμό των ΗΠΑ και της ΕΕ για την δημιουργία ενός πλανητικού «φράχτη» της Δύσης έναντι της Ανατολής που ξεκινάει από τον Περσικό κόλπο και καταλήγει στην Βαλτική θάλασσα.
Στο δίκτυο των Αμερικανικών βάσεων σύντομα θα περιλαμβάνεται και η βάση της Αλεξανδρούπολης η οποία βρίσκεται κοντά στα Δαρδανέλια και, ως εκ τούτου, θα έχει μεγάλη στρατηγική σημασία.
Η οριοθέτηση της Δύσης έναντι της Ανατολής συμβαίνει εδώ και αιώνες. Από την εποχή του Τρωικού πολέμου η περιοχή μας βρίσκεται επάνω σε αυτήν την οριογραμμή. Πρόκειται, ιστορικά, για το σημείο της γενικής αντιπαράθεσης των συμφερόντων του πλανήτη.
Το επιχείρημα για την συμμετοχή της Ελλάδας σήμερα στην γραμμή πυρός των δύο ημισφαίριων συμπυκνώνεται στην φράση: «Πάνω από όλα είμαστε Δύση». Το εκλαϊκευμένο επιχείρημα που λειτουργεί παραλυτικά προς τον λαό και την Αριστερά συμπυκνώνεται στο εξής: «Είμαστε μια μικρή χώρα με οικονομικά προβλήματα και πρέπει να έχουμε έναν ισχυρό προστάτη. Αλλιώς καιροφυλακτεί η Τουρκία να μας κατασπαράξει».
Έτσι «Η Αλεξανδρούπολη μετατρέπεται σε μια στρατιωτική βάση που διασφαλίζει τα σύνορά μας έναντι της Τουρκίας», ή όπως λέγανε και στους Βορειομακεδόνες «Αν μπείτε στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ δεν κινδυνεύετε από τίποτα»…
Η όποια, κατά καιρούς, αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση της Αριστερά δεν πείθει κανέναν και μετατρέπει τους ολιγάριθμους διαδηλωτές σε γραφικούς ακτιβιστές απαραίτητους για τα δελτία ειδήσεων.
Παρόλα αυτά, οι κινήσεις της Δύσης είναι κινήσεις απελπισμένης άμυνας απέναντι στην ανάπτυξη των γιγάντων της Ανατολής. Αποσιωπούν το γεγονός ότι η χρυσή περίοδος μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ έχει περάσει και πλέον βρισκόμαστε στην φάση που το πρόβλημα έχει περάσει στην Δύση.
Οι Ελληνικές κυβερνήσεις, τόσο του Τσίπρα όσο και του Μητσοτάκη, κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι η σύγκρουση των δύο τιτάνων θα γίνει μέσα στο σπίτι μας.
Η Αριστερά χρειάζεται να διατυπώσει ευθέως και χωρίς φόβο μια πρόταση που να μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Χρειάζεται να δημιουργηθεί άμεσα μια ζώνη κρατών από την Συρία μέχρι την Βαλτική που να λειτουργούν σαν περιοχή ειρήνης και ανεξαρτησίας.
Ένα τέτοιο σχέδιο καμία από τις Ελληνικές κυβερνήσεις δεν θα τολμούσε να το προωθήσει. Θα είναι όμως μια λογική λύση που θα μπορούσε να συναντήσει την λαϊκή συγκατάθεση τόσο εδώ όσο και στα γειτονικά μας κράτη που μαστίζονται από τους πολέμους και την φτώχεια.
Αλλιώς η προοπτική θα είναι (στην καλύτερη περίπτωση) να μετατραπεί η Ελλάδα σε τόπο προσφυγιάς και Αμερικάνικων βάσεων και στην χειρότερη περίπτωση να γίνουμε το πεδίο των μελλοντικών συγκρούσεων και να ψάχνουμε χώρα που να μας δεχτεί ως πρόσφυγες.