Χθες πραγματοποιήθηκε η εξ αναβολής εκδήλωση του Συντονισμού Κομμουνιστικών Δυνάμεων για το εργατικό κίνημα που την παρακολούθησαν δεκάδες αγωνιστές από την αντικαπιταλιστική και μαχόμενη Αριστερά. Έγιναν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις που βοήθησαν στην κατανόηση της κατάστασης μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου στους τόπους δουλειάς, για την προοπτική των αγώνων, αλλά και της σύνδεσης τους με την πολιτική προοπτική και την στρατηγική παρέμβαση της Αριστεράς.
Ξεκινώντας την τοποθέτηση του ο Δημήτρης Τσίτκανος από τον Συντονισμό Κομμουνιστικών Δυνάμεων αναφέρθηκε στις εμπειρίες από τους πρόσφατους αγώνες των εργαζομένων για το αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, εκτιμώντας ότι είναι η απαρχή μιας νέας αντεπίθεσης του συνδικαλιστικού κινήματος που όμως διαπερνάται από πολλές αντιφάσεις και μεγάλες δυσκολίες τόσο στην κλιμάκωση των αγώνων όσο και στο πώς θα δημιουργηθεί αυτοπεποίθηση στους εργαζόμενους ότι μπορούν να καταργήσουν το αντεργατικό έκτρωμα στην πράξη. Ότι για να λυθούν τα παραπάνω προϋποθέτει ένα ανασυγκροτημένο συνδικαλιστικό κίνημα που θα δημιουργεί την αυτοπεποίθηση ότι μπορούν οι αγώνες να νικούν, ότι μπορούν οι εργαζόμενοι με την πάλη τους να δημιουργούν προϋποθέσεις ανατροπής της επίθεσης του κεφαλαίου
Αναφέρθηκε στην κατάσταση των σωματείων και την μεγάλη οπισθοχώρηση που υπάρχει στο επίπεδο της συνδικαλιστικής οργάνωσης και τις ευθύνες που υπάρχουν για αυτό σε όλα τα ρεύματα του συνδικαλιστικού κινήματος. Υπογράμμισε ότι σήμερα θα πρέπει να παλέψουμε για σωματεία όπου την εξουσία να την έχει η πλειοψηφία των εργατών και όχι οι συνδικαλιστικές παρατάξεις, ότι σε αυτό θα πρέπει να συμβάλουν όλα εκείνα τα συνδικαλιστικά ρεύματα που υπηρετούν την λογική της αγωνιστικής ταξικής ενότητας.
Επέμεινε στην ανάγκη συγκρότησης πρότασης για τα σύγχρονα εργατικά δικαιώματα και ανάγκες και την ανάγκη σύνδεσης του με μια στρατηγική απάντηση απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου. Υπογράμμισε ακόμα ότι ως Συντονισμός Κομουνιστικών Δυνάμεων πρέπει να είναι το πρωταρχικό μας καθήκον πώς θα συγκεντρωθούν δυνάμεις που θα υπηρετούν αυτή την προοπτική που αποτελεί προϋπόθεση για να μπορέσει να οικοδομηθεί πολιτικό μέτωπο το οποίο θα ενώνει του αγώνες του σήμερα με την κομουνιστική προοπτική, ότι πρέπει να το δουλέψουμε ιδιαίτερα στην νέα γενιά.
Ο Γρηγόρης Καλομοίρης, από την Γραμματεία ΜΕΤΑ και το Αριστερό Ρεύμα τόνισε: «τους τελευταίους μήνες, είχαμε σημαντικούς εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες. Συγκροτήθηκε ένα νέο μαζικό ρεύμα λαϊκής δυσαρέσκειας και αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής. Αυτό το ρεύμα λαϊκών αντιδράσεων, όπως εκφράστηκε στις κινητοποιήσεις για την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ενάντια στην καταστολή, αλλά και στα πρόσφατα πανεργατικά συλλαλητήρια, έχει αρχίσει να ξεπερνά την ψυχολογία της ήττας, της προηγούμενης περιόδου, ιδιαίτερα στις νεότερες γενιές. Αυτό το αγωνιστικό ρεύμα υποχρεώνει, ως ένα βαθμό, ριζοσπαστικές και κινηματικές δυνάμεις να αποδέχονται την κοινή δράση.
Από την πολύμηνη δύσκολη μάχη ενάντια στον αντεργατικό νόμο, βγήκαν αρκετές συνδικαλιστικές οργανώσεις πιο δυνατές. Χιλιάδες εργαζόμενοι έκαναν «τα πρώτα τους βήματα» στο δρόμο του αγώνα και παράλληλα αναδείχθηκαν νέοι αγωνιστές σε πολλούς εργασιακούς χώρους.
Η ιστορία του εργατικού κινήματος στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως έχει δείξει ότι η ταξική πάλη δε σταματά με την ψήφιση ενός αντεργατικού νόμου αλλά κλιμακώνεται σε ανώτερο επίπεδο και μπορεί να επιβάλει τη μη εφαρμογή και τελικώς την κατάργηση του νόμου στην πράξη.
Όλα θα κριθούν μέσα στους χώρους δουλειάς. Η αξιοποίηση της εμπειρίας που αποκτήθηκε όλη αυτήν την περίοδο για την οργάνωση των εργαζομένων, η μαζικοποίηση και ενεργοποίηση των σωματείων, με τη συσπείρωση χιλιάδων νέων εργαζομένων, που πολλοί από αυτούς συμμετείχαν δυναμικά στις κινητοποιήσεις και η αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό μπορούν να ακυρώσουν το αντεργατικό τερατούργημα.
Για να είναι αποτελεσματικός ο συγκεκριμένος αγώνας, είναι απαραίτητο οι δυνάμεις που προσβλέπουν στην αναγέννηση και τον ταξικό προσανατολισμό των συνδικάτων να πάρουν ΤΩΡΑ πρωτοβουλίες συντονισμού στη δράση για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Κι αυτό σημαίνει:
.Υπέρβαση του κατακερματισμού και συγκρότηση μαζικών κλαδικών και επιχειρησιακών σωματείων, σε μεγάλους χώρους δουλειάς.
.Αλλαγή της δομής του συνδικαλιστικού κινήματος, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες, με στόχο την άμεση συμμετοχή των εργαζομένων στη λειτουργία των συνδικάτων και στη λήψη των αποφάσεων, τον περιορισμό της παραταξιακής περιχαράκωσης και το χτύπημα της γραφειοκρατίας και του παραγοντισμού.
.Ένταξη στα συνδικάτων εργαζομένων με ελαστικές σχέσεις εργασίας (συμβασιούχοι, ενοικιαζόμενοι, ΕΣΠΑ κτλ.), άρση του διαχωρισμού των εργαζομένων, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, και συγκρότηση ενιαίων Συνδικάτων.
Ο Γιάννος Γιαννόπουλος από την Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική Διεθνιστική Αριστερά
Ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας ότι «είναι ανάγκη να συζητήσουμε και το άμεσο και το πιο προοπτικό. Και αυτή είναι η μεγάλη δυσκολία λόγω της κατάστασης του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο συσχετισμός , είναι η δομή του. Η πολυδιάσπαση, τα σωματεία σφραγίδες, τα μικρά κομματικά, τα κλαδικά ή επιχειρησιακά και όλα αυτά που στήθηκαν για το συσχετισμό. Η κομματικοποίηση που οδήγησε σε αυτό και μπήκε πιο ψηλά απο την ταξική ταυτότητα, πράγμα που οδήγησε στο φαινόμενο πριν λίγες βδομάδες, αντί να κοιτάμε ως πρώτο στόχο το ν/σχ Χατζηδάκη, μέλη κυρίως του ΝΑΡ και του ΚΚΕ να τσακώνονται στα social media για τη στάση της ΠΕΝΕΝ στις 3/6.
Συνέχισε λέγοντας ότι άμεσα το βασικό είναι η κατεύθυνση της παρέμβασης στους τόπους εργασίας. Η διαμόρφωση όρων για να παίρνουν τα σωματεία πιο μόνιμα αγωνιστικές αποφάσεις, να συντονίζονται και να υπερβαίνουν τις δυσκολίες . Συνέχισε με την ανάγκη να σπάσει ο φόβος στους νέους εργαζόμενους να συνειδητοποιήσουν την δύναμη τους ιδιαίτερα το ειδικευμένο δυναμικό.
Επεσήμανε την ανάγκη για δημιουργία σχημάτων που θα δημιουργήσουν σωματεία, ότι πρέπει να γυρίσουμε στις παλιές συνταγές με την απευθείας αναμέτρησης με την εργοδοσία πράγμα που δημιουργεί πραγματικό κόστος σε αυτήν να της προκαλούμε κόστος. Ότι, το συνδικαλιστικό κίνημα είχε μάθει να ρυθμίζει τις σχέσεις του με την εργοδοσία μέσω ΟΜΕΔ και όταν αυτός καταργήθηκε τα σωματεία πέρασαν σε μια αμηχανία που μέχρι σήμερα τα αδρανοποιεί . Σημείωσε ότι ακόμα και τα σωματεία της αριστεράς περίμεναν τον ΣΥΡΙΖΑ το 15 να φέρει πίσω τον ΟΜΕΔ και όταν αυτό δεν έγινε, μείναμε με τις επερωτήσεις στη βουλή.
Στην συνέχεια αναφέρθηκε στην δομή του συνδικαλιστικού κινήματος και εκτίμησε ότι πρέπει να γίνουν μεγάλες υπερβάσεις στην κατεύθυνση της δημιουργικός μεγαλύτερων συνδικάτων που θα είναι ενιαία και πανελλαδικά, να αξιοποιηθεί η διεθνής εμπειρία πχ των γαλλικών και γερμανικών συνδικάτων. Να δημιουργηθούν τοπικές και επιχειρησιακές επιτροπές . Στο ερώτημα κλαδικό ή επιχειρησιακό, πιο εύκολα απαντάει επιχειρησιακό στη μικρή κλίμακα, πιο μαζική συμμετοχή πιο μεγάλη αποτύπωση, πιο επαναστατική λογική της άρσης του καταμερισμού εργασίας.
Τέλος πρότεινε ότι ο ευρύτερος χώρος μας να συμβάλει στο να φτιαχτεί μια καινούρια συνδικαλιστική κίνηση και δικτύωση, που να περιλαμβάνει σχήματα, δυνάμεις σε σχήματα, συνδικαλιστές κλπ, να αφήσει χώρο στην εργαζόμενη νεολαία που συνδικαλίζεται .
Ο Βασίλης Μπουρδούβαλης από τον Συντονισμό Κομμουνιστικών Δυνάμεων, μίλησε για τις δυσκολίες της παρέμβασης μας σε μεγάλους χώρους δουλειάς ιδιαίτερα αυτών των νέων τεχνολογιών και μετάφερε εμπειρίες από τους πρόσφατους αγώνες.
Ν.Γ
