Μετά από ένα ακόμα καλοκαίρι που τα υγειονομικά μέτρα για τον περιορισμό της πανδημίας ξαναέγιναν λάστιχο χάριν του τουρισμού, πλησιάζουμε στη συμπλήρωση 2 χρόνων από το ξέσπασμα της πανδημίας και πέρα από το σημαντικό όπλο του εμβολιασμού, η κυβέρνηση δεν έχει πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ασφαλή διεξαγωγής της εκπαιδευτικής διαδικασίας τόσο για τα σχολεία όσο και για το σύνολο της εκπαίδευσης.
Τα πανεπιστήμια είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα καθώς αντί να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για την λειτουργία τους μέσα στην πανδημία όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες, η κυβέρνηση αποφάσισε να τα κρατήσει κλειστά για 3 εξάμηνα. Το καθεστώς της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης μέσα από ηλεκτρονικές πλατφόρμες αποτέλεσε τη μοναδική επαφή των φοιτητών με τις σχολές τους και έτσι τα πανεπιστήμια αποτέλεσαν τη μοναδική βαθμίδα της εκπαίδευσης που δεν άνοιξε σχεδόν καθόλου από την αρχή της πανδημίας.
Μετά από μια σκληρή χρονιά για χιλιάδες μαθητές, με την κυβέρνηση να αφήνει εκτός 40.000 υποψηφίους από τα ΑΕΙ με την εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, Υπουργείο και Σύνοδος Πρυτάνεων αποφασίζουν ομόφωνα το άνοιγμα των σχολών για το νέο ακαδημαϊκό εξάμηνο. Ωστόσο, ακόμα και τώρα, δεν υπάρχει καμία απολύτως προετοιμασία ή λήψη αναγκαίων μέτρων πέρα από τις προσλήψεις 400 μελών ΔΕΠ που ανακοίνωσε η κυβέρνηση την ώρα που οι ελλείψεις είναι πολύ μεγαλύτερες τόσο σε προσωπικό όσο και σε υλικοτεχνικές υποδομές και κτιριακές εγκαταστάσεις. Τα ενθαρρυντικά υψηλά ποσοστά εμβολιασμού στους φοιτητές (74%)- που οφείλονται στην υπευθυνότητα των ίδιων των φοιτητών και όχι της κυβέρνησης της ΝΔ η οποία έκανε ελάχιστα στο πεδίο της ουσιαστικής ενημέρωσης για την τεράστια σημασία του μαζικού εμβολιασμού- δεν συνιστούν πάνακεια απέναντι στα τεράστια προβλήματα και κενά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Απέναντι στην καταστροφική πολιτική της καταστολής και του εμπαιγμού της νεολαίας, όπου με ευκαιριακά ψίχουλα, όπως το freedom pass και τα 50 GB στους εμβολιασμένους μαθητές η κυβέρνηση προσπαθεί να μεταστρέψει το αρνητικό κλίμα εναντίον της, οι δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς χρειάζεται να συμβάλλουμε στην αντιστροφή αυτής της κατάστασης.
Λειτουργία των σχολών με όλα τα αναγκαία μέτρα διασφάλισης της υγείας
Ενώ η διαδικτυακή διεξαγωγή μαθημάτων σχεδόν καθιερώθηκε ως μόνιμη και αποκλειστική εδώ και 2 συνεχόμενες χρονιές, υποβαθμίζοντας τη ζωντανή εκπαιδευτική διαδικασία και δημιουργώντας τεράστια κενά σε χιλιάδες φοιτητές-τριες, η χρονιά ξεκίνησε με επίσημη ανακοίνωση για άνοιγμα των πανεπιστημικών ιδρυμάτων και μάλιστα με κατεύθυνση για 100% πληρότητα των αμφιθεάτρων! Έτσι φτάσαμε στο φετινό άνοιγμα των σχολών, όπου χιλιάδες φοιτητές-τριες κατέκλυσαν μετά από 2 χρόνια τις πανεπιστημιακές αίθουσες. Για άλλη μια φορά όμως επιβεβαιώθηκε η πλήρης έλλειψη προετοιμασίας και μέτρων προστασίας από πλευράς της κυβέρνησης που πέταξε την ευθύνη αποκλειστικά στα ιδρύματα για την ασφαλή λειτουργία τους. Ατελείωτες ουρές φοιτητών κατά τη διάρκεια ελέγχου για την είσοδό τους στις σχολές, απαράδεκτες εικόνες συνωστισμού με πάνω από 200 άτομα σε μη αεριζόμενη αίθουσα σε μάθημα του τμήματος ψυχολογίας του ΑΠΘ καθώς και ο συνωστισμός σε μια σειρά σχολών δείχνουν ότι η δια ζώσης λειτουργία των πανεπιστημίων εξ’αρχής υπονομεύεται με τις υπάρχουσες απαράδεκτες συνθήκες.
Σε αυτή την κατάσταση, είναι φανερό πως χρειάζεται να αναδειχθεί η ανάγκη για ζωντανά και ανοιχτά πανεπιστήμια με τέτοιους όρους ώστε να διασφαλίζεται η υγεία φοιτητών, εργαζομένων και πανεπιστημιακής κοινότητας. Είναι εγκληματικό να υπονομεύεται από την πρώτη κιόλας μέρα το άνοιγμα των σχολών διαμορφώνοντας τους όρους ώστε να επανέλθει για ακόμη μία χρονιά η πλήρης αντικατάσταση της ζωντανής εκπαιδευτικής διαδικασίας με την τηλε-εκπαίδευση και με όλα τα προβλήματα που δημιουργούνται. Πόσο μάλλον όταν με αφορμή μια κακοκαιρία βγαίνουν στην επιφάνεια όλα τα χρόνια προβλήματα εξαιτίας της υποχρηματοδότησης, με πολλές σχολές να πλημμυρίζουν και να διακόπτουν τη λειτουργία τους!
Γι’αυτό διεκδικούμε εδώ και τώρα τη διασφάλιση των όρων ασφαλούς διεξαγωγής της δια ζώσης εκπαιδευτικής διαδικασίας, με όλα τα απαραίτητα μέτρα, για την αποφυγή του συνωστισμού αλλά και των τεράστιων προβλημάτων που εμφάνισαν οι σχολές.
Στην κατεύθυνση αυτή, είναι αναγκαία η διεκδίκηση άμεσων, ζωτικών μέτρων για την ασφαλή λειτουργία των ΑΕΙ και την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστημίου:
Μαζικός και εθελοντικός εμβολιασμός όλων των φοιτητών-τριών, με καμπάνιες αναλυτικής ενημέρωσης στις σχολές από εξειδικευμένους επιστήμονες. Δωρεάν διενέργεια test και παροχή μέσων ατομικής προστασίας για κάθε φοιτητή-τρια σε κάθε σχολή, ενάντια στους αποκλεισμούς από την εκπαιδευτική διαδικασία. Ενίσχυση του προσωπικού των ιατρείων στις σχολές αλλά και των υποδομών για την προστασία της υγείας φοιτητών, εργαζομένων και πανεπιστημιακής κοινότητας.
Να δοθεί τώρα κονδύλι για την άμεση επισκευή των βλαβών στις κτιριακές εγκαταστάσεις σχολών, για την ενίσχυση όλων των αναγκαίων υποδομών και του υλικοτεχνικού εξοπλισμού! Άμεση αξιοποίηση των ακινήτων που διαθέτουν τα ιδρύματα (π.χ. ΕΚΠΑ με 53 ακίνητα τα οποία διατίθενται προς ενοικίαση στην Εταιρεία Αξιοποίησης της περιουσίας του για άλλους σκοπούς άσχετους από τις ανάγκες των φοιτητών) και κατάλληλη διαμόρφωσή τους που θα υπηρετεί την ασφαλή διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας, με μικρότερα τμήματα και αποστάσεις.
Μόνιμες μαζικές προσλήψεις εκπαιδευτικού και άλλου αναγκαίου προσωπικού για την κάλυψη των τεράστιων κενών.
Ενίσχυση των μέτρων καθαριότητας και υγιεινής στους χώρους των σχολών, των εστιών και των εστιατορίων με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού καθαριότητας σε όλα τα ιδρύματα, ενάντια στο υπάρχον καθεστώς των εργολαβιών που αφήνει την καθαριότητα και κατ’ επέκταση την υγεία φοιτητών, εκπαιδευτικού και διοικητικού προσωπικού έρμαια του κέρδους των εργολάβων.
Ενίσχυση της φοιτητικής μέριμνας (στέγαση, σίτιση), με επισκευή και ανακαίνιση των παλιών εστιών και ανέγερση καινούριων εστιών, ενάντια στην ανέγερση ιδιωτικών εστιών που κερδίζουν πατώντας στην ανάγκη των φοιτητών.
Αύξηση των δρομολογίων στα ΜΜΜ που εξυπηρετούν τους φοιτητές/ριες στις σχολές και τις εστίες τους.
Λεφτά για την υγεία και την παιδεία και όχι για την καταστολή και την αστυνομία! Αντί η κυβέρνηση να δαπανά 30 εκατομμύρια (!) ευρώ για την πρόσληψη χιλιάδων ειδικών φρουρών για τη στελέχωση της Πανεπιστημιακής αστυνομίας, τα ίδια λεφτά θα μπορούσαν να καλύψουν μέρος των τεράστιων αναγκών φοιτητών και ιδρυμάτων.
Κατάργηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής που πετάει χιλιάδες υποψήφιους-ες εκτός ΑΕΙ. Καμία κατάργηση τμημάτων με βάση τα κριτήρια της αγοράς και για τα συμφέροντα της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Όχι στις διαγραφές φοιτητών!
Η Πανεπιστημική Αστυνομία θα μείνει στα χαρτιά. Αγώνας για την ανατροπή όλου του αντι-εκπαιδευτικού νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη!
Νέο, μαχητικό και ενωτικό φοιτητικό κίνημα μπροστά στις νέες προκλήσεις
Όλα τα παραπάνω αποτελούν νέες προκλήσεις για το φοιτητικό και ευρύτερα το εκπαιδευτικό κίνημα που θα καλεστούν να αντιμετωπίσουν την νέα ακαδημαϊκή χρονιά. Είναι φανερό πως όλο το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση αντιμετώπισε την τριτοβάθμια εκπαίδευση ως ένα ευνοϊκό πεδίο εφαρμογής της πολιτικής της, αφήνοντας τις σχολές κλειστές για σχεδόν 2 χρόνια και αξιοποιώντας αυτόν τον χρόνο για να περάσει χωρίς αντιδράσεις τόσο το νόμο Κεραμέως όσο και την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής. Τώρα, συνεχίζοντας στον ίδιο δρόμο ετοιμάζει νέο νόμο-πλαίσιο με κατεύθυνση την κατάργηση και συγχώνευση μια σειρά τμημάτων.
Απέναντι σε όλα αυτά, ήρθε η ώρα για το φοιτητικό κίνημα να βγει μπροστά. Την χρονιά που μας πέρασε είδαμε μαζικές και μαχητικές φοιτητικές κινητοποιήσεις με επίκεντρο την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, των ελευθεριών και του ασύλου. Αναντίρρητα, οι φοιτητές είχαν περισσότερο δυναμική παρουσία στον δρόμο και λιγότερο στις σχολές και τις συλλογικές διαδικασίες κάτι το οποίο δεν οφείλεται μόνο στο κλείσιμο των σχολών και το lockdown αλλά και στη συνολική υποχώρηση των συλλογικών διαδικασιών και την αδρανοποίηση των φοιτητικών συλλόγων. Σε αυτές τις δύσκολες και απαιτητικές συνθήκες καλούμαστε για άλλη μια φορά να δράσουμε, κατανοώντας τα προβλήματα αλλά κυρίως την αναγκαιότητα να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Ήρθε η ώρα για ένα νέο, μαχητικό και ενωτικό φοιτητικό κίνημα που θα βγει στο προσκήνιο, βάζοντας μπροστά τις ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας των φοιτητών και πατώντας στις αναγκαίες διεκδικήσεις θα καταφέρει να πετύχει νίκες.
Ένα φοιτητικό κίνημα που θα σταθεί μαζί με τους αγώνες μαθητών και εκπαιδευτικών, με τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στην κυβέρνηση και την πολιτική της που υποβαθμίζει τη δημόσια εκπαίδευση για τις ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων. Ένα κίνημα που θα στέκεται απέναντι στην λογική του στείρου επιστημονισμού που καθιστά την επιστήμη εργαλείο αστικών συμφερόντων αλλά και που θα αντιπαλεύει το επίκινδυνο ρεύμα του ανορθολογισμού και των ακροδεξιών-φασιστικών αντιλήψεων που θέλουν να ξανασηκώσουν κεφάλι δηλητηριάζοντας τη νεολαία όπως έδειξαν τα γεγονότα στα ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης, στη Θεσσαλονίκη αλλά και στο Νέο Ηράκλειο στην Αθήνα.
Σε αυτά τα πλαίσια και με το άνοιγμα των σχολών, είναι αναγκαία η άμεση επανεκκίνιση των συλλογικών διαδικασιών των φοιτητικών συλλόγων, με γενικές συνελεύσεις σε κάθε τμήμα και κάθε σχολή, τηρούμενων και των αναγκαίων μέτρων.
Ενιαίο Αριστερό Ριζοσπαστικό Μέτωπο Φοιτητών απέναντι στην πολυδιάσπαση
Όλο το προηγούμενο διάστημα, οι δυνάμεις του κινήματος και η φοιτητική αριστερά αναμετρήθηκαν σε πολλές περιπτώσεις με την πολιτική της κυβέρνηση και την καταστολή, χωρίς όμως να ξεπερνιούνται οι παθογένειες όπως η κομματική περιχαράκωση και το «καπέλωμα» των συλλόγων, η τυπική και άτυπη γραφειοκρατία που κατά καιρούς συγκροτείται και που αποκόπτει την πλειοψηφία των φοιτητών από την διαδικασία λήψης αποφάσεων κάτι το οποίο είδαμε πολύ έντονα να συμβαίνει στις συντονιστικές συσκέψεις των συλλόγων. Παρά τα θετικά βήματα των κοινών μπλοκ και συντονισμού των δυνάμεων του ΜΑΣ-ΚΝΕ, της ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ, δεν μπόρεσε να υπάρξει ουσιαστική υπέρβαση των παραπάνω προβλημάτων και άρα ούτε του κατακερματισμού του φοιτητικού κινήματος. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τα αρνητικά φαινόμενα που ξεκίνησαν ήδη από την αρχή της χρονιάς, με 2 ή 3 διαφορετικές κινητοποιήσεις την ίδια μέρα με λίγες ώρες διαφορά ή σε διαφορετικά σημεία για το ίδιο ζήτημα, εξαιτίας διαφορετικών αποφάσεων των οργανωμένων δυνάμεων.
Απέναντι σε αυτό, οι δυνάμεις της μαχόμενης ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς στα πανεπιστήμια που επιδιώκουμε να συμβάλλουμε ουσιαστικά στους αγώνες που ξεδιπλώνονται οφείλουμε να αφήσουμε πίσω μας τη λογική που βλέπει το κίνημα υπηρέτη του κόμματος ή της οργάνωσης. Αυτή η λογική είναι άλλωστε που επικρατεί στο φοιτητικό κίνημα τόσα χρόνια, οδηγώντας σε διαρκείς ήττες ή οπισθοχωρήσεις το μαζικό κίνημα και τους αγώνες. Χρειάζεται να διδαχτούμε από το πολύ πετυχημένο παράδειγμα των εργαζομένων στην efood που δείχνει ότι μπορούν στο σήμερα να υπάρξουν κατακτήσεις όταν οι αγώνες είναι μαζικοί, ενωτικοί και οργανωμένοι. Μόνο όταν το μαζικό κίνημα καταρθώνει να συγκροτήσει τα δικά του όργανα πάλης πάνω σε ένα αγωνιστικό περιεχόμενο μπορεί να προκαλέσει πλήγματα στον αντίπαλο και να αποσπάσει σημαντικές νίκες.
Παρά τα όποια θετικά βήματα κοινής δράσης το προηγούμενο διάστημα, γνωρίζουμε ότι οι δυνάμεις του ΜΑΣ και της ΚΝΕ εξακολουθούν να αρνούνται τη μετωπική πολιτική επιμένοντας στην κομματικο-κεντρική ανάπτυξη. Παρόλα αυτά, η κοινή δράση στους συλλόγους αλλά και σε όλες τις μάχες που έρχονται αποτελεί ένα πολύ σημαντικό βήμα για τη συγκέντρωση δυνάμεων απέναντι στην κυβέρνηση και την πολιτική της. Ωστόσο, οι υπόλοιπες μαχόμενες δυνάμες της αριστεράς (ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ, ΑΡΔΙΝ, ΕΣΑΚ, κλπ) χρειάζεται να υπερβούμε την μικροκομματική περιχαράκωση, διαμορφώνοντας ένα ενιαίο πλαίσιο αλλά και σχέδιο αγώνα στις ίδιες τις γενικές συνελέυσεις των φοιτητών αλλά με επιδιώξη για κοινές διαδικασίες σε κάθε τμήμα.
Η ανακοίνωση αναβολής της εισόδου της πανεπιστημιακής αστυνομίας στις σχολές είναι μια μικρή ανάσα που δείχνει ότι εδώ και τώρα το φοιτητικό κίνημα μπορεί να πετύχει νίκες. Η θετική εμπειρία των 2 προήγουμενων χρόνων, με τα κοινά συντονιστικά γενικών συνελεύσεων αλλά την κοινή παρουσία των φοιτητικών συλλόγων στις κινητοποιήσεις είναι ανάγκη να συνεχιστεί και να γενικευτεί με τη δημιουργία ενός ενιαίου συντονιστικού όλων των αγωνιζόμενων φοιτητικών συλλόγων, ανεξάρτητα απ΄το αν έχουν αποφασίσει κατάληψη. Ένα συντονιστικό με αιρετούς και ανακλητούς που θα βασίζεται στη δημοκρατία των γενικών συνελέυσεων και θα μπορεί να συγκροτείται σε κέντρο αγώνα του φοιτητικού κινήματος ενάντια στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Μόνο μέσα από την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος και των οργάνων του μπορούν να αποκτήσουν οργάνωση, διάρκεια και αποτελεσματικότητα οι αγώνες.
Για τις δυνάμεις της ΕΑΑΚ και την υπέρβαση της σημερινής κρίσης
Παρά τη σημαντική συμβολή που συνεχίζει να έχει στους αγώνες, η ΕΑΑΚ βρίσκεται σε σοβαρή κρίση που δε φαίνεται να ξεπερνιέται. Τα ιστορικά της όρια αλλά και οι παθογένειες στο εσωτερικό της συνεχίζουν το αδιέξοδο, οδηγώντας σε πλήρη αδράνεια το εγχείρημα που έχει να συνεδριάσει εδώ και 2 χρόνια! Για όλη αυτή την κατάσταση, οι κυρίαρχες δυνάμες των ΑΡΑΣ-ΑΡΙΣ και νΚΑ φέρουν σοβαρές ευθύνες. Σε μια περίοδο με σαρωτικές αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και συνολικά στην παιδεία, η ουσιαστική και παρατεταμένη αδράνεια της ΕΑΑΚ με την απουσία οποιασδήποτε κεντρικής συλλογικής διαδικασίας πέρα από τις επιμέρους των σχημάτων είναι ενδεικτική της σοβαρής αδυναμίας του εγχειρήματος. Απέναντι σε αυτή την αδυναμία, προτάσεις για τη συγκρότηση ενός «καθαρού» πόλου της «αντικαπιταλιστικής αριστεράς» στα πανεπιστήμια όχι μόνο δεν απαντούν στο πρόβλημα αλλά αποτελούν την άλλη όψη του.
Μόνο με πραγματική αλλαγή κατεύθυνσης, ιεραρχήσεων και λογικής μπορεί η ΕΑΑΚ και το δυναμικό που συσπειρώνει να παίξει ουσιαστικό και πρωτοπόρο ρόλο στις νέες δύσκολες απαιτήσεις που δημιουργεί η σημερινή κατάσταση. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να δουλέψουμε όλες οι δυνάμεις εντός της ΕΑΑΚ που κατανοούμε αυτή την αναγκαιότητα. Μακριά από την αδράνεια και τον εκφυλισμό, μέσα από πλατιά, ενωτικά, δημοκρατικά και μαχητικά σχήματα που θα παράγουν τα ίδια πολιτική διατηρώντας την αυτοτέλειά τους από τις οργανώσεις. Με προσπάθεια για ένα σχήμα ανά σχολή ενάντια στην ιδιοκτησιακή και διασπαστική λογική. Για έναν άλλο πολιτισμό, της συντροφικότητας και του αγώνα.
Σε αυτά τα πλαίσια είναι απαραίτητη η άμεση συνεδρίαση του συντονιστικού ΕΑΑΚ Αθήνας- με όλα τα μέτρα προστασίας- προκειμένου να βρεθεί κοινός πολιτικός και κινηματικός σχεδιασμός για το επόμενο διάστημα.
Νέοι-Νέες για ένα Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο
