Στην φετινή επέτειο των 50 ετών από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, βρίσκουμε τους εαυτούς μας να μην αναρωτιόμαστε αν τελικά το Πολυτεχνείο είναι επίκαιρο και ποια η σημασία του για τις νέες γενιές, ανθρώπων και αγώνων. Κάποιες και κάποιοι από εμάς έζησαν αυτά τα γεγονότα από τις πρώτες γραμμές της εξέγερσης, ήταν οργανικά κομμάτια των φοιτητικών και εργατικών συνελεύσεων και καταλήψεων, και η εμπειρία αυτή σημάδεψε τις πολιτικές διαδρομές που χαράχτηκαν στη συνέχεια. Πολλές και πολλοί από εμάς, που ανήκουμε στις επόμενες γενιές, έχουμε διαφορετικές αναπαραστάσεις, και έχουμε συμμετάσχει σε πολύ διαφορετικές μάχες. Για όλες και όλους μας, το Πολυτεχνείο είναι ένας σταθερός οδοδείκτης για όλους τους αγώνες που το διαδέχτηκαν. Σημείο τομής πολλών διαφορετικών αγώνων που διαπλάκηκαν, από το φοιτητικό κίνημα ως την αντιιμπεριαλιστική πάλη, ήταν μια εξέγερση που αγκάλιασε όλες τις πλευρές της έννοιας της ελευθερίας, και αγωνίστηκε με ελάχιστα όπλα ενάντια στον ακραίο αυταρχισμό και τη στέρηση κάθε είδους δικαιώματος.
Όλες και όλοι μας, πάντως, είτε γνωρίσαμε τη Χούντα είτε όχι, ξέρουμε πως εδώ και χρόνια δεν γνωρίζουμε ούτε και την ελευθερία. Ζούμε σε ένα έδαφος πολλαπλών κρίσεων που διαδέχονται η μια την άλλη, μετρώντας περίπου δεκαπέντε χρόνια οικονομικής κρίσης, με την κάλυψη των βασικών αναγκών της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας να τίθεται υπό αμφισβήτηση, το ΝΑΤΟ να είναι υπεύθυνο για έναν πόλεμο στη γειτονιά μας και τις ΗΠΑ να παρέχουν απόλυτη πολιτική και στρατιωτική υποστήριξη σε μια εθνοκάθαρση. Την ίδια στιγμή, τα δικαιώματα και οι ελευθερίες στη χώρα βρίσκονται υπό διαρκή επερώτηση, με την καταστολή να οξύνεται κάθε φορά που αρθρώνεται στο δρόμο μια διεκδίκηση και το κράτος να οχυρώνεται σε αυταρχική κατεύθυνση, έτσι ώστε να γίνεται όλο και λιγότερο διαπερατό από τη λαϊκή κυριαρχία και τα κοινωνικά αιτήματα. Κάπως έτσι, το Πολυτεχνείο του τότε συνδέεται αδιαμεσολάβητα με τα ερωτήματα του σήμερα. Απέναντι στα ερωτήματα αυτά, οι δυνάμεις μας έχουν ταχθεί από καιρό με την προσπάθεια να είναι κομμάτι της λύσης στα προβλήματα των ημερών μας, προτάσσοντας την ενότητα της αριστεράς στα κινήματα και στις πολυεπίπεδες πολιτικές μάχες που ανοίγονται μπροστά μας.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι δυνάμεις της Αναμέτρησης, της ΔΕΑ και της Πρωτοβουλίας για μια Μεταβατική Κομμουνιστική Οργάνωση (ΑΡ.ΑΝ, Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο, ανένταχτοι/ες) καλούν σε ανοιχτή εκδήλωση (Τετάρτη 15/11, 18:00 στο Πολυτεχνείο), για να αποτίσουμε το δικό μας φόρο τιμής στις αγωνίστριες, τους αγωνιστές και την τεράστια μάχη που έδωσαν τότε, αλλά και για να μιλήσουμε για όλα τα ανοιχτά ερωτήματα του επόμενου διαστήματος, και για όλους τους αγώνες που μένουν να δοθούν και τις δυνατότητες που περιμένουν να τις υλοποιήσουμε.
Τοποθετούνται οι:
Αντώνης Νταβανέλος
Τόνια Κατερίνη
Χρήστος Τουλιάτος
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Τ12
