Δόθηκε πριν λίγες ημέρες στη δημοσιότητα η συμφωνία μερικής οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο που είχε ανακοινώσει με τυμπανοκρουσίες η κυβέρνηση. Κάνουμε μια κατ΄αρχήν γενική τοποθέτηση με την επιφύλαξη προσεχτικότερης μελέτης του κειμένου της συμφωνίας.
Δεν περιλαμβάνονται σε αυτήν εκείνα τα σημεία στα οποία η Αίγυπτος εγείρει διεκδικήσεις πέραν του 28ου Μεσημβρινού. Μένουν εκτός της συμφωνίας τμήμα του νομού Λασιθίου, μεγάλο τμήμα της Ρόδου και φυσικά το Καστελόριζο, ενώ αναφέρονται σοβαρές υποχωρήσεις της Ελλάδας με βάση τις διατυπωμένες διεκδικήσεις της για πλήρη επήρεια των νησιών στη θάλασσα αντίστοιχη του ηπειρωτικού εδάφους.
Η συμφωνία αυτή δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα, δεν πρόκειται να διαμορφώσει όρους καλής γειτονίας και ειρηνικής συμβίωσης μεταξύ των λαών της περιοχής όσες υποχωρήσεις κι αν κάνει η ελληνική κυβέρνηση και οι λόγοι είναι προφανείς.
Οι αντιθέσεις και επιδιώξεις των αστικών τάξεων όλων των χωρών της περιοχής είναι ένα άλυτο κουβάρι, οι συμμαχίες, οι άξονες και οι συμφωνίες εξελίσσονται στα πλαίσια των συνολικών ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων των πολυεθνικών και της πλήρους γεωστρατηγικής επικράτησης του Ευρωατλαντισμού. Συμφωνία, όμως, μέσα στα ιμπεριαλιστικά πλαίσια παραπέμπει σε ιμπεριαλιστική λύση. Τουρκία – Ελλάδα- Αίγυπτος – Λιβύη με την ανοχή τουλάχιστον των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γερμανίας στην καρδιά της ανατολικής Μεσογείου και στο όνομα της Διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας διεκδικούν τις ίδιες θαλάσσιες περιοχές.
Η οξεία κριτική στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, του πρώην ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιά κ.ά. στη συμφωνία μόνο ως υπογράμμιση της παρουσίας τους και σύνδεσή τους με το εθνικιστικό και «πατριωτικό» τμήμα του λαού μπορεί να εξηγηθεί, αφού η λύση, κατ’ αυτούς, θα προέλθει από τα πλαίσια του ΝΑΤΟ και σε στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ.
Ειρήνη στην περιοχή, δίκαιη λύση, σταθερή και βιώσιμη διευθέτηση με σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων όλων των χωρών και επωφελής για τους λαούς με τους όρους αυτούς δεν μπορεί να υπάρξει. Δίκαιη λύση μπορεί να προέλθει σε σύγκρουση με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια κάτι που είναι αδύνατο με αστικές κυβερνήσεις στις χώρες της περιοχής, με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα.
Η καλλιέργεια φιλίας και διεθνιστικής συνεργασίας με τον τουρκικό και τον αιγυπτιακό λαό αποκτά επείγοντα χαρακτήρα.
Ο μαζικός αγώνας του ελληνικού λαού εναντίον του ιμπεριαλισμού, του εθνικισμού και του πολέμου μπορεί να οδηγήσει στη βαθιά αλλαγή των συσχετισμών υπέρ των λαϊκών δυνάμεων πού είναι αναγκαίος όρος για αυτό.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
