Αποκαλυπτικό ήταν το δείπνο που παρέθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προς τιμήν του Προέδρου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ.
Την ημέρα που είχαμε μια πρωτοφανή κλιμάκωση της αστυνομικής βίας, με τα ΜΑΤ να εισβάλλουν παραμονές της επετείου του Πολυτεχνείου στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίστηκε κεφάτος στο Προεδρικό Μέγαρο και χαριεντίζονταν με τον Γεωργιάδη και τον Βορίδη.
Κι όμως! Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα, ενός ανθρώπου με μεγάλη ικανότητα στις μεταμφιέσεις.
Έχουν περάσει μερικά χρόνια από τότε που ο Αλέξης Τσίπρας εκπροσωπούσε την ελπίδα του λαού. Το καλοκαίρι του 2015 αποφάσισε να πνίξει αυτή την ελπίδα και να κρατήσει το πρωθυπουργικό αξίωμα εφαρμόζοντας μια ελαφριά παραλλαγή της πολιτικής των αντιπάλων του, που μέχρι πρότινος καταδίκαζε.
Δεν ήταν μια εύκολη απόφαση. Έπρεπε να απαλλαγεί από το 1/3 των μελών του κόμματός του και να δικαιώσει πλήρως το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ψηφίζοντας μαζί τους ένα ακόμα μνημόνιο! Εκείνες τις μέρες, ποντάροντας στη σύγχυση και στο πάγωμα της λαϊκής βάσης, κατάφερε να περιορίσει τις απώλειες. Η πορεία μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ είχε αρχίσει. Αρχικά, μετά τη συνθηκολόγηση του Ιουλίου του 2015 κυριαρχούσαν απολογητικοί τόνοι: «εφαρμόζουμε μια πολιτική που δεν είναι δική μας». Ακολούθησαν πιο ξεκάθαρες τοποθετήσεις: «Πήρα την απόφαση με καθαρό μυαλό», «Είχαμε αυταπάτες, το παρατραβήξαμε».
Σήμερα γνωρίζουμε ότι το 2015 η συνθηκολόγηση δεν ήταν μονόδρομος σε αντίθεση με την κυρίαρχη προπαγάνδα. Υπήρχε προετοιμασία, σε αρκετά καλό επίπεδο, για μια πιο αποφασιστική στάση έναντι των δανειστών. Υπήρχε πραγματική εναλλακτική, που όμως θα σήμαινε πέρασμα σε μια περίοδο μεγάλης όξυνσης της ταξικής πάλης. Η αστική τάξη ήθελε πάση θυσία συμφωνία και παραμονή στο ευρώ και δεν θα άφηνε χώρο για τυχοδιωκτισμούς. Ούτε θα ανεχόταν στην εξουσία κάποιον που ταλαντεύεται. Θα επέβαλλε τον άνθρωπό της.
Ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να γίνει αυτός ο άνθρωπος. Με το μικρομεσαίο του πολιτικό ανάστημα και τις ανάλογες φιλοδοξίες, δεν σκέφτηκε να δημιουργήσει προϋποθέσεις μιας νίκης του λαού. Το μόνο που τον ένοιαζε, αυτόν και τους στενούς συνεργάτες του, ήταν να κρατήσει την πρωθυπουργία. Δεν εξέτασαν καμία άλλη επιλογή, παρότι εκτός από τη ριψοκίνδυνη επιλογή της ρήξης, υπήρχαν και άλλες επιλογές για μια συντεταγμένη υποχώρηση που θα άφηνε ανοιχτή την επιστροφή του λαϊκού παράγοντα με καλύτερους όρους. Σίγουρα εκβιάστηκαν, όμως με τη σειρά τους εκβίασαν τον λαό, συνέτριψαν τη συνείδηση και το ηθικό του, θόλωσαν την κρίση του.
Ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ, ένα νέο κόμμα της αστικής τάξης, διαφημιστής τελικά των μνημονίων, σύμμαχος των ΗΠΑ και του Ισραήλ, κυβέρνησε και προετοίμασε το έδαφος για μια μεγάλη νίκη της ΝΔ με ποσοστό που άγγιξε το 40%. Έτσι, ο πρώην αριστερός Τσίπρας, έχοντας απαλλαγεί από τα βαρίδια του παρελθόντος, μπορεί να χαριεντίζεται στις δεξιώσεις με τους πολιτικούς του αντιπάλους γιατί δεν είναι και τόσο διαφορετικός από αυτούς. Αυτά που τους ενώνουν είναι πραγματικά περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν.
Δεν πρόκειται για εκλεκτικές συγγένειες σε προσωπικό και ηθικό επίπεδο, που και αυτές παίζουν τον ρόλο τους. (Ο Τσίπρας πολιτιστικά είναι πράγματι πολύ κοντά στον επιδέξιο επικοινωνιακά και ταχύτατα αναρριχώμενο στην πολιτική σκηνή Άδωνι Γεωργιάδη – ο οποίος γιορτάζει τα γενέθλιά του στην οικία του αμερικανού πρέσβη.) Έχουμε να κάνουμε γενικότερα με μία συνέχεια στην αστική πολιτική.
«Να γίνει ο Πειραιάς το μεγαλύτερο λιμάνι της Ευρώπης». Αυτό είναι το όραμα και το μότο της ελληνικής και της κινεζικής πλευράς το οποίο διατυπώθηκε κατά την επίσκεψη του Κινέζου Προέδρου.
Θυμίζουμε ότι τον νέο προβλήτα της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά εγκαινίασε το καλοκαίρι του 2013 ο τότε πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μαζί με τον πρόεδρο του κινεζικού ομίλου. Ο Σαμαράς απεύθυνε πρόσκληση στους Κινέζους να επενδύσουν στην Ελλάδα, στον τομέα των μεταφορών και στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη.
Οι συμφωνίες συνεχίστηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ. Σε επίσημη επίσκεψή του στην Κίνα, τρία χρόνια αργότερα, ο Αλέξης Τσίπρας άκουσε το αίτημα «να περιοριστούν οι απεργίες», από τον ίδιο τον επικεφαλής της COSCO Χου Λιρόνγκ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που την ημέρα γενικής απεργίας έγραψε στο Facebook ότι οι απεργοί ταλαιπωρούν τους πολίτες και αυτό πρέπει να τελειώσει. Ο ίδιος δεν δίστασε να κλείσει το κέντρο της Αθήνας για δύο μέρες για να προωθήσει τους σκοπούς των επιχειρηματικών ομίλων.
Μπορεί να είναι γελαστός ο Τσίπρας, και γελασμένοι εκείνοι που τον ψήφισαν για να μην κυριαρχήσει στο πολιτικό σκηνικό η νεοφιλελεύθερη δεξιά. Μπορεί όμως να είναι και γελασμένοι εκείνοι που υπολογίζουν πως ο λαός θα υποκύψει στην πολιτική και στην εναλλαγή ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά για αυτό χρειάζεται σοβαρή προετοιμασία και πολιτικό σχέδιο, που την προηγούμενη περίοδο δεν είχαν οι δυνάμεις της αριστεράς.
Φ.Τ.