Αν ήταν στη θέση της υπουργού Πολιτισμού, πιθανότατα θα παραιτούνταν. Στην πράξη, κωδικοποιώντας αυτά που θα έπρεπε να γίνουν άμεσα, αναφέρει τρία βήματα: πρώτον, μια σοβαρή χαρτογράφηση του καλλιτεχνικού δυναμικού όλων των κλάδων, δεύτερον, μια αντίστοιχα σοβαρή προσπάθεια για την εξάλειψη της μαύρης εργασίας σε όλο τον χώρο του πολιτισμού, και τρίτον, το κράτος να ανοίξει θέσεις εργασίας για όλους, μειώνοντας το βάρος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Στέκεται ιδιαίτερα στον ρόλο που έπαιξε η είσοδος των μεγάλων ιδρυμάτων στην αγορά, τα προηγούμενα χρόνια, λέγοντας πως ενώ έδωσαν δουλειές, την ίδια στιγμή αύξησαν τον ανταγωνισμό μεταξύ των καλλιτεχνών, επιδεινώνοντας τους όρους εργασίας. Η ανάπτυξη των μεγάλων ιδρυμάτων, που τροφοδοτήθηκαν από την εργασία των καλλιτεχνών, συνυπάρχει με ένα αχανές τοπίο μικρών ομάδων και σκηνών.
Τέλος, σχετικά με την περίφημη επίσκεψη του πρωθυπουργού και της υπουργού Πολιτισμού στο Εθνικό Θέατρο, σχολιάζει ότι δεν ήταν ο τόπος και ο χρόνος για να συζητηθούν τα αιτήματα των καλλιτεχνών. «Ήταν μια ευφυής διασπαστική κίνηση. Δεν μπορώ να κρίνω πώς αντιδράσανε οι συνάδελφοι σε αυτή τη φάση», δηλώνει χαρακτηριστικά. Ωστόσο, όπως προσθέτει «σε αυτές τις στιγμές απαιτούνται γρήγορα αντανακλαστικά».
Δείτε ένα απόσπασμα της συνέντευξης:
