Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Η είδηση ότι η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, έδωσε οδηγίες να ανασταλεί οποιαδήποτε υλοποίηση, συνεργασία, προγραμματισμός ή συζήτηση εκδηλώσεων με ρώσικους πολιτιστικούς οργανισμούς, άφησε άναυδη την πλειονότητα των δημοκρατικών πολιτών της χώρας μας.
Μάλιστα, ενημέρωσε το κοινό ότι η ήδη αναβληθείσα εκδήλωση της Gala Όπερας που ήταν προγραμματισμένη για την Πέμπτη 3 Μαρτίου ακυρώνεται. Όπως και η μετάδοση της παράστασης «Η λίμνη των Κύκνων» του Τσαϊκόφσκι στο πλαίσιο του Κύκλου The Bolshoi Ballet Live from Moscow, την Κυριακή 6 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών!!!
Εν τω μεταξύ να ενημερώσουμε την κα υπουργό ότι η μητέρα του Τσαϊκόφσκι, Αλεξάνδρα Αντρέγιεβνα Ντ’ Ασιέ, ήταν γαλλικής καταγωγής, η δε σύνθεσή του που ακύρωσε βασίστηκε σε ένα γερμανικό παραμύθι του Γιόχαν Μουζέους (1735-1787) με τίτλο «Το κλεμμένο πέπλο».
Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για την Λ. Μενδώνη που σαν επαρχιώτης χωροφύλακας του ’50, δεν έχει κανένα πρόβλημα να υλοποιήσει σχεδόν πρώτη απ’ όλους τους ομολόγους της του ευρωμαφιόζικου, τον πιο γελοίο αντιρωσισμό, κοπιάροντας άτσαλα τον πάλαι ποτέ μακαρθισμό.
Βεβαίως η Υπουργός μια απλή υπάλληλος είναι.
Υλοποιεί τη βασική πολιτική της δεξιάς κυβέρνησης, που όπως ευτυχής ανέπτυξε ο πρωθυπουργός, απλά αναθεωρεί το δόγμα της μεταπολιτευτικής εξωτερικής πολιτικής που χάραξαν οι Κ. Καραμανλής και Α. Παπανδρέου και προσχωρεί στο «δόγμα του ελεύθερου κόσμου» του ψυχρού πολέμου του ’50, ήτοι «στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», όπως ανιστόρητα και θρασύτατα ανέπτυξε από του βήματος της βουλής, υπό την πλήρη σχεδόν ανοχή μιας ευνουχισμένης αξιωματικής αντιπολίτευσης!
Φυσικά πίσω από όλους αυτούς, κυριαρχούν οι εντολές της Ούρσουλας Φον Ντερ Λάιεν, Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ο ύπατος εκπρόσωπος της Ε.Ε. για την Εξωτερική Πολιτική Ζοσέπ Μπορέλ.
Αυτοί απαίτησαν τον αποκλεισμό των Ρώσων αθλητών ακόμα και αναπήρων από διεθνείς αθλητικές εκδηλώσεις, τη ματαίωση των πολιτιστικών ανταλλαγών, θεατρικών και μουσικών παραστάσεων, το κλείσιμο ειδησεογραφικών πρακτορείων, τη φραγή στα κοινωνικά δίκτυα που προέρχονται από τη Ρωσία.
Πληροφορίες για την εξέλιξη του πολέμου, μόνο από δυτικές πηγές!
Τώρα εγώ θυμάμαι σαν να ήταν μια πολύ μακρινή εποχή, όταν το 2003 και στον πόλεμο των Αμερικανών με τη συμμαχία του Μπλερ κατά του Ιράκ, το ΒΒC, επέμενε να φιλοξενεί τον ίδιο τον Σαντάμ Χουσεΐν, προκειμένου να εκφράσει τις απόψεις του, παρά την πίεση που του ασκούσε όλο το Βρετανικό κατεστημένο!
Η απόφασή της λοιπόν δεν είναι ελληνική διαστροφή. Είναι πανευρωπαϊκή γραμμή με εθνικούς και πολιτισμικούς όρους, ασχέτως καθώς φαίνεται του πολέμου, άρνησης της κληρονομιάς της ανθρώπινης κουλτούρας και πολιτισμού.
Η Ουκρανική Ακαδημία Κινηματογράφου απαιτεί από όλα τα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ να μποϊκοτάρουν τον ρωσικό κινηματογράφο.
Ας απαγορεύσουν λοιπόν αυτούς που ιδρύσανε τον κινηματογράφο.
Να μερικές ιδέες (αλιευμένες από το διαδίκτυο):
“Πείραμα Κουλέσοφ”, η πρώτη θεωρητική (και ψυχολογική) ανάλυση του μοντάζ, του εργαλείου που δημιούργησε και δόμησε τον κινηματογράφο ως τέχνη.
“Θωρηκτό Ποτέμκιν” του Αϊζενστάιν, η πιο διάσημη και πολυεπίπεδη σκηνή της ιστορίας του σινεμά γυρίστηκε στις σκάλες της Οδησσού, γιατί αυτοί οι λαοί ήταν επαναστατικά αδελφωμένοι.
“Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή” του Βερτόφ, το πρώτο και πιο πρωτοποριακό μοντερνιστικό, μεταμοντερνιστικό, αυτοαναφορικό, ντοκιμαντέρ και φιλμ-δοκίμιο της ιστορίας του μέσου.
Πολύ φοβάμαι πως η απόφαση για μπλοκάρισμα των πολιτιστικών εκδηλώσεων που περιλαμβάνουν Ρώσους καλλιτέχνες, οργανισμούς και έργα, δεν αποτελεί απλά για την εποχή μας μία ευθεία αντιστοιχία με τις χειρότερες των παραδόσεων του φασισμού και του ναζισμού που έκαιγε βιβλία και σκότωνε αντιφασίστες καλλιτέχνες που διαφωνούσε μαζί τους ιδεολογικά.
Ίσως μόνο η εξόντωση των εβραίων καλλιτεχνών και διανοουμένων από τους Ναζί κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με μόνη αιτία το γεγονός ότι ήταν Εβραίοι, μπορεί να βρει το ανάλογό του στην κατάπτυστη απόφαση του ΥΠΠΟ.
Θεωρώ πως πλέον, υπό την κυριαρχία του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και της αγοράς (καθόλου εν τέλει ελεύθερης, αλλά πλήρως κατασκευασμένης και ελεγχόμενης από το σύστημα) τα πολιτιστικά προϊόντα, αντιμετωπίζονται ακριβώς μόνον ως «προϊόντα»!
Όπως κάνουμε λοιπόν μποϊκοτάζ σε διάφορα προϊόντα εν όψει κάποιας διαμαρτυρίας (όπως εκείνο το ανεκδιήγητο πολιτικό κίνημα για τραγανές “French fries” πατάτες, τότε που οι ΗΠΑ θύμωσαν και τις μετονόμασαν σε “Freedom fries”, επειδή η Γαλλία ήταν αντίθετη στην εισβολή στο Ιράκ) έτσι και με τους Ρώσους καλλιτέχνες και τα ρώσικα έργα.
Στόχος φυσικά δεν είναι ο «Πούτιν» και οι γεωπολιτικές του πολεμικές τακτικές, αλλά να πληγεί το brand name της Ρώσικης κουλτούρας που διαθέτει ιστορικό βάθος και παγκόσμια αποδοχή.
Καθότι δεν συνάδει το προφίλ ενός «βάρβαρου εισβολέα» με την παραγωγή καλλιτεχνικών έργων υψηλού επιπέδου, ούτε και η συμπάθεια που υποσυνείδητα δημιουργείται για την ιστορία και τη δημιουργία ενός μεγάλου λαού, όπως Ρώσικος. Πρέπει με κάθε θυσία να υπομονευτεί και να πληγεί η ίδια η μνήμη του αντιφασιστικού του αγώνα!
Απορρίψτε λοιπόν τόσο τη βότκα Στολίνσκαγια όσο και τα ρώσικα μπαλέτα!
Έτσι παίρνετε θέση στο μεγάλο ερώτημα «με ποια πλευρά είσαι»!
Όμως έχουμε να πούμε κάτι στην Λ. Μενδώνη και το αγράμματο επιτελείο της.
«Είναι αδιανόητο να απαιτούμε από την όποια σοπράνο σαν την Άννα Νεντρέπτκο την καταδίκη του λαού της, προκειμένου να την αφήσουμε να τραγουδήσει. Την ώρα της θεϊκής άριας δεν ακούμε την Νεντρέπτκο, αλλά μια από τις εξαιρετικότερες εκτελέσεις ενός πανανθρώπινου έργου τέχνης. Την ώρα εκείνη η Ρωσίδα υψίφωνος δεν υπογράφει το έργο της, αλλά μας το παραδίδει αχειροποίητο κι ανυπόγραφο όπως έκαναν για αιώνες οι μεγάλοι ζωγράφοι και ποιητές» έγραψε ο Σπύρος Γιανναράς και συμφωνούμε απόλυτα!
Από μόνη της η διάκριση των έργων τέχνης και των καλλιτεχνών σε «καθαρούς» και «ακάθαρτους», «δικούς μας» και «άλλους, εχθρούς», μόνο αποστροφή μπορεί να προκαλέσει στην ανθρωπότητα.
Ας απαγορευτούν λοιπόν εκτός από τα μπαλέτα Μπολσόι, ο Μαγιακόφσκι και η Αχμάτοβα, ο Αλεξάντρ Σεργκέγιεβιτς Πούσκιν, ο Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ, ο Ιβάν Σεργκέγιεβιτς Τουργκένιεφ, ο Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι, ο Λέων Νικολάγιεβιτς Τολστόι, ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχοφ, ο Μιχαήλ Αφανάσιεβιτς Μπουλγκάκοφ, ο Ταρκόφκι και κυρίως ο Μαγιακόφσκι και τόσοι άλλοι…
Επίσης να θάψουμε όλες τις συλλογές με πίνακες της Ρωσικής πρωτοπορίας που διαθέτουμε στη χώρα τόσο ιδιωτικά όσο και σε δημόσιους φορείς. Καμία προθήκη, κανένας τοίχος Μουσείου να μη βρεθεί να τους φιλοξενήσει!
Και για το τέλος αυτού του θλιμμένου άρθρου, λόγω της απίστευτης συγκυρίας που βιώνουμε, με άδηλο το μέλλον, κάτι που αφορά σε μας κυρίως , αυτούς που λογιάζουμε τον εαυτόν μας στην άλλη, την «αριστερή όχθη»:
Όπως έγραψε ο πάντα διεισδυτικός Νίκος Σκοπλάκης σε ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα:
«Υπάρχει ευρέως διαδεδομένη και μεταξύ των αριστερών μια βαθύτερη σιγουριά ότι, ε, όσα και να λέμε, δεν μπορούν να φτάσουν ποτέ οι (μη εκλεγμένοι και ανεξέλεγκτοι) θεματοφύλακες του υπαρκτού ευρωπαϊσμού και του “δυτικού πολιτισμού”, στο επίπεδο ενός περικυκλωμένου, ανασφαλούς και αδιαφανούς σατράπη ή στο επίπεδο ενός μισαλλόδοξου και φοβικού μεσοπολεμικού τυραννίσκου που θέλει να κάνει τσιμέντο την πολεμική του γραμμή μεταξύ των άστατων και ύποπτων υπηκόων του.
Ε, να που μπορούν!
Και μπορούν, διότι όλες τις προϋποθέσεις για να μπορέσουν, τις είχαν εξασφαλίσει πολύ πριν από την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία. Όπως και ο βαθύτατα ρατσιστικός, ο φ α σ ι σ τ ι κ ό ς διαχωρισμός των προσφύγων σε καλούς, γαλανομάτηδες λευκούς, φιλονατοϊκούς πρόσφυγες και σε κακούς, μαυριδερούς και απόβλητους των ευρω-ατλαντικών πολέμων δεν προέκυψε χθες σε ανταποκρίσεις ευρωπαϊκών ειδησεογραφικών δικτύων, αλλά έχει ζυμωθεί εδώ και χρόνια στον νεο-αποικιακό λόγο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στους πνιγμούς και τις απελάσεις, ως πυρήνας της “ευρωπαϊκότητας”. Τα Εράσμους στην Κοπεγχάγη, οι στοχευμένες υποτροφίες και οι γλυκανάλατες υποκρισίες εν κενώ είναι απλώς οι βιτρίνες της. Για να συνεννοούμαστε»!
Αυτός είναι ο περιλάλητος πολιτισμός «του κατά τον κ. Πρωθυπουργό μας
ελεύθερου κόσμου τους»!!!
Εν κατακλείδι λέμε καθαρά στα σαΐνια του Μαξίμου και των Βρυξελλών: Μην υποτιμάτε τη νοημοσύνη μας.
Αν θέλετε πραγματικά να δώσετε μια ευκαιρία στην ειρήνη, η τέχνη, αλλά και ο αθλητισμός, οι ανθρώπινες συναναστροφές, θα είναι στο πλευρό σας.
Αλλά το θέλετε;
Γιατί όπως μας συμβούλεψε και ο μεγάλος Ρώσος, ο Ντοστογιέφσκι, καθήκον μας είναι ν’ αναζητάμε τη χαρά ακόμα και μες στη βραχώδη εγκαθίδρυση της φρίκης.
