Είναι ακόμα δύσκολο να κατανοήσουμε το μέγεθος της καταστροφής που συντελέστηκε στην Τουρκία. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι ήταν απλώς ένας μεγάλος σεισμός.
Αδυνατούμε να συλλάβουμε τι σημαίνει να μείνουν πάνω από 5 εκατομμύρια άστεγοι έχοντας χάσει πολλοί από αυτούς τους δικούς τους ανθρώπους και ζώντας μέσα στον χειμώνα κυριολεκτικά στον δρόμο.
Η διαχείριση μιας τέτοιας κατάστασης ακόμα και για ένα μεγάλο κράτος όπως είναι η Τουρκία θα είναι τιτάνιο έργο.
Η μετακίνηση αυτών των πληθυσμών στην υπόλοιπη χώρα δεν είναι απλή υπόθεση. Κάθε πόλη είναι δομημένη και έχει υποδομές που αντιστοιχούν στον πληθυσμό της.
Μια πόλη, για παράδειγμα, 200.000 κατοίκων δεν μπορεί σε μία νύκτα να μετατραπεί σε μια πόλη τετρακοσίων χιλιάδων χωρίς να υποβαθμιστεί συνολικά η λειτουργία της με άμεσες συνέπειες για την ζωή όλων σε κάθε επίπεδο.
Η ανοικοδόμηση των πληγέντων επαρχιών, ακόμα και αν είναι δυνατόν να υλοποιηθεί από τις κατασκευαστικές εταιρείες της Τουρκίας θα χρειαστούν χρόνια για να γίνουν ξανά κατοικήσιμες και ασφαλείς αυτές οι περιοχές.
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι ενώ όλοι σι σεισμολόγοι συνηγορούσαν υπέρ της άποψης ότι ένας μεγάλος σεισμός ήταν αναμενόμενος στο ρήγμα της βόρειας Ανατολίας, αυτό συνέβη στην νοτιοανατολική πλευρά της και πλέον είναι βέβαιο ότι ένας σεισμός στο επόμενο διάστημα είναι πολύ πιθανό να προκληθεί στις ακόμα πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της Κωνσταντινούπολης.
Ήδη, εκατομμύρια ιδιοκτήτες κατοικιών της βόρειας Τουρκίας σπεύδουν να αναθέσουν ελέγχους σε εταιρείες για την αντισεισμική αντοχή των κτηρίων που διαμένουν.
Η Τουρκία πριν τον σεισμό ήταν μία άλλη Τουρκία.
Πλέον μιλάμε για μια Τουρκία μετά τον σεισμό η ακόμα χειρότερα, για μια Τουρκία ανάμεσα στους μεγάλους σεισμούς.
Η αλληλεγγύη του Ελληνικού λαού ήταν τόσο άδολη και τόσο αυθεντική που σάρωσε με μιας όλα τα εθνικιστικά κοράκια και στις δύο πλευρές του Αιγαίου και ανάγκασε ακόμα και τις ηγεσίες να αλλάξουν ρητορική.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και στους κύκλους του κεφαλαίου και την κυρίαρχης πολιτικής. Εδώ επικρατεί η «ψυχρή λογική» και τα οικονομικά και τα πολιτικά συμφέροντα.
Σε αυτές τις συνθήκες δημιουργούνται πολλά και αναπάντητα, προς το παρόν, ερωτήματα.
Θα αντέξει ο Ερντογάν το βάρος στις επερχόμενες εκλογές ειδικά που εκατομμύρια πληγέντες ήταν κατά βάση ανάμεσα σε αυτούς που το στήριζαν;
Δύσκολα μπορεί κανείς να απαντήσει με βεβαιότητα παρόλο που οι αντίπαλοι του αδυνατούν να προκρίνουν μια προσωπικότητα που να μπορεί να σταθεί απέναντί του και ειδικά αυτή την δύσκολη στιγμή που η Τούρκικη κοινωνία χρειάζεται περισσότερο από ποτέ έναν …Θεό και ισχυρό …πατέρα.
Είναι δυνατόν ο Ερντογάν, αν παραμείνει στην εξουσία, να υποταχθεί στην Δύση και να αλλάξει τελείως πορεία;
Ας σημειώσουμε τα εξής:
Αμέσως μετά τον σεισμό οι Κινέζοι δήλωσαν πρόθυμοι να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση των πληγέντων περιοχών.
Δύο μέρες πριν σπεύδει ο Πούτιν να υποσχεθεί δεύτερη παρτίδα S-400 στην Τουρκία σε αντιστάθμισμα των F-16.
Η επίσκεψη Μπλίγκεν στην Τουρκία αντιμετωπίστηκε από τον Ερντογάν εντελώς τυπικά. Η επίσημη συνάντηση έγινε μόνο με τον ομότιμο του υπουργό εξωτερικών. Ύστερα από διαβουλεύσεις κατάφερε να συναντήσει και τον Ερντογάν σε …αίθουσα αεροδρομίου και μάλιστα ντυμένο χαλαρά για λίγα λεπτά.
Αντιθέτως στην Ελλάδα η επίσκεψη Μπλίγκεν θα γίνει με κάθε επισημότητα. Όχι μόνο ο Δένδιας αλλά και η …κουτσή Μαρία θα σπεύσει να του φιλήσει τα πόδια.
Προς το παρόν όλα δείχνουν ότι η Τουρκία αν και βαριά πληγωμένη θα συνεχίσει να διεκδικεί την θέση που θεωρεί ότι της αναλογεί στον σύγχρονο κόσμο.
Ο μαραθώνιος Μπλίγκεν σε Γερμανία, Τουρκία, Ελλάδα καθώς και η επίσκεψη Μπάιντεν στο Κίεβο δείχνει ότι οι ΗΠΑ σπεύδουν δια των κορυφαίων προσωπικοτήτων της πολιτικής που διαθέτουν να συμμαζέψουν το ανατολικό μέτωπο.
Ας κρατήσουμε την απάντηση του Κινέζου ΥΠΕΞ Ουάνγκ Ουενμπίν. Όταν ο Άντονυ Μπλίγκεν στο Μόναχο απαίτησε από την Κίνα να μην στείλει όπλα στην Ρωσία , αυτός απάντησε: «Οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να διατυπώνουν απαιτήσεις προς την Κίνα»…
