Λίγο μετά τη μαύρη επέτειο του σημαδεμένου με αίμα στρατιωτικού πραξικοπήματος και λίγες μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές η μετακίνηση της πολιτικής ατζέντας, από τα επίδικα σε μια, όχι ουσιαστική αλλά μικροπολιτικά επικοινωνιακή, προσωπικού επιπέδου αντιπαράθεση και μάλιστα απίστευτα «χαμηλή», είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.
Όλα βγαίνουν στο φως, όμως υπάρχουν πολλά εσκεμμένα φίλτρα σε αυτό που βγαίνει, τελικά, στον τρόπο και τον χρόνο που επικοινωνείται, και κυρίως στο αν συνδέεται με βαθύτερες αιτίες, συμφέροντα, κουλτούρες και στοχεύσεις. Το ίδιο το σύστημα και οι απολιτικοποιημένες συσσωματώσεις του «φαίνεσθαι», με τα γκλαμουράτα πρόσωπα να φιγουράρουν όχι απλά στα ψηφοδέλτια αλλά σε θέσεις ευθύνης – κοινοβουλευτικές ή ευρωκοινοβουλευτικές, περνούν μια βαθιά κρίση κοινωνικής εκπροσώπησης, αξιακού φορτίου και πολιτικού πολιτισμού.
Η εποχή φέρνει στο νου ένα στίχο από το ποίημα Στιγμές του Μίλτου Σαχτούρη:
κόλαση
με τόσο φως
δεν το περίμενα…
Η πλειοψηφία των συστημικών ΜΜΕ χορεύει σε ρυθμούς υποκινούμενους από την όποια συνδεδεμένη εξουσία, αναδεικνύοντας την ανάγκη ανεξάρτητης, ενημερωτικής δημοσιογραφίας, ενώ η Δικαιοσύνη δείχνει, τις περισσότερες φορές, την εξάρτησή και την ταξική της «τυφλότητα».
Εν ριπή οφθαλμού το πολιτικό κατεστημένο και οι εσώτερες ομάδες του αλλάζουν την πολιτική ατζέντα, κατά το δοκούν, ενισχύοντας την ήδη υπάρχουσα απέχθεια μεγάλου μέρους της κοινωνίας και την οπαδικού τύπου στήριξη, ενώ, φυσικά, για τα μείζονα και φλέγοντα κοινωνικά και εργασιακά ζητήματα ποιούν την νήσσαν.
Είναι, παρά πάνω από, προφανές ότι η κάθε πράξη που, μέσα από την όποιας μορφής εξουσία, προσπαθεί να φιμώσει, να χειραγωγήσει και πόσο μάλλον να εκμεταλλευτεί σεξουαλικά και μάλιστα με βίαιο τρόπο ήταν, είναι και θα είναι καταδικαστέα. Οι κάθε μορφής Λιγνάνηδες που βγαίνουν, το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερο, και τώρα, οι κάθε μορφής καταγγελίες βιασμών, όπως αυτής του παραιτηθέντα πια ευρωβουλευτή Α. Γεωργούλη, δείχνουν με τον πιο καθαρό τρόπο τα σάπιο υπόβαθρο του συστήματος που τα γεννά, τα υποθάλπτει, τα αξιοποιεί και τα χρησιμοποιεί κατά το δοκούν επικοινωνιακά.
Ζούμε σε ένα κόσμο που διαιρεί, κατακερματίζει, εκμεταλλεύεται, γεννά ανισότητες και που εν τέλει δίνει τη δυνατότητα σε κάθε μορφής «εξουσιαστές» να ποδηγετούν και να χειρίζονται.
Η ερωτική επαφή και το δικαίωμα του κάθε ατόμου τόσο στην σεξουαλική του ταυτότητα όσο και στην έκφρασή της περνά από τον ταξικό προκρούστη της εκμετάλλευσης. Η αυξανόμενη φτωχοποίηση και στα «προηγμένα» κράτη της Δύσης, συνεπικουρούμενη από τα lifestyle πρότυπα της εποχής των social media αλλά και την κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και εργασιακών/προστατευτικών νόμων, γεννά απίστευτες κοινωνικές στρεβλώσεις και εξευτελισμούς.
Στην Αγγλία, πρόσφατα δημοσιεύματα αναφέρουν την εκτίναξη του φαινομένου sex-for-rent, όπου πάνω από 250.000 γυναίκες έχουν κληθεί να ανταλλάξουν σεξ με ενοικίαση χώρου/στέγης, εξαιτίας των συνεχιζόμενων οικονομικών δυσκολιών, της απώλειας θέσεων εργασίας, του κόστους διαβίωσης εν μέσω κρίσης και του συνολικού προβλήματος στη στεγαστική κοινωνική πολιτική. Έρευνα από τη φιλανθρωπική οργάνωση στέγασης Shelter διαπίστωσε ότι πάνω από 59.000 γυναίκες βρέθηκαν στο στόχαστρο των σημερινών ή των μελλοντικών ιδιοκτητών μεταξύ Μαρτίου 2020 και Σεπτεμβρίου 2021.
Αντί, όμως να μιλούν για τη διεκδίκηση μέτρων στέγασης, για φρένο στην άνευ όρων παράδοση σε funds ολόκληρων κτιρίων, για ταξικά διαρθρωμένη φορολόγηση και αναδιανομή, για στήριξη και όχι πλειστηριασμούς χαμηλο-ιδιοκτητών, για επιδόματα στέγασης ειδικά στους νέους και τις νέες, εξωθούν στην εμπορευματοποίηση της ίδιας της ανθρώπινης οντότητας και έκφρασης και στον ευτελισμό της.
Στους εργασιακούς χώρους, δε, με την κατάλυση θεμελιακών εργασιακών νόμων, ελέγχου και επιθεώρησης εργασίας, συλλογικών συμβάσεων αλλά και αλλαγών στην ίδια τη φύση της εργασίας- part time jobs, επικράτηση επαγγελμάτων σεζόν, εστίασης και delivery στις νέες γενιές– εντείνονται τα φαινόμενα παρενόχλησης. Χαρακτηριστικά, σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή (29.06.2022), το 12,2% των εργαζόμενων γυναικών έχουν παρατηρήσει ή βιώσει περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας τους.
Ταυτόχρονα, η χώρα μας ήταν πρώτη στην ανεργία των γυναικών στις χώρες της Ευρωζώνης τον Νοέμβριο του 2022. (Έρευνα εργατικού δυναμικού της ΕΛΣΤΑΤ- Ιανουάριος 2023)
Το σύστημα εντείνει πέραν της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου-εργασίας και τις επιμέρους, αλλάζοντας τις δομές της εργασίας, εντάσσοντας ή εκδιώχνοντας εργατικό δυναμικό π.χ. γυναίκες, ανάλογα με τη φάση και την περίοδο και φτάνοντας, πια και στη εμπορευματοποίηση της ερωτικής επαφής έναντι όχι πινακίου φακής αλλά στέγης!
Η αναγκαία ολική επαναφορά γίνεται πιο κρίσιμη από ποτέ.
Και πέραν όλων των άλλων είναι αυτή της υπεράσπισης στο δικαίωμα της ζωής, της εργασίας, της έκφρασης, της αξιοπρέπειας, αλλά και της αξίας του πολιτικού λόγου, της αντιπαράθεσης και εν τέλει της σύγκρουσης ιδεών, τακτικών, πολιτικών και προσώπων.
Απέναντι στο mainstream κατεστημένο στις όποιες παραλλαγές του ας αντιτάξουμε την ταξική αλληλεγγύη, τη χειραφετητική διεκδίκηση και την κοινή λογική.
Στην τελική, ας διεκδικήσουμε το δικαίωμα στη ΣΤΕΓΗ και τη ΖΩΗ ενάντια στο sex for rent!
