Πηγή: Χάαρετζ
Εδώ είναι τα καλά νέα, για μια αλλαγή: το Ισραήλ ενήργησε λογικά και με αξιέπαινη αυτοσυγκράτηση χθες. Η απόφαση να περιοριστούμε σε μια υπολογισμένη επίθεση στο Ιράν, με λίγα θύματα και χωρίς αλαζονεία, είναι η πρώτη ορθολογική απόφαση του Ισραήλ τον περασμένο χρόνο. Οι λήπτες αυτής της απόφασης στην κυβέρνηση και στο στρατό πρέπει να επαινεθούν και αυτό είναι ένα πολύ σπάνιο θέμα. Αυτές οι δηλώσεις γράφτηκαν τελειώνοντας το Σάββατο, πριν η ακροδεξιά βγει με ακραία οργή ενάντια στην απόφαση. Οι δυνάμεις ασφαλείας το έκαναν χθες στα στούντιο η δίψα τους για αίμα δεν βρήκε πλήρη διέξοδο.
Αν κάποιος χρειάζεται ακόμα απόδειξη ότι η στιγμιαία σοφία έχει κατέβει στο Ισραήλ, μπορεί, ως συνήθως, να βασιστεί στον επικεφαλής της αντιπολίτευσης, τον Γιαΐρ Λάπιντ. Έσπευσε να σταθεί ανόητα ενάντια στην απόφαση. Ήθελε περισσότερο αίμα. «Η απόφαση να μην πληγούν στρατηγικοί και οικονομικοί στόχοι στο Ιράν ήταν μια λάθος απόφαση», είπε ο στρατηγός, όχι για πρώτη φορά παρακάμπτοντας τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου από τη δεξιά πλευρά.
Όσον αφορά την πυροδότηση του πολέμου, ο Λάπιντ απέδειξε για άλλη μια φορά ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ του και της ακροδεξιάς και ότι δεν υπάρχει αντίθεση στον πόλεμο στο Ισραήλ. Επομένως, δεν υπάρχει ανάγκη για αυτόν, γιατί έχουμε τον Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ.
Εάν το Ισραήλ δεν σαμποτάρει αυτό το ψήφισμα και εάν το Ιράν επιδείξει παρόμοια αυτοσυγκράτηση, θα έχουμε σώσει μια άλλη καταστροφή χθες, ίσως πιο δύσκολη από οποιαδήποτε προηγούμενη καταστροφή. Πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Ιράν δεν ξέσπασε. Ακόμη και η ανίκανη αμερικανική διοίκηση πέτυχε, για πρώτη φορά μετά το ξέσπασμα του πολέμου, να επηρεάσει την πορεία του πολέμου. Μετά από ένα χρόνο κατά τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες κάλυπταν όλες τις επιθυμίες και τις ανάγκες του Ισραήλ χωρίς να το συνδέουν με τίποτα. Μια χρονιά κατά την οποία το Ισραήλ δεν ανταποκρίθηκε ούτε σε μία από τις συμβουλές, τις προειδοποιήσεις και τις εκκλήσεις της υπερδύναμης.
Σε αντίθεση με όλες τις πιθανότητες και τα προηγούμενα, ο Νετανιάχου άκουσε τον Αμερικανό πρόεδρο. Ο Τζο Μπάιντεν θα προτιμούσε να μην επιτεθεί καθόλου στο Ισραήλ, σίγουρα όχι την παραμονή των εκλογών. Αλλά με μια περιορισμένη επίθεση, η αμερικανική διοίκηση μπορεί να ζήσει, και ίσως και χάρη σε αυτήν, αποφεύχθηκε μια καταστροφή.
Όλα ακούγονται πολύ καλά για να είναι αληθινά. Ίσως μέχρι αυτές οι γραμμές να δουν το φως, η εικόνα να αλλάξει. Θυμάμαι ένα περιστατικό στο οποίο ο Νετανιάχου ήταν αξιέπαινος επειδή συμφώνησε με σύνεση σε ένα σχέδιο του ΟΗΕ για την επίλυση του προβλήματος των αιτούντων άσυλο – όταν ήρθε το πρωί, η απόφαση ανατράπηκε υπό την πίεση των ρατσιστών και των ξένων στο στρατόπεδό του. Πρέπει να ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά θα επιμείνει στην πειθαρχία παρά την κριτική.
Είναι δυνατό να αμφισβητηθεί ο σκοπός της επίθεσης, εκτός από την επιθυμία να ικανοποιηθούν, έστω και εν μέρει, όσοι αναζητούν εκδίκηση για την ιρανική επίθεση. Ήταν επίσης δυνατό να ζεις εύκολα χωρίς την επίθεση, αλλά όταν η ζημιά στο Ισραήλ είναι τόσο μικρή, καλύτερα να μην το ρωτάς. Το Ισραήλ έδειξε στο Ιράν αυτό που το Ιράν γνώριζε εδώ και πολύ καιρό, δηλαδή ότι το Ισραήλ έχει απόλυτη στρατιωτική υπεροχή στην περιοχή και ότι η μπάλα βρίσκεται τώρα στο γήπεδο του Ιράν. Αν εκεί θριαμβεύσει και η φωνή της λογικής, τότε θα έχουμε γλιτώσει από την καταστροφή, τουλάχιστον προς το παρόν.
Υπήρχε ένα άλυτο θέμα χθες. Ο πόλεμος στη Γάζα και τον Λίβανο συνεχίζεται σε πλήρη ισχύ, χωρίς να υπάρχουν στοιχεία για την υποχώρησή του. Το Ιράν εξακολουθεί να είναι ένας δύσκολος εχθρός, όπως και οι πληρεξούσιοί του. Η λύση σε αυτό δεν θα είναι ποτέ στρατιωτική. Το αίμα συνεχίζει να χύνεται από όλες τις πλευρές χωρίς αποτέλεσμα, και μαζί του η απερίγραπτη ταλαιπωρία και ο τρόμος των απαχθέντων και των μελών των οικογενειών τους, εκείνων που εκκενώθηκαν στο Ισραήλ και 3 εκατομμυρίων ανθρώπων στη Γάζα και τον Λίβανο, που χάνονται εδώ κι εκεί χωρίς μέλλον. Το τέλος των δεινών στη Γάζα δεν φαίνεται καν. Δεν υπάρχει μέρα χωρίς δεκάδες θανάτους και εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν από το Ισραήλ, και περισσότερα νεκρά, ανάπηρα, ορφανά και τρομοκρατημένα παιδιά.
Αλλά μέσα από όλη αυτή την απόγνωση μια μικρή λάμψη ελπίδας αναδύθηκε χθες. Το Ισραήλ ενήργησε λογικά και με αυτοσυγκράτηση. Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα επιστρέψει στον προηγούμενο εαυτό του, αλλά αυτές τις μέρες ακόμη και μια μικρή ελπίδα είναι σχεδόν ένα σημαντικό γεγονός.
