Πηγή: Νέα Κρήτη
«Η προσπάθεια “ξεπλύματος” του νέου καθεστώτος θα προκαλούσε γέλια αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο κρίσιμη», λέει στον 98,4 η ομότιμη καθηγήτρια Διεθνούς Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Πειραιά
Η ομότιμη καθηγήτρια Διεθνούς Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, σε μια υψηλή ανάλυση όλων των γεωπολιτικών παιγνίων με επίκεντρο τη Μέση Ανατολή και το διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον στη Συρία, μιλά στον 98.4. Επανατοποθετεί στη δημόσια ανάλυση τον ρόλο και τις μεταλλάξεις της ισλαμιστικής -τζιχαντιστικής τρομοκρατίας, που όπως σημειώνει, ό,τι προσωπείο σε επίπεδο τακτικής κι αν φορέσει, ιδεολογικά δεν αλλάζει ούτε κατά χιλιοστό τις απόψεις της και τον τελικό της στόχο.
«Οι τζιχαντιστές έχουν αναλάβει την τύχη της Συρίας, που ήταν και παραμένει χώρα κλειδί στη Μέση Ανατολή.
Η προσπάθεια “ξεπλύματος” του νέου καθεστώτος θα προκαλούσε γέλια αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο κρίσιμη. Ο πραγματικός νικητής στις δραματικές εξελίξεις της Συρίας, που όπως φαίνεται θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στον διαμελισμό της, μέχρι στιγμής είναι ένας, κι αυτό είναι ξεκάθαρο. Είναι η τρομοκρατία και οι κρατικοί δρώντες που την υποθάλπουν, ή τη στηρίζουν απροκάλυπτα και κερδίζουν από αυτή, χωρίς φυσικά να υπολογίζονται οι συνέπειες για τα χιλιάδες θύματα και τις υπόλοιπες συνέπειες για τους λαούς της περιοχής, αλλά και την ασφάλεια των δυτικών χωρών».
Τότε γιατί τόσοι πολλοί “πανηγυρίζουν” για την οριστική κατάρρευση του σίγουρα στυγνού – αλλά σίγουρα δεν είναι ο μόνος στυγνός ηγέτης στα κράτη της Μέσης Ανατολής – καθεστώτος Άσαντ; Γιατί τα δυτικά ΜΜΕ, οι πολιτικοί, ακόμα και το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών που “χαιρετίζει” αυτή την εξέλιξη – λες και ωφελεί σε οτιδήποτε τα ελληνικά συμφέροντα ή τα συμφέροντα των ελληνορθοδόξων πληθυσμών της Συρίας – παρουσιάζουν στην πλειοψηφία τους ως θετική για τη “δημοκρατία” και την “ειρήνη” αυτή την εξέλιξη;
Η Μαίρη Μπόση αναφέρεται αναλυτικά σε όλους τους δρώντες εμφανώς και αφανώς στο πεδίο, με ειδικές αναφορές στον ρόλο του Ισραήλ και πως έχει εξαφανιστεί πλήρως από την ατζέντα το δράμα του παλαιστινιακού λαού, των Κούρδων που εκτιμά ότι σε αυτή τη φάση δεν υπάρχει περίπτωση να τους αφήσει χώρο η Τουρκία, για την οποία η εκτενής ανάλυσή της είναι αφοπλιστική. Όπως λέει, «η Τουρκία στη Συρία αποδεικνύει στην πράξη πως εργαλειοποιεί τις Συνθήκες και πως τις καταργεί, όπως της Λωζάνης, όταν είναι έτοιμη να υλοποιήσει στρατηγικές βάθους για υπερέκταση σε εδάφη, θάλασσα και αέρα». Δυστυχώς η Ελλάδα, λέει, εμφανίζεται «ανέτοιμη ή απαθής με τα όσα συμβαίνουν δίπλα της, χωρίς καν προετοιμασίες εγρήγορσης, την ώρα που η Τουρκία λέει σε κάθε τόνο τις σκέψεις της, από την Κύπρο έως τη Θράκη και από τα νησιά στο Αιγαίο μέχρι την αιγιαλίτιδα ζώνη μας και τον εναέριο χώρο».
