Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
Όταν ο Τραμπ χαρακτήρισε το Σικάγο «εμπόλεμη ζώνη» και ανακοίνωσε την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων για την «ανακατάληψη» της πόλης, αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε σε αυτό το θερμό μέτωπο πολεμικών επιχειρήσεων. Παραδόξως δεν πετύχαμε καμία σημαντική μάχη ούτε είδαμε τα ερείπια της κατεστραμμένης πόλης. Πήραμε όμως μια πρόγευση του δικτατορικού καθεστώτος που επιβάλλεται με ταχύτατους ρυθμούς στις ΗΠΑ, αλλά και των δυνάμεων της αντίστασης που οργανώνονται.
Αποστολή: ΣΙΚΑΓΟ
Στην εξαιρετική ταινία «Μια μάχη μετά την άλλη», του Πολ Τόμας Άντερσον, o Σέρτζιο Κάρλος (Μπενίσιο ντελ Τόρο) είναι επικεφαλής ενός δικτύου προστασίας και διάσωσης παράτυπων μεταναστών που πέφτουν θύματα του αυταρχικού καθεστώτος των ΗΠΑ. Το σενάριο παρουσιάζει μια σύγχρονη εκδοχή του λεγόμενου Υπόγειου Σιδηρόδρομου – του μυστικού δικτύου διαφυγής από τις δουλεμπορικές Πολιτείες που λειτουργούσε από τα τέλη του 18ου μέχρι περίπου τα μέσα του 19ου αιώνα. Ο Άντερσον δανείστηκε μια σελίδα από το σκοτεινό παρελθόν των ΗΠΑ για να περιγράψει το μέλλον τους. Αυτό όμως που ορισμένοι δεν έχουν συνειδητοποιήσει είναι ότι το μέλλον ξεκίνησε ήδη στο Σικάγο.
Την περασμένη εβδομάδα εκατοντάδες άτομα συγκεντρώθηκαν σε επτά συνοικίες της πόλης για να οργανώσουν την «αντίσταση» στα συνεχή πογκρόμ που πραγματοποιεί ο ICE, η αμερικανική υπηρεσία μετανάστευσης. Τα «όπλα» που συγκεντρώθηκαν ήταν τα λεγόμενα whistle kits – ένα μικρό πακέτο που περιέχει μια σφυρίχτρα για να ειδοποιείς τη γειτονιά όταν ξεκινούν οι επιδρομές και μερικές κάρτες με τα δικαιώματα όσων συλλαμβάνονται (ή απάγονται, αφού σπάνια πλέον ακολουθούνται οι νόμιμες διαδικασίες). Σε μία ημέρα μοιράστηκαν περίπου 17.000 whistle kits, ενώ εκπαιδεύτηκαν δεκάδες νέα μέλη των λεγόμενων ICE Watch Teams.
Πρόκειται για ομάδες πολιτών που «περιπολούν» κοντά σε σχολεία, ώστε να μπορούν να φυγαδεύσουν παιδιά μεταναστών, αλλά κυρίως τις νταντάδες που πέφτουν θύματα του ICE όταν πηγαίνουν ή παραλαμβάνουν τα παιδιά από τα μαθήματά τους. Ακόμη και στη Νέα Υόρκη, ο φόβος αυτών των επιδρομών έχει αποτέλεσμα να αδειάζουν κατά διαστήματα τα σχολεία σε γειτονιές μεταναστών. Σε άλλες Πολιτείες, ανήλικα παιδιά Αμερικανών πολιτών κατέληξαν σε αστυνομικά τμήματα, καθώς οι αρχές συνέλαβαν τους συνοδούς τους και δεν μπορούσαν να τα αφήσουν στον δρόμο.
Στο Σικάγο ο σύγχρονος «υπόγειος σιδηρόδρομος» οδήγησε και στη δημιουργία ομάδων πολιτών που αναλαμβάνουν να κάνουν τα ψώνια από σουπερμάρκετ για οικογένειες μεταναστών που φοβούνται να βγουν από τα σπίτια τους.
Στο Ιλινόις, όπως και σε πολλές ακόμη Πολιτείες, ο ICE λειτουργεί πλέον περισσότερο ως «προσωπική φρουρά» του προέδρου Τραμπ, παρά ως κρατικό όργανο που ακολουθεί τους κανόνες δικαίου μιας ευνομούμενης χώρας. Ο βραβευμένος με Πούλιτζερ δημοσιογράφος, Κρις Χέτζες, συγκρίνει τα μέλη της υπηρεσίας με τους φαιοχίτωνες του Χίτλερ, τα περίφημα τάγματα εφόδου SA. Τους τελευταίους μήνες ο ICE, με τη συνδρομή της αστυνομίας ή/και του στρατού, προσήγαγε ειρηνικούς διαδηλωτές, δημοσιογράφους, δικαστές και πολιτικούς, ενώ την ημέρα που έφτασα στο Σικάγο συνέλαβε και έναν… αστυνομικό της πόλης με την κατηγορία ότι ζούσε παράνομα στις ΗΠΑ.
Αν και οι μετανάστες είναι πάντα τα βασικά θύματα της υπηρεσίας, ο Τραμπ χρησιμοποιεί πάντα τις αντιδράσεις των πολιτών ως αφορμή για να στείλει στρατιωτικές δυνάμεις σε Πολιτείες και πόλεις που ελέγχονται από Δημοκρατικούς κυβερνήτες και δημάρχους. Το Σικάγο είναι μια από αυτές, καθώς ο μαύρος, Δημοκρατικός δήμαρχος Μπράντον Τζόνσον αποτελεί κόκκινο πανί με τις προτάσεις του να μεταφερθούν κονδύλια από την αστυνομία και τις φυλακές στο σύστημα υγείας και εκπαίδευσης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ανάπτυξη της εθνοφρουράς μπορεί να «πάγωσε» προσωρινά -καθώς ομοσπονδιακός δικαστής απαγόρευσε τις περιπολίες ενόπλων στην πόλη- αλλά θεωρείται θέμα χρόνου να διαβούν και αυτόν τον Ρουβίκωνα.
Είναι βέβαια περιττό να σημειώσουμε ότι το Σικάγο, που χαρακτηρίστηκε από τον Τραμπ «εμπόλεμη ζώνη», έχει σήμερα τα χαμηλότερα επίπεδα εγκληματικότητας των τελευταίων έξι δεκαετιών. Όσο για τις «οδομαχίες» με τον ICE που «ανάγκασαν» τον πρόεδρο να στείλει ομοσπονδιακά στρατεύματα στην πολιτεία, ωχριούν ακόμη και σε σύγκριση με τα μικροεπεισόδια που ακολουθούν τις πιο ειρηνικές διαδηλώσεις στην Αθήνα.
Αν όμως ο Τραμπ συνεχίσει να καλεί το υπουργείο Πολέμου (πρώην Αμυνας) σε κάθε πόλη και Πολιτεία που ελέγχεται από τους πολιτικούς του αντιπάλους, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι το επόμενο «πεδίο μάχης» θα είναι η πόλη της Νέας Υόρκης, ύστερα από την εξαιρετικά πιθανή επικράτηση του αριστερού υποψηφίου Ζοράν Μαμντάνι στις δημοτικές εκλογές.
Οι ΗΠΑ εισέρχονται ολοταχώς σε αυτό που η Χάνα Άρεντ αποκαλούσε «φαινόμενο του μπούμερανγκ» – η βία, ο ρατσισμός και η καταπίεση που κάποτε ασκούνταν στις αποικίες επιστρέφουν στη μητρόπολη, δημιουργώντας τις συνθήκες για την ανάδυση ενός απολυταρχικού καθεστώτος. Και σε αυτή την περίπτωση μοναδική ελπίδα αντίστασης ενδέχεται να προέλθει από τους μετανάστες και όχι τους Αμερικανούς.
No Kings: Χωρίς βασιλιάδες και χωρίς κόμμα το κίνημα εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ
Για τις μαζικότατες διαδηλώσεις και το κίνημα “No Kings” κατά του Τραμπ, αλλά και το οδοιπορικό του στο Rust Belt της Αμερικής, μίλησε ο Άρης Χατζηστεφάνου στην εκπομπή World Pulse της Ναυτεμπορικής TV με τον Κώστα Καλέτσιο.
Με το σύνθημα “No Kings” («Όχι σε βασιλιάδες»), ένα κύμα διαδηλώσεων σαρώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες, αποκαλύπτοντας όπως εξηγεί ο Άρης Χατζηστεφάνου, τον πιο ισχυρό κοινωνικό παλμό των τελευταίων ετών. Εκατομμύρια πολίτες κατέβηκαν στους δρόμους, όχι μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα αλλά και στις παραμελημένες βιομηχανικές περιοχές του λεγόμενου Rust Belt, όπου βρέθηκε για να καλύψει τα γεγονότα.
Ο Άρης Χατζηστεφάνου τονίζει ότι η συμμετοχή προήλθε από τα μεσαία και τα εργατικά στρώματα, ακόμη και από πολίτες που είχαν ψηφίσει Τραμπ στο παρελθόν. Το νέο αυτό κύμα, εξηγεί, δεν έχει κομματική ταυτότητα, δεν υποκινείται από τους Δημοκρατικούς και, μάλιστα, εκφράζει έντονη δυσαρέσκεια και προς αυτούς, τους οποίους θεωρεί συνένοχους για τη σημερινή κρίση.
Η οικονομική πολιτική του Τραμπ, υπογραμμίζει, βρίσκεται στο επίκεντρο της οργής, καθώς οι δασμοί και οι φοροελαφρύνσεις ωφελούν μόνο το πλουσιότερο 1%, ενώ οι πολίτες βλέπουν περικοπές στην υγεία, απολύσεις και στασιμότητα στους μισθούς. Όπως αναφέρει, το 74% των Αμερικανών θεωρεί ότι η οικονομία κινείται προς λάθος κατεύθυνση.
Ο Α. Χατζηστεφάνου προειδοποιεί ότι το κίνημα “No Kings” δεν έχει πολιτική στέγη και βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα σύστημα που γίνεται ολοένα πιο αυταρχικό.
Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ:
