Λαός που ξεχνάει την ιστορία του, είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει και γι’ αυτό η διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης είναι βασικό καθήκον για τις δυνάμεις της κομμουνιστικής Αριστεράς. Ειδικά σε περιόδους όπου η μάχη δεν δίνεται μόνο απέναντι στη λήθη, αλλά κυρίως απέναντι στις συστηματικές και ενορχηστρωμένες προσπάθειες παραχάραξης της ίδιας της ιστορίας. Έτσι, το αστικό αφήγημα για τη συμπλήρωση 80 ετών από τα Δεκεμβριανά τα χαρακτηρίζει με μεγάλη ευκολία ως πραξικόπημα, έννοια που για την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι ταυτισμένη – και ορθά – με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου και τη χούντα των συνταγματαρχών.
Είναι προφανές ότι το φάντασμα του Δεκέμβρη του 1944 στοιχειώνει ακόμα την εγχώρια και διεθνή αστική τάξη. Τότε που ο ελληνικός λαός διάλεξε τα όπλα από τις αλυσίδες, μην μπορώντας να δεχθεί ότι η αυγή της απελευθέρωσης της χώρας από τους Γερμανούς κατακτητές ξημέρωνε με την τοποθέτηση στα πράγματα όσων συνεργάστηκαν μαζί τους και τον αφοπλισμό όσων τους πολέμησαν, εγκαινιάζοντας την μεταπολεμική πραγματικότητα των διώξεων και της καταστολής των αγωνιστ(ρι)ών της αντίστασης και της ίδιας της Αριστεράς. Οι μάχες του Δεκέμβρη του 1944 αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα αυταπάρνησης ενός λαού που γονατίζει μόνο για να θρηνήσει τους νεκρούς του. Που υψώνει ανάστημα απέναντι στη ντόπια αστική τάξη και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα που τη στηρίζουν. Οι 33 μέρες των μαχών του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ θα έχουν πάντα περίοπτη θέση στις σελίδες της σύγχρονης ιστορίας των αγώνων του ελληνικού λαού.
Η ιστορική μνήμη δεν είναι αναγκαία μόνο για να μην αφήνουμε ως εργατικό – λαϊκό κίνημα και ως Αριστερά την αστική τάξη να την ξαναγράφει σύμφωνα με τα δικά της συμφέροντα. Είναι αναγκαία και χρήσιμη και για να εμπλουτίζουμε τη δική μας εμπειρία, μαθαίνοντας από λάθη και ανεπάρκειες των μεγάλων «εφόδων στον ουρανό» του παρελθόντος μας. Στο Δεκέμβρη υπήρξε μεγάλο απόθεμα θάρρους, αυταπάρνησης και ηρωισμού από την πλευρά των λαϊκών δυνάμεων, τόσο των οργανωμένων στο ΚΚΕ και το ΕΑΜ όσο και των πλατιών λαϊκών μαζών. Υπήρξαν όμως και λάθος εκτιμήσεις και τακτικοί χειρισμοί του ΚΚΕ που οδήγησαν σε αντιφατικές κινήσεις και δισταγμούς τη στιγμή της μεγάλης σύγκρουσης, τότε που το «ή εμείς ή αυτοί» ήταν ζήτημα που τέθηκε άμεσα από τις εξελίξεις. Λάθη και δισταγμοί με στρατηγικό χνάρι, στο βαθμό που το τότε κομμουνιστικό κίνημα ακολουθούσε τη στρατηγική των σταδίων της επανάστασης, με αυταπάτες για μία «εθνική αστική τάξη» και τη δυνατότητα συγκρότησης συγκυβέρνησης με τέτοιες αστικές δυνάμεις. Αυτές οι αντιλήψεις ήταν στον πυρήνα μίας λογικής που οδήγησε στην ήττα τόσο στη χώρα μας (όπου αυτό έγινε με πολύ αιματηρό τρόπο λόγω της εποποιίας της Εθνικής Αντίστασης και του βάθους που είχαν αποκτήσει στην κοινωνία το ΕΑΜ, η ΕΠΟΝ και ο ΕΛΑΣ) αλλά και σε άλλες χώρες (Ιταλία, Γαλλία κ.ά.). Κι όμως, υπήρχε άλλος δρόμος, όπως φάνηκε σε χώρες που δεν ηγεμόνευσε αυτή η λογική και οι απελευθερωτικές αντάρτικες δυνάμεις βρέθηκαν στην εξουσία με τα όπλα στα χέρια εκκινώντας μία διαδικασία κοινωνικού μετασχηματισμού (π.χ. Γιουγκοσλαβία). Το παράδειγμα αυτού του δρόμου ενσάρκωσε ανολοκλήρωτα και αντιφατικά, δυστυχώς, και ο πρώτος καπετάνιος του ΕΛΑΣ, ο Άρης Βελουχιώτης.
Σήμερα 80 χρόνια μετά, η μνήμη του Δεκέμβρη δεν μπορεί να σβήσει, με τη μάχη απέναντι στον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό να συνεχίζει να μαίνεται και να αποτελεί πρωταρχικό καθήκον. Με τα διδάγματα που πρέπει να βγάλουμε ως εργατικό – λαϊκό αλλά και ως κομμουνιστικό κίνημα για μία σύγχρονη αποτελεσματική επαναστατική στρατηγική και μία ευέλικτη τακτική «γραμμή μαζών» που να την υπηρετεί. Ο Δεκέμβρης του 44 μας διδάσκει ότι οι λαοί γράφουν την ιστορία και ότι η πολιτική πρωτοπορία είναι τέτοια μόνο όταν είναι χρήσιμη ως κομμάτι αυτής της ιστορίας. Τιμή και Δόξα στον ηρωικό αγώνα των μαχητ(ρι)ών του Δεκέμβρη του 1944.
ΛΑΕ ΘΥΜΙΣΟΥ, ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΠΑΤΑΣ ΛΕΥΤΕΡΩΣΑΝ Ο ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΕΑΜ-ΕΠΟΝ-ΕΛΑΣ
ΜΕΤΑΒΑΣΗ (ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ)
