Ανακοίνωση της Συντακτικής Επιτροπή του περιοδικού «Ζητήματα Μαρξισμού»
«Η ελευθερία μας είναι ατελής, χωρίς την ελευθερία των Παλαιστινίων»,
Νέλσον Μαντέλα, 1997
Η παλαιστινιακή αντίσταση συνιστά μια ιστορική και πολιτική έκφραση του δικαιώματος ενός λαού στην αυτοδιάθεση, την επιβίωση και την ελευθερία· απέναντι σε ένα καθεστώς μακρόχρονης στρατιωτικής κατοχής, αποικιοκρατικής βίας και καθημερινής καταπίεσης. Δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο γεωπολιτικό συμβάν, αλλά την ενσάρκωση της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον εποικισμό και τη δομική αδικία που επιβάλλεται συστηματικά και μεθοδικά στο παλαιστινιακό έδαφος.
Το φασιστικό κράτος και η κυβέρνηση του Ισραήλ, με την ανοχή και τη στήριξη των ΗΠΑ και των συμμάχων τους (ανάμεσά τους και η Ελλάδα), επιχειρούν στη Λωρίδα της Γάζας με σκοπό την εκκαθάρισή της από τον παλαιστινιακό πληθυσμό. Είτε γενοκτονία ονομαστεί η επιχείρηση, είτε εθνοκάθαρση, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Ολοκληρωτική εξόντωση των Παλαιστινίων. Καθημερινά διαπράττονται εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και ο υπόλοιπος κόσμος συνεχίζει στους ίδιους ρυθμούς την καθημερινότητά του.
Στο πλαίσιο αυτό, οι φορείς της γνώσης, του λόγου, της τέχνης και του πολιτισμού δεν μπορούν να διατηρούν στάση ουδετερότητας ή σιωπηρής αποστασιοποίησης. Ο λόγος τους, η δημιουργικότητά τους, οι θεωρήσεις και οι παρεμβάσεις τους Δεν επιτρέπεται να είναι απομονωμένες από τα ιστορικά διακυβεύματα της εποχής. Αντιθέτως, οι διανοούμενοι, οι καλλιτέχνες, οι επιστήμονες, φέρουν την ευθύνη να αναδείξουν, να τεκμηριώσουν και να καταγγείλουν τις μορφές καταστολής και κανιβαλικής βίας που υφίσταται ο παλαιστινιακός λαός. Η ηθική και επιστημονική δεοντολογία απαιτεί όχι μόνο κριτική συνείδηση, αλλά και έμπρακτη παρέμβαση.
Καταδικάζουμε το συνεχιζόμενο έγκλημα κατά των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας. Καταδικάζουμε και όλους όσοι με την ασφάλεια των λεκτικών σχημάτων και την προστασία των ρόλων που υπηρετούν (είτε συλλόγους συγγραφέων-λογοτεχνών, είτε σωματεία εργατών, είτε δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς όλων των κατηγοριών), δημοσιεύουν ανακοινώσεις καταδίκης των εγκλημάτων του Ισραήλ, αλλά ταυτόχρονα απουσιάζουν από κάθε δημόσια παρέμβαση, από κάθε οργανωμένη εκδήλωση κατά του Ισραήλ και των συμμάχων του. Μάθαμε πως λόγια δίχως πράξεις είναι το καταφύγιο της μικροαστικής νοοτροπίας, καταφύγιο υποκρισίας και ψευδαισθήσεων. Λόγια δίχως πράξεις δηλώνουν συνενοχή.
Η υποστήριξη της παλαιστινιακής αντίστασης, δεν εξαντλείται σε δηλώσεις, διακηρύξεις ή συγκινητικές φωτογραφίες. Απαιτεί ενεργό συμμετοχή στα κοινωνικά κινήματα, παρέμβαση στη δημόσια σφαίρα και ενίσχυση των δράσεων που αντιπαρατίθενται στις δυνάμεις κατοχής και εκμετάλλευσης. Η σιωπή, σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι απλώς μια παθητική επιλογή, αλλά συνιστά πράξη συνενοχής.
Με γνώμονα τη βαθιά ανθρωπιστική, πολιτική και επιστημονική ευθύνη, καλείται κάθε πολίτης, κάθε άνθρωπος του Λόγου, να υψώσει τη φωνή του υπέρ της παλαιστινιακής ελευθερίας. Να σταθεί έμπρακτα δίπλα σε έναν λαό που μάχεται για τη ζωή του και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να συμβάλει και στην καταδίκη της Ελληνικής κυβέρνησης, η οποία υποστηρίζει την πολιτική ανείπωτης βαρβαρότητας του εκφασισμένου κράτους τού Ισραήλ.
Η συμμετοχή μας στο συλλαλητήριο το Σάββατο 31 Μαΐου, στις 11:00 π.μ., στο Πάρκο Ελευθερίας και η πορεία προς την Πρεσβεία του Ισραήλ (αλλά και σε κάθε δράση και κινητοποίηση κατά τόπους), αποτελεί ελάχιστη ένδειξη πολιτικού και ηθικού καθήκοντος.
Εκ μέρους της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού «Ζητήματα Μαρξισμού», Κωνσταντίνος Λίχνος, Αντώνης Ε. Χαριστός, Ηλίας Κολλιόπουλος, Χρήστος Μιάμης, Ευστράτιος Τζαμπαλάτης, Ειρήνη Κουτρουμπά, Γιάννης Πολύζος
