Ομοτράπεζοι στα νέα γραφεία του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος (ΣΒΕ) ήταν ο Πομπέο, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας, Φατμίρ Μπιτίκι, ο Κέιτ Μπάιρνς πρέσβης των ΗΠΑ στη Βόρεια Μακεδονία, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Βόρειας Μακεδονίας, Λιούπκο Νικολόφσκι, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κ. Χατζηδάκης, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδιος για θέματα ενέργειας, Φράνσις Φάνον, o Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, Φίλιπ Ρίκερ κι ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ, ο Έλληνας υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για την οικονομική διπλωματία, Κώστας Φραγκογιάννης, η γενική γραμματέας Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών, Αλεξάνδρα Σδούκου, η διοίκηση των Ελληνικών Πετρελαίων από ελληνικής πλευράς, ο υπουργός Οικονομικών της Βόρειας Μακεδονίας, και..
Από τις ισχυρότερες διακρατικές αντιπροσωπείες για να περάσει στα ψηλά από τα ασφυκτικά ελεγχόμενα ΜΜΕ.
Το έργο φυσικά είναι μεγάλο, η συμφωνία ανάλογη, αλλά για ποιον;. «Τα μεγάλα ενεργειακά έργα αναβαθμίζουν τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια» τόνισε ο Έλληνας υπουργός και κουνούσαν καταφατικά όλοι, μα όλοι τα κεφάλια.
Πάλι η Ελλάδα ως χώρα αναβαθμίζεται.
Αναρωτιέται κανείς ποιος την έφερε εδώ που είναι.
Όλοι λοιπόν ήταν εκεί. Ωστόσο έλειπαν οι «άλλοι». Έλειπαν ο Άδωνης και ο Τζιτζικώστας, ας ήταν εκεί. Συνηθισμένοι στις μετατοπίσεις κάθονταν πλέον από την άλλη μεριά, μέσα και δίπλα στον Φατμίρ και στον Λιούπκο.
Έλειπαν οι περικεφαλαίες του Λεωνίδα, οι ακροδεξιοί καουμπόηδες από τη Κρήτη, το μαινόμενο παπαδαριό, τα νευρικά κομποσκοίνια, έλλειπαν οι λυσσομανούσες καλόγριες, η γλείφουσα τους κυρίους της Χρυσή Αυγή και οι παραφυάδες της, το φανατισμένο πλήθος.
Είχαν φαίνεται ξεχάσει να πληρώσουν σε όλους αυτούς τα έξοδα μετακίνησης και παραμονής οι ομογενείς εξ Αμερικής και άλλα μετωπικά σχήματα των αμερικάνικων υπηρεσιών και ελληνικών παρα- υπηρεσιών… Εξάλλου η «δουλειά» πλέον γινόταν.
Η ευθυγράμμιση με την αμερικάνικη ενεργειακή πολιτική. «Ξέχασαν» το Ρώσο πρωθυπουργό
Ο στόχος;
«Η πρόοδος των πέντε ενεργειακών έργων που εκτιμάται πως αναβαθμίζουν τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια και προωθούν τον στόχο για διαφοροποίηση των πηγών και των οδεύσεων της ενέργειας στην Ευρώπη».
Διαφοροποίηση, δηλαδή ευθυγράμμιση με την αμερικάνικη ενεργειακή πολιτική. Γι’ αυτό εξάλλου φαίνεται πως «ξέχασαν», δεν πήραν χαμπάρι(;), την επίσκεψη και διήμερη παραμονή πριν λίγες ημέρες του ρώσου πρωθυπουργού στο Άγιο Όρος.
Ο στόχος λοιπόν εμπεριέχει τα πέντε έργα και ταυτόχρονα τα ξεπερνά.
Εξάλλου τα έργα μιλούν μόνα τους:
Ο Διαδριατικός Αγωγός φυσικού αερίου (ΤΑΡ), ο Διασυνδετήριος Αγωγός Ελλάδας- Βουλγαρίας (IGB), ο πλωτός σταθμός επαναεριοποίησης φυσικού αερίου (FSRU) της Αλεξανδρούπολης, (αναμένεται το πρώτο τρίμηνο του 2021 με την εμπορική του λειτουργία δύο χρόνια αργότερα), ο αγωγός πετρελαίου Ελλάδας- Βόρειας Μακεδονίας.
«Ο Στρατηγικός Διάλογος μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια έχει ενδυναμώσει τις διμερείς σχέσεις σε μια σειρά τομέων. Στην ενέργεια, αυτό αντανακλάται στην μεγάλη αύξηση των εξαγωγών Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG) από τις ΗΠΑ προς την Ελλάδα καθώς και την παρουσία αμερικανικών επενδύσεων στον κλάδο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας» δηλώνει ο Χατζηδάκης. Οι ΗΠΑ εκτός του ό,τι είναι ο τρίτος σε σειρά παγκόσμιος παραγωγός πετρελαίου (11% της παγκόσμιας παραγωγής) και ο πρώτος παγκόσμια εισαγωγέας (14,7% της παγκόσμιας παραγωγής), εκτός του ότι καταναλώνει πάνω από το 25% της διαθέσιμης παγκοσμίως ενέργειας, ενώ διαθέτει μόλις το 2% των παγκοσμίων αποθεμάτων, είναι ταυτόχρονα εξαγωγέας (σχιστολιθικού) αερίου.
Αθροιστικά τα παραπάνω οδηγούν στο συνεχές ενδιαφέρον, τη διαρκή ιμπεριαλιστική και γεωστρατηγική πολιτική διείσδυσης τους στην περιοχή των χωρών του Κόλπου και την ευρύτερη Μέση Ανατολή. Διείσδυση που εγκαινιάζεται το 1953 με την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του Μοσαντέκ στο Ιράν, η οποία είχε εθνικοποιήσει τις ξένες εταιρείες πετρελαίου. Συνεχίζεται με την ακολουθούμενη άμεση αμερικανική διείσδυση το 1990 στο Κουβέιτ – Ιράκ. Τη μόνιμη παρουσία του 5ου αμερικανικού στόλου στην «αχίλλειο πτέρνα» της παγκόσμιας οικονομίας, στα στενά του Ορμούζ. Τη μετατροπή των Eμιράτων σε προτεκτοράτα. Την ένταξη στην κατηγορία «χώρες του κακού» όσων (π.χ. Ιράν) δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις.
Διαρκής ανανεωνόμενη ιμπεριαλιστική πολιτική που ανανοηματοδοτείται με τη δήλωση του πρώην αντιπροέδρου των ΗΠΑ Ντικ Τσένι, σε ομιλία του σε στελέχη πετρελαϊκών εταιρειών στην Ουάσινγκτον το 1998, όταν ήταν ακόμη Διευθύνων Σύμβουλος της Χαλιμπάρτον: «Δεν μπορώ να σκεφτώ καμιά άλλη περίοδο στην παγκόσμια ιστορία που κάποια περιοχή να απέκτησε ξαφνικά τόσο μεγάλη στρατηγική σημασία όσο η περιοχή της Κασπίας». Ακριβώς γιατί στην περιοχή της (Καζακστάν, Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν) οι εκτιμήσεις για το μέγεθος των ενεργειακών αποθεμάτων κάνουν λόγο για έως και 200 δισ. βαρέλια πετρελαίου και ανάλογη ποσότητα φυσικού αερίου. Πράγμα που την καθιστά περιοχή συγκρίσιμη με το Ιράκ και το Ιράν και τους διαφιλονικούμενους αγωγούς από εκεί.
Αλλά τα όποια νέα κοιτάσματα φαίνεται πως δεν θα επαρκούν να αντισταθμίσουν τη συνεχιζόμενη μείωση στα παγκόσμια αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου. Το πετρελαϊκό πρόβλημα με λίγα λόγια έχει ήδη τεθεί. Η κρίση του πετρελαίου, αναμένεται στα επόμενα 30-40 χρόνια.
Η κρίση και όχι φυσικά το τέλος του πετρελαίου καθώς αλλαγή καυσίμου συνεπάγεται τεράστια επενδυτικά ποσά ανανέωσης και αναπροσαρμογής του τεχνολογικού εξοπλισμού.
Αλλά η κρίση του πετρελαίου συνεπάγεται παροξυσμό στην ιμπεριαλιστική πολιτική, στα πολιτικοστρατιωτικά μέσα προώθησής της, για τον έλεγχο χωρών παραγωγής, αποθεμάτων και δρόμων εμπορίου του πετρελαίου. Παροξυσμό που ζήσαμε στο Ιράκ, στη Λιβύη, παρ’ ολίγο στη Βενεζουέλα, με τη συνέχιση της εξόρυξης σε νέα βάθη των ωκεανών. Εξόρυξη που σε συνδυασμό με την πολιτική ελάχιστου κόστους και μέγιστου κέρδους, για την οποία και από την οποία ζει και αναπαράγεται ο καπιταλισμός, συνεπάγεται νέα «ατυχήματα» ασύλληπτης έκτασης και έντασης στη ρύπανση της φύσης. Παροξυσμό στην ιμπεριαλιστική πολιτική που συνεπάγεται «πρόοδο» στο λαθρεμπόριο και στην αισχροκέρδεια. Συνεπάγεται όμως και αύξηση της σημασίας μικρότερων κοιτασμάτων, όπως για παράδειγμα του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου, των αγωγών που ξεκινούν από την ευρύτερη περιοχή.
Δημιουργία άρα ανάλογων και γι’ αυτό το σκοπό συμμαχιών για τον έλεγχο και μοίρασμα της λείας.
Εκεί και η βάση του ενδιαφέροντος για την Αλεξανδρούπολη, τα Σκόπια κλπ. και η πληθώρα υπουργών υφυπουργών και επιχειρηματιών στη Θεσσαλονίκη. Μαζί φυσικά και το ενδιαφέρον για την Ελλαδική αγορά των 11 εκατομμυρίων.
Κεκλεισμένων των θυρών
Οι συμφωνίες υπογράφηκαν.
Αλλά που να ξέρει το «πόπολο» τi ακριβώς συμφωνήθηκε, η συζήτηση των αντιπροσωπειών των τριών κρατών πραγματοποιήθηκε κεκλεισμένων των θυρών.
Λίγο μετά που «άνοιξαν οι θύρες», αφού δηλαδή πάρθηκαν οι αποφάσεις, συγκροτήθηκε – ήταν έτοιμη – «φιλολαϊκή» σύσκεψη, στην οποία συζητήθηκαν τα δυνατά σημεία των συμφωνιών και οι προοπτικές της. Συμμετείχαν ο περιφερειάρχης Κ.Μακεδονίας, Τζιτζικώστας, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Ζέρβας, ο πρύτανης του ΑΠΘ, Νικ. Παπαϊωάννου, η γενική διευθύντρια της Google, Πέγκυ Αντωνάκου, ο γενικός διευθυντής της Cisco για την Ελλάδα, την Κύπρο και τη Μάλτα, Αντώνης Τσιμπούκης, ο επικεφαλής του ψηφιακού κέντρου της Pfizer στη Θεσσαλονίκη, Νίκο Γκαριμπόλντι (Nico Gariboldi), ο εταίρος της Deloitte, Βασίλης Καφάτος, ο πρόεδρος και ο γενικός διευθυντής του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, Νίκος Μπακατσέλος και Ηλίας Σπυρτούνιας, και οι πρόεδροι της Αλεξάνδρειας Ζώνης Καινοτομίας, Κυριάκος Λουφάκης, του Εθνικού Κέντρου Ερευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ), Θανάσης Κωνσταντόπουλος και της Τεχνόπολης (και της ΔΕΘ-Helexpo AE), Τάσος Τζήκας. Στις συζητήσεις πήραν επίσης μέρος, πέραν των όσων ήδη αναφέρθηκαν, οι διευθύνοντες σύμβουλοι των ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ και ΔΕΣΦΑ, Κώστας Ξιφαράς, Ανδρέας Σιάμισιης και Nicola Battilana αντίστοιχα, καθώς και o γενικός διευθυντής της Gastrade Κώστας Σιφναίος. Επιπλέον, ο διευθύνων σύμβουλος το ομίλου ΟΝEX Πάνος Ξενοκώστας και Τζον Χαραλαμπάκης του Black Summit Financial Group._
Αυτοί έμαθαν.
Για το καλό της χώρας βεβαίως.
Η Αυγή κάνει την πάπια
Φυσικά το έργο έρχεται από τα παλιά. Εξ ου και η ισχυρή σιωπή της Αυγής.
«Ήμουν στη Θεσσαλονίκη για τη ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο του 2018 (σ.σ. όταν τιμώμενη χώρα ήταν οι ΗΠΑ), μαζί με τον υπουργό Εμπορίου, Γουΐλμπερ Ρος, και έχουμε προχωρήσει τόσο καταπληκτικά έκτοτε» είπε ο ομογενής υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Μάικλ Κράτσιος, επικεφαλής Τεχνολογίας στον Λευκό Οίκο.
Ο τομεάρχης Περιβάλλοντος και Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος κλαίγεται πως του πήραν τη δουλειά. Σχολιάζοντας στην Αυγή τα όσα παρουσίασε ο Κ. Χατζηδάκης στον Αμερικανό αξιωματούχο, τόνισε πως «η κυβέρνηση των αρίστων περιορίζεται στο να παρουσιάζει τα μεγάλα ενεργειακά έργα και πρωτοβουλίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για δικά της, ενώ από την πίσω πόρτα εκχωρεί κρίσιμες ενεργειακές υποδομές, όπως το δίκτυο φυσικού αερίου και το μερίδιο του Δημοσίου στο FSRU Αλεξανδρούπολης».
Οι ίδιοι, οι τα περισσότερα ΣΔΙΤ προωθήσαντες από όλες ανεξαίρετα τις κυβερνήσεις από ίδρυσης ΣΔΙΤ, φυσικά δεν θα εκχωρούσαν…
Η ενέργεια, όπως τα τρόφιμα και οι πρώτες ύλες, είναι δημόσια αγαθά. Συνδέονται άμεσα με την κάλυψη βασικών αναγκών του ανθρώπου, με το είδος και τα μέσα συγκοινωνίας και κατοικίας, το καταναλωτικό πρότυπο. Επιδρούν στις διεθνείς σχέσεις. Δι’ αυτών ασκείται πολιτική με γενικότερες επιδράσεις.
Αν επομένως δεν αντιμετωπίζεται ως δημόσιο αγαθό τότε εντάσσεται στην περιδίνηση εντός των διακρατικών και διαμονοπωλιακών αντιθέσεων και αντιφάσεων με όλα τα δυσμενή σενάρια ανοιχτά.
Όταν μάλιστα πρόκειται για τα Βαλκάνια….
Τα παραπάνω τα γνώριζαν ακόμη και οι φιλελεύθεροι στην Ελλάδα και έθεταν όρια, ε ξου και ο κρατικός τομέας, τότε… Τώρα ο φορέας των νεοφιλελεύθερων αξιών προσωποποιείται στον Άδωνη…
Παρακμή, κίνδυνοι και περιπέτειες…
