Η υπουργός Παιδείας αποφασίζει με την έγκριση των ειδικών την επαναλειτουργία των σχολείων. Η απόφασή της υπαγορεύτηκε, όπως ισχυρίζεται, από την ανησυχία της για τις ψυχοσυναισθηματικές και πνευματικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει για τους μαθητές ο εγκλεισμός και η αποχή από την εκπαιδευτική διαδικασία. Αγωνιά, δηλαδή, για τα παιδιά μας. Αγωνιά τόσο πολύ που αναζητεί τρόπους ώστε κανένα παιδί να μην μείνει μακριά από τη σχολική τάξη. Γι‘ αυτό και υποδεικνύει απλά μέσα («με ένα κινητό βρε παιδιά»), ώστε κάθε μαθητής – που οι γονείς του επιθυμούν να μην εκτεθεί στους κινδύνους που εγκυμονεί η επαφή με τους άλλους- από το κρεβάτι του την ώρα που χουζουρεύει ή από τον καναπέ καθώς παίρνει το πρωινό του, με ή χωρίς συντροφιά, να παρακολουθεί τη σχολική ζωή, να σχολιάζει ή να γελά με τις γκάφες των συμμαθητών του, να αναζητεί ευφάνταστους τρόπους επικοινωνίας μαζί τους, να συνδέεται και να αποσυνδέεται όποτε θέλει και παράλληλα …να μαθαίνει. Κάποιοι θα είναι οι πρωταγωνιστές στη σκηνή και κάποιοι οι θεατές στην πλατεία.
Η σχολική ζωή φθηνό θέαμα, δηλαδή, με τα παιδιά σε ανεπίγνωστους ρόλους κομπάρσου και κοινού! Τόσα ριάλιτι έχουν στα αρχεία τους τα τηλεοπτικά κανάλια! Γιατί να μην ξεσηκώσει και το υπουργείο Παιδείας κάποιες ιδέες;
Θυμίζω στην πολιτική προϊστάμενο του υπουργείου Παιδείας, που τόσο νοιάζεται για τους μαθητές και τις μαθήτριες, ότι η εκπαιδευτική διαδικασία διέπεται από έναν κώδικα δεοντολογίας, από κανόνες που έχουν ως στόχο να εγγυηθούν και να προστατεύσουν την ψυχική υγεία των παιδιών και την αξιοπρέπεια των συμμετεχόντων, τη λειτουργία της τάξης ως δημιουργικής ομάδας, την ελεύθερη έκφραση των μαθητών και την ουσιαστική τους επικοινωνία με τους δασκάλους και τους συμμαθητές τους, τη διασφάλιση συνθηκών που θα επιτρέπουν τη συγκέντρωση των συμμετεχόντων στο εκπαιδευτικό έργο και γενικά την απρόσκοπτη λειτουργία της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε ένα ασφαλές περιβάλλον.
Η δημόσια εκπαίδευση δεν είναι γρήγορο φαγητό φτιαγμένο από πρόχειρα υλικά, ένα «σνακ» που κόβει την πείνα, κοινώς ξεροκόμματο. Αν, κυρία υπουργέ, ενδιαφέρεστε για την πνευματική καλλιέργεια και την ψυχική υγεία των παιδιών, αν θεωρείτε πολύτιμη κάθε διδακτική ώρα και δεν θέλετε να τη στερήσετε από κανένα παιδί, φροντίστε με διορισμούς και έγκαιρες προσλήψεις αναπληρωτών, κατά την έναρξη της επόμενης σχολικής χρονιάς σε όλα τα σχολεία της χώρας να βρίσκονται καθηγητές όλων των ειδικοτήτων. Ενισχύστε τις υποδομές της εκπαίδευσης και τις κτιριακές εγκαταστάσεις, μειώστε τον αριθμό μαθητών ανά τμήμα για να μην λειτουργούν οι σχολικές τάξεις ως «υγειονομικές βόμβες». Αποσύρετε, τώρα, το πολυνομοσχέδιο που καθιστά το σχολείο μηχανισμό επιλογής με τον πιο ωμό τρόπο και οδηγεί τα παιδιά των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων σε αποκλεισμό από τη δημόσια εκπαίδευση.
ΥΓ: Όσον αφορά τους παρατρεχάμενους ακαδημαϊκούς που έσπευσαν να εκφράσουν τον ενθουσιασμό τους για την συγκεκριμένη «καινοτομία» της κ. Κεραμέως, η στάση τους δεν προκαλεί καμία έκπληξη, αφού από την αρχή της κρίσης πρόθυμα ενδύονται τον μανδύα του γκουρού της εκάστοτε εξουσίας.
*Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος είναι εκπαιδευτικός της τάξης (ΠΕ80), μέλος της Αγωνιστικής Παρέμβασης Εκπαιδευτικών Λάρισας
