Όλες οι πόλεις της Ελλάδας την Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου έδωσαν την απάντησή τους στην αλλαζονική κυβέρνηση που προχωρά εν μέσω πανδημίας και καραντίνας στην ψήφιση του χειρότερου νομοσχεδίου για την εκπαίδευση. Από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννενα, Χανιά, Ηράκλειο, Κοζάνη, Λάρισα, Τρίκαλα, Καρδίτσα, Σύρο είχαμε αισιόδοξες εικόνες που δείχνουν πώς το νομοσχέδιο που με τόση θέρμη υποστηρίζει η Υπουργός δε χαίρει της αποδοχής που διατυμπανίζει.
Πριν από λίγες ημέρες, φοιτητές στο Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου στην Κωνσταντινούπολη διαμαρτύρονταν για το διορισμό πρύτανη στο πανεπιστήμιο από την κυβέρνηση. Η κρατική εξουσία τους αντιμετώπισε με καταστολή, σπάζοντας τη διαμαρτυρία και συλλαμβάνοντας φοιτητές. Τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης είδαν σε αυτή την είδηση τον ακραίο αυταρχισμό της κυβέρνησης του Ερντογάν που κλείνει το στόμα σε όποιον διαμαρτύρεται εναντίον της. Ορθώς. Τι συμβαίνει όμως όταν περνάμε στις απέναντι όχθες του Αιγαίου;
Αντίστοιχες εικόνες έχουμε δει και μέσα στα ελληνικά πανεπιστήμια, και μάλιστα σε πληθώρα κατά τη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Φοιτητές είχαν βρεθεί υπό την ομηρία της Ελληνικής Αστυνομίας στην ΑΣΟΕΕ, άλλοι φοιτητές υπέστησαν συλλήψεις εντός των Πολυτεχνείων (επί της Πατησίων και στην Πολυτεχνειούπολη) λίγες ημέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου, στις φοιτητικές εστίες οι οικότροφοι έχουν δεχτεί επίθεση στο χώρο κατοικίας τους, και χιλιάδες σπουδαστές δίνουν το παρόν τις τελευταίες εβδομάδες στο δρόμο ενάντια στο νομοσχέδιο της Κεραμέως. Στις παραπάνω περιπτώσεις όμως, όποτε τα κυρίαρχα ελληνικά μέσα ενημέρωσης καταδέχτηκαν να καταπιαστούν με την είδηση, οι μεν φοιτητές αντιμετωπίστηκαν ως ύποπτοι για διακίνηση ναρκωτικών, ως «μειοψηφίες» που διαταράσσουν την τάξη, την ασφάλεια και βέβαια τη δημόσια υγεία και λοιπά. Σε κάθε περίπτωση, η αστυνομία έπραττε σωστά και άρα και η κυβέρνηση, ενώ οι φοιτητές που έπαιρναν το λόγο για τις σχολές τους στέκονταν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ενίοτε μάλιστα, η αστυνομία κλήθηκε να απολογηθεί που δεν εφήρμοσε αυστηρή καταστολή!
Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει εκτρωματικές διατάξεις, φαντασίωση κάθε ακροδεξιού μυαλού που αρνούταν να χωνέψει την ιδιότυπη ελευθερία και δημοκρατικότητα στη σκέψη και τη διακίνηση ιδεών και απόψεων που έχει κατοχυρωθεί με αγώνες εντός των πανεπιστημίων. Αντίθετα, το υπουργείο σκηνοθετεί ένα χώρο απαλλαγμένο από κάθε διάλογο που να αφορά την κοινωνία, όπου θα επικρατεί σιγή νεκροταφείου που θα επιβάλλεται από την αστυνομία, και φοιτητές υπό τη διαρκή παρακολούθηση καμερών ως άλλο Big Brother.
Είναι λογικό, όταν ολόκληρη η κοινωνία έχει βρεθεί στη σκηνή ενός «1984» -κάτι που ειρωνικά υπαινίχτηκε και η «Καθημερινή» μοιράζοντας το προφητικό μυθιστόρημα του Όργουελ- το Πανεπιστήμιο να μην ξεφεύγει από το δυστοπικό σκηνικό. Κάμερες της ΕΛ.ΑΣ. που θα σκανάρουν πρόσωπα σε τυπικές περιπολίες, κάμερες και στους χώρους σπουδών, επιβολή της τάξης χωρίς καμία αναλογικότητα, και αντίστοιχα πειθαρχικός κώδικας που θα επιτρέπει στην πανεπιστημιακή αστυνομία να διενεργεί προανακρίσεις και να επιβάλει τις ποινές κατά το δοκούν.
Υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή που εσκεμμένα παραβλέπει η κυβέρνηση σχετικά με την ιδιαιτερότητα της ανώτατης εκπαίδευσης. Τα πανεπιστήμια ήταν ανέκαθεν συνυφασμένα με την κοινωνική πρόοδο και την ανάπτυξη της επιστήμης και της γνώσης. Αυτά είναι αδύνατο να επιτευχθούν υπό το φόβο της εκάστοτε εξουσίας που ερμηνεύει και επιβάλλει το νόμο κατά το συμφέρον της.
Ο Σωκράτης καταδικάστηκε από την εξουσία για ασέβεια προς τους θεούς και διαφθορά των νέων και ας «κατέβασε τη φιλοσοφία από τα άστρα στη γη» και η Ιερά Εξέταση είχε τους λόγους της να μη δεχτεί ότι η Γη κινείται όπως υποστήριζε ο Γαλιλαίος. Η ανάγνωση της πραγματικότητας και η διάνοιξη προοπτικών για το πώς θα μπορούσε να είναι καλύτερη, δε συνάδουν πάντα με το πώς την βλέπουν τα μάτια του κάθε τυράννου υπό τις παρωπίδες της έπαρσης.
Οι φοιτητές δεν είναι εν δυνάμει εγκληματίες, είναι εν τη γενέσει φορείς κοινωνικής προόδου, όπως και όλη η ακαδημαϊκή κοινότητα. Η επιστημονική πρόοδος προορίζεται και αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Δεν είναι υπόθεση μιας συντεχνίας ιδιοκτητών κολλεγίων που χρεώνουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ για πτυχία τα οποία σήμερα παρέχονται δωρέαν από τα ελληνικά ιδρύματα και είναι πολύ ανώτερου επιπέδου. Πολύ περισσότερο όμως, η πρόοδος επιτυγχάνεται όταν τα πανεπιστήμια είναι προσβάσιμα σε όσους επιθυμούν να σπουδάσουν και θέλουν να γίνουν μέτοχοι της γνώσης και της επιστήμης, χωρίς αποκλεισμούς που στηρίζονται στην ταξική προέλευση ή την οικονομική δυνατότητα κάποιου να σπουδάσει. Και αυτό είναι κάτι που συμβαίνει κατά κόρον στα πανεπιστήμια του εξωτερικού: να πετιέσαι έξω από την τριτοβάθμια εκπαίδευση γιατί δεν έχεις αρκετά χρήματα να πληρώσεις τα δίδακτρα, οικογένειες να υπερχρεώνονται με φοιτητικά δάνεια. Αν τυγχάνει να είσαι γόνος οικογένειας μεγαλοδικηγόρων, πρωθυπουργών, υπουργών, επιχειρηματιών, βέβαια, έχεις κατοχυρωμένη μια θέση σε κάθε Χάρβαρντ.
Ας μη δίνουμε και άλλες ιδέες όμως στην πιο επιτυχημένη υπουργό παραχριστιανισμού και παραπαιδείας και την υπόλοιπη παρέα στη ΝΔ που φθονεί όσους κατάφεραν να περάσουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο, επειδή οι ίδιοι απέτυχαν και ζηλεύουν τη δόξα της Μαρίας Αντουανέτας.
Δυστυχώς η κυβέρνηση μας δίνει άπλετο υλικό πολιτικού σχολιασμού, αλλά γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ. Παίρνοντας θάρρος απ’ όσους αγωνίζονται σε κάθε πλευρά του Αιγαίου και του πλανήτη, ο αγώνας ενάντια στους τυράννους είναι κοινός και θα μας βρίσκει πάντα να χαμογελάμε όρθιοι όταν οι κάμερες μας θέλουν σκυφτούς και ηττημένους.
